ေဒါက္တာဝါပိုလာရာဟုလာအရွင္သူျမတ္ရဲ႕ ျမတ္ဗုဒၶေဒသနာစာအုပ္

ေဒါက္တာဝါပိုလာရာဟုလာအရွင္သူျမတ္ရဲ႕ ျမတ္ဗုဒၶေဒသနာစာအုပ္ ဒီမွာေဒါင္းပါ အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

အရွင္ဇနကာဘိဝံသရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာလက္စြဲ ပ+ဒု

အရွင္ဇနကာဘိဝံသရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာလက္စြဲ ပ+ဒု

ဒီမွာေဒါင္းပါ အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ဥံဳဆိုတာ ဘာလဲ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဂါထာေတြရြတ္တဲ့အခါ အေရွ႕ကဥံဳခံၿပီး ရြတ္ၾကတာ ေတြ႕ဖူးၾကမယ္ထင္ပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ဥံဳမပါ ဂါထာမျဖစ္ဆိုၿပီးေတာင္ ေျပာဆိုေနၾကတာ ၾကားဖူးပါတယ္။အဲဒီ့ "ဥံဳ" ဆိုတာ ဘာလဲ။သူ႕ရဲ႕အဓိပၸါယ္ကေကာ ဘာလဲ။


ဥံဳဆိုတာ ဘာလဲ။

တကယ္ေတာ့ ဥံဳ ဆိုတဲ့စကားလံုးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာနဲ႕ ဘာမွ မသက္ဆိုင္ပါဘူး။ဥံဳ ခံထားတဲ့ဂါထာေတြဟာလည္း ျဗဟၼဏဝါဒေလာင္းရိပ္မကင္းတဲ့ အပယ္ခံဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ ေလာကီအစီအရင္ဆိုင္ရာ ဂါထာမႏၱန္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ဥံဳ ဆိုတာဟာ ဗုဒၶဘာသာ ပိဋကတ္က်မ္းစာေတြနဲ႕ လားလားမွမသက္ဆိုင္ဘဲ ဟိႏၵဴျဗဟၼဏဘာသာဝင္တို႕ရဲ႕ ေဝဒေလးပံုက ထြက္လာတဲ့ အကၡရာစကားလံုးသက္သက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ဟိႏၵဴျဗဟၼဏဘာသာဝင္ေတြအတြက္ကေတာ့ ဥံဳဟာ တကယ့္ကို အေလးအျမတ္ထားရာ အထြတ္အထိပ္ အကၡရာတစ္ခုပါပဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ စာေစာင္ေတြမွာ ဥံဳ ဆိုတာ ကမၻာဦးနတ္မင္းႀကီးသံုးပါးကို ရွိခိုးတဲ့အကၡရာျဖစ္ေၾကာင္း၊ဒါေၾကာင့္ အလြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့ အက်ိဳးထူးကို ခံစားရရွိႏိုင္ေၾကာင္း၊ အမႊမ္းတင္ ေဖာ္ျပထားတာ ဖတ္ရပါတယ္။အဲဒီ့နတ္မင္းႀကီးသံုးပါးကေတာ့ မဟာျဗဟၼာ၊ဗိႆနိုးနဲ႕ ပရေမသြာ တို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕တရားေတာ္အရဆိုရင္ ေလာကမွာ အဲဒီ့နတ္မင္းႀကီးသံုးပါးဆိုတာ မရွိတဲ့အျပင္ ဒီအယူအဆကို လံုးဝပစ္ပယ္သင့္ေၾကာင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ေဟာၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ဒီအယူအဆကို ပစ္ပယ္သင့္ရတာလဲ။
ဘာသာအယူဝါဒေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ရတနာျမတ္သံုးပါး အယူအဆေတြ ရွိၾကပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဗုဒၶဘာသာမွာဆိုရင္ ဘုရား၊တရား၊သံဃာ ဆိုတဲ့ ရတနာျမတ္သံုးပါးေပါ့ဗ်ာ။ဟိႏၵဴဘာသာမွာဆိုရင္ ခုနက နတ္မင္းႀကီးသံုးပါးဟာ သူတို႕ရဲ႕ ရတနာျမတ္သံုးပါးပါ။ခရစ္ယာန္ဘာသာမွာဆိုရင္ အဖဘုရားသခင္၊သားေတာ္သခင္ေယ႐ႈ နဲ႕ သန္႕ရွင္းတဲ့ဝိညာဥ္ေတာ္တို႕ဟာ ခရစ္ယာန္ေတြရဲ႕ ရတနာျမတ္သံုးပါးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ရတနာျမတ္သံုးပါးခ်င္း တူေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႕ က်န္တဲ့ဘာသာေတြရဲ႕ အယူအဆကေတာ့ လံုးလံုးလ်ားလ်ား ကြဲျပားတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ဟိႏၵဴျဗဟၼဏဝါဒီေတြက မဟာျဗဟၼာ၊ဗိႆနိုး၊သီဝ(ပရေမသြာ)တို႕ သံုးပါးေပါင္းမွ အတၱ (ဝါ)အတမန္ လို႕ေခၚတဲ့ တစ္ဆူတည္းေသာ ထာဝရဘုရားလို႕ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ဟိႏၵဴျဗဟၼဏဝါဒဟာ ေလာကမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အစဥ္အစိုးရၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ မေဖာက္မျပန္ ထာဝရတည္ျမဲေနတဲ့ အမာခံ အႏွစ္သာရ (အတၱ) ရွိတယ္လို႕ယူဆတဲ့ အတၱဝါဒ၊တစ္နည္းထပ္ေျပာရရင္ အဲဒီအတၱကပဲ ေလာကကို ဖန္ဆင္းတဲ့ ထာဝရ ဘုရားသခင္ျဖစ္တယ္လို႕ယံုၾကည္တဲ့ ဣႆရဝါဒပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶဝါဒကေတာ့ ေလာကမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အစဥ္အစိုးရေနၿပီးဘယ္ေတာ့မွ မေဖာက္မျပန္ ထာဝရတည္ျမဲေနတဲ့ အမာခံ အႏွစ္သာရ(အတၱ)ဆိုတာ မရွိဘူးလို႕ အတၱကို ျငင္းပယ္တဲ့ အနတၱဝါဒပဲျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ အတၱဆိုတာ မရွိလို႕ အနိႆရဝါဒ လို႕ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ဥံဳ ရဲ႕အဓိပၸါယ္
 
ဟိႏၵဴျဗဟၼဏေတြရဲ႕ အယူအဆအရ ေလာကရဲ႕ဖန္ဆင္းရွင္ဟာ ရဂ်စ္(ရာဇဂုဏ္)၊ဆက္တြ(သတြဂုဏ္)၊တမတ္ခ္(တမဂုဏ္) ဆိုတဲ့ ဂုဏ္သတၱိသံုးပါးနဲ႕ ျပည့္စံုတဲ့ အတၱႀကီးပဲျဖစ္ပါတယ္။တစ္နည္းေျပာရရင္ ဖန္ဆင္းျခင္း၊ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ဖ်က္ဆီးျခင္းဆိုတဲ့ အစြမ္းသတၱိေတြနဲ႕ ျပည့္စံုၿပီး အစဥ္မေဖာက္မျပန္တည္ျမဲေနတဲ့ ထာဝရဘုရားသခင္ပဲျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီဂုဏ္သတၱိသံုးပါးထဲက တစ္ပါးစီဟာ အခုနက နတ္မင္းႀကီးသံုးပါးကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။မဟာျဗဟၼာက ရဇဂုဏ္ကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး ေလာကကို ဖန္ဆင္းတယ္။ဗိႆနိုးက သတြဂုဏ္ကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး ေလာကကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္တယ္။ပရေမသြာလို႕ေခၚတဲ့ သီဝကေတာ့ တမဂုဏ္ကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး ေလာကကို ဖ်က္ဆီးဖို႕ တာဝန္ယူတယ္။နတ္မင္းႀကီးသံုးပါးရယ္လို႕ ကြဲျပားေနေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ဖန္ဆင္းရွင္ ထာဝရဘုရားလို႕ေခၚဆိုႏိုင္တဲ့ မဟာအတၱႀကီးရဲ႕ ဂုဏ္အဂၤါသံုးရပ္သာျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီ မဟာအတၱႀကီးကိုပဲ ပရမအတၱလို႕ေခၚပါတယ္။မဟာအတၱႀကီးရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္သံုးပါးစလံုးကို တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ယ္ ပြားမ်ားပူေဇာ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အ-ဥ-မ ဆိုတဲ့ အကၡရာသံုးလံုးထဲနဲ႕ ၿပီးျပည့္စံုႏိုင္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ဟိႏၵဴတို႕ရဲ႕ ဥပနိသွ်ဒ္က်မ္း ေတြမွာ ဆိုထားပါတယ္။
အ-ဆိုတာ ဂုဏ္အဂၤါအားျဖင့္ ရဇဂုဏ္၊အသြင္သ႑န္အားျဖင့္ မဟာျဗဟၼာႀကီးရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္၊ဥ-ဆိုတာ ဂုဏ္အဂၤါအားျဖင့္ သတြဂုဏ္၊အသြင္သ႑န္အားျဖင့္ ဗိႆနိုးနတ္မင္းႀကီးရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္၊မ-ဆိုတာ ဂုဏ္အဂၤါအားျဖင့္ တမဂုဏ္၊အသြင္သ႑န္အားျဖင့္ သီဝနတ္မင္းႀကီးရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ဥံဳဆိုတာဟာ အ-ဥ-မ ကို တစ္ဆက္တစ္စပ္တည္း အသံထြက္ၿပီး ဂုဏ္ေတာ္သံုးပါးနွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ထာဝရဘုရားသခင္(ေခၚ)မဟာအတၱႀကီးကို ရွိခိုးပူေဇာ္ပါသည္လို႕ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ဟိႏၵဴျဗဟၼဏဝါဒီေတြအတြက္ကေတာ့ ဥံဳကို ရြတ္ဖတ္ျခင္းဟာ ထာဝရဘုရားသခင္ဆီ သြားရာလမ္းလို႕ဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အနတၱလကၡဏသုတ္ေတာ္ကို ေဟာၿပီးေလာကမွာ အစဥ္မေဖာက္မျပန္ဘဲ မိမိကိုယ္ကို အစိုးရေနတဲ့ အတၱဆိုတာ မရွိပါဘူးလို႕ ႁမြက္ၾကားခဲ့တဲ့ ဗုဒၶေဒသနာနဲ႕ေတာ့ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႕က်င္ေနပါတယ္။ဥံဳဆိုတာဟာ တစ္ကယ္ေတာ့ အတၱကို အာ႐ံုျပဳ လက္ခံယံုၾကည္သူေတြ ရြတ္ဆိုရမယ့္ အကၡရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ဘယ္ဂါထာေတာ္မဆို ဥံဳကို ထည့္ၿပီး မရြတ္ဖတ္သင့္ပါဘူး။အေရွ႕နဲ႕ အေနာက္လို ဆန္႕က်င္ေနတဲ့ အယူအဆႏွစ္ခုကို ေပါင္းစပ္လက္ခံၿပီး ရြတ္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ အဓိပၸါယ္လည္း ရွိေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။

ဝင္းသိန္းဦး၏ ေရွးဘဝ ေနာက္ဘဝ ဗုဒၶမေဝဖန္ႏွင့္ ဓမၼစာစုမ်ား စာအုပ္မွ အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ဘုိးဘုိးေအာင္ကုိးကြယ္ျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္၍(ဆန္နီေနမင္း)

ဘုိးဘုိးေအာင္၊ ဘုိးမင္းေခါင္ ကုိးကြယ္ျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္၍ ပုိ႔စ္တြင္ သိခ်င္တာမ်ား ဆက္လက္ေမးလာတာကုိ အားလံုးသိရေအာင္ ထပ္မံေျဖရွင္းေပးလုိက္ပါတယ္။

ေမး။ ။ တပည့္ေတာ္ အေမက အဲဒါေတြကုိ ဘုရားစင္ေပၚတင္ထားပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္က ဘုရားရွိခုိးတဲ့အခါ သူတုိ႔က ဘုရားစင္ေပၚေရာက္ေနတယ္ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ကိုပါ ရွိခုိးသလုိ ပံုစံေပါက္ေနပါတယ္ ဦးဇင္းဘုရား။ တပည့္ေတာ္စိတ္ထဲမွာေတာ့ အဲလုိ ရွိခုိးခ်င္စိတ္ အရွင္းမရွိပဲ ျမတ္စြာဘုရားနဲ ့တရားေတာ္ သံဃာေတာ္ ရတနာသံုးပါးကုိသာ ဦးထိပ္ထား ရွိခုိးတာပူေဇာ္တာပါဘုရား။ ထုိ ့ေၾကာင့္ အဲလုိ သူတုိ႔ကို ဘုရားစင္ေပၚတင္ထားတာဟာ အျပစ္ျဖစ္ေစပါသလား။

ေနာက္တစ္ခါ တပည့္ေတာ္က ပဌာန္းက်မ္း (က်မ္းစာအုပ္ ၅အုပ္) ကုိ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပါတယ္ ဦးဇင္း။ တပည့္ေတာ္က ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျပီးတဲ့အခါ စာအုပ္ကုိ ဘုရားစင္ေပၚတင္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားစင္ေပၚမွာ ခုနကေျပာသလုိ ဘုိးဘုိးေအာင္တုိ ့ဘာညာသာတကာေတြက ရွိေနေတာ့ တပည့္ေတာ္ ပဌာန္းက်မ္းစာအုပ္မ်ားနဲ ့တန္းတူျဖစ္ေနျခင္းဟာလည္း မသင့္ေတာ္ဟု တပည့္ေတာ္ယူဆပါသည္။ ထုိ႔ ေၾကာင့္ မည္သုိ ့ျပဳလုပ္သင့္သည္ကုိ ေစတနာေရွ့ထား ရွင္းျပေပးေတာ္မူပါ ဦးဇင္းဘုရား။

ေျဖ။ ။ ဘယ္ရာမဆုိ သူ႔အဆင့္တန္းနဲ႔သူ၊ သူ႔ေနရာသူ ေနရာထားေပးၾကတာ လက္ေတြ႕မ်က္ေမွာက္ေလာကမွာလည္း ေတြ႕ျမင္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ အဆင့္တန္းႀကီးတဲ့သူကုိ အဆင့္တန္းငယ္တဲ့ေနရာမွာ မထားသလုိ အဆင့္တန္းငယ္တဲ့လူကလည္း အဆင့္တန္းႀကီးတဲ့သူရဲ႕ေနရာကုိ မထုိင္ရဲၾကပါဘူး။

အဲဒီလုိပဲ ေလာကမွာအျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ရတနာသံုးပါးနဲ႔မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္၊ အရာပစၥည္းမဆုိ မထားသင့္ဘူးဆုိတာ သေဘာေပါက္နားလည္သင့္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶသီတင္းသံုးတဲ့ ဘုရားခန္းမွာ၊ တရားစာအုပ္၊ သံဃာေတာ္မ်ားဓာတ္ပံု ဒါေတြကေတာ့ ရတနာသံုးပါး၀င္ေတြမုိ႔ အတူတကြ ထားလုိ႔ရပါတယ္။

က်န္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိေတာ့ အတူတကြ မထားသင့္ပါ။ မိမိတုိ႔က ယံုၾကည္မႈရွိလုိ႔ ကုိးကြယ္ခ်င္တယ္၊ ပူေဇာ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ တျခားတစ္ေနရာမွာ ထားေစခ်င္ပါတယ္။ မည္ေလာက္ပင္ အစြမ္းေတြရွိေနပါေစ ရတနာသံုးပါးထက္ေတာ့ မသာလြန္ႏုိင္ဘူးဆုိတာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္ဆုိ သိနားလည္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

မိမိတုိ႔က ရတနာသံုးပါးနဲ႔အတူတကြထားမယ္၊ ယံုၾကည္ကုိးကြယ္ေနမယ္ဆုိရင္ ဦးဇင္းရွင္းျပခဲ့တဲ့ က်မ္းဂန္မ်ားအလုိ အရ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ပါဦးမလားဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ၾကေပါ့ေလ။

ဦးဇင္းအေနနဲ႔ကေတာ့ မည္သူ႔ကုိမွ် မကုိးကြယ္နဲ႔၊ မယံုၾကည္နဲ႔လုိ႔ မေျပာလုိပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔ရဲ႕ ျမတ္ဗုဒၶကုိယ္တုိင္က အဲဒီလုိ မေျပာဆုိခဲ့သလုိ ၀ိဘဇၨ၀ါဒ-ကုိယ္တုိင္ ခြဲျခားေ၀ဖန္ ေလ့လာစဥ္းစားၿပီးမွ ကုိးကြယ္ယံုၾကည္ပါလုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပုိမုိျပဳလုပ္ရမဲ့အရာနဲ႔ သေဘာေလာက္လုပ္ရမဲ့အရာ (အဓိကနဲ႔သာမည)ကုိေတာ့ ခြဲျခားသိေစခ်င္လုိ႔ ခုလုိ ေျပာဆုိေရးသားေပးေနတာပါ။ ဦးဇင္းသေဘာအရေတာ့ ရတနာသံုးပါးကုိ ကုိးကြယ္ယံုၾကည္ဖုိ႔နဲ႔ ရတနာသံုးပါးရဲ႕ အဆံုးမေတြကုိ လုိက္နာက်င့္သံုးဖုိ႔ေတာင္ အကုန္မလုပ္ႏုိင္ေသးသလုိ လုိက္နာက်င့္သံုးဖုိ႔ အခ်ိန္မေလာက္၊ ျပည့္စံုေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ေသးတာေၾကာင့္ က်န္တဲ့အရာမ်ား ကုိးကြယ္ဖုိ႔၊ လုိက္နာက်င့္သံုးဖုိ႔ဆုိတာ အခ်ိန္မေပးႏုိင္ပါ။

ဒါေၾကာင့္ သေဗၺသတၱာ ကမၼသကာ၊ အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာဆုိတာလုိ မိမိကံကုိ မိမိတုိ႔ျပဳလုပ္တဲ့အတုိင္း ခံစားရမွာျဖစ္သလုိ မိမိကုိယ့္ကုိ ကုိးကြယ္ရာမုိ႔ မိမိကုိယ္တုိင္က အဓိကနဲ႔သာမညမွာ ဘယ္ဟာကုိ ဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္သင့္သလဲ၊ ဘယ္ဟာနဲ႔ မိမိဘ၀ အခ်ိန္ေတြကုိ ကုန္လြန္ေစမလဲဆုိတာ စဥ္းစားၾကေပါ့ေလ။
မူရင္းပို႔စ္
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ဗုဒၶဘာသာေခါင္းေဆာင္းထားေသာ အရွင္ေဒဝဒတ္၏တပည့္မ်ား(စာအုပ္)

ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ)ရဲ႔ ဗုဒၶဘာသာေခါင္းေဆာင္းထားေသာ အရွင္ေဒဝဒတ္၏တပည့္မ်ား ဆိုတဲ့စာအုပ္ပါ။

ဒီမွာ ေဒါင္းပါ။ အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ငရဲျပည္၌ ဒုကၡခံရပံု

ငရဲဘံု​၌ ျဖစ္ရေသာသတၱဝါတို႕၏ ကိုယ္ထည္သည္ သံုးဂါဝုတ္ပမာဏရွိ၏။ျမန္မာတို္င္အားျဖင့္ ၄တိုင္ႏွင့္တာ ၈၀၀ ရွိ၏။ ငရဲထိန္းတို႕သည္ ထိုမွွ်ခႏၱာကိုယ္ႀကီးမားေသာ ငရဲသားကို အလွ်ံတေျပာင္ေျပာင္ မီးစြဲေလာင္ေသာ သံေျမေပၚ၌ ပက္လက္အိပ္ေစ၏။ထို႕ေနာက္ ညာဘက္ လက္ဖဝါး၌ ထန္းလံုးခန္႕ရွိ ရဲရဲေတာက္ေသာ သံတစို႕ႀကီးကို ရိုက္ႏွက္သြင္းကုန္၏။ဘယ္ဘက္လက္ဝါး၌လည္း နည္းတူပင္ ရိုက္ႏွက္ သြင္းကုန္၏။ညာဘက္ေျခ၊ ဘယ္ဘက္ေျခ၊ ခါး၊ လက္တို႕၌လည္း နည္းတူပင္ ရိုက္ႏွက္သြင္းကုန္၏။

ထို႕အတူ ေမွက္လ်က္ အိပ္ေစ၍ လည္းေကာင္း၊ေစာင္းလ်က္ အိပ္ေစ၍လည္းေကာင္း၊ ငါးပါးေသာ ဌာနတို႕၌ သံတစို႕ႀကီးမ်ားကို ရိုက္ႏွက္၍ ညွင္းဆဲ ႏွိပ္စက္ကုန္၏။အကုသိုလ္ကံ မကုန္ေသးမခ်င္း ငရဲသားကား မေသႏိုင္္။ဤသို႕ အညွင္းဆဲခံရေသာ ငရဲသားသည္ ရဲရဲေတာက္ေသာ သံေျမျပင္ကို ျမင္ရံုမွ်ျဖင့္လည္း မ်ားစြာ စိတ္ဆင္းရဲရ၏။ အလြန္ၾကမ္းတမ္းရက္စက္စြာ ႀကိမ္းေမာင္း ေျပာဆိုေသာ ငရဲထိန္းတို႕၏ အသံကို ၾကားရ၍လည္း စိတ္ဆင္းရဲရ၏။ သံေျမျပင္ေပၚ၌ အတင္းတြန္းလွဲ သိပ္ျခင္း၊ မီးေလာင္ခံရျခင္း၊ သံစို႕ ႏွက္ခံရျခင္းတို႕ေၾကာင့္လည္း အတိုင္းမသိ ႀကီးစြာေသာ ကိုယ္ဆင္းရဲ၊စိတ္ဆင္းရဲတို႕ကို ခံစားရ၏။
ထိုသို႕ေသာကာလ၌ ကယ္ပါ၊ သနားပါ၊ ခ်မ္းသာေပးပါ စသည္ျဖင့္ မ်က္ရည္ယိုစီး ငို​ေႂကြး ျမည္တမ္းလ်က္ ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း မည္သူကမွ် မသနား၊ ခ်မ္းသာမေပးေခ်။မိမဲ့ဖမဲ့၊ေဆြမ်ိဳးမဲ့၊ ေဆြခင္ပြန္းမဲ့၍ တစ္ကုိယ္တည္းသာ ျဖစ္လ်က္ ညိဳးငယ္စြာႏွင့္ အလြန္ႀကီးမားေသာ ဆင္းရဲေတြကို ေအာ္ျမည္ ေယာင္ယမ္းလ်က္ မိနစ္စကၠန္႕ မျခားဘဲ ခံစား၍ ေနရရွာေလေတာ့၏။ထိုသို႕ေသာ ကာလ၌ ဝိပႆနာ အလုပ္ကို အားထုတ္ခြင့္ မရႏိုင္ေတာ့ေခ်။
ထို႕ျပင္ သံစို႕ ငါးခ်က္ႏွက္၍ မေသေသးေသာ ငရဲသားကို ငရဲထိန္းတို႕သည္ အိမ္မိုးတစ္ဖက္ခန္႕ ရွိေသာ တံစည္းေပါက္ျပားႀကီးတို႕ျဖင့္ ရွစ္ေျမွာင့္ပံု၊ ေျခာက္ေျမွာင့္ပံု စသည္ျဖစ္ေအာင္ မ်ဥ္းပစ္၍ ေရြခုတ္ၾကျပန္၏။ေသြးတို႕သည္ ျမစ္ျဖစ္၍ စီးေလကုန္၏။ထိုေသြးတို႕မွ မီးထေတာက္ျပန္၍ ကိုယ္၌ စြဲေလာင္ေလ၏။အတိုင္းမသိေသာ ဆင္းရဲကို ခံစားရေလ၏။ထိုစဥ္အခါ၌ ဝိပႆနာအလုပ္ကို အားထုတ္ခြင့္ မရႏိုင္ေတာ့ေခ်။
ထိုမွ်ျဖင့္ မေသေသးလွ်င္ ေဇာက္ထိုး တြဲလဲဆြဲထား၍ ဗန္းႀကီးခန္႕ရွိပဲကြပ္တို႕ျဖင့္ ပါးပါးလႊာလ်က္ ေ႐ြခုတ္ၾကျပန္၏။ထိုမွ်ျဖင့္လည္း မေသေသးလွ်င္ မီးလွ်ံရဲရဲေတာက္ေသာ သံရထား၌ ႏြား၊ျမင္းတို႕ကဲ့သို႕ တပ္၍ မီးက်ီခဲေတာင္ႀကီးေပၚသို႕ တက္ေစကုန္၏။မတက္ဘဲေနလွ်င္ ရဲရဲေတာက္ေသာ သံတုတ္ႀကီးမ်ားျဖင့္ အျပင္း႐ိုက္၍ တက္ေစကုန္၏။ေတာင္ထိပ္သို႕ ေရာက္လွ်င္ တစ္ဖန္ဆင္းေစကုန္၏။ဤသို႕ တက္ခ်ည္ဆင္းခ်ည္ အဖန္ဖန္ ျပဳေစကုန္၏။ထိုမွ်ျဖင့္လည္း မေသေသးလွ်င္ က်ိဳက္က်ိဳက္ဆူပြက္လ်က္ ရဲရဲေတာက္ေသာ ေလာဟကု မၻီ ေခၚ သံရည္ပူထဲ၌ ရွဲခနဲက်၍ အျမွဳပ္တစီစီထလ်က္ နစ္ျမဳပ္သြားရွာေလ၏။
အႏွစ္သံုးေသာင္းၾကာမွ ငရဲအိုး၏ ေအာက္ဝသို႕ ေရာက္၏။တစ္ဖန္ အႏွစ္သံုးေသာင္း ၾကာမွ ငရဲအိုး၏ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းသို႕ ေရာက္လ်က္ ေပၚလာ၏။အရပ္မ်က္ႏွာမ်ားသို႕လည္း ဖီလာသြား၏။ထမင္းအိုးပြက္ေသာအခါ၌ ဆန္ေစ့ကေလးမ်ားကဲ့သို႕ပင္တည္း။အတိုင္းမသိေသာ ဆင္းရဲမႈႏွင့္ ရင္ဆိုင္ ေတြ႕ေနရေလ၏။
ကံမကုန္ေသး၍ ထိုမွ်ျဖင့္မေသျပန္လွ်င္ သံရည္ပြက္ထဲမွ ငရဲသားကို ထုတ္ယူ၍ ငရဲထိန္းတို႕သည္ မီးတဟုန္းဟုန္း အၿမဲေတာက္ေလာင္လ်က္ ရွိေသာ ငရဲႀကီးထဲသို႕ ပစ္သြင္းလိုက္ၾကျပန္၏။ထိုငရဲသည္ကား အလ်ား၊အနံ၊အျမင့္ တစ္ယူဇနာ ရွိေလ၏။ေလးေထာင့္ညီေသာ သံေသတၱာႀကီးႏွင့္တူ၏။အေရွ႕ဘက္နံရံမွ မီးလွ်ံသည္ အေနာက္ဘက္နံရံကို ေဖာက္ၿပီးလွ်င္ အျပင္ဘက္၌ ယူဇနာ တစ္ရာတိုင္ေအာင္ ပူေလာင္၏။အေနာက္နံရံ၊ေတာင္နံရံ၊ ေျမာက္နံရံကို ေဖာက္ၿပီးလွ်င္ အျပင္ဘက္၌ ယူဇနာတစ္ရာတိုင္ေအာင္ ပူေလာင္၏။
အေနာက္နံရံ၊ ေတာင္နံရံ၊ အထက္သံမိုး၊ေအာက္သံေျမျပင္တို႕မွ မီးလွ်ံတို႕သည္လည္း နည္းတူခ်ည္း ပူေလာင္၏။ထိုငရဲႀကီးအတြင္း၌ ထိုမွဤမွ ေျပးလႊား လူးလိမ့္ ဟစ္ေအာ္ ျမည္တမ္းလ်က္ ႀကီးစြာေသာ ဆင္းရဲဒုကၡတို႕ကို ခံစားရေလ၏။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေသာ္ တစ္ခါတစ္ရံ၌ ထိုငရဲႀကီး၏တံခါးဝဆီသို႕ အတင္း ေျပးၾက၏။အခ်ိဳ႕မွာလည္း လမ္းခရီးတြင္ ေမာပန္း လူးလိမ့္လ်က္ရွိကုန္၏။အခ်ိဳ႕မွာ တံခါးဝသို႕ ေရာက္ကုန္၏။အႏွစ္သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလွ်င္ ထိုတံခါးႀကီးသည္ ပိတ္သြားေလသည္။ထြက္ႏိုင္ေသာ ငရဲသားသည္လည္း အျပင္သို႕ ေရာက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ဘင္ပုပ္ငရဲထဲသို႕ က်သြားေလ၏။မစင္ဘင္ပုပ္ထဲ၌နစ္ျမဳပ္ေနစဥ္ ဆင္၏လည္ပင္းခန္႕ရွိေသာ ပိုးေလာက္တို႕က ကိုက္ခဲစားၾကေလ၏။
ထိုဘင္ပုပ္ငရဲမွ လြတ္ျပန္လွ်င္ ျပာပူငရဲထံသို႕ က်ေရာက္သြားျပန္၏။ထိုငရဲ၌ အိမ္ထြတ္ခန္႕ရွိေသာ မီးက်ီခဲ၊ရဲရဲေတာက္ေသာ ျပာပူတို႕ျဖင့္ ေလာင္ကၽြမ္း၍ ဆင္းရဲႀကီးစြာကို ခံစားရျပန္၏။
ထိုငရဲမွ လြတ္ျပန္လွ်င္ လက္ပံေတာငရဲသို႕ ေရာက္ျပန္၏။လက္ပံပင္တို႕မွာ ၁၆လက္မရွည္ေသာ ဆူးရွိကုန္၏။ငရဲထိန္းတို႕က ရိုက္ႏွက္၍ ထိုလက္ပံပင္တို႕၌ တက္ခ်ည္ဆင္းခ်ည္ ျပဳလုပ္ေစ၏။လက္ပံဆူးတို႕သည္ တက္ေသာအခါ၌ ေအာက္ကို လွည့္၍ေနကုန္၏။ဆင္းေသာအခါ၌ အထက္သို႕ လွည့္၍ ေနကုန္၏။ေၾကာက္လန္႕တၾကား လ်င္စြာတက္ရ ဆင္းရေသာ ငရဲသားတို႕၏ ကိုယ္သည္ ထိုလက္ပံဆူးတို႕ျဖင့္ ထိုးမိ၍ စုတ္ၿပဲလ်က္ ရွိေလ၏။
ထိုငရဲမွ လြတ္ျပန္လွ်င္ သံလ်က္ေတာငရဲသို႕ ေရာက္ျပန္၏။ေရာက္သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ သံလ်က္ႏွင့္တူစြာ ႏွစ္သြား ရွိေသာ အရြယ္တို႕သည္ ေႂကြ၍ ငရဲသား၏ကိုယ္၌ က်ေလကုန္၏။လက္၊ ေျခ၊ နား၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္အဂၤါတို႕သည္ အပိုင္းပိုင္း ျပတ္ေလကုန္၏။ထ၍ ေျပးျပန္လွ်င္ သံေျမျပင္၌ သင္တံုးသြားတို႕သည္ ထြက္ေပၚလ်က္ ရွိေလကုန္၏။ေရွ႕မွသံတံတို႕လည္း ကာရံလ်က္ ရွိေလ၏။
ထိုငရဲမွ လြတ္ျပန္လွ်င္ ေဝတၱရဏီ မည္ေသာ ႀကိမ္ေခ်ာင္းငရဲသို႕ က်ေရာက္ျပန္၏။ထိုငရဲမွာ က်စ္က်စ္ဆူေသာ အရည္အတိျပည့္၏။ႏြယ္မ်ား၊ၾကာရြက္မ်ားႏွင့္တူေသာ သင္တုန္းသြားမ်ား ရွိ၏။ေအာက္ေျမျပင္၌ သင္တံုးသြားခင္းလ်က္ ရွိ၏။ကမ္းပါးတို႕၌လည္း သင္တံုးသြားကဲ့သို႕ ထက္ေသာ ႀကိမ္ႏြယ္မ်ား သမန္းျမက္မ်ားရွိ၏။ငရဲသားတို႕သည္ ထိုေခ်ာင္းကို ဆင္းမိလွ်င္ ေျမျပင္မွ သင္တုန္းသြားရွေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊အပူရည္ျဖင့္ေလာင္းျခင္း၊စပ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း ဘိုင္းခနဲ လဲေလ၏။လဲလွ်င္ က်စ္က်စ္ဆူလ်က္ ပူစပ္ေသာ အရည္ထဲ၌ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ေမ်ာေနေလ၏။ကမ္းပါး၌ ရွိေသာ ႀကိမ္သမန္းျမက္တို႕ျဖင့္လည္း ရွ၏။ေခ်ာင္းထဲ၌ရွိေသာ ၾကာရြက္တို႕ျဖင့္လည္း ရွ၏။ငရဲသားတို႕၏ကိုယ္သည္ အစုတ္စုတ္အျပတ္ျပတ္ ျဖစ္ေလ၏။
စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ေမ်ာလ်က္ အတိဒုကၡေရာက္ေနေသာ ထိုငရဲသားကို ငရဲထိန္းေတြ႕လွ်င္ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ႀကီးျဖင့္ ဆြဲတင္၍ ဘာအလိုရွိသလဲ ဟုေမး၏။ထမင္းဆာသည္ဟုဆိုလွ်င္ ရဲရဲေတာက္ေနေသာ အတံုးအခဲျဖင့္ ျပည့္ေသာ သံျခင္းေတာင္းႀကီးကို ယူလာကုန္၏။ငရဲသားသည္ ေၾကာက္လွေသာေၾကာင့္ ပါးစပ္ႀကီး အတင္းပိတ္၍ ထားေလ၏။ထိုအခါ ငရဲထိန္း တစ္ေယာက္က ေပါက္ခၽြန္ႀကီးႏွင့္ အတင္းေပါက္၍ ပါးစပ္ကို ဖြင့္၏။အျခားငရဲထိန္းကလည္း နည္းတူပင္ တစ္ဖက္မွ ေပါက္၍ ဖြင့္၏။ထိုသို႕ ဖြင့္၍ ပါးစပ္ဟင္းလင္းပြင့္ေနေသာအခါ၌ ရဲရဲေတာက္ေနေသာ ထိုသံတံုးသံခဲတို႕ကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ပစ္ထည့္၍ ေကၽြးၾကေလ၏။ထိုသံတံုးသံခဲတို႕သည္ ႏႈတ္ခမ္း၊လွ်ာ၊အာေခါင္၊လည္ေခ်ာင္း၊အူတို႕ကို ေလာင္ကၽြမ္းၿပီးလွ်င္ ေအာက္ဒြာရမွ ထြက္သြားကုန္၏။
ေရငတ္သည္ဟုဆုိျပန္လွ်င္ က်ိဳက္က်ိဳက္ဆူပြက္ေသာ သံရည္တို႕ကို ေလာင္းထည့္၍ ေပးကုန္၏။ထိုသံရည္ပူတို႕သည္လည္း နည္းတူပင္ေလာင္ကၽြမ္း၍ ေအာက္ဒြာရမွ ထြက္သြားကုန္၏။ငရဲသားသည္ မလႈပ္ႏိုင္ဘဲ ဆင္းရဲႀကီးစြာကို ခံစားရေလသည္။ကံမကုန္၍ မေသေသးျပန္လွ်င္ ထိုငရဲသားကို ငရဲႀကီးထဲသို႕ တစ္ဖန္ ပစ္သြင္းလိုက္ျပန္ေလ၏။

(မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဝိပႆနာ ႐ႈနည္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္ စာအုပ္မွ)
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

အနတၱဆိုတာ ဘာေတြလဲ၊ဘာေၾကာင့္ ဘာျဖစ္လို႕ အနတၱမည္တာလဲ

ဒကာ။ ။ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိင္း အနတၱ အနတၱနဲ႕ ပါးစပ္က ေျပာၾကတယ္။အနတၱဆိုတာ ဘယ္ဟာေတြလဲ။ဘာေၾကာင့္ ဘာျဖစ္လို႕ အနတၱ ေခၚတာလဲ။တိုတိုနဲ႕ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပေပးပါဦးဆရာေတာ္။
(ပန္းေမာင္-သုဓမၼဝတီ)

ဆရာ။ ။သေဗၺ ဓမၼာ အနတၱာ-တဲ့။ဘယ္ဟာမဆို ဘာမဆို ရွိသမွ်ဟာ အနတၱခ်ည္းပဲ။ကုန္ေအာင္စံု တရားဓမၼေတြဟာ အနတၱေတြသာျဖစ္တယ္လို႕ မွတ္ရမယ္။

၁။အ သာရကေတၱန အနတၱာ။ ။အႏွစ္သာရ အခိုင္အမာ အားထားမွီခိုစရာ တစ္တိုတစ္စမွ်မရွိေသာေၾကာင့္ မရွိလို႕ အနတၱ ေခၚတယ္။
၂။အ ဝသဝတၱနေတာ အနေတၱာ။ ။ငါလည္း မဟုတ္၊ ငါ့ဥစၥာလည္း မရွိ၊ငါ့အလိုမလိုက္၊ငါ့အႀကိဳက္မပါ၊ငါလိုရာမၿပီး အခ်ည္းႏွီး အပ်က္သေဘာကိုသာေဆာင္ေနေသာေၾကာင့္၊ အနတၱေခၚတယ္။
၃။အ နိႆေရန အနတၱာ။ ။စိုးရပိုင္ဆိုင္ ကိုယ္ပိုင္ဆိုတာ ဘာတစ္ခုမွ် မရွိေသာေၾကာင့္၊ မရွိလို႕ အနတၱေခၚတယ္။
၄။ယံ ဒုကၡံ တံ အနေတၱာ။ ။ဆင္းရဲဒုကၡ အစု အစုသေဘာေတြမွန္သမွ် အားလံုးကုန္အနတၱခ်ည္းပဲ။အနတၱလို႕ေခၚတယ္မွတ္။
အဲဒါ အတိုဆံုး အသိရလြယ္ႏိုင္ဆံုးအေျဖပဲ၊သေဘာေပါက္ၾကပါ။ျမတ္ဘုရားကိုခံတိုက္တဲ့အထဲမွာ အနတၱမႀကိဳက္တဲ့သူေတြဟာ အမ်ားဆံုးပဲ။ေနရာတကာ အတၱခ်ည္းယူေနၾကတာ ဒကာႀကီးတို႕ရဲ႕။

နိဗၺာန္ဟာ နိစၥ သုခရွိေနတဲ့ အတၱေလာ

ဒကာ။ ။သည္လိုဆို အႏွစ္သာရ အခိုင္အမာ နိစၥ သုခသေဘာကိုေဆာင္ၿပီး မပ်က္မစီးဘဲ အၿမဲတေစ ၿငိမ္းေအးခ်မ္းသာေနတဲ့ နိဗၺာန္တရားဟာ အတၱမည္တာေပါ့ ဆရာေတာ္။ဘယ္လိုယူဆပါသလဲ။
ဆရာ။ ။နိဗၺာန္တရားျမတ္ဟာ နိစၥ-ၿမဲေသာ၊သုခ-ၿငိမ္းေအးခ်မ္းသာတာေတာ့အမွန္ပဲ။ဒါေပမယ့္ ဒကာႀကီးတို႕ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္း အတၱဟုတ္ကဲ့လား။သူ႕ကို အစုိးတရ ရယူသံုးခံစားႏိုင္သလား။
အကယ္၍ ငါ့ဥစၥာ၊ငါ့ဟာပိုင္ အစိုးတရအေနနဲ႕ ဆြဲယူသံုးစြဲႏိုင္တဲ့ အတၱျဖစ္ရင္ အခုပဲ နိဗၺာန္ကိုထုတ္ယူၿပီး သံုးစြဲခံစားျပစမ္းပါ ဒကာႀကီးတို႕။ဆရာေတာ္ ၾကည့္ခ်င္လို႕ပါ။

ေနာအတၱ-ငါမဟုတ္လို႕၊နေမ သိယာ-ငါ့ဟာမျဖစ္တာေပါ့။ဒါေၾကာင့္ သေဗၺ ဓမၼာ အနတၱာ လို႕ ေဟာတာလို႕မွတ္ရမယ္။
ဒကာ။ ။မွန္ပါ့။သေဘာေပါက္ပါၿပီ ဆရာေတာ္။

(အရွင္ဩဘာသာဘိဝံသ၏ သုေတသန သမၼာမဂၢဂၤပဥွာက်မ္းမွ) အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ဘာသာျခားေတာင္ ေက်းဇူးတင္ယံုၾကည္လာေအာင္ ေျဖေပးခဲ့တဲ့အေျဖေလး (ဆန္နီေနမင္း)

ေမး။ ။ တပည္႕ေတာ္မသိခ်င္တာေလးေမးပါရေစဘုရား။ စာရွည္သြားရင္လည္း သည္းခံဖတ္ေတာ္မူပါဘုရား။တပည့္ေတာ္မ၏ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္သည္ အမည္မသိေရာဂါတစ္မ်ိဳး ခံစားေနရပါသည္ဘုရား။ သူ႕မိသားစု၏ အေျပာအရ သူမ်ားျပဳစားသည္ဟုဆိုပါသည္ဘုရား။ သူတို႔က ဘာသာျခားကိုးကြယ္သူေတြပါဘုရား။ ထိုသူ၏ေရာဂါခံစားေနရပံုမွာ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္အား ၾကမ္းတမ္းစြာေျပာဆို ဆက္ဆံျခင္း၊ တုတ္ ဓါး ဆြဲ ၍ရန္ရွာျခင္း၊ အစာလံုး၀မစားျခင္း၊ ေန႔ညမအိပ္ျခင္း၊အနီးအနားရွိလူမ်ားထံမွ ပစၥည္းမ်ားလုယူျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ေနပါသျဖင့္ ေလွာင္အိမ္တြင္ထည့္၍ ေသာ့ခတ္ထားရပါသည္ဘုရား။
အျမဲတမ္းထိုသို႔ျဖစ္ေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ ေကာင္းေနသည့္အခါ အားလံုးကိုမွတ္မိ၍ လူေကာင္းအတိုင္းပါဘုရား။ ပေယာဂ ဆရာေပါင္းစံုျဖင့္ ကုသေသာ္လည္းေပ်ာက္ကင္းသက္သာျခင္းမရွိသျဖင့္ သူ႕မိသားစုမွ ဗုဒၶဘာသာနည္းျဖင့္ ကုသလွ်င္ရမရေမးလာပါသည္ဘုရား။ မည္သို႔ေျဖၾကားရမည္ကိုမသိသျဖင့္ အရွင္ဘုရားအား ေမးေလွ်ာက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္ဘုရား။ ေရာဂါခံစားေနရသူအားသနားသျဖင့္
ေျဖၾကားေတာ္မူပါဘုရား။

ေျဖ။ ။ ဒကာမေရးထားတာကုိ ဖတ္ၾကည့္တဲ့အခါ အဲဒီလူဟာ ဘုန္းကံနိမ့္ေနလုိ႔ တျခားလူရဲ႕ ျပဳစားျခင္းကုိ ခံေနရတာနဲ႔ တူေနတယ္။  
လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘုန္းကံနိမ့္ေနရင္ ပညာတတ္တဲ့ စုန္းကေ၀တုိ႔ရဲ႕ လုပ္ျခင္းကုိ ခံရသလုိ စုန္းကေ၀တတ္သူတုိ႔ရဲ႕ အစားအစာကုိ စားမိရင္လည္း ခံစားရပါတယ္။ 
 ျမတ္ဗုဒၶလက္ထက္က ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးလည္း မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ခင္ကုိခံရတဲ့အတြက္ အဲဒီမိန္းကေလးက စုန္းပညာနဲ႔ရဟန္းေတာ္ကုိေလာင္းတဲ့ ဆြမ္းထဲမွာ စုန္းပညာနဲ႔ ထည့္ေလာင္းလုိက္တယ္။ 
အဲဒီရဟန္းဟာ စုန္းပညာေၾကာင့္ မလူးမလဲခံစားရတာကုိ ျမတ္ဗုဒၶသိတဲ့အခါ ထြန္တုန္းခဲက ေျမႀကီးကုိ ေရနဲ႔ေဖ်ာ္တုိက္လုိက္တာ ေကာင္းသြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ အခုျဖစ္ေနတဲ့လူကုိလည္း ပထမဦးဆံုး ျမတ္ဗုဒၶနည္းလမ္းအတုိင္း စုန္းကေ၀လုပ္တာ ဟုတ္မဟုတ္သိရေအာင္ လယ္ထြန္တဲ့ထြန္တံုးခဲက ေျမႀကီးကုိယူၿပီး အဲဒီေျမႀကီးကုိ ေရနဲ႔ေရာတုိက္ေပးလုိက္ပါ။ 
 ေျမႀကီးအနည္းငယ္ျဖစ္တဲ့ ရြံ႕ကုိ ေရနဲ႔ေသာက္လုိ႔ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ရြ႕ံကုိ ဦးဇင္းတုိ႔ငယ္တုန္းကလည္း ပါးစပ္ထဲမွာ ေရာက္ခဲ့တာ အမ်ားႀကီးပါ။

ပထမဦးဆံုး ထြန္တံုးခဲရွာၿပီး လုပ္ေပးၾကည့္ပါ။ အဲဒီလုိမွ မရရင္ေတာ့ စာသင္တုိက္တစ္တုိက္ရဲ႕ ေက်ာင္းဘုန္းႀကီးကုိ အေျခအေနေလွ်ာက္ျပၿပီး သံဃာငါးပါးေလာက္ အိမ္ကုိပင့္ကာ လူနာကုိ သံဃာငါးပါးရဲ႕ အလယ္မွာထားၿပီး ပရိတ္တရားမ်ား ရြတ္ေပးခုိင္းပါ။ အဲဒီလုိလုပ္ရင္ေတာ့ သက္သာသြားပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး ပရိတ္ေရလည္း တုိက္ေပးလုိက္ပါ။ ဒါဆုိ စိတ္ခ်ရမဲ့ အေျခအေန ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္ ဒကာမ။

အေျခအေနထူးရင္ စာထပ္ပုိ႔ေပးပါ။ ေနာက္ထပ္ တစ္မ်ိဳးစဥ္းစားေပးပါမယ္ ဒကာမ။

အေၾကာင္းျပန္စာ။ ။ တပည္႕ေတာ္မ ရိုေသစြာျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္ဘုရား။ အရွင္ဘုရားအမိန္႔ရွိတဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးခဲ့ရာ လူနာမွာသိသာစြာသက္သာလာပါျပီဘုရား။ အရင္လို ဆိုးသြမ္းေသာင္းက်န္းမေနေတာ့ဘဲ တခါတေလ ငိုငိုေနပါတယ္ဘုရား။ သံဃာငါးပါးပင္႔၍ ပရိတ္ကမၼဝါမ်ားရြတ္ဖတ္လိုက္ေသာအခါ အရွင္းေပ်ာက္ကင္းသြားပါတယ္ဘုရား။ သူတို႔လည္းဗုဒၶဘာသာကိုသက္ဝင္ယံုၾကည္လာပါတယ္ ဘုရား။ ငါတို႔ဘာသာကဒုကၡေရာက္တဲ့ အခါအားကိုးလို႔ မရဘူး။ နင္တို႔ဘာသာကဒုကၡေရာက္တဲ့အခါ အားကိုးလို႔ရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္ဘုရား။ အရွင္ကို ေမးေလွ်ာက္ခဲ့သည္ကိုေျပာျပသည့္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေလွ်က္ေပးပါဟု ဆိုပါသည္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္မလည္း အရွင္ဘုရားအားေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ လက္အုပ္ခ်ီမိုး ရွိခိုးလိုက္ပါသည္ဘုရား။
credit to www.sanninaymin.com
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ဥပုသ္ေန႔နဲ႔ပတ္သတ္သမွ် သိေကာင္းစရာမ်ား

ဥပုသ္ဆုိသည္မွာ ဥေပါသထ-ဟူေသာပါဠိကို ဥပုသ္-ဟု ျမန္မာျပန္ထားၾကတာပါ။ ဥပ-ညစာမစားျခင္း၊ ေမထုန္ေရွာင္ျခင္းစတဲ့ ေကာင္းေသာ အက်င့္မ်ားနဲ႔ ျပည့္စံုစြာ ၀သထ-ေနထိုင္ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။

ကုိယ္က်င့္သီလမပ်က္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းက်င့္သံုးတာကုိ ဥပုသ္ေစာင့္တယ္လုိ႔ ေခၚတာပါ။ ဥပုသ္ေစာင့္ဖို႔ အတြက္ ေန႔ရက္မ်ားကို ဘုရားပြင့္ေတာ္မမူမီကပင္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ရန္အတြက္ ေရွးအစဥ္အလာကပင္ ရက္သတ္မွတ္ထားတာကုိ ေအာက္ပါ အတုိင္း ေတြ႕ရပါတယ္။

တစ္လကုိ (၁) အ႒မီ လဆန္း၊ လဆုတ္(ရွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔)ဥပုသ္။
             (၂) စတုဒၵသီ (ရက္မစံုလအတြက္ (၁၄)ရက္ေျမာက္လကြယ္ေန႔) ဥပုသ္။
             (၃) ပႏၷရသီ (၁၅)ရက္ေျမာက္ လျပည့္၊လကြယ္ေန႔)ဥပုသ္။
             (၄) ပါဋိဟာရိက (အႀကိဳအပို) ဥပုသ္ဟု အက်ဥ္းအားျဖင့္ (၄)မ်ိဳးရွိေၾကာင္း က်မ္းဂန္မ်ား တြင္ ေဖာ္ျပထားၾကပါတယ္။


ပါဋိဟာရိက-အႀကိဳဥပုသ္နဲ႔ အပိုဥပုသ္ဆုိတာကေတာ့ ထို(၃)ရက္မေရာက္မီ ႀကိဳတင္ေစာင့္ရတဲ့ (၇)ရက္ေျမာက္၊ (၁၃)ရက္ေျမာက္၊ (၁၄)ရက္ေျမာက္ဥပုသ္တုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အပုိဥပုသ္ဆုိတာကေတာ့ ထို(၃)ရက္ေနာက္တြင္ အပိုျဖည့္စြက္ၿပီး ေစာင့္ရေသာ (၉)ရက္၊ လျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္၊ လဆန္း(၁)ရက္ဥပုသ္၊ ၀ါတြင္းမွာဆုိရင္ေတာ့ (၁၅)ရက္ျဖစ္ေစ၊ တစ္၀ါတြင္းလံုးျဖစ္ေစ ေစာင့္ထိန္းၾကတဲ့ ဥပုသ္မ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဥပုသ္ေစာင့္ရက္ကုိ ေရွးေရွးက သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။

ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိရက္ရွည္ကာလမ်ားစြာ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ၾကတာလဲဆုိေတာ့ လူမ်ားရဲ႕ စိတ္အစဥ္မွာ ကိေလသာျမဴေတြ ေန႔စဥ္တင္ေနတဲ့အတြက္ ထိုကိေလသာျမဴေတြကို ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ ထိန္းၿပီး ေဆးေၾကာသုတ္သင္ၾကဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶကုိယ္တုိင္ကလည္း ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္းကို ဦးေခါင္းေလွ်ာ္ျခင္းနဲ႔ ဥပမာျပၿပီး ၀ိသာခါေက်ာင္းအမႀကီးကုိ ဒီလုိေဟာၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။ လဆန္း (၁)ရက္ေန႔ဆုိ ေနေရာင္ရွိလုိ႔ ဆံပင္ေျခာက္ေသြ႔မည္ကိုျမင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးဟာ ေရခ်ိဳးေခါင္းေလွ်ာ္ၾကတယ္။ အဲဒီလုိ ေခါင္းေလွ်ာက္လုိက္ေတာ့ ဦးေခါင္းမွာ အညစ္အေၾကးသန္႔ရွင္းလုိက္တဲ့အခါ ဆံပင္လည္း ေသြ႔ေျခာက္သြားလုိ႔ ဦးေခါင္းဟာ သန္႔ရွင္းၿပီးေပါ့ပါး သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ရက္မ်ားမွာ ဦးေခါင္းေပၚ၀ယ္ ျမဴမႈန္က်ျခင္း၊ အတြင္းက အညစ္အေၾကးမ်ား ဦးေခါင္းေပၚထြက္လာတဲ့အခါ (၇)ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဦးေခါင္းဟာ ေလးလံလာျပန္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ တစ္ပါတ္ေလာက္ၾကာတဲ့ အခါ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေခါင္းေလွ်ာ္ရတယ္။

အဲဒီလုိပဲ လူတုိ႔ရဲ႕စိတ္မွာ ေန႔စဥ္ စီးပြားရွာတဲ့အခါျဖစ္ေစ၊ ေပ်ာ္ပါးတဲ့အခါျဖစ္ေစ၊ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ေနထုိင္ သြားလာလႈပ္ရွားေနရင္း ရာဂ၊ ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာျမဴမႈန္ေတြဟာ ကပ္ၿငိေနတယ္။ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုးကလည္း ဘ၀မ်ိဳးစံုနဲ႔ ကပ္ၿငိလာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔သႏၱာန္မွာ ကိေလသာေတြဟာ မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားေနတယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး တရားထူးရတာခ်င္း မတူတာ၊ တရားအသိမတူတာ၊ အက်ိဳးေပးမတူတာေတြဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ က်င္လည္ခဲ့ရတဲ့ဘ၀ေတြမွာ ကိေလသာေတြ ဘယ္ေလာက္ညစ္ေၾကးလာေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သလဲဆုိတာ မသိရတဲ့အတြက္ မတူၾကတာပါ။

တခ်ိဳ႕က သူမ်ားလုိ ခဏေလးနဲ႔တရားမွတ္ရင္ တရားသိမယ္ထင္တယ္။ သူမ်ားလုိ ေကာင္းတာေလး တစ္ခုေလာက္လုပ္ရင္ အက်ိဳးေပးမယ္ထင္ေနတာေလ။ မိမိမွာ ဘ၀မ်ားစြာက ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈကုိ မသိလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ သိလ်က္နဲ႔မုိက္ခဲ့လုိ႔ျဖစ္ေစ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကိေလသာအညစ္ေၾကးေတြက ဘယ္ေလာက္မ်ား သလဲဆုိတာ မသိရဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔က မိမိတုိ႔သႏၱာန္မွာရွိတဲ့ ကိေလသာအညစ္ေၾကးေတြကုိ မ်ားမ်ားပယ္သတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမွ ကိေလသာကင္းရာကုိေရာက္မွာျဖစ္သလုိ မေရာက္ခင္မွာလည္း ကိေလသာနည္းတဲ့ အက်ိဳးေပးေကာင္းမႈေတြကုိ ခံစားရမွာပါ။

အဲဒီလုိ မိမိတုိ႔ရဲ႕စိတ္အစဥ္မွာ ကပ္ၿငိမ္ေနတဲ့ ကိေလသာျမဴမႈန္ေတြ သန္႔ရွင္းေအာင္ အိမ္ရာအလုပ္ေတြကို အနားေပးၿပီး မေကာင္းမႈမ်ားကုိလည္း ေရွာင္ၾကဥ္ကာ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ျခင္းနဲ႔ ေဆးေၾကာေပးရပါတယ္။ တစ္ပါတ္တစ္ခါေလာက္ မိမိသႏၱာန္မွာရွိတဲ့ ကိေလသာညစ္ေၾကးေတြ မသန္႔ရွင္းႏုိင္၊ မေလွ်ာ့ပါးႏုိင္ေသးလုိ႔ အႀကိဳရက္၊ အပိုရက္မ်ားမွာပါ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းေပးရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘက္ေခတ္မွာဆုိရင္ေတာ့ ရံုးပိတ္ရက္မ်ားျဖစ္တဲ့ စေန၊ တနဂၤေႏြေန႔မ်ားကုိ ဥပုသ္ေန႔မ်ားလုိ႔သတ္မွတ္ေပးၿပီး ေစာင့္ထိန္းၾကရင္ ပုိမုိေကာင္းမြန္ပါလိမ့္မယ္။ တစ္ပါတ္ရဲ႕ အစဆံုးေန႔ျဖစ္တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔မွာ တစ္ခါသန္႔ရွင္းထားလုိက္ၿပီး တစ္ပါတ္ရဲ႕အဆံုးျဖစ္တဲ့ စေနေန႔မွာ ထပ္သန္႔ရွင္းလုိက္မယ္ဆုိရင္ ကိေလသာေတြဟာ ကပ္လုိက္၊ ေလွ်ာ့လုိက္နဲ႔ဆုိေတာ့ ခံသာေသးတာေပါ့ေလ။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ တစ္ပါတ္တစ္ခါေလာက္ဆုိ ကိေလသာကပ္တာကပုိမ်ားၿပီး ေလွ်ာ္တာကနည္းေနရင္ ကိေလသာက ဘယ္ေတာ့မွ ကင္းမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေျပာသာ ေျပာရတာပါ။ ခုေခတ္က တစ္ပါတ္တစ္ခါမေျပာနဲ႔ ၀ါတြင္းေလး(၃)လကုိေတာင္မွ တစ္ပါတ္တစ္ခါ ကိေလသာမေလွ်ာ္တဲ့လူေတြက မ်ားေနတာပါေလ။

အဓိကကေတာ့ မိမိေစာင့္ထိန္းႏုိင္တဲ့ရက္ကုိ ေစာင့္ထိန္းရင္ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ျဖစ္တဲ့ သီလေစာင့္ထိန္းမႈကုိ ျမတ္ဗုဒၶက ဘယ္ေန႔မွ ေစာင့္ထိန္းရမယ္လုိ႔ ေသခ်ာမေျပာခဲ့ဘဲ အနည္းဆံုးတစ္ပါတ္တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ဦးေခါင္းေလွ်ာ္သလုိ ေစာင့္ထိန္းသင့္တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ မိမိတုိ႔က ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ေလ ေကာင္းေလပါပဲ။ ငါးပါးသီလကေတာ့ လူသားေတြ ေစာင့္ထိန္းရမဲ့ အရာပါ။ ရွစ္ပါးသီလဥပုသ္သီလကေတာ့ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းတဲ့ သီလပါ။ အဲဒီေတာ့ မိမိက လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ရင္ ငါးပါးသီလကုိ ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းရမယ္။ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ ျဖစ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ရွစ္ပါးသီလဥပုသ္သီလကုိ ေန႔စဥ္ ေစာင့္ထိန္း ရမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ မိမိက တစ္ပါတ္တစ္ခါပဲ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ တစ္ပါတ္တစ္ခါ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းေပါ့။ ဘယ္ေတာ့မွမျဖစ္ခ်င္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွဥပုသ္ မေစာင့္နဲ႔ေပါ့ေလ။

အဲဒီေတာ့ ရွစ္ရက္၊ လျပည့္၊ လကြယ္ေန႔မ်ားကုိ ဥပုသ္ေန႔ဟု သတ္မွတ္ၾကတာဟာ လူသားေတြရဲ႕ အခ်ိန္အခါအေျခအေနကုိၾကည့္ၿပီး သတ္မွတ္ၾကတာပါ။ ဥပုသ္သီလကုိ ျမတ္ဗုဒၶအလုိက်ဆုိရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ တစ္ပါတ္တစ္ခါေတာ့ ေစာင့္ထိန္းေပးရမွာျဖစ္ၿပီး မိမိေစာင့္ထိန္းႏုိင္ရင္ မိမိေစာင့္ထိန္းတဲ့ေန႔ဟာ ဥပုသ္ေန႔ျဖစ္တာမုိ႔ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ေလ ေကာင္းေလးဆုိတာပဲ မွတ္သားထားၾကပါေလ။

တစ္ခါ ဥပုသ္ေစာင့္တဲ့အခါ ညစာမစားရျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ စတင္ျဖစ္ေပၚလာပံုကုိ ေျပာျပေပးပါမယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္က အစပထမပုိင္းမွာ ရဟန္းသံဃာမ်ားပင္ ညေနစာအတြက္ ဆြမ္းခံထြက္စားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ားပညတ္ရာ ျမတ္ဗုဒၶ၀ါေတာ္(၂၀)လြန္တဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ၀ိကာလေဘာဇန သိကၡာပုဒ္လည္း ပညတ္ဖုိ႔ရန္ အေၾကာင္းျဖစ္ေပၚလာတာေၾကာင့္ ပညတ္ခဲ့ရပါတယ္။

ပညတ္ရျခင္းအေၾကာင္းကေတာ့ (၁) ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး ညပုိင္းဆြမ္းခံထြက္တဲ့အခါ အိမ္တစ္အိမ္ေရွ႕ဆြမ္းခံသြားရပ္ရာ အိမ္ရွင္မက ရဟန္းေတာ္ရဲ႕ သကၤန္းေရာင္ကုိျမင္ၿပီး ရဟန္းေတာ္ကုိ အစိမ္းသရဲ၊ ေျမပံုဘီလူးလုိ႔ထင္တဲ့အတြက္ ဆန္ေဆးရည္နဲ႔ ပတ္ခဲ့မိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရဟန္းသံဃာေတြ ညေနဆြမ္းခံတာဟာ လူေတြအတြက္ အျပစ္ျဖစ္ၾကတယ္။ (၂) ညေနပုိင္းမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားဆြမ္းခံသြားတဲ့ အခါ ႏြားအုပ္ေတြရြာထဲသြင္းခ်ိန္မုိ႔ ႏြားေရာင္နဲ႔သကၤန္းေရာင္ ေရာေႏွာေနတဲ့အတြက္ လူေတြက ရဟန္းေတြကုိ ႏြားေတြထင္ၿပီး ႏြားေတြနဲ႔ေရာေႏွာ ျပစ္မွားမိၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိျပစ္မွားမိရင္ လူေတြမွာ အျပစ္ျဖစ္ၾကရတယ္။ (၃) ရဟန္းေတာ္မ်ား ညေနပုိင္းမွာ ဆြမ္းခံသြားရျခင္း၊ ဆြမ္းစားၿပီးသား သပိတ္တုိ႔ကုိ ေဆးေၾကာသန္႔ရွင္းရျခင္းစတဲ့ ဗာဟိယအလုပ္ေတြေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ပရိယတၱိ စာသင္၊ စာခ်၊ ပရိပတၱိ တရားအားထုတ္မႈတုိ႔ အခ်ိန္ေလွ်ာ့နည္းသြားတယ္။ အဲဒီလုိ အခ်ိန္ေလွ်ာ့နည္းေနမယ္ဆုိရင္ တရားထူးရဖုိ႔ရန္ ခက္ခဲမွာျဖစ္သလုိ သံဃာ့ေ၀ယ်ာ၀စၥ၊ လူေတြအား တရားေဟာသြန္သင္ေပးဖုိ႔ကိစၥ၊ စာခ်၊ စာသင္ကိစၥေတြပါ ေနာင့္ေႏွးမႈမ်ားျဖစ္တာမုိ႔ ညစာမစားၾက ရန္ ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလုိပဲ လူေတြမွာလည္း အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္၊ ကိေလသာမ်ားကပ္ၿငိေနတာ ကုိ ေလွ်ာ့ပါးသြားေအာင္ျပဳလုပ္တတ္တဲ့ ဥပုသ္ရွစ္ပါးသီလ ေဆာက္တည္တဲ့အခါမွာ ညစာမစားခုိင္းျခင္းဟာ အလုပ္ရႈပ္သက္သာၿပီး သမထ၊ ၀ိပႆနာတရားမ်ား ပုိမုိပြားမ်ားအားထုတ္ႏုိင္ေအာင္၊ အစာစားလွ်င္ အိပ္ခ်င္စိတ္လ်င္ျမန္စြာျဖစ္ျခင္း၊ အိပ္ခ်င္စိတ္ေနာက္ကေန ဗုိက္ထဲမွာအစာျပည့္ေနရင္ ကိေလသာစိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္တဲ့ရက္ေလးမွာ ညစာ မစားရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အစာစားလွ်င္ ကိေလသာစိတ္ျဖစ္တယ္၊ ကိေလသာကုိပုိမုိအားေပးတယ္ဆုိတာကုိ ဦးဇင္းအရင္ကလည္း အေမးအေျဖမ်ားမွာ ေျဖေပးထားတာရွိသလုိ အြန္လုိင္းမွာတင္ထားတဲ့ တရားေခြထဲမွာ လည္း ေျပာထားပါတယ္။ ညစာစားထားလုိ႔ရွိရင္ စိတ္ကမေကာင္းမႈဘက္ကုိ အာရံုေရာက္သြားတတ္ပါ တယ္။ တခ်ိဳ႕ဆုိ ညပုိင္းမွာ ကိေလသာစိတ္ေတြ စိတ္တုိင္းက်ျဖစ္ၿပီး စိတ္တုိင္းက်ေပ်ာ္ပါးဖုိ႔အတြက္ စားေသာက္ဆုိင္မ်ားမွာ ရွယ္သြားစားၾကတာမ်ိဳးေတာင္ ရွိၾကပါတယ္။ ေကာင္းစြာစားၿပီး ေကာင္းစြာေပ်ာ္ပါး ခ်င္ၾကလုိ႔ ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း တခ်ိဳ႕စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ ေန႔နဲ႔ညဆုိ ညမွာပုိေရာင္း ရၿပီး ေန႔စာထက္ညစာက ပုိမုိတန္ဖုိးမ်ားေနတာလည္း ရွိပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက မိမိတုိ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲက အစာအိမ္ဟာ ေန႔စဥ္စားေသာက္သမွ်ကုိ အစာခ်က္ေနရတဲ့အတြက္ အနားမယူရသလုိ အညွီအေႏွာက္၊ အသုိးအပုပ္ေတြနဲ႔ အၿမဲလုိလုိျဖစ္ေနလုိ႔ အစာအိမ္ဟာ မနားရတဲ့အျပင္ အစာအိမ္လည္း သန္႔ရွင္းမႈမရွိဘဲ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ က်န္းမာေရးလည္း ထိခုိက္ပါတယ္။ ခုလုိ တစ္ပါတ္တစ္ခါ ဥပုသ္ေစာင့္တဲ့ေန႔မွာ ညစာမစားတဲ့အခါက်ေတာ့ အစာအိမ္လည္း နားရတယ္။ အသုိးအပုပ္ေတြလည္း သန္႔ရွင္းေပးရာေရာက္တာေၾကာင့္ အစာအိမ္ေကာင္းတဲ့အတြက္ က်န္းမာေရးလည္း ေကာင္းမြန္မႈအက်ိဳးရလာဒ္ေတြ ရရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ဥပုသ္ေစာင့္ရျခင္း မ်က္ေမွာက္ရရွိတဲ့ အက်ိဳးရလာဒ္ပါ။

ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္တဲ့ေန႔ရက္မွာ ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္-ညစာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး သိသင့္ထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိ ေရးသားေပးရမယ္ဆုိရင္ ေန႔မြန္တည့္ခ်ိန္မွစၿပီး ေနာက္ေန႔နံနက္ လစဥ္အလုိက္ အရုဏ္တက္ခ်ိန္ထိအေတာအတြင္း ေဘာဇဥ္ (၅)မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ဆြမ္း၊ မုေယာမုန္႔၊ ပဲမုန္႔လံုး၊ ငါး၊ အသားေတြနဲ႔ ခဲဖြယ္ျဖစ္တဲ့ ယာမကာလိက၊ သတၱာဟကာလိက၊ ယာ၀ဇီ၀ိကအစာေတြကုိ မစားရပါ။ ေနမြန္တည့္ခ်ိန္မွ အရုဏ္တက္သည့္အခ်ိန္ထိလုိ႔ ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္က ေျပာဆုိထားတဲ့အတြက္ ေနမြန္တည့္သည္ ဆုိတာနဲ႔ ဘာမွစားလုိ႔မရေတာ့ပါ။ စားေနဆဲျဖစ္ရင္လည္း ကားဘရိတ္အုပ္သလုိ ဘရိတ္အုပ္ၿပီးသကာလ ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနတာကုိ ေထြးထုတ္ပစ္ရပါမယ္။ ေန႔မြန္တည့္ေက်ာ္သြားပါလ်က္ ပါးစပ္ထဲကစားစရာ ကုိ ေထြးမထုတ္ဘဲ မ်ိဳခ်လွ်င္လည္း အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္က ေန႔မြန္တည့္လွ်င္ကုိ ဘာမွမ်ိဳခ်လုိ႔ မရေတာ့ပါ။

ေနမြန္တည့္ခ်ိန္မျမင္ရရင္ သူ႔ႏုိင္ငံအလုိက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနမြန္တည့္ခ်ိန္ကုိ ယူရပါမယ္။ အရုဏ္တက္ခ်ိန္ကုိလည္း ႏုိင္ငံအလုိက္၊ လအလုိက္ယူရပါမယ္။ အေကာင္းဆံုးနည္းကေတာ့ မိမိေနထုိင္ရာႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ေန႔တည့္တည့္အခ်ိန္(၁၂)နာရီနဲ႔ မနက္(၆)နာရီအတြင္း ၀ိကာလေဘာဇန သိကၡာပုဒ္ကုိ ေစာင့္ထိန္းတာဟာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ မနက္အရုဏ္တက္ခ်ိန္ကေတာ့ တခ်ိဳ႕လေတြမွာ မနက္(၄)နာရီေက်ာ္ အရုဏ္တတ္တာလည္းရွိပါတယ္။ မိမိက ဥပုသ္သီလယူထားလုိ႔ မနက္ေစာေစာ ဗုိက္စာေနတဲ့အတြက္ မနက္စာကုိ ေစာေစာစားခ်င္တယ္ဆုိရင္ အရုဏ္တက္ခ်ိန္ကုိ ေလ့လာၿပီး စားၾကပါေလ။ ခုေျပာခဲ့တဲ့ ေနမြန္တဲ့ခ်ိန္နဲ႔မနက္အရုဏ္တက္ခ်ိန္အတြင္းကလြဲရင္ က်န္တဲ့အခ်ိန္ ဘယ္ခ်ိန္ပဲစားစား စားေသာက္ၿပီးသကာလ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ႏုိင္ပါတယ္။

ခဲဖြယ္မ်ားျဖစ္တဲ့ ယာမကာလိကဆုိသည္မွာ အရုဏ္မတက္မီ မိုးေသာက္ယံတိုင္ေအာင္ ေသာက္ေကာင္း တဲ့ သေျပသီး၊ သရက္သီး၊ မုဒရက္သီး၊ စပ်စ္သီး၊ ဖက္သက္သီး၊ သစ္မည္စည္သီး၊ ေတာငွက္ေပ်ာသီး၊ အိမ္ငွက္ေပ်ာသီး၊ ၾကာစြယ္တို႔ရဲ႕ ေဖ်ာ္ရည္နဲ႔မန္က်ည္း၊ ဆီး၊ ေရွာက္ဟူေသာ အႏုေလာမေဖ်ာ္ရည္ မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

သတၱာဟကာလိကဆုိသည္မွာ (၇)ရက္လံုးလံုးထားၿပီးစားသံုးႏုိင္တဲ့ ေထာပတ္၊ ဆီဦး၊ ဆီ၊ ပ်ား၊ တင္းလဲ၊ ထန္းလ်က္၊ ႀကံသကာ၊ သၾကားဆိုတဲ့ ေဆးငါးမ်ိဳးကို သတၱာဟကာလိကလို႔ ေခၚပါတယ္။

ယာ၀ဇီ၀ိကဆုိသည္မွာ တစ္သက္ပတ္လံုးစားေကာင္းတဲ့ ဆား၊ ဂ်င္း၊ ဆီးျဖဴ၊ ဖန္ခါးစတဲ့ ေဆးဖက္၀င္ အျမစ္၊ အရြက္၊ အသီး၊ အေခါက္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ပညတ္ထားတဲ့ (ဝိ၊ ၂၊ ၁၁၂) ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္မွာေတာ့ အထက္ပါ ယာမကာလိက၊ သတၱာဟကာလိက၊ ယာ၀ဇီ၀ိက(၃)မ်ိဳးကုိ ရဟန္းေတာ္မ်ား အလွဴခံရင္ျဖစ္ေစ၊ စားေသာက္ရင္ျဖစ္ေစ ပါစိတ္အာပါတ္မသင့္ဘဲ ဒုကၠဋ္အာပါတ္သာ သင့္တယ္လုိ႔ အျပစ္ေလွ်ာ့ပါး သြားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါျပင္ မေနႏုိင္ေအာင္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္လုိ႔ျဖစ္ေစ၊ အနာေရာဂါ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ျဖစ္ေစ အထက္ပါ ခဲဖြယ္(၃)မ်ိဳးကုိ အဆာေျပ၊ က်န္းမာေရးသက္သာရံု စားေသာက္ရင္ အျပစ္မရွိပါေပ။ ရူးသြတ္ေနသူမ်ားလည္း အျပစ္မရွိပါ။

အဲဒီေတာ့ လူေတြမွာလည္း ဥပုသ္သီလ ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္ကုိ ေစာင့္ထိန္းတဲ့ရက္မွာ မေနႏုိင္ေအာင္ ဆာေလာင္တဲ့အခါ၊ အသက္အႏၱရာယ္အတြက္ က်န္းမာေရးထိခုိက္ႏုိင္တဲ့အခါမ်ိဳး ဆုိရင္ေတာ့ အထက္ပါ ခဲဖြယ္(၃)မ်ိဳးကုိ အဆာေျပ၊ က်န္းမာေရးသက္သာရံု စားေသာက္ႏုိင္ပါတယ္။ အစာေျပမဟုတ္ဘဲ အ၀စားလွ်င္၊ က်န္းမာေရးသက္သာရံုမဟုတ္ဘဲ လြန္လြန္ကဲကဲေတာ့ မျပဳလုပ္ရပါ။ ဆာေလာင္မႈလည္းမျဖစ္၊ က်န္းမာေရးလည္းေကာင္းေနရင္ေတာ့ ဘာမွမစားေသာက္ရပါ။ စားေသာက္ လွ်င္ သီလသိကၡာပုဒ္ မက်ိဳးေပါက္ႏုိင္ေသာ္လည္း သီလအက်ိဳးေပးေတာ့ ေလွ်ာ့ပါးႏုိင္ပါတယ္။

ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ဥပုသ္ေန႔နဲ႔ပတ္သတ္သမွ် ျပည့္စံုလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဥပုသ္ေန႔နဲ႔ဆုိင္တဲ့ တခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ လူေတာ္လူေကာင္းေဆာင္းပါးတြင္ သီလအဓိပၸါယ္အခန္းမွာ သီလနဲ႔ ပတ္သတ္တာမ်ား ေရးထားတာေတြရွိတဲ့အတြက္ သိခ်င္သူမ်ား ၀င္ေရာက္ေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။

စာဖတ္ပရိတ္သတ္အားလံုး ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာၿပီး လုိရာဆႏၵျပည့္၀ကာ သူေတာ္ေကာင္း မ်ားျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္….။
credit to www.sanninaymin.com အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ဗုဒၶဘာသာအေပၚ ကမၻာေက်ာ္လူပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ အေတြး အျမင္ ႏွင့္ မွတ္ခ်က္မ်ား

(၁) ဗုဒၶဘာသာဟာ လူသားတုိင္း အတြက္ျဖစ္ေပမယ့္။
လူသားအားလုံးက ဗုဒၶဘာသာမျဖစ္ခဲ့ၾကဘူးတဲ့။
(အုိင္စတုိင္းလ္ - Albert Einstein)

(၂) ဗုဒၶသည္ ဘာသာေျပာင္းသူမ်ားကို အႏိုင္ယူရန္ တရားေဟာျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ တပည့္သာဝကတို႕ကို အသိညဏ္အလင္းရရွိေစရန္ တရားေဟာျခင္းျဖစ္သည္။
(စာေရးဆရာတစ္ဦး)


(၃) ဗုဒၶႏွင့္ သာမန္လူသားတစ္ဦး၏ ကြဲျပားခ်က္မွာ လူေကာင္းႏွင့္ အ႐ူးကြဲျပားသကဲ့သို႕ပင္ ျဖစ္သည္။
(စာေရးဆရာတစ္ဦး)

(၄) အကယ္၍ ေခတ္သစ္သိပၸံပညာလိုအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ဖက္ျပိဳင္သည့္ ဘာသာေရးတစ္ခု ရွိခဲ့သည္ဆိုလွ်င္ ၎သည္ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
(အုိင္စတုိင္းလ္ - Albert Einstein)

(၅) သတ္ပစ္လိုက္
ခႏၶာကိုယ္ကို သတ္ပစ္ျခင္းသည္ အက်ိဳးမရွိပါ၊ ခႏၶာကိုယ္က အျပစ္က်ဴးလြန္ျခင္းကိစၥမွာ တာဝန္မရွိပါ၊ မသိမိုက္မဲစိတ္ကသာ အျပစ္ကို က်ဳးလြန္၍ တာဝန္ရွိသူျဖစ္တယ္၊ မသိမိုက္မဲမႈလ်င္ လူသတ္သမားအစစ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ မသိမိုက္မဲမႈကိုသာ သတ္ပစ္ရမယ္၊ ၾကိဳးေပးရမယ္၊ ဘယ္လိုသတ္ျဖတ္ၾကိဳးေပးရမလဲ?
လူသတ္သမားကို သစၥာ ပညာ ဗုဒၶေဒသနာတရား ေဟာၾကားျပီး မိုက္မဲမႈ မသိမႈကို ပယ္သတ္ျပစ္ႏိုင္တယ္။
(မဟတၱမဂႏၵီ - Ghandi)

(၆) အနာဂါတ္ဘာသာတရားက သဘာဝေလာကဓာတ္တခြင္လုံးအတြက္ အေၿဖေပးစြမ္းနုိင္ေသာ အယူဝါဒတစ္ရပ္သာၿဖစ္ရလိမ့္မည္။ အႏွီးဘာသာသည္ ပုဂၢလအဓိဌာန္အယူအဆၿဖင့္ ဖန္တီးတီထြင္ထားေသာ ဖန္ဆင္ရွင္တရားႏွင့္ မသက္ဆုိင္ေစသင့္။ တစ္ယူသန္အစြဲအလမ္းမ်ားႏွင့္ ယင္တုိ႕မွ ေပါက္ဖြားခဲ့ေသာ အကဴိးအေၾကာင္းဆက္ပညာကုိလည္း ေက်ာ္လႊားလြန္ေၿမာက္ ရလိမ့္မည္။
ထုိဘာသာတရားသည္ သာဘာဝေလာကဓာတ္(ရုပ္တရား)ႏွင့္တကြ နာမ္တရာမ်ားကုိ လႊမ္းၿခဳံ၍ ဒိဌဓမၼၿဖင့္ အဓိပၸါယ္ၿပည့္ဝေသာ ေပါင္းစည္းညီညြတ္မႈကုိ ေဖာ္ေဆာင္နုိင္စြမ္းရွိရေပလိမ့္မည္။ ဗုဒၶဘာသာသည္ ထုိအရည္အခ်င္းမ်ားႏွင့္ ၿပည့္စုံသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ သိပၸံပညာ၏ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကုိ ၿဖည့္ဆည္းေပးနုိင္စြမ္ေသာဘာသာတရားတစ္ခုရွိသည္ဆုိပါလ်င္ ထုိဘာသာတရားက ဗုဒၶဘာသာၿဖစ္လိမ့္မည္။
(အုိင္စတုိင္းလ္ - Albert Einstein)


(၇) ကမၻာေပၚတြင္ မည္သည့္ဘာသာသည္ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေသာ ဘာသာျဖစ္သည္ဆိုျခင္းကို မေျပာလွ်င္မျဖစ္ေျပာပါဟု သင္ကကြၽႏု္ုပ္အား တိုက္တြန္းခဲ့ေသာ္ ကြၽႏု္ုပ္စိတ္ပါလက္ပါစာနာေထာက္ထားေသာအားျဖင့္ "ဗုဒၶဘာသာသည္ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေသာ ဘာသာျဖစ္သည္" ဟု မဆိုင္းမတြ အေျဖေပးရမည္ျဖစ္ပါသည္။
(ရာဘင္ျဒာနတ္တဂိုးလ္ - Rabindranath Tagroe)


(၈) ဗုဒၶ၏ၾကီးမားေသာ အနစ္နာခံမႈ၊ စြန္႕လြတ္မႈႏွင့္ ဘဝ၏သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္မႈတို႕ျဖင္ ဟိႏၵဴဝါဒအေပၚတြင္ မပ်က္ျပယ္ႏိုင္သည့္ အမွတ္တံဆိပ္တစ္ခုကို ထားရစ္ခဲ့ျပီး ဟိႏၵဴဝါဒသည္ ထိုျမတ္ေသာဆရာအား အနႏၲေက်းဇူးေႂကြးမ်ား ေပးဆပ္ရန္ ရွိေနေပသည္။ (မဟတၱမဂႏၵီ - Ghandi)

(၉) အကယ္၍ ျပႆနာတစ္ခုခုေျဖရွင္းဖြယ္ရာရွိခဲ့လွ်င္ ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့သည့္ လမ္းစဥ္ျဖင့္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဒီမိုကေရစီက်က် စဥ္းစားဆင္ျခင္ရေပသည္။
(ေန႐ူး - Nehru)

(၁၀) ဗုဒၶ၏ အဆုံးအမမ်ားသည္ ဟိႏၵဴဝါဒတြင္ တစ္စိတ္တစ္ေဒသအားျဖင့္ ပါဝင္အက်ဳံးဝင္ေနသည္ဟု ကြၽႏု္ုပ္ဆင္ျခင္ယူဆမိပါသည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံရွိ ဟိႏၵဴဝါဒအေပၚ ေဂါတမဗုဒၶ က မည္ကဲ့သို႕ ၾကီးမားစြာ ေျပာင္းလဲေစခဲ့သည္ကို မည္သို႕မွ် ျပန္လည္စူးစမ္းရွာေဖြရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။
(မဟတၱမဂႏၵီ - Ghandi)

(၁၁) သန္႕ရွင္းေသာ နည္းနာနိႆယႏွင့္ ျမင့္ျမတ္ေသာသင္ၾကားမႈမ်ားမွာ တစ္စုံတစ္ရာေသာ အယူဝါဒၾကီး တစ္ခုကမွ် အလြမ္းသင့္ေအာင္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္သျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာမွ ကူးယူၾကရေပသည္။
(အိပ္ခ်္ဂ်ီဝဲလ္ - H.G. Wells - ျဗိတိသွ်သမိုင္းပညာရွင္)

(၁၂) ရွင္ေတာ္ဗုဒၶ --- အရွင္ဘုရားေဟာၾကားတဲ့ ေဒသနာမွာရွိတဲ့ တျခားအရာေတြထက္ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုအတြက္ႏွင့္ပဲ တပည့္ေတာ္ အရွင္ဘုရားရဲ့ တရားေဒသနာေတာ္ကို ေလးစားျမတ္ႏိုးလွပါသည္။ အဲဒီအေၾကာင္းအရာဟာ ဘာလဲဆိုရင္ တရားေဒသနာမွာ ပါတဲ့ အရာဝတၳဳအားလုံးဟာ ျပတ္သားေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕အလိုလိုပင္ ထင္ရွားေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ (ဟာမန္ဟက္စ္ - ၁၈၈၇ - ၁၉၆၂ )

(၁၃) ျပစ္မူက်ဴးလြန္သူသည္ ဘုရားသခင္ထံ ေတာင္းပန္အသနားခံရန္ ဆုေတာင္းဝတ္ျပဳၾကိဳးစားမူတို႕ျဖင့္ အကုသိုလ္ဆိုးက်ိဳးမွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္သည္ဟု ဗုဒၶဝါဒီတို႕က မယုံၾကည္ေခ်။
(ဂြၽန္ေဝါလ္တားစ္ - John Walters)

(၁၄) စိတ္ခ်မ္းတာေစတာက
ကြၽႏု္ုပ္တို႕ တေတြသည္ ရုပ္ဝတၳဳႂကြယ္ဝမူ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနသည့္ ၾကားတြင္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာအားျဖင့္ ခြၽတ္ျခဳံက်ေနၾကရပါသည္။ ရုပ္ဝတၳဳႂကြယ္ဝေသာ္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာမူ ကင္းေသာ အေျခအေနတြင္ စိတ္၏ခ်မ္းသာမူ အမွန္တကယ္ရရန္အတြက္ ဗုဒၶ၏က်င့္စဥ္ကိုက်င့္ၾကံအားထုတ္ၾကည့္ဖို႕သင့္လွပါသည္။ ဗုဒၶက်င့္စဥ္သည္ စိတ္ခ်မ္းသာမူကို အမွန္တကယ္ျဖစ္ေစႏိုင္သည္။ (ဂြၽန္ေဝါလ္တားစ္ - John Walters)

(၁၅)သက္ရွိသတၱဝါမ်ားကို မညွင္းဆဲရန္ နတ္ဘုရားမ်ားထံဝယ္ ဆုေတာင္းပတၱနာျပဳျခင္း၊ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ့မ်ားရြတ္ဆိုျခင္း၊ ယစ္ပူေဇာ္ျခင္းမ်ားကို မျပဳလုပ္ရန္ ဗုဒၶသည္ လူ႕သမိုင္းတြင္ အဦးဆုံး အျပစ္ျပ၍ ဆုံးမပဲ့ျပင္ခဲ့သည္။
(Prof. Phys Davids)

(၁၆) ဗုဒၶ၏တရားေတာ္သည္ ကမၻာေပၚဝယ္ အႏုျမဴဗုံးမ်ား၊ ဟိုက္ဒရိုဂ်င္ဗုံးမ်ား ရွိေနသည္ထက္ပို၍လိုအပ္ေသာအခ်ိန္ျဖစ္သည္။
(ေန႐ူး - Nehru)

(၁၇) ကမၻာေပၚရွိ ဘာသာတရားတီထြင္သူ ေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုမွာ မဟာခရီးသည္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဘာသာတရားေခါင္းေဆာင္ ဓမၼနာယကမ်ားထဲတြင္ အက်င့္သိကၡာ၊ ပညာဥာဏ္၊စဥ္းစားဥာဏ္၊ စိတ္ေနသေဘာထားအရာတို႕၌ အျမင့္ျမတ္ဆုံးျဖစ္သည့္ ဗုဒၶသည္ ခရီးသည္ဘုရင္ ျဖစ္သည္။
(ရာဟုလာသံ ကစၥည္း)

(၁၈) လူမႈဒုကၡ သုကၡအရွုပ္အေထြးမ်ားအတြက္ ဗုဒၶ၏ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတရားေဒသနာေတာ္သည္ အတိတ္ကထက္ ယေန့တြင္ ပို၍လိုအပ္ေပသည္။
(ေန႐ူး - Nehru)

(၁၉) ဗုဒၶျမတ္စြာတြင္ ေဒါသအလွ်ံ ထြက္ေသာအခါဟူ၍ မည္သည့္အခါမွ် မရွိေခ်။ ဘုရားရွင္၏ ႏွုတ္ေတာ္မွ အၾကင္နာမဲ့ေသာစကားထြက္ေပၚလာသည္ဟူ၍ မည္သည့္အခါမွ် မရွိေပ။
(Dr. S. Radhakrishnan)

(၂၀) ရွည္လ်ားလွသည့္ သမိုင္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအေနျဖင့္ အျခားဘာသာဝင္မ်ားကို ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈဟူေသာ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ တစ္စုံတစ္ရာမွ် မရွိပါေပ။
(ပါေမာကၡရီးစ္ေဒးဗစ္ - Prof. Rhys Davids )

(၂၁) ဘာသာကို က်ဳပ္လက္ခံယုံၾကည္ႏိုင္ျခင္း မရွိပါ၊ သို႕ေသာ္ ကမၻာ့ဘာသာၾကီးမ်ားအနက္တစ္စုံတစ္ခုေသာ ဘာသာကို လက္ခံရန္ အေၾကာင္းမ်ားေပၚေပါက္လာခဲ့ေသာ္ မိမိလက္ခံႏိုင္မည့္ ဘာသာတရားမွာ " ဗုဒၶဘာသာ" ျဖစ္ပါသည္။
(Bertrand Russell, English Philosopher)

(၂၂) ဗုဒၶဝါဒသည္ ယုံၾကည္မႈထက္ သိမႈႏွင့္ ႐ႈျမင္မႈကိုသာ အဓိကထားသည္။ ဗုဒၶ၏ သြန္သင္ဆုံးမမႈ (တရားေတာ္) မ်ားသည္ "ဧဟိ ပႆိေကာ လာလွည့္ ႐ႉလွည့္" ဟုဖိတ္ေခၚျခင္းကိုသာ ျပဳ၍လာျပီး ယုံၾကည္ေလာ့ ဟုမဆိုေပ။
(ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာဝါပိုလာရာဟုလာ - Ven. Dr. W. Rahula)

(၂၃) ဗုဒၶသည္ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာ ဘုရားသခင္ (သို႕) နတ္ဘုရားမ်ား၏ ကူညီမႈ ျမဴတစ္စိမွ်မပါဘဲ လူတိုင္းကိုယ္တိုင္ရယူႏိုင္သည့္ လြတ္ေျမာက္ေရးကို ကမၻာ့သမိုင္းတြင္ အဦးဆုံး ထုတ္ေဖာ္ေၾကျငာခဲ့သည္။
(Prof. Eliot)

(၂၄) ႏွလုံးသားမွာ ခ်မ္းသာေစတဲ့ တရားမရွိလွ်င္ စည္းစိမ္ဥစၥာ မည္မွ်ျပည့္စုံေစကာမႈ ခ်မ္းသာႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။
(ဒလိုင္လားမား - Dalai Lama)

(၂၅) လြတ္လပ္မႈ မေပးစြမ္းႏိုင္တဲ့ အမိန္႕ဟာ ညွင္းဆဲႏွိပ္စက္မႈ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ အမိန္႕မပါတဲ့ လြတ္လပ္မႈဟာလည္း ဖရိုဖရဲ ျဖစ္သြားႏိုင္တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လြတ္လပ္မႈကိုလည္း ေပးစြမ္းႏိုင္ရမယ္။ ဖရိုဖရဲျဖစ္မႈကိုလည္း ကာကြယ္ႏိုင္စြမ္းရွိရမယ္။
(ဒလိုင္လားမား - Dalai Lama)

(၂၆) ဤအရာ လူသားသစ္ပင္မွာ ႏွစ္ေပါင္းကုေဋ့ကုေဋ့တစ္ၾကိမ္သာပြင့္ခဲ့တာ ပညာရနံ႕ ေမတၱာပ်ားရည္စက္မ်ားေလာကကို ျပည့္ဝေစတာလူသားပန္းတစ္ပြင့္ပါ။
(ဆာအက္ဒြင္အာႏိုး - Sir Edwin Arnold)

(၂၇) ဗုဒၶဘာသာႏွင့္
ေခတ္သစ္သိပၸံပညာသည္ အသိပညာဆိုင္ရာ အလြန္နီးကပ္ဆက္စပ္စြာ တည္ရွိေနေၾကာင္း ကြၽႏု္ပ္မၾကာမၾကာ ဆိုခဲ့ျပီး ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာဆိုပါဦးမည္။
(ဆာအက္ဒြင္အာႏိုး - Sir Edwin Arnold)

(၂၈) ဗုဒၶဝါဒသည္ ေလာကႏွင့္ဘဝ ၏ တကယ္ပကတိ အျဖစ္မွန္ကိုသာ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရကား သဘာဝဓမၼအတိုင္း ႐ႈျမင္ေသာ ဝါဒဟု ဆိုရေပမည္။
(ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာဝါပိုလာရာဟုလာ - Ven. Dr. W. Rahula)

(၂၉) မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘာသာေရးဆရာ မ်ားသည္ ၎တို႕၏တပည့္မ်ားကို အျခားဘာသာမ်ားႏွင့္ စပ္ဆိုင္သည့္ က်မ္းစာမ်ား၊ အယူဝါဒမ်ား၊စာေပမ်ားကို ဖတ္႐ႉေလ့လာခြင့္ မျပဳဘဲတားျမစ္ၾကသည္။ ဗုဒၶဝါဒတြင္ ဤအျဖစ္မ်ိဳး လြန္စြာနည္းပါးေပသည္။ (ဖရခႏၲီပါေလာ)

(၃၀) စြမ္းရည္သတိၱိ ဘယ္ေလာက္သိမ္ဖ်င္းသူပင္ျဖစ္ပါေစ တရားေတာ္ရဲ့ တန္ခိုးေၾကာင့္ သတိၱိဗ်တိၱိ ျပည့္္ဝလာေစပါတယ္။ အညံ့စားလူတစ္ဦးကို အေတာ္ဆုံးလူျဖစ္လာေစတာဟာ တရားေတာ္ရဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ပါပဲ။
(ဂိုအင္ဂါ - SN Goenka)
.................................................................
အရွင္သုခမိႏၵ (စဝ္ဆုခမ္း) ႏွင္ ့ အရွင္ဝိဇယ ေရးသားျပဳစုထားေသာ " ဗုဒၶအႏု ပညာျပခန္း " စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္