ဘုိးဘုိးေအာင္ကုိးကြယ္ျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္၍(ဆန္နီေနမင္း)

ဘုိးဘုိးေအာင္၊ ဘုိးမင္းေခါင္ ကုိးကြယ္ျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္၍ ပုိ႔စ္တြင္ သိခ်င္တာမ်ား ဆက္လက္ေမးလာတာကုိ အားလံုးသိရေအာင္ ထပ္မံေျဖရွင္းေပးလုိက္ပါတယ္။

ေမး။ ။ တပည့္ေတာ္ အေမက အဲဒါေတြကုိ ဘုရားစင္ေပၚတင္ထားပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္က ဘုရားရွိခုိးတဲ့အခါ သူတုိ႔က ဘုရားစင္ေပၚေရာက္ေနတယ္ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ကိုပါ ရွိခုိးသလုိ ပံုစံေပါက္ေနပါတယ္ ဦးဇင္းဘုရား။ တပည့္ေတာ္စိတ္ထဲမွာေတာ့ အဲလုိ ရွိခုိးခ်င္စိတ္ အရွင္းမရွိပဲ ျမတ္စြာဘုရားနဲ ့တရားေတာ္ သံဃာေတာ္ ရတနာသံုးပါးကုိသာ ဦးထိပ္ထား ရွိခုိးတာပူေဇာ္တာပါဘုရား။ ထုိ ့ေၾကာင့္ အဲလုိ သူတုိ႔ကို ဘုရားစင္ေပၚတင္ထားတာဟာ အျပစ္ျဖစ္ေစပါသလား။

ေနာက္တစ္ခါ တပည့္ေတာ္က ပဌာန္းက်မ္း (က်မ္းစာအုပ္ ၅အုပ္) ကုိ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပါတယ္ ဦးဇင္း။ တပည့္ေတာ္က ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျပီးတဲ့အခါ စာအုပ္ကုိ ဘုရားစင္ေပၚတင္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားစင္ေပၚမွာ ခုနကေျပာသလုိ ဘုိးဘုိးေအာင္တုိ ့ဘာညာသာတကာေတြက ရွိေနေတာ့ တပည့္ေတာ္ ပဌာန္းက်မ္းစာအုပ္မ်ားနဲ ့တန္းတူျဖစ္ေနျခင္းဟာလည္း မသင့္ေတာ္ဟု တပည့္ေတာ္ယူဆပါသည္။ ထုိ႔ ေၾကာင့္ မည္သုိ ့ျပဳလုပ္သင့္သည္ကုိ ေစတနာေရွ့ထား ရွင္းျပေပးေတာ္မူပါ ဦးဇင္းဘုရား။

ေျဖ။ ။ ဘယ္ရာမဆုိ သူ႔အဆင့္တန္းနဲ႔သူ၊ သူ႔ေနရာသူ ေနရာထားေပးၾကတာ လက္ေတြ႕မ်က္ေမွာက္ေလာကမွာလည္း ေတြ႕ျမင္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ အဆင့္တန္းႀကီးတဲ့သူကုိ အဆင့္တန္းငယ္တဲ့ေနရာမွာ မထားသလုိ အဆင့္တန္းငယ္တဲ့လူကလည္း အဆင့္တန္းႀကီးတဲ့သူရဲ႕ေနရာကုိ မထုိင္ရဲၾကပါဘူး။

အဲဒီလုိပဲ ေလာကမွာအျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ရတနာသံုးပါးနဲ႔မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္၊ အရာပစၥည္းမဆုိ မထားသင့္ဘူးဆုိတာ သေဘာေပါက္နားလည္သင့္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶသီတင္းသံုးတဲ့ ဘုရားခန္းမွာ၊ တရားစာအုပ္၊ သံဃာေတာ္မ်ားဓာတ္ပံု ဒါေတြကေတာ့ ရတနာသံုးပါး၀င္ေတြမုိ႔ အတူတကြ ထားလုိ႔ရပါတယ္။

က်န္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိေတာ့ အတူတကြ မထားသင့္ပါ။ မိမိတုိ႔က ယံုၾကည္မႈရွိလုိ႔ ကုိးကြယ္ခ်င္တယ္၊ ပူေဇာ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ တျခားတစ္ေနရာမွာ ထားေစခ်င္ပါတယ္။ မည္ေလာက္ပင္ အစြမ္းေတြရွိေနပါေစ ရတနာသံုးပါးထက္ေတာ့ မသာလြန္ႏုိင္ဘူးဆုိတာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္ဆုိ သိနားလည္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

မိမိတုိ႔က ရတနာသံုးပါးနဲ႔အတူတကြထားမယ္၊ ယံုၾကည္ကုိးကြယ္ေနမယ္ဆုိရင္ ဦးဇင္းရွင္းျပခဲ့တဲ့ က်မ္းဂန္မ်ားအလုိ အရ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ပါဦးမလားဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ၾကေပါ့ေလ။

ဦးဇင္းအေနနဲ႔ကေတာ့ မည္သူ႔ကုိမွ် မကုိးကြယ္နဲ႔၊ မယံုၾကည္နဲ႔လုိ႔ မေျပာလုိပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔ရဲ႕ ျမတ္ဗုဒၶကုိယ္တုိင္က အဲဒီလုိ မေျပာဆုိခဲ့သလုိ ၀ိဘဇၨ၀ါဒ-ကုိယ္တုိင္ ခြဲျခားေ၀ဖန္ ေလ့လာစဥ္းစားၿပီးမွ ကုိးကြယ္ယံုၾကည္ပါလုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပုိမုိျပဳလုပ္ရမဲ့အရာနဲ႔ သေဘာေလာက္လုပ္ရမဲ့အရာ (အဓိကနဲ႔သာမည)ကုိေတာ့ ခြဲျခားသိေစခ်င္လုိ႔ ခုလုိ ေျပာဆုိေရးသားေပးေနတာပါ။ ဦးဇင္းသေဘာအရေတာ့ ရတနာသံုးပါးကုိ ကုိးကြယ္ယံုၾကည္ဖုိ႔နဲ႔ ရတနာသံုးပါးရဲ႕ အဆံုးမေတြကုိ လုိက္နာက်င့္သံုးဖုိ႔ေတာင္ အကုန္မလုပ္ႏုိင္ေသးသလုိ လုိက္နာက်င့္သံုးဖုိ႔ အခ်ိန္မေလာက္၊ ျပည့္စံုေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ေသးတာေၾကာင့္ က်န္တဲ့အရာမ်ား ကုိးကြယ္ဖုိ႔၊ လုိက္နာက်င့္သံုးဖုိ႔ဆုိတာ အခ်ိန္မေပးႏုိင္ပါ။

ဒါေၾကာင့္ သေဗၺသတၱာ ကမၼသကာ၊ အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာဆုိတာလုိ မိမိကံကုိ မိမိတုိ႔ျပဳလုပ္တဲ့အတုိင္း ခံစားရမွာျဖစ္သလုိ မိမိကုိယ့္ကုိ ကုိးကြယ္ရာမုိ႔ မိမိကုိယ္တုိင္က အဓိကနဲ႔သာမညမွာ ဘယ္ဟာကုိ ဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္သင့္သလဲ၊ ဘယ္ဟာနဲ႔ မိမိဘ၀ အခ်ိန္ေတြကုိ ကုန္လြန္ေစမလဲဆုိတာ စဥ္းစားၾကေပါ့ေလ။
မူရင္းပို႔စ္
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ဘာသာျခားေတာင္ ေက်းဇူးတင္ယံုၾကည္လာေအာင္ ေျဖေပးခဲ့တဲ့အေျဖေလး (ဆန္နီေနမင္း)

ေမး။ ။ တပည္႕ေတာ္မသိခ်င္တာေလးေမးပါရေစဘုရား။ စာရွည္သြားရင္လည္း သည္းခံဖတ္ေတာ္မူပါဘုရား။တပည့္ေတာ္မ၏ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္သည္ အမည္မသိေရာဂါတစ္မ်ိဳး ခံစားေနရပါသည္ဘုရား။ သူ႕မိသားစု၏ အေျပာအရ သူမ်ားျပဳစားသည္ဟုဆိုပါသည္ဘုရား။ သူတို႔က ဘာသာျခားကိုးကြယ္သူေတြပါဘုရား။ ထိုသူ၏ေရာဂါခံစားေနရပံုမွာ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္အား ၾကမ္းတမ္းစြာေျပာဆို ဆက္ဆံျခင္း၊ တုတ္ ဓါး ဆြဲ ၍ရန္ရွာျခင္း၊ အစာလံုး၀မစားျခင္း၊ ေန႔ညမအိပ္ျခင္း၊အနီးအနားရွိလူမ်ားထံမွ ပစၥည္းမ်ားလုယူျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ေနပါသျဖင့္ ေလွာင္အိမ္တြင္ထည့္၍ ေသာ့ခတ္ထားရပါသည္ဘုရား။
အျမဲတမ္းထိုသို႔ျဖစ္ေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ ေကာင္းေနသည့္အခါ အားလံုးကိုမွတ္မိ၍ လူေကာင္းအတိုင္းပါဘုရား။ ပေယာဂ ဆရာေပါင္းစံုျဖင့္ ကုသေသာ္လည္းေပ်ာက္ကင္းသက္သာျခင္းမရွိသျဖင့္ သူ႕မိသားစုမွ ဗုဒၶဘာသာနည္းျဖင့္ ကုသလွ်င္ရမရေမးလာပါသည္ဘုရား။ မည္သို႔ေျဖၾကားရမည္ကိုမသိသျဖင့္ အရွင္ဘုရားအား ေမးေလွ်ာက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္ဘုရား။ ေရာဂါခံစားေနရသူအားသနားသျဖင့္
ေျဖၾကားေတာ္မူပါဘုရား။

ေျဖ။ ။ ဒကာမေရးထားတာကုိ ဖတ္ၾကည့္တဲ့အခါ အဲဒီလူဟာ ဘုန္းကံနိမ့္ေနလုိ႔ တျခားလူရဲ႕ ျပဳစားျခင္းကုိ ခံေနရတာနဲ႔ တူေနတယ္။  
လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘုန္းကံနိမ့္ေနရင္ ပညာတတ္တဲ့ စုန္းကေ၀တုိ႔ရဲ႕ လုပ္ျခင္းကုိ ခံရသလုိ စုန္းကေ၀တတ္သူတုိ႔ရဲ႕ အစားအစာကုိ စားမိရင္လည္း ခံစားရပါတယ္။ 
 ျမတ္ဗုဒၶလက္ထက္က ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးလည္း မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ခင္ကုိခံရတဲ့အတြက္ အဲဒီမိန္းကေလးက စုန္းပညာနဲ႔ရဟန္းေတာ္ကုိေလာင္းတဲ့ ဆြမ္းထဲမွာ စုန္းပညာနဲ႔ ထည့္ေလာင္းလုိက္တယ္။ 
အဲဒီရဟန္းဟာ စုန္းပညာေၾကာင့္ မလူးမလဲခံစားရတာကုိ ျမတ္ဗုဒၶသိတဲ့အခါ ထြန္တုန္းခဲက ေျမႀကီးကုိ ေရနဲ႔ေဖ်ာ္တုိက္လုိက္တာ ေကာင္းသြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ အခုျဖစ္ေနတဲ့လူကုိလည္း ပထမဦးဆံုး ျမတ္ဗုဒၶနည္းလမ္းအတုိင္း စုန္းကေ၀လုပ္တာ ဟုတ္မဟုတ္သိရေအာင္ လယ္ထြန္တဲ့ထြန္တံုးခဲက ေျမႀကီးကုိယူၿပီး အဲဒီေျမႀကီးကုိ ေရနဲ႔ေရာတုိက္ေပးလုိက္ပါ။ 
 ေျမႀကီးအနည္းငယ္ျဖစ္တဲ့ ရြံ႕ကုိ ေရနဲ႔ေသာက္လုိ႔ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ရြ႕ံကုိ ဦးဇင္းတုိ႔ငယ္တုန္းကလည္း ပါးစပ္ထဲမွာ ေရာက္ခဲ့တာ အမ်ားႀကီးပါ။

ပထမဦးဆံုး ထြန္တံုးခဲရွာၿပီး လုပ္ေပးၾကည့္ပါ။ အဲဒီလုိမွ မရရင္ေတာ့ စာသင္တုိက္တစ္တုိက္ရဲ႕ ေက်ာင္းဘုန္းႀကီးကုိ အေျခအေနေလွ်ာက္ျပၿပီး သံဃာငါးပါးေလာက္ အိမ္ကုိပင့္ကာ လူနာကုိ သံဃာငါးပါးရဲ႕ အလယ္မွာထားၿပီး ပရိတ္တရားမ်ား ရြတ္ေပးခုိင္းပါ။ အဲဒီလုိလုပ္ရင္ေတာ့ သက္သာသြားပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး ပရိတ္ေရလည္း တုိက္ေပးလုိက္ပါ။ ဒါဆုိ စိတ္ခ်ရမဲ့ အေျခအေန ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္ ဒကာမ။

အေျခအေနထူးရင္ စာထပ္ပုိ႔ေပးပါ။ ေနာက္ထပ္ တစ္မ်ိဳးစဥ္းစားေပးပါမယ္ ဒကာမ။

အေၾကာင္းျပန္စာ။ ။ တပည္႕ေတာ္မ ရိုေသစြာျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္ဘုရား။ အရွင္ဘုရားအမိန္႔ရွိတဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးခဲ့ရာ လူနာမွာသိသာစြာသက္သာလာပါျပီဘုရား။ အရင္လို ဆိုးသြမ္းေသာင္းက်န္းမေနေတာ့ဘဲ တခါတေလ ငိုငိုေနပါတယ္ဘုရား။ သံဃာငါးပါးပင္႔၍ ပရိတ္ကမၼဝါမ်ားရြတ္ဖတ္လိုက္ေသာအခါ အရွင္းေပ်ာက္ကင္းသြားပါတယ္ဘုရား။ သူတို႔လည္းဗုဒၶဘာသာကိုသက္ဝင္ယံုၾကည္လာပါတယ္ ဘုရား။ ငါတို႔ဘာသာကဒုကၡေရာက္တဲ့ အခါအားကိုးလို႔ မရဘူး။ နင္တို႔ဘာသာကဒုကၡေရာက္တဲ့အခါ အားကိုးလို႔ရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္ဘုရား။ အရွင္ကို ေမးေလွ်ာက္ခဲ့သည္ကိုေျပာျပသည့္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေလွ်က္ေပးပါဟု ဆိုပါသည္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္မလည္း အရွင္ဘုရားအားေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ လက္အုပ္ခ်ီမိုး ရွိခိုးလိုက္ပါသည္ဘုရား။
credit to www.sanninaymin.com
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ဥပုသ္ေန႔နဲ႔ပတ္သတ္သမွ် သိေကာင္းစရာမ်ား

ဥပုသ္ဆုိသည္မွာ ဥေပါသထ-ဟူေသာပါဠိကို ဥပုသ္-ဟု ျမန္မာျပန္ထားၾကတာပါ။ ဥပ-ညစာမစားျခင္း၊ ေမထုန္ေရွာင္ျခင္းစတဲ့ ေကာင္းေသာ အက်င့္မ်ားနဲ႔ ျပည့္စံုစြာ ၀သထ-ေနထိုင္ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။

ကုိယ္က်င့္သီလမပ်က္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းက်င့္သံုးတာကုိ ဥပုသ္ေစာင့္တယ္လုိ႔ ေခၚတာပါ။ ဥပုသ္ေစာင့္ဖို႔ အတြက္ ေန႔ရက္မ်ားကို ဘုရားပြင့္ေတာ္မမူမီကပင္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ရန္အတြက္ ေရွးအစဥ္အလာကပင္ ရက္သတ္မွတ္ထားတာကုိ ေအာက္ပါ အတုိင္း ေတြ႕ရပါတယ္။

တစ္လကုိ (၁) အ႒မီ လဆန္း၊ လဆုတ္(ရွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔)ဥပုသ္။
             (၂) စတုဒၵသီ (ရက္မစံုလအတြက္ (၁၄)ရက္ေျမာက္လကြယ္ေန႔) ဥပုသ္။
             (၃) ပႏၷရသီ (၁၅)ရက္ေျမာက္ လျပည့္၊လကြယ္ေန႔)ဥပုသ္။
             (၄) ပါဋိဟာရိက (အႀကိဳအပို) ဥပုသ္ဟု အက်ဥ္းအားျဖင့္ (၄)မ်ိဳးရွိေၾကာင္း က်မ္းဂန္မ်ား တြင္ ေဖာ္ျပထားၾကပါတယ္။


ပါဋိဟာရိက-အႀကိဳဥပုသ္နဲ႔ အပိုဥပုသ္ဆုိတာကေတာ့ ထို(၃)ရက္မေရာက္မီ ႀကိဳတင္ေစာင့္ရတဲ့ (၇)ရက္ေျမာက္၊ (၁၃)ရက္ေျမာက္၊ (၁၄)ရက္ေျမာက္ဥပုသ္တုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အပုိဥပုသ္ဆုိတာကေတာ့ ထို(၃)ရက္ေနာက္တြင္ အပိုျဖည့္စြက္ၿပီး ေစာင့္ရေသာ (၉)ရက္၊ လျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္၊ လဆန္း(၁)ရက္ဥပုသ္၊ ၀ါတြင္းမွာဆုိရင္ေတာ့ (၁၅)ရက္ျဖစ္ေစ၊ တစ္၀ါတြင္းလံုးျဖစ္ေစ ေစာင့္ထိန္းၾကတဲ့ ဥပုသ္မ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဥပုသ္ေစာင့္ရက္ကုိ ေရွးေရွးက သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။

ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိရက္ရွည္ကာလမ်ားစြာ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ၾကတာလဲဆုိေတာ့ လူမ်ားရဲ႕ စိတ္အစဥ္မွာ ကိေလသာျမဴေတြ ေန႔စဥ္တင္ေနတဲ့အတြက္ ထိုကိေလသာျမဴေတြကို ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ ထိန္းၿပီး ေဆးေၾကာသုတ္သင္ၾကဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶကုိယ္တုိင္ကလည္း ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္းကို ဦးေခါင္းေလွ်ာ္ျခင္းနဲ႔ ဥပမာျပၿပီး ၀ိသာခါေက်ာင္းအမႀကီးကုိ ဒီလုိေဟာၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။ လဆန္း (၁)ရက္ေန႔ဆုိ ေနေရာင္ရွိလုိ႔ ဆံပင္ေျခာက္ေသြ႔မည္ကိုျမင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးဟာ ေရခ်ိဳးေခါင္းေလွ်ာ္ၾကတယ္။ အဲဒီလုိ ေခါင္းေလွ်ာက္လုိက္ေတာ့ ဦးေခါင္းမွာ အညစ္အေၾကးသန္႔ရွင္းလုိက္တဲ့အခါ ဆံပင္လည္း ေသြ႔ေျခာက္သြားလုိ႔ ဦးေခါင္းဟာ သန္႔ရွင္းၿပီးေပါ့ပါး သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ရက္မ်ားမွာ ဦးေခါင္းေပၚ၀ယ္ ျမဴမႈန္က်ျခင္း၊ အတြင္းက အညစ္အေၾကးမ်ား ဦးေခါင္းေပၚထြက္လာတဲ့အခါ (၇)ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဦးေခါင္းဟာ ေလးလံလာျပန္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ တစ္ပါတ္ေလာက္ၾကာတဲ့ အခါ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေခါင္းေလွ်ာ္ရတယ္။

အဲဒီလုိပဲ လူတုိ႔ရဲ႕စိတ္မွာ ေန႔စဥ္ စီးပြားရွာတဲ့အခါျဖစ္ေစ၊ ေပ်ာ္ပါးတဲ့အခါျဖစ္ေစ၊ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ေနထုိင္ သြားလာလႈပ္ရွားေနရင္း ရာဂ၊ ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာျမဴမႈန္ေတြဟာ ကပ္ၿငိေနတယ္။ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုးကလည္း ဘ၀မ်ိဳးစံုနဲ႔ ကပ္ၿငိလာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔သႏၱာန္မွာ ကိေလသာေတြဟာ မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားေနတယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး တရားထူးရတာခ်င္း မတူတာ၊ တရားအသိမတူတာ၊ အက်ိဳးေပးမတူတာေတြဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ က်င္လည္ခဲ့ရတဲ့ဘ၀ေတြမွာ ကိေလသာေတြ ဘယ္ေလာက္ညစ္ေၾကးလာေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သလဲဆုိတာ မသိရတဲ့အတြက္ မတူၾကတာပါ။

တခ်ိဳ႕က သူမ်ားလုိ ခဏေလးနဲ႔တရားမွတ္ရင္ တရားသိမယ္ထင္တယ္။ သူမ်ားလုိ ေကာင္းတာေလး တစ္ခုေလာက္လုပ္ရင္ အက်ိဳးေပးမယ္ထင္ေနတာေလ။ မိမိမွာ ဘ၀မ်ားစြာက ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈကုိ မသိလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ သိလ်က္နဲ႔မုိက္ခဲ့လုိ႔ျဖစ္ေစ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကိေလသာအညစ္ေၾကးေတြက ဘယ္ေလာက္မ်ား သလဲဆုိတာ မသိရဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔က မိမိတုိ႔သႏၱာန္မွာရွိတဲ့ ကိေလသာအညစ္ေၾကးေတြကုိ မ်ားမ်ားပယ္သတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမွ ကိေလသာကင္းရာကုိေရာက္မွာျဖစ္သလုိ မေရာက္ခင္မွာလည္း ကိေလသာနည္းတဲ့ အက်ိဳးေပးေကာင္းမႈေတြကုိ ခံစားရမွာပါ။

အဲဒီလုိ မိမိတုိ႔ရဲ႕စိတ္အစဥ္မွာ ကပ္ၿငိမ္ေနတဲ့ ကိေလသာျမဴမႈန္ေတြ သန္႔ရွင္းေအာင္ အိမ္ရာအလုပ္ေတြကို အနားေပးၿပီး မေကာင္းမႈမ်ားကုိလည္း ေရွာင္ၾကဥ္ကာ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ျခင္းနဲ႔ ေဆးေၾကာေပးရပါတယ္။ တစ္ပါတ္တစ္ခါေလာက္ မိမိသႏၱာန္မွာရွိတဲ့ ကိေလသာညစ္ေၾကးေတြ မသန္႔ရွင္းႏုိင္၊ မေလွ်ာ့ပါးႏုိင္ေသးလုိ႔ အႀကိဳရက္၊ အပိုရက္မ်ားမွာပါ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းေပးရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘက္ေခတ္မွာဆုိရင္ေတာ့ ရံုးပိတ္ရက္မ်ားျဖစ္တဲ့ စေန၊ တနဂၤေႏြေန႔မ်ားကုိ ဥပုသ္ေန႔မ်ားလုိ႔သတ္မွတ္ေပးၿပီး ေစာင့္ထိန္းၾကရင္ ပုိမုိေကာင္းမြန္ပါလိမ့္မယ္။ တစ္ပါတ္ရဲ႕ အစဆံုးေန႔ျဖစ္တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔မွာ တစ္ခါသန္႔ရွင္းထားလုိက္ၿပီး တစ္ပါတ္ရဲ႕အဆံုးျဖစ္တဲ့ စေနေန႔မွာ ထပ္သန္႔ရွင္းလုိက္မယ္ဆုိရင္ ကိေလသာေတြဟာ ကပ္လုိက္၊ ေလွ်ာ့လုိက္နဲ႔ဆုိေတာ့ ခံသာေသးတာေပါ့ေလ။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ တစ္ပါတ္တစ္ခါေလာက္ဆုိ ကိေလသာကပ္တာကပုိမ်ားၿပီး ေလွ်ာ္တာကနည္းေနရင္ ကိေလသာက ဘယ္ေတာ့မွ ကင္းမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေျပာသာ ေျပာရတာပါ။ ခုေခတ္က တစ္ပါတ္တစ္ခါမေျပာနဲ႔ ၀ါတြင္းေလး(၃)လကုိေတာင္မွ တစ္ပါတ္တစ္ခါ ကိေလသာမေလွ်ာ္တဲ့လူေတြက မ်ားေနတာပါေလ။

အဓိကကေတာ့ မိမိေစာင့္ထိန္းႏုိင္တဲ့ရက္ကုိ ေစာင့္ထိန္းရင္ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ျဖစ္တဲ့ သီလေစာင့္ထိန္းမႈကုိ ျမတ္ဗုဒၶက ဘယ္ေန႔မွ ေစာင့္ထိန္းရမယ္လုိ႔ ေသခ်ာမေျပာခဲ့ဘဲ အနည္းဆံုးတစ္ပါတ္တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ဦးေခါင္းေလွ်ာ္သလုိ ေစာင့္ထိန္းသင့္တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ မိမိတုိ႔က ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ေလ ေကာင္းေလပါပဲ။ ငါးပါးသီလကေတာ့ လူသားေတြ ေစာင့္ထိန္းရမဲ့ အရာပါ။ ရွစ္ပါးသီလဥပုသ္သီလကေတာ့ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းတဲ့ သီလပါ။ အဲဒီေတာ့ မိမိက လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ရင္ ငါးပါးသီလကုိ ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းရမယ္။ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ ျဖစ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ရွစ္ပါးသီလဥပုသ္သီလကုိ ေန႔စဥ္ ေစာင့္ထိန္း ရမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ မိမိက တစ္ပါတ္တစ္ခါပဲ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ တစ္ပါတ္တစ္ခါ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းေပါ့။ ဘယ္ေတာ့မွမျဖစ္ခ်င္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွဥပုသ္ မေစာင့္နဲ႔ေပါ့ေလ။

အဲဒီေတာ့ ရွစ္ရက္၊ လျပည့္၊ လကြယ္ေန႔မ်ားကုိ ဥပုသ္ေန႔ဟု သတ္မွတ္ၾကတာဟာ လူသားေတြရဲ႕ အခ်ိန္အခါအေျခအေနကုိၾကည့္ၿပီး သတ္မွတ္ၾကတာပါ။ ဥပုသ္သီလကုိ ျမတ္ဗုဒၶအလုိက်ဆုိရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ တစ္ပါတ္တစ္ခါေတာ့ ေစာင့္ထိန္းေပးရမွာျဖစ္ၿပီး မိမိေစာင့္ထိန္းႏုိင္ရင္ မိမိေစာင့္ထိန္းတဲ့ေန႔ဟာ ဥပုသ္ေန႔ျဖစ္တာမုိ႔ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ေလ ေကာင္းေလးဆုိတာပဲ မွတ္သားထားၾကပါေလ။

တစ္ခါ ဥပုသ္ေစာင့္တဲ့အခါ ညစာမစားရျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ စတင္ျဖစ္ေပၚလာပံုကုိ ေျပာျပေပးပါမယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္က အစပထမပုိင္းမွာ ရဟန္းသံဃာမ်ားပင္ ညေနစာအတြက္ ဆြမ္းခံထြက္စားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ားပညတ္ရာ ျမတ္ဗုဒၶ၀ါေတာ္(၂၀)လြန္တဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ၀ိကာလေဘာဇန သိကၡာပုဒ္လည္း ပညတ္ဖုိ႔ရန္ အေၾကာင္းျဖစ္ေပၚလာတာေၾကာင့္ ပညတ္ခဲ့ရပါတယ္။

ပညတ္ရျခင္းအေၾကာင္းကေတာ့ (၁) ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး ညပုိင္းဆြမ္းခံထြက္တဲ့အခါ အိမ္တစ္အိမ္ေရွ႕ဆြမ္းခံသြားရပ္ရာ အိမ္ရွင္မက ရဟန္းေတာ္ရဲ႕ သကၤန္းေရာင္ကုိျမင္ၿပီး ရဟန္းေတာ္ကုိ အစိမ္းသရဲ၊ ေျမပံုဘီလူးလုိ႔ထင္တဲ့အတြက္ ဆန္ေဆးရည္နဲ႔ ပတ္ခဲ့မိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရဟန္းသံဃာေတြ ညေနဆြမ္းခံတာဟာ လူေတြအတြက္ အျပစ္ျဖစ္ၾကတယ္။ (၂) ညေနပုိင္းမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားဆြမ္းခံသြားတဲ့ အခါ ႏြားအုပ္ေတြရြာထဲသြင္းခ်ိန္မုိ႔ ႏြားေရာင္နဲ႔သကၤန္းေရာင္ ေရာေႏွာေနတဲ့အတြက္ လူေတြက ရဟန္းေတြကုိ ႏြားေတြထင္ၿပီး ႏြားေတြနဲ႔ေရာေႏွာ ျပစ္မွားမိၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိျပစ္မွားမိရင္ လူေတြမွာ အျပစ္ျဖစ္ၾကရတယ္။ (၃) ရဟန္းေတာ္မ်ား ညေနပုိင္းမွာ ဆြမ္းခံသြားရျခင္း၊ ဆြမ္းစားၿပီးသား သပိတ္တုိ႔ကုိ ေဆးေၾကာသန္႔ရွင္းရျခင္းစတဲ့ ဗာဟိယအလုပ္ေတြေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ပရိယတၱိ စာသင္၊ စာခ်၊ ပရိပတၱိ တရားအားထုတ္မႈတုိ႔ အခ်ိန္ေလွ်ာ့နည္းသြားတယ္။ အဲဒီလုိ အခ်ိန္ေလွ်ာ့နည္းေနမယ္ဆုိရင္ တရားထူးရဖုိ႔ရန္ ခက္ခဲမွာျဖစ္သလုိ သံဃာ့ေ၀ယ်ာ၀စၥ၊ လူေတြအား တရားေဟာသြန္သင္ေပးဖုိ႔ကိစၥ၊ စာခ်၊ စာသင္ကိစၥေတြပါ ေနာင့္ေႏွးမႈမ်ားျဖစ္တာမုိ႔ ညစာမစားၾက ရန္ ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလုိပဲ လူေတြမွာလည္း အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္၊ ကိေလသာမ်ားကပ္ၿငိေနတာ ကုိ ေလွ်ာ့ပါးသြားေအာင္ျပဳလုပ္တတ္တဲ့ ဥပုသ္ရွစ္ပါးသီလ ေဆာက္တည္တဲ့အခါမွာ ညစာမစားခုိင္းျခင္းဟာ အလုပ္ရႈပ္သက္သာၿပီး သမထ၊ ၀ိပႆနာတရားမ်ား ပုိမုိပြားမ်ားအားထုတ္ႏုိင္ေအာင္၊ အစာစားလွ်င္ အိပ္ခ်င္စိတ္လ်င္ျမန္စြာျဖစ္ျခင္း၊ အိပ္ခ်င္စိတ္ေနာက္ကေန ဗုိက္ထဲမွာအစာျပည့္ေနရင္ ကိေလသာစိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္တဲ့ရက္ေလးမွာ ညစာ မစားရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အစာစားလွ်င္ ကိေလသာစိတ္ျဖစ္တယ္၊ ကိေလသာကုိပုိမုိအားေပးတယ္ဆုိတာကုိ ဦးဇင္းအရင္ကလည္း အေမးအေျဖမ်ားမွာ ေျဖေပးထားတာရွိသလုိ အြန္လုိင္းမွာတင္ထားတဲ့ တရားေခြထဲမွာ လည္း ေျပာထားပါတယ္။ ညစာစားထားလုိ႔ရွိရင္ စိတ္ကမေကာင္းမႈဘက္ကုိ အာရံုေရာက္သြားတတ္ပါ တယ္။ တခ်ိဳ႕ဆုိ ညပုိင္းမွာ ကိေလသာစိတ္ေတြ စိတ္တုိင္းက်ျဖစ္ၿပီး စိတ္တုိင္းက်ေပ်ာ္ပါးဖုိ႔အတြက္ စားေသာက္ဆုိင္မ်ားမွာ ရွယ္သြားစားၾကတာမ်ိဳးေတာင္ ရွိၾကပါတယ္။ ေကာင္းစြာစားၿပီး ေကာင္းစြာေပ်ာ္ပါး ခ်င္ၾကလုိ႔ ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း တခ်ိဳ႕စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ ေန႔နဲ႔ညဆုိ ညမွာပုိေရာင္း ရၿပီး ေန႔စာထက္ညစာက ပုိမုိတန္ဖုိးမ်ားေနတာလည္း ရွိပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက မိမိတုိ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲက အစာအိမ္ဟာ ေန႔စဥ္စားေသာက္သမွ်ကုိ အစာခ်က္ေနရတဲ့အတြက္ အနားမယူရသလုိ အညွီအေႏွာက္၊ အသုိးအပုပ္ေတြနဲ႔ အၿမဲလုိလုိျဖစ္ေနလုိ႔ အစာအိမ္ဟာ မနားရတဲ့အျပင္ အစာအိမ္လည္း သန္႔ရွင္းမႈမရွိဘဲ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ က်န္းမာေရးလည္း ထိခုိက္ပါတယ္။ ခုလုိ တစ္ပါတ္တစ္ခါ ဥပုသ္ေစာင့္တဲ့ေန႔မွာ ညစာမစားတဲ့အခါက်ေတာ့ အစာအိမ္လည္း နားရတယ္။ အသုိးအပုပ္ေတြလည္း သန္႔ရွင္းေပးရာေရာက္တာေၾကာင့္ အစာအိမ္ေကာင္းတဲ့အတြက္ က်န္းမာေရးလည္း ေကာင္းမြန္မႈအက်ိဳးရလာဒ္ေတြ ရရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ဥပုသ္ေစာင့္ရျခင္း မ်က္ေမွာက္ရရွိတဲ့ အက်ိဳးရလာဒ္ပါ။

ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္တဲ့ေန႔ရက္မွာ ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္-ညစာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး သိသင့္ထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိ ေရးသားေပးရမယ္ဆုိရင္ ေန႔မြန္တည့္ခ်ိန္မွစၿပီး ေနာက္ေန႔နံနက္ လစဥ္အလုိက္ အရုဏ္တက္ခ်ိန္ထိအေတာအတြင္း ေဘာဇဥ္ (၅)မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ဆြမ္း၊ မုေယာမုန္႔၊ ပဲမုန္႔လံုး၊ ငါး၊ အသားေတြနဲ႔ ခဲဖြယ္ျဖစ္တဲ့ ယာမကာလိက၊ သတၱာဟကာလိက၊ ယာ၀ဇီ၀ိကအစာေတြကုိ မစားရပါ။ ေနမြန္တည့္ခ်ိန္မွ အရုဏ္တက္သည့္အခ်ိန္ထိလုိ႔ ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္က ေျပာဆုိထားတဲ့အတြက္ ေနမြန္တည့္သည္ ဆုိတာနဲ႔ ဘာမွစားလုိ႔မရေတာ့ပါ။ စားေနဆဲျဖစ္ရင္လည္း ကားဘရိတ္အုပ္သလုိ ဘရိတ္အုပ္ၿပီးသကာလ ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနတာကုိ ေထြးထုတ္ပစ္ရပါမယ္။ ေန႔မြန္တည့္ေက်ာ္သြားပါလ်က္ ပါးစပ္ထဲကစားစရာ ကုိ ေထြးမထုတ္ဘဲ မ်ိဳခ်လွ်င္လည္း အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္က ေန႔မြန္တည့္လွ်င္ကုိ ဘာမွမ်ိဳခ်လုိ႔ မရေတာ့ပါ။

ေနမြန္တည့္ခ်ိန္မျမင္ရရင္ သူ႔ႏုိင္ငံအလုိက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနမြန္တည့္ခ်ိန္ကုိ ယူရပါမယ္။ အရုဏ္တက္ခ်ိန္ကုိလည္း ႏုိင္ငံအလုိက္၊ လအလုိက္ယူရပါမယ္။ အေကာင္းဆံုးနည္းကေတာ့ မိမိေနထုိင္ရာႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ေန႔တည့္တည့္အခ်ိန္(၁၂)နာရီနဲ႔ မနက္(၆)နာရီအတြင္း ၀ိကာလေဘာဇန သိကၡာပုဒ္ကုိ ေစာင့္ထိန္းတာဟာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ မနက္အရုဏ္တက္ခ်ိန္ကေတာ့ တခ်ိဳ႕လေတြမွာ မနက္(၄)နာရီေက်ာ္ အရုဏ္တတ္တာလည္းရွိပါတယ္။ မိမိက ဥပုသ္သီလယူထားလုိ႔ မနက္ေစာေစာ ဗုိက္စာေနတဲ့အတြက္ မနက္စာကုိ ေစာေစာစားခ်င္တယ္ဆုိရင္ အရုဏ္တက္ခ်ိန္ကုိ ေလ့လာၿပီး စားၾကပါေလ။ ခုေျပာခဲ့တဲ့ ေနမြန္တဲ့ခ်ိန္နဲ႔မနက္အရုဏ္တက္ခ်ိန္အတြင္းကလြဲရင္ က်န္တဲ့အခ်ိန္ ဘယ္ခ်ိန္ပဲစားစား စားေသာက္ၿပီးသကာလ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ႏုိင္ပါတယ္။

ခဲဖြယ္မ်ားျဖစ္တဲ့ ယာမကာလိကဆုိသည္မွာ အရုဏ္မတက္မီ မိုးေသာက္ယံတိုင္ေအာင္ ေသာက္ေကာင္း တဲ့ သေျပသီး၊ သရက္သီး၊ မုဒရက္သီး၊ စပ်စ္သီး၊ ဖက္သက္သီး၊ သစ္မည္စည္သီး၊ ေတာငွက္ေပ်ာသီး၊ အိမ္ငွက္ေပ်ာသီး၊ ၾကာစြယ္တို႔ရဲ႕ ေဖ်ာ္ရည္နဲ႔မန္က်ည္း၊ ဆီး၊ ေရွာက္ဟူေသာ အႏုေလာမေဖ်ာ္ရည္ မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

သတၱာဟကာလိကဆုိသည္မွာ (၇)ရက္လံုးလံုးထားၿပီးစားသံုးႏုိင္တဲ့ ေထာပတ္၊ ဆီဦး၊ ဆီ၊ ပ်ား၊ တင္းလဲ၊ ထန္းလ်က္၊ ႀကံသကာ၊ သၾကားဆိုတဲ့ ေဆးငါးမ်ိဳးကို သတၱာဟကာလိကလို႔ ေခၚပါတယ္။

ယာ၀ဇီ၀ိကဆုိသည္မွာ တစ္သက္ပတ္လံုးစားေကာင္းတဲ့ ဆား၊ ဂ်င္း၊ ဆီးျဖဴ၊ ဖန္ခါးစတဲ့ ေဆးဖက္၀င္ အျမစ္၊ အရြက္၊ အသီး၊ အေခါက္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ပညတ္ထားတဲ့ (ဝိ၊ ၂၊ ၁၁၂) ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္မွာေတာ့ အထက္ပါ ယာမကာလိက၊ သတၱာဟကာလိက၊ ယာ၀ဇီ၀ိက(၃)မ်ိဳးကုိ ရဟန္းေတာ္မ်ား အလွဴခံရင္ျဖစ္ေစ၊ စားေသာက္ရင္ျဖစ္ေစ ပါစိတ္အာပါတ္မသင့္ဘဲ ဒုကၠဋ္အာပါတ္သာ သင့္တယ္လုိ႔ အျပစ္ေလွ်ာ့ပါး သြားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါျပင္ မေနႏုိင္ေအာင္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္လုိ႔ျဖစ္ေစ၊ အနာေရာဂါ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ျဖစ္ေစ အထက္ပါ ခဲဖြယ္(၃)မ်ိဳးကုိ အဆာေျပ၊ က်န္းမာေရးသက္သာရံု စားေသာက္ရင္ အျပစ္မရွိပါေပ။ ရူးသြတ္ေနသူမ်ားလည္း အျပစ္မရွိပါ။

အဲဒီေတာ့ လူေတြမွာလည္း ဥပုသ္သီလ ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္ကုိ ေစာင့္ထိန္းတဲ့ရက္မွာ မေနႏုိင္ေအာင္ ဆာေလာင္တဲ့အခါ၊ အသက္အႏၱရာယ္အတြက္ က်န္းမာေရးထိခုိက္ႏုိင္တဲ့အခါမ်ိဳး ဆုိရင္ေတာ့ အထက္ပါ ခဲဖြယ္(၃)မ်ိဳးကုိ အဆာေျပ၊ က်န္းမာေရးသက္သာရံု စားေသာက္ႏုိင္ပါတယ္။ အစာေျပမဟုတ္ဘဲ အ၀စားလွ်င္၊ က်န္းမာေရးသက္သာရံုမဟုတ္ဘဲ လြန္လြန္ကဲကဲေတာ့ မျပဳလုပ္ရပါ။ ဆာေလာင္မႈလည္းမျဖစ္၊ က်န္းမာေရးလည္းေကာင္းေနရင္ေတာ့ ဘာမွမစားေသာက္ရပါ။ စားေသာက္ လွ်င္ သီလသိကၡာပုဒ္ မက်ိဳးေပါက္ႏုိင္ေသာ္လည္း သီလအက်ိဳးေပးေတာ့ ေလွ်ာ့ပါးႏုိင္ပါတယ္။

ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ဥပုသ္ေန႔နဲ႔ပတ္သတ္သမွ် ျပည့္စံုလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဥပုသ္ေန႔နဲ႔ဆုိင္တဲ့ တခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ လူေတာ္လူေကာင္းေဆာင္းပါးတြင္ သီလအဓိပၸါယ္အခန္းမွာ သီလနဲ႔ ပတ္သတ္တာမ်ား ေရးထားတာေတြရွိတဲ့အတြက္ သိခ်င္သူမ်ား ၀င္ေရာက္ေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။

စာဖတ္ပရိတ္သတ္အားလံုး ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာၿပီး လုိရာဆႏၵျပည့္၀ကာ သူေတာ္ေကာင္း မ်ားျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္….။
credit to www.sanninaymin.com အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ဆံေတာ္နဲ႔နားရြက္ေတာ္ အေနအထား

ေမး။ ။ ဗုဒြ၏ဦးေခါင္းထက္မွာ ဆံေတာ္တကယ္္ထုံးတာလား။ ပုံေတာ္ေတြထဲမွာပဲ ရွိတာလား။ ဦးေခါင္းထက္က အဖု႔အဖု႔ေလးေတြက ဘာေၾကာင့္လဲ။ နားရြက္ေတာ္က လူသာမန္ထက္ ဘာေၾကာင့္ရွည္ေနရပါသလဲ။ ဘုရားရွင္က လူသာမန္နဲ႔ႏိႈင္းလို႔ မရတာကို လက္ခံပါတယ္။ ဘာသာျခားမ်ားက ေမးလာလွ်င္ အက်ဳိးအေၾကာင္း ခိုင္ခိုင္လုံလုံ သိခ်င္လို႔ပါဘုရား။

ေျဖ။ ။ ဗုဒၶရဲ႕ဆံေတာ္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေျဖေပးရမယ္ဆုိရင္ ျမတ္ဗုဒၶကုိ အဂၢိဘာရာဒြါဇပုဏၰားနဲ႔ သိဂၤါရ၀ပုဏၰားတုိ႔က ဦးျပည္းကတံုးစုတ္ လုိ႔ ႏွိပ္ခ်ေျပာဆုိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါျပင္ ျမတ္ဗုဒၶကုိယ္တုိင္လည္း ဆံပင္မုတ္ဆိတ္တုိ႔ကုိရိတ္ၿပီး ဖန္းရည္ဆုိးအ၀တ္ကုိ၀တ္ကာ ရဟန္းျပဳခဲ့၏ဟု သစၥကဆရာႀကီးကုိ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ရဟန္းသံဃာမ်ား ဆံပင္ထားျခင္းပတ္သတ္ၿပီး ဆဗၺဂၢီရဟန္းေတြ ဆံပင္အရွည္ထားတာျမင္တဲ့အခါ လူအမ်ားက ဒီလုိဆံပင္ရွည္ထားရင္ လူေတြနဲ႔အတူတူျဖစ္ေနမွာေပါ့လုိ႔ ေျပာဆုိကဲ့ရဲ႕ၾကတဲ့အတြက္ ျမတ္ဗုဒၶက ကာလအားျဖင့္(၂)လရွိေသာဆံပင္၊ ပမာဏအားျဖင့္ လက္ႏွစ္သစ္ရွိေသာ ဆံပင္အရွည္ထိသာ ငါဘုရားရွင္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ယခုေခတ္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားက မ်ားေသာအားျဖင့္ တစ္ပါတ္တစ္ႀကိမ္ ရိတ္ၾကပါတယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံကေတာ့ လျပည့္၊ လကြယ္ေန႔တုိင္း သံဃာအားလံုး ရိတ္ၾကတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ သီရိလကၤာ၊ လာအုိ၊ ကေမၺာဒီယားတုိ႔ကေတာ့ တစ္လေလာက္ထိ ဆံပင္အရွည္ထားတဲ့ သံဃာမ်ားရွိသလုိ တစ္ပါတ္ တစ္ႀကိမ္လည္း ရိတ္ၾကပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ညီေတာ္ျဖစ္တဲ့ ရွင္နႏၵမေထရ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ အရပ္အေမာင္းတူတဲ့အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားသကၤန္းကုိ တစ္ရက္မွာ၀တ္ရံုလာတဲ့အခါ သံဃာမ်ားက ရွင္နႏၵမေထရ္ကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟု အမွတ္မွားခဲ့ၾကပါတယ္။ ရဟန္းသံဃာမ်ားသာ ေခါင္းရိတ္ရၿပီး ျမတ္ဗုဒၶက ဦးေခါင္းမရိတ္ ဘူးဆုိရင္ ရွင္နႏၵနဲ႔ျမတ္စြာဘုရားဟာ မွားစရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စာေပမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားတာမ်ားကုိ ေထာက္ဆၾကည့္ပါက ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ဦးေခါင္းမွာ သာမာန္ရဟန္းမ်ားကဲ့သုိ႔ ဆံေတာ္မ်ားပင္ ရွိေနမွာပါ။

ေႏွာင္းေခတ္က်မ္းေတြျဖစ္တဲ့ ဇာတ္အ႒ကထာတုိ႔မွာေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ဦးေခါင္းေပၚမွာ ရစ္ေခြေနတဲ့ လက္ႏွစ္သစ္ေလာက္ ဆံပင္ရွည္ရွိတယ္။ မုတ္ဆိတ္ေမႊးလည္း အေနေတာ္မွ် ရွိတယ္။ အသက္ထက္ဆံုး ဆံပင္နဲ႔မုတ္ဆိတ္တုိ႔ဟာ ထုိထက္ပုိမရွည္ဘဲ ရွိေနၾကတယ္လုိ႔ ဖြင့္ဆုိျပထားပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶပံုတူ ဆင္းတုေတာ္ကုိ ထုလုပ္ၾကတဲ့ ပန္းပုဆရာေတြထဲမွာ တခ်ိဳ႕က ဆံပင္ကုိ ပယ္ထားၿပီး တခ်ိဳ႕က ညာဘက္ကုိ ရစ္ေခြေနတဲ့ လက္ႏွစ္သစ္ဆံပင္ပံုပါတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆင္းတုေတာ္ေတြရဲ႕ အလယ္တည့္တည့္မွာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ သဗၺညဳတဉာဏ္ကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ဆံပင္ေပၚက သန္လ်က္ပံု ရွည္ရွည္ေမွ်ာေမွ်ာ တစ္ခုပါေနတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ပထမေမးခြန္းျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဆံေတာ္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး သိရွိသမွ်ကုိ ေျဖေပးလုိက္တာပါ။

ဒုတိယေမးခြန္းျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶရဲ႕နားရြက္ေတာ္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေျဖေပးရမယ္ဆုိရင္ ျမတ္ဗုဒၶမွာ သာမာန္လူတုိ႔ ခႏၶာကုိယ္အစိတ္အပုိင္းနဲ႔မတူေသာ လကၡဏာႀကီး(၃၂)ပါးဆုိတာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ(၃၂)ပါးထဲမွာေတာ့ နားရြတ္ေတာ္ဆုိတာ မပါရွိပါဘူး။ လကၡဏာေတာ္(၈၀)ထဲမွာေတာ့ အာယတ ရုစိရကဏၰတာ-ရွည္ၿပီး လွပတင့္တယ္ေသာ နားရြတ္ေတာ္ရွိျခင္းဆုိတာေတာ့ ေတြ႕ရပါတယ္။ သာမန္လူတုိ႔ထက္ ထူးျခားစြာရွိေပမဲ့ အခ်ိဳးအစားက်ၿပီး ၾကည့္ေကာင္းရံု အေနအထားေလာက္ပဲ ရွိမွာပါ။ ၾကည္လုိ႔မေကာင္းေအာင္ ပခံုးေတာ္ကုိေထာက္ေနတဲ့ အေနအထားထိေတာ့ ရွည္လိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္ပါ။ ပန္းပုဆရာေတြက ေအာက္က်ိဳးမက်ေအာင္ နားရြတ္ေတာ္ကို ပခံုးမွာ ေထာက္ေပးထားျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆင္း တုေတာ္ေတြဆုိ နားရြက္ေတာ္ အလြန္ႀကီးမားတာမ်ိဳးေတြရွိသလုိ နားရြက္ေအာက္တည့္တည့္မွာ နားရြက္အေနအထား မေရြ႕ေအာင္ သံေခ်ာင္းရွည္ေတြ ထည့္ထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ဆင္းတုေတာ္မ်ားမွာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ နားရြက္ေတာ္ ၾကည့္မေကာင္းျဖစ္ေနတာမ်ိဳးသည္ ပန္းပုပညာရွင္မ်ားရဲ႕ ပညာစြမ္းရည္နဲ႔ စိတ္ကူးပုိင္းတုိ႔နဲ႔သာ သက္ဆုိင္ပါတယ္လုိ႔ ထင္ျမင္မိပါေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလုိက္ပါတယ္။

(မ၊ ၂၊ ၄၂၄။ သုတၱနိ၊ ၂၉၇။ ၀ိ၊ ၄၊ ၂၄၀။ မ၊ ၁၊ ၃၀၃။ မ၊ ၂၊ ၄၂၄။ ဇာ၊ ႒၊ ၁၊ ၇၄။)တုိ႔တြင္ အက်ယ္ၾကည့္လုိပါက ၾကည့္ရႈ႕ႏုိင္ပါတယ္။

ျဖစ္ႏုိင္ေခ် အနီးကပ္ဆံုး ျမတ္ဗုဒၶပံုေတာ္ကုိ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။

စာဖတ္ပရိသတ္အားလံုး ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာၿပီး လုိရာဆႏၵျပည့္၀ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္……။

credit to www.sanninaymin.com အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ဘာသာျခားကေမးရင္ ဘယ္လိုေျဖမလဲ(ဆန္နီေနမင္း)

ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ အစၥလမ္နဲ႔ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ျခားနားခ်က္ေမးခြန္းအနည္းငယ္ကုိ သိလုိပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း အစၥလမ္တစ္ေယာက္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေမးတဲ့အခါ တပည့္ေတာ္ရွင္းလင္းေအာင္ မေျဖေပးႏုိင္တဲ့အရာေတြရွိေနလုိ႔မုိ႔ တပည့္ေတာ္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းမ်ားကုိ အဂၤလိပ္လုိ ျပန္ေျဖေပးေစခ်င္ပါတယ္ဘုရား။

၁။ အစၥလမ္ဘာသာ၀င္ေတြက ကမၻာေျမ၊ လ၊ ေန၊ တိရစၦာန္၊ လူစတဲ့အရာအားလံုးကုိ အလႅာဟ္က ဖန္ဆင္းထားတယ္လုိ႔ ေျပာတယ္ဘုရား။ အဲဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္က ဗုဒၶဘာသာမွာက ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကံကံရဲ႕အက်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ကံကံရဲ႕အက်ိဳးတရားအတုိင္း ျပန္လည္ခံစားရတယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းက ဒါဆို ကမၻာေျမ၊ လ၊ ေန၊ တိရစၦာန္၊ လူစတာေတြဟာ ဘယ္လုိလုပ္ေပၚေပါက္လာသလဲလုိ႔ ေမးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္က မင့္တုိ႔အလႅာဟ္ကုိေရာ ဘယ္သူဖန္ဆင္းသလဲလုိ႔ ျပန္ေမးတဲ့အခါ သူက မသိဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ သူက သူ႕ဘာသာအေၾကာင္း မရွင္းျပတတ္ေပမဲ့ တပည့္ေတာ္က ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္း ရွင္းျပခ်င္လုိ႔ ဒီေမးခြန္းကုိ ေျဖေပးပါဦးဘုရား။


၂။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ဟာ သူတစ္ပါးအသက္သတ္ရင္ေတာ့ အျပစ္ျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး ဘာျဖစ္လုိ႔ အသားငါးက်ေတာ့ စားၾကတာလဲတဲ့၊ အသားငါးစားတာဟာလည္း သူတစ္ပါးအသက္သတ္ သလုိ ျဖစ္မေနဘူးလားတဲ့။ ဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္က ကုိယ္တုိင္မသတ္ဘူး။ သူမ်ားေရာင္းလုိ႔ ၀ယ္စားတာ၊ ေရာင္းတဲ့လူမရွိရင္ မစားဘူးလုိ႔ေျပာတဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းက ၀ယ္စားတာဟာလည္း ေရာင္းတဲ့ လူသတ္ေအာင္ အားေပးသလုိျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အျပစ္မျဖစ္ဘူးလားလုိ႔ ေမးပါတယ္ဘုရား။

၃။ ဗုဒၶဘာသာဟာ ဘာကုိယံုၾကည္ပါသလဲလုိ႔ ေမးပါတယ္ဘုရား။

၄။ ဗုဒၶဆုိတာ ဘယ္သူလဲ။ ဗုဒၶဟာ လူတစ္ေယာက္ဆုိရင္ မင့္တုိ႔က ဘာျဖစ္လုိ႔ ရွိခုိးရုိေသေပးေနရတာလဲ၊ သူ႔မွာ တန္ခုိးေတြ မရွိဘူးလားလုိ႔ ေမးပါတယ္ဘုရား။ ဒီေမးခြန္းေတြကုိ တပည့္ေတာ္လည္း တက္ႏုိင္သေလာက္ေတာ့ ေျဖေပးပါတယ္ဘုရား။ ဒါေပမဲ့ တပည့္ေတာ္ တိတိက်က်မေျဖႏုိင္တာေတြရွိတဲ့အတြက္ အရွင္ဘုရားအေနနဲ႔ ေျဖေပးဖုိ႔ရန္ ေတာင္းဆုိလုိက္ ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ဟာ ဒူဘုိင္းမွာေနတဲ့လူမုိ႔ အဲဒီကမူစလင္လူေတြနဲ႔ပဲေပါင္းသင္းေနရၿပီး ဗုဒၶဘာသာသူငယ္ခ်င္းမရွိတဲ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းမူစလင္ေတြ က ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္းေမးရင္ ေသခ်ာမရွင္းျပႏုိင္လုိ႔ အခုေမးခြန္းေတြကုိ တပည့္ေတာ္အားသနားသျဖင့္ ေျဖဆုိေပးပါရန္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္းအပ္သည္အရွင္ဘုရား။ ဦးတင္ပါတယ္ဘုရား။

ေျဖ။ ။ (၁) ကမၻာေျမ၊ လ၊ ေန၊ လူစတဲ့အရာေတြဟာ ေလာကႀကီးထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ သဘာ၀တရားေတြမုိ႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ ဖန္ဆင္းထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလာကမွာရွိတဲ့အရာေတြဟာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ေပၚလာတဲ့အရာေတြႀကီးပါပဲ။ ေရွးယခင္အခ်ိန္ကာလမ်ားစြာက ေန၊ လတုိ႔မျဖစ္ေပၚေသးတာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းက ေနလတုိ႔မရွိတဲ့အတြက္ ကမၻာေလာကႀကီးဟာ အေမွာင္ထုႀကီးပဲ တည္ရွိေနခဲ့ရတာပါ။ ေနာက္ပုိင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေနလတုိ႔ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခါက်မွ ကမၻာေပၚမွာ အလင္းေရာင္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေနေတြလေတြေပၚလာလုိ႔ အလင္းေရာင္ရရွိခဲ့တဲ့အခါက်မွသာလွ်င္ ႏွစ္၊ လ၊ ရက္၊ ရာသီဥတုေတြကုိ လူေတြက သတ္မွတ္ လာခဲ့ၾကတာပါ။ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔ရဲ႕ အယူအဆအတုိင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္လာတာလား၊ ဖန္ဆင္းရွင္၀ါဒတုိ႔ရဲ႕ ဖန္ဆင္းထားလုိ႔ အရာ၀တၳဳလူေတြ ျဖစ္လာတာလားဆုိတာကုိ ရွင္းလင္းနားလည္ေအာင္ ဥပမာေပးေလးတစ္ခုနဲ႔ ႏႈိင္းယဥ္ေျပာျပေပးပါမယ္။ ေမာင္နီဆုိတဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတာဟာ ဖန္ဆင္းရွင္က ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔ ျဖစ္လာတာလား။ သူ႔ရဲ႕မိဘႏွစ္ပါးအတူအိပ္ခဲ့ၾကလုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ သူတုိ႔ရဲ႕ ေသြးသားေတြ ေရာစပ္ေပးလုိက္လုိ႔ ျဖစ္လာတာလားဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိစဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဘယ္ရာမဆုိ အေၾကာင္းတရားမရွိဘဲ အက်ိဳးတရားျဖစ္မလာႏုိင္ဘဲနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားရလာဒ္မ်ား ေပၚေပါက္လာတယ္ဆုိတာ သိသာထင္ရွားစြာ သိျမင္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆုိ ေလာကရွိအရာမ်ားဟာ ဘယ္သူမွဖန္ဆင္းေပးလုိ႔မဟုတ္ဘဲ အေၾကာင္းတရားရွိျခင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္လာတဲ့အရာေတြဆုိတာ သိေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အရာအားလံုးမွာ အတိတ္၊ မ်က္ေမွာက္ဆုိတဲ့ ေၾကာင္းက်ိဳးလႈပ္ရွားျပဳလုပ္မႈေတြေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြ ျဖစ္လာၾကတာပါ။ မိမိက ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ မိမိထံမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြေရာက္လာမွျဖစ္ၿပီး မိမိက သူတစ္ပါးစိတ္ထိခုိက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ေပးမယ္ဆုိရင္ မိမိဆီကုိလည္း စိတ္ဒုကၡေရာက္စရာေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ေရာက္ခ်င္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိလည္း မိမိတုိ႔ဘာသာေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကတာျဖစ္သလုိ မိမိတုိ႔မေရာက္ခ်င္တဲ့ ငရဲျပည္ကုိလည္း မိမိဘာသာျပဳလုပ္ၾကလုိ႔ သြားၾကရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဖန္တီးသူမ်ားျဖစ္ၿပီး မိမိတုိ႔ကံၾကမၼာကုိ မိမိတုိ႔ဘာသာ ျပဳလုပ္ၾကတာပါ။ ဥပမာ-ၾကည့္မွန္တစ္ခုကုိယူၿပီး အဲဒီမွန္ကုိ ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါမွာ မိမိမ်က္ႏွာက ၿပံဳးေနရင္ မွန္ထဲမွာ ၿပံဳးေနပံုေလး ျမင္ရမွာျဖစ္သလုိ မိမိက ေဒါသထြက္စိတ္တုိေနပံုနဲ႔ မွန္ကုိၾကည့္ရင္ မွန္ထဲမွာ အဲဒီအတုိင္းပဲ ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီၿပံဳးေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းနည္းမႈ ေဒါသထြက္မႈေတြကုိ တျခားတစ္စံုတစ္ေယာက္က ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔ မွန္ထဲမွာေပၚလာတာမဟုတ္ဘဲ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဖန္ဆင္းလုိ႔ မိမိတုိ႔ဖန္ဆင္းသလုိ မွန္ထဲမွာ ပံုရိပ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔က မ်က္ေမွာက္မွာ သူတစ္ပါးေကာင္းစားေအာင္၊ သူတစ္ပါးအေပၚ စိတ္ထားေကာင္းနဲ႔ျပဳလုပ္ေပးရင္ အဲဒီျပဳလုပ္ေပးတဲ့အရာေတြဟာ မိမိျပဳလုပ္တဲ့အတုိင္း မွန္တြင္ေပၚလာသလုိ ျပန္လည္ပံုေဖာ္ေပးမွာမုိ႔ မိမိပံုေဖာ္ခဲ့တဲ့အတုိင္း ျပန္လည္ခံစားရပါလိမ့္မယ္။ မိမိက သူေတာ္ေကာင္းအလုပ္လုပ္ရင္ သူေတာ္ေကာင္းအက်ိဳး ခံစားရမွာျဖစ္ၿပီး မိမိက သူယုတ္မာအလုပ္လုပ္ရင္ သူယုတ္မာအက်ိဳးကုိ ခံစားရပါ မယ္။ မိမိက အမ်ားအက်ိဳးလုပ္ေပးရင္ မိမိမွာလည္း အမ်ားကျပန္လည္ေပးဆပ္ၾကမဲ့ ေကာင္း က်ိဳးေတြ ျပန္လည္ရရွိမွာပါ။ မိမိက ၾကည့္မွန္ထဲမွာ မ်က္ႏွာႀကီးရံႈ႕မဲျပၿပီး မွန္ထဲမွာ ၿပံဳရႊင္ေနတဲ့ပံုစံေလး ျပန္ေပၚလာခ်င္လုိ႔ေတာ့ မရသလုိ ဘယ္သူကမွလည္း လုပ္ေပးလုိ႔မရပါဘူး။ မိမိစိတ္က ျပဳလုပ္တဲ့အတုိင္း မိမိစိတ္မွာ ျပန္လည္သက္ေရာက္လာမွာျဖစ္သလုိ မိမိႏႈတ္၊ ကုိယ္တုိ႔နဲ႔ျပဳလုပ္တဲ့အရာေတြကလည္း မိမိျပဳလုပ္ခဲ့သလုိ ေကာင္းတာဆုိရင္ ေကာင္းတာျပန္လာမွာျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတာလုပ္ခဲ့ရင္ မေကာင္းတာေတြ ျပန္လာမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လူခ်င္းတူေနေပမဲ့ လွတာ၊ ခ်မ္းသာတာ၊ ပညာတတ္တာ၊ စိတ္ထားေကာင္းတာစတဲ့အခ်က္ေတြဟာ ကုိယ့္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေပၚမွာမူတည္ၿပီး အက်ိဳးေပးေနတာေၾကာင့္ ကြဲျပားေနရတာပါ။ တကယ္လုိ႔ လူအားလံုးကုိ ဖန္ဆင္းရွင္တစ္ဦးကသာ ဖန္ဆင္းေပးတာဆုိရင္ လူလူခ်င္းမုိ႔ က်န္တာေတြလည္း တူေနရပါလိမ့္မယ္။ သက္ရွိမွာေတာင္ မိမိတုိ႔ဖန္ဆင္းျပဳလုပ္ထားတဲ့အတုိင္း ျပန္လည္ျဖစ္ေပၚေသးတာဆုိရင္ သက္မဲ့ေတြမွာလည္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္ေပၚလာၾကတယ္ဆုိတာ ထူးေထြေျပာစရာလုိမယ္ မထင္ပါ။ ဥပမာ-သက္မဲ့ေတြမွာလည္း မုိးရြာရင္၊ ေျမၾသဇာ ရွိရင္ ျမက္ပင္ဟာ ေပါက္လာမွာျဖစ္သလုိ မုိးမရြာရင္ျဖစ္ေစ၊ ေျမၾသဇာ မရွိခဲ့ရင္ျဖစ္ေစ ျမက္ပင္ဟာ ေပါက္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့အရာအားလံုးဟာ အေၾကာင္းတရားေပၚမူတည္ၿပီး အက်ိဳးတရားေတြျဖစ္လာၾကတာမုိ႔ မည္သူကမွ ဖန္ဆင္းေပးစရာမလုိသလုိ ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔လည္း မရပါဘူး။

(၂) လူသားေတြရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ဓာတ္သဘာ၀ႀကီးက အသားစားမွျဖစ္မယ္၊ အသားစားမွ လုိအပ္တဲ့ခႏၶာကုိယ္စြမ္းအားေတြရွိၿပီး က်န္းမာအသက္ရွည္မယ္ဆုိရင္ အသားကုိစားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိမိစားမဲ့အသားဟာ သူ႔ဘာသာသူ ဘယ္လုိပံုစံနဲ႔ျဖစ္ေစ ေသၿပီးသားသတၱ၀ါ ျဖစ္ေနရပါမယ္။ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း တိရစၦာန္ကုိ မသတ္ရသလုိ သူတစ္ပါးကုိလည္း မသတ္ခုိင္းရ၊ မိမိစားမွာဆုိၿပီးေတာ့လည္း သူတစ္ပါးက ျပဳလုပ္မေပးရ၊ မိမိပေယာဂလံုး၀မပါရပါ။ အဲဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ မိမိစားတဲ့အသားရဲ႕သက္ရွိတိရစၦာန္ဟာ မိမိနဲ႔မည္သုိ႔မည္မွ်မွ ပတ္သတ္မႈမရွိတဲ့အတြက္ အျပစ္မရွိပါေပ။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ မိမိပေယာဂတစ္ခုခုပါခဲ့ရင္ျဖစ္ေစ၊ မိမိေရွ႕မွာသတ္ေနတာကုိျမင္ေနရတဲ့ အသားငါးကုိျဖစ္ေစ၊ မိမိႀကိဳတင္မွာထားလုိ႔ သူတစ္ပါးကသတ္ေပးလုိက္ရင္ျဖစ္ေစ အဲဒီလုိအသားငါးမ်ားကုိ စားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ မိမိမွာလည္း အျပစ္ရွိတာမုိ႔ ကံၾကမၼာဆုိးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရပါလိမ့္မယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာလူေတြဟာ အသားငါးေတာ့ မစားၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဓာတ္က်ေတာ့ ညစ္ပစ္ယုတ္မာၾကပါတယ္။ အဲဒီလို လူေတြနဲ႔စာရင္ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းၿပီး အသားငါးစားတဲ့လူေတြကုိ လူေကာင္းလုိ႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ အသားငါးစားမွ က်န္းမာသက္ရွည္မွာမုိ႔ျဖစ္ေစ၊ သစ္သီးသစ္ရြက္နဲ႔ အသက္ဆက္ဖုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ရင္ျဖစ္ေစ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းဖုိ႔သည္ အဓိကအက်ဆံုးျဖစ္တာမုိ႔ မိမိပေယာဂမပါတဲ့ အသားငါးဆုိ စားခ်င္ပါက စားႏိုင္ၾကပါတယ္။

(၃) ေရကန္ထဲကုိ ေက်ာက္ခဲတစ္လံုး ပစ္လုိက္တဲ့အခါ အဲဒီေက်ာက္ခဲပစ္ခ်လုိက္တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ေရေလးေတြဟာ နေဘးကုိ လြင့္စင္သြားၾကေပမဲ့ အခ်ိန္တန္တဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီပစ္လုိက္တဲ့ ေက်ာက္ခဲဆီကုိပဲ ေရေလးေတြ ျပန္ လာၾကပါတယ္။ ေဘာလံုးတစ္လံုးနဲ႔ နံရံတစ္ခုကုိ ကန္လုိက္တဲ့အခါ မိမိကန္လုိက္တဲ့ေဘာလံုးေလးဟာ နံရံကုိမွန္ၿပီး မိမိဆီကုိပဲ ျပန္လာသလုိ မိမိလုပ္တဲ့ ေကာင္းကံမေကာင္းကံဟာ မိမိဆီပဲျပန္လာၾကတာမုိ႔ အဲဒါကုိ မလြဲမေသြ ခံစားၾကရပါတယ္။ မိမိက ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးေတြျပန္လာမွာျဖစ္သလုိ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းက်ိဳးေတြ မိမိဆီကုိ ျပန္လာမွာ အမွန္ပါ။ ဒါေတြဟာ သဘာ၀တရားတစ္ခုပဲမုိ႔ မည္သူကမွ ဖန္ဆင္းေပးျခင္း မဟုတ္ပါ။ အဲဒီလုိ မိမိလုပ္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြ မိမိဆီကုိ အက်ိဳးေပးရန္ျပန္လာတဲ့အခါမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း (၄)မ်ိဳးထဲက တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ ျပန္လာၾကပါတယ္။
၁။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတယ္။
၂။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ ဒုတိယဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတယ္။
၃။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ တတိယဘ၀ကေန ပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့အထိ အက်ိဳးေပးတယ္။
၄။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ အက်ိဳးေပးခြင့္မရလုိက္လုိ႔ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ-ေကာင္းမႈေသးေလးဟာ ေကာင္းမႈႀကီးအက်ိဳးေပးခြင့္ရွိလာတဲ့အခါ ေကာင္းမႈႀကီးအက်ိဳးေပးေနလုိ႔ ေကာင္းမႈေလးဟာ အက်ိဳးေပးခြင့္မရဘဲ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတာမ်ိဳးကုိ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကိေလသာခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီးသား ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ေတြဟာ ေရွ႕ဆက္ဘ၀ျဖစ္စရာ မရွိေတာ့လုိ႔ ေကာင္းက်ိဳးခံစားရမွာမဟုတ္ေတာ့တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ဘာသာ ေအးေဆးေနႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလုိမေနၾကဘဲ သာမန္ရဟန္းမ်ားလုပ္တဲ့ ဆြမ္းစားေက်ာင္းတာ၀န္၊ အိမ္သာေဆးတာ၀န္ေတြကအစ အမ်ားအက်ိဳးျပဳလုပ္ေပးၾကတာကုိ အတုယူတတ္မယ္ဆုိရင္ မိမိတုိ႔လုိ ဘ၀အဆံုးမသတ္ေသးဘဲ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရဦးမဲ့ မိမိတုိ႔ဟာ ပုိမုိၿပီးေတာင္ အမ်ားအက်ိဳး ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေပးသင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ားကုိ အတုယူၿပီး မိမိတုိ႔ဟာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားခံစားရဖုိ႔ ရွိေသးတာေၾကာင့္ အသက္ရွင္စဥ္ေလးမွာ ေကာင္းမႈမ်ားနဲ႔ ဘ၀ကုိအဆံုးသတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါလိမ့္မယ္။ ယခု ေအာက္ဆံုးကံ(၄)မ်ိဳး အေၾကာင္းကေတာ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားအတြက္ သီးသန္႔ထပ္ျဖည့္စြက္ေပးလုိက္တာပါ။

(၄) တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဆုိတာ ကိေလသာအေမွာင္ေတြထဲကေန ရုန္းကန္ႏုိးထလာသူ၊ ကိေလသာအေမွာင္ေတြကုိ တြန္းလွန္ႏုိင္သူ၊ ေလာကရွိအရာအားလံုးကုိ အမွန္တကယ္ သိျမင္သူ၊ မေကာင္းမႈအားလံုးကုိ ပယ္ထုတ္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွ႕ယခင္ကလည္း ဒီလုိဗုဒၶေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္ခဲ့သလုိ အနာဂတ္မွာလည္း ျဖစ္ၾကပါလိမ့္ဦးမယ္။ ဗုဒၶဆုိတာ မသိတာမရွိတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ပုိင္ရွင္ရရွိ သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါျပင္ ဗုဒၶဟာ သူတစ္ပါးအေပၚ သနားကရုဏာႀကီးမားသူျဖစ္ၿပီး သမာသမတ္စိတ္ထားေကာင္းနဲ႔ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဟာ ေရွးယခင္ကျဖစ္ခဲ့တဲ့အရာေတြကုိ မွတ္မိျခင္း ပုေဗၺနိ၀ါသႏုႆတိဉာဏ္။ နတ္မ်က္စိကဲ့သုိ႔ အေ၀းကုိ ေဖာက္ထြင္းသိျမင္ႏုိင္ေသာ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္။ ကိေလသာႏူနာအားလံုးကုိ ပယ္သတ္ႏုိင္ေသာ အာသ၀ကၡယဉာဏ္(၃)မ်ိဳးကုိ ရရွိထားပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶဟာ သူရရွိတဲ့အဘိဉာဏ္တန္ခုိးေတြကုိ လူေတြယဥ္ေက်းလာေအာင္၊ လူေတြကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေအာင္အတြက္ အသံုးမျပဳခဲ့ဘဲ တရားေဟာတဲ့အခါ၊ နာယူသူအား ဘယ္လုိတရားမ်ိဳးေဟာရင္ ပုိအက်ိဳးမ်ားမလဲ၊ ဘယ္လုိတရားနဲ႔ထုိက္တန္သလဲ၊ ဘယ္သူဟာ ဘယ္ခ်ိန္မွာ တရားထူးရတဲ့သူျဖစ္မလဲဆုိတဲ့ အမ်ားတရားရရွိဖုိ႔အတြက္ေတာ့ တစ္ခါတရံမွာ သူရရွိထားတဲ့ အဘိဉာဏ္တန္ခုိးမ်ားကုိ အသံုးျပဳၿပီး ေဟာၾကားလမ္းညႊန္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါျပင္ ဗုဒၶဟာ တစ္ကမၻာလံုးဆုိင္ရာ အမွန္တရားမ်ားျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲျခင္းအမွန္၊ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အမွန္တရား၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းအမွန္တရား။ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ေၾကာင္း လမ္းမွန္တရားတုိ႔ကုိ သူကုိယ္တုိင္လည္းသိျမင္ၿပီး အမ်ားကုိလည္း လမ္းညႊန္ေဟာျပေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶရဲ႕တရားမ်ားဟာ သာမာန္အေျခခံတရားမ်ားေရာ၊ အနက္အဓိပၸါယ္ေလးနက္တဲ့ တရားမ်ားေရာ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါျပင္ စိတ္ကုိျဖဴစင္ေအာင္ထားၿပီး ေကာင္းေသာအလုပ္မ်ား ေဆာင္ရြက္တတ္ေအာင္၊ မေကာင္းမႈအားလံုးတုိ႔ အဆံုးသတ္ႏုိင္ေအာင္လည္း သူ႔ရဲ႕ဉာဏ္ထဲမွာ အမွန္အတုိင္း သိျမင္သမွ်အားလံုးတုိ႔ကုိ ေဟာၾကားေပး ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဟာ ငါတုိ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္သလုိ ေကာင္းတာမေကာင္းတာကုိ သိေအာင္၊ ျပဳလုပ္တတ္ေအာင္ လမ္းညႊန္ေပးတဲ့ပုဂၢိဳလ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မုိ႔ ငါတုိ႔ဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ငါတုိ႔အေပၚရွိတဲ့ ေက်းဇူးတရား၊ ငါတုိ႔မွာမရွိတဲ့ ပညာစြမ္းအား၊ ကရုဏာစြမ္းအားစတာေတြကုိ အၿမဲတမ္းအာရံုျပဳၿပီး ရုိေသကန္ေတာ့ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိအေပၚမွာ ေက်းဇူးရွိခဲ့တဲ့ေက်းဇူးရွင္ကုိ ဘယ္သူမဆုိသိတတ္ၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ရမွာပါ။ ဒါဟာ ေလာကရဲ႕သဘာ၀ပါ။ ဦးဇင္းမွာ အခ်ိန္မအားေပမဲ့ ဦးဇင္းဒီေမးခြန္းမ်ားကုိ ေျဖမေပးခဲ့ဘူးဆုိရင္ မိမိဘာသာအေၾကာင္းမရွင္းျပတတ္ဘူးဆုိၿပီး ဘာသာျခားက မိမိတုိ႔ဘာသာအေပၚ အထင္ေသးမႈမ်ားနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ရမွာဆုိးလုိ႔ ဦးဇင္း အသိဉာဏ္ဗဟုသုတ၊ အဂၤလိပ္စာအရည္အခ်င္း ရွိသေလာက္ ေျဖေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆုိ ေမးခြန္းရွင္ရဲ႕အေျဖဟာ လံုေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဦးဇင္းအဂၤလိပ္စာ မကၽြမ္းက်င္ေသးလုိ႔ အဂၤလိပ္စာအားနည္းမႈမ်ားပါရင္လည္း ခြင့္လြတ္ နားလည္ေပးၾကပါေလ။ ဦးဇင္းရဲ႕ စာဖတ္ပရိတ္သတ္အားလံုး အခ်ိန္တုိင္းမွာ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာၿပီး ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ ဒုကၡအားလံုးတုိ႔မွလည္း ကင္းလြတ္ၿပီးလွ်င္ ပန္းတုိင္ကုိလ်င္ျမန္စြာေရာက္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳ ဆုေတာင္းေပးလ်က္…..။

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း
sanninaymin@gmail.com 
http://www.sanninaymin.com
ကုိလံဘုိၿမိဳ႕၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ။ 
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔စၾကာ၀ဠာ(ဆန္နီေနမင္း)

ျမတ္ဗုဒၶက မိမိအတြက္ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ရမဲ့အရာမဟုတ္ရင္ မလုပ္နဲ႔၊ မႀကံစည္နဲ႔၊ မေျပာဆုိနဲ႔။ အဲဒါမ်ိဳးေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနမယ္ဆုိရင္ မိမိလက္ရွိအခ်ိန္ေလးဟာ တန္ဖုိးမဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ ခုေခတ္လူေတြဟာ သူတုိ႔သိခ်င္တာကုိ မသိရရင္ ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ား မွားေနသလုိ သူတုိ႔ပဲ ဗုဒၶကုိယံုၾကည္ရတာ အက်ိဳးမရွိသလုိျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဦးဇင္းစၿပီး အြန္လုိင္းမွာ ေမးေျဖလုပ္ေပးကတည္းက လူအမ်ားဆံုးအေမးခံရတဲ့အရာဟာ ဒီျမင့္မုိရ္ေတာင္ကိစၥပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးဇင္း မဟုတ္တဲ့အရာနဲ႔အခ်ိန္ကုန္မခံခ်င္လုိ႔ ေျဖမေပးခဲ့ပါဘူး။ ခုေတာ့ ေျဖမေပးရင္ ဦးဇင္းတုိ႔ဘာသာ၀င္ေတြကုိ သူမ်ားက ကဲ့ရဲ႕လုိ၍ျဖစ္ေစ၊ ပညာစမ္းခ်င္လုိ႔ျဖစ္ေစ ေမးလာတဲ့အခါ မေျဖႏုိင္မည္ဆုိးတာေၾကာင့္ ဦးဇင္းေလ့လာသိရွိသမွ် ျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔စၾကာ၀ဠာအေၾကာင္းကုိ ေရးသားတင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။
ကမၻာေျမႀကီးသည္ ထုထည္အားျဖင့္ ယူဇနာေပါင္း (၂)သိန္း(၄)ေသာင္းရွိတယ္။ အထက္တစ္၀က္မွာ ေျမသားျဖစ္ၿပီး ေအာက္တစ္၀က္မွာ ေက်ာက္သားျဖစ္တယ္။ ေျမႀကီးေအာက္မွာ ယူဇနာ(၄)သိန္း(၈)ေသာင္းထူေသာ ေရျပင္ေရခဲတံုးႀကီးရွိတယ္။ ေျမအထုထက္ ႏွစ္ဆႀကီးမားတဲ့ ေရျပင္ေရခဲတံုးႀကီးက ေျမျပင္ကုိ ေျမွာက္ထားျခင္း ျဖစ္တယ္။ တဖန္ ထုိေရျပင္ေရခဲတံုးႀကီးကုိ ယူဇနာ(၉)သိန္း(၆)ေသာင္းရွိတဲ့ ေလျပင္ႀကီးက ေအာက္မက်ေအာင္ ပင့္ေျမွာက္တုိက္ခက္ေပးေနတယ္။ အဲဒီေလျပင္ႀကီးေအာက္မွာမွ အဆံုးအပုိင္းအျခား မရွိေသာ ေကာင္းကင္ၾကီး တည္ရွိပါတယ္။ ထုိေကာင္းကင္ၾကီးအတြင္းတြင္ မီးကလပ္ အျပည့္ရွိေနတယ္။ ထုိေအာက္တြင္မွ ငရဲၾကီးရွစ္ထပ္ အစဥ္အတုိင္း တည္ရွိေနပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ကမၻာေျမေအာက္ပုိင္း တည္ေနပံုပါ။ စၾကာ၀ဠာတစ္ခုဟုသတ္မွတ္ေသာ ကမၻာေျမႀကီးရဲ႕အ၀န္းအက်ယ္မွာ ယူဇနာေပါင္း (၃)သန္း၊ (၆)သိန္း၊ (၁)ေသာင္း၊ (၃၅၀)ကုိ သတ္မွတ္၏။ ကမၻာေျမ၀န္းႀကီးကုိ ေက်ာက္ေတာင္ႀကီးမ်ားက ၀ုိင္း၀န္းရစ္ပတ္ၿပီး တံတုိင္းခတ္ထားၾကတယ္။ ကမၻာေျမႀကီးရဲ႕အတြင္းမွာ သမုဒၵရာေရျပင္ႀကီးရွိတယ္။ ထုိသမုဒၵရာဟာ အနက္ဟာ ယူဇနာေပါင္း(၈)ေသာင္း(၄)ေထာင္ရွိတယ္။ ေရျပင္အထက္မွာလည္း ယူဇနာေပါင္း(၈)ေသာင္း(၄)ေထာင္၊ ေရတြင္းမွာလည္း ယူဇနာေပါင္း(၈)ေသာင္း(၄)ေထာင္ရွိတယ္။ အဲဒီေရျပင္အထက္နဲ႔ေရတြင္းႏွစ္ခုေပါင္း (၁)သိန္း(၆)ေသာင္း(၈)ေထာင္ဟာ ျမင့္မုိရ္ေတာင္အျမင့္လည္း အဲဒီေလာက္အတူတူမုိ႔ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ တည္ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ သမုဒၵရာရဲ႕ေရျပင္၊ ေရတြင္း၊ ေရ အနက္ စုစုေပါင္းဟာ ယူဇနာ(၂)သိန္း၊(၅)ေသာင္း၊ (၂)ေထာင္ရွိပါတယ္။ သမုဒၵရာရဲ႕အလယ္တည့္တည့္ မွာရွိတဲ့ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ကေတာ့ အထက္ေရျပင္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္အထိ ယူဇနာရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ရွိသကဲ့သို႔ သမုဒၵရာအတြင္း၌လည္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္အျမင့္ ရွိပါတယ္။ ထုိသမုဒၵရာ၏ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ သီဒါေခၚေသာ ျမစ္တစ္ခုျခားၿပီး ျမင့္မုိရ္ေတာင္၏ေအာက္တစ္ ၀က္ေလာက္နိမ့္တဲ့ ယုဂႏၶိဳရ္ေတာင္ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ သီဒါျမစ္တစ္ခုတစ္ခုျခား ကာ ေတာင္စဥ္(၇)ထပ္ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ကုိ ၀ုိင္းရံေနၾကပါတယ္။ ထုိျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔ေတာင္စဥ္(၇) ထပ္တုိ႔ရဲ႕ ေလးမ်က္ႏွာေရလယ္ေခါင္းတြင္ ကၽြန္းႀကီးကၽြန္းငယ္မ်ား ရွိေနၾကပါတယ္။ အဲဒီကၽြန္းမ်ားတြင္ လူစတဲ့သတၱ၀ါမ်ား ေနထုိင္ၾကတာေၾကာင့္ အေရွ႕ဘက္တြင္ရွိတဲ့ ကၽြန္းကုိ အေရွ႕ကၽြန္း၊ အေနာက္ဘက္ကုိ အေနာက္ကၽြန္း၊ ေျမာက္ဘက္ကုိ ေျမာက္ကၽြန္း၊ ေတာင္ဘက္ကုိ ေတာင္ကၽြန္းလုိ႔ သတ္မွတ္ေခၚေ၀ၚၾကေလတယ္။ ယုဂႏၶိဳရ္ေတာင္ထိပ္မွာ စတုမဟာရာဇ္နတ္ျပည္တည္ရွိေနၿပီး ျမင့္မုိရ္ေတာင္ထိပ္မွာ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္ တည္ရွိေနပါတယ္။ဒီနတ္ျပည္(၂)ခုဟာ ေျမျပင္နဲ႔ဆက္စပ္ေနလုိ႔ ေျမျပင္ရဲ႕အျမင့္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ေတာင္ေတြေပၚမွာ တည္ရွိေနတာပါ။ က်န္တဲ့နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာ့ျပည္ေတြကေတာ့ ေကာင္ကင္ေပၚမွာ တည္ရွိေနၾကပါတယ္။ ေကာင္းကင္အလႊာအထပ္ထပ္တြင္ က်န္တဲ့နတ္ျပည္မ်ားဟာ တစ္ထပ္ႏွင့္တစ္ထပ္ ယူဇနာအကြာအေ၀း ေလးေသာင္းႏွစ္ေထာင္စီအကြာျဖင့္ တည္ရွိေနၾကတယ္။ ျမင္းမုိရ္ေတာင္၏အထက္ ယူဇနာ ငါးသန္းငါးသိန္းရွစ္ေထာင္ေ၀းေသာအရပ္တြင္ ျဗဟၼာဘံုမ်ား ရွိၾကပါတယ္။ဒါကေတာ့ စၾကာ၀ဠာတစ္ခုရဲ႕ကမၻာေျမတည္ေနပံုပါ။ စၾကာ၀ဠာတစ္ခုအတြင္းမွာ ေနတစ္ခု လတစ္ခု ရွိၾကပါတယ္။ ေနနဲ႔လတုိ႔ဟာ ယုဂႏၶိဳရ္ေတာင္နဲ႔ အမွ် ေကာင္ကင္မွာ လက္ယာရစ္ လွည့္ပတ္ေနၾကေပတယ္။ ျဖစ္ေဖာ္ျဖစ္ဖက္ ပ်က္ေဖာ္ပ်က္ဖက္ စၾကာ၀ဠာေတြဟာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဆန္ေတြစီခ်ထားသလုိ စၾကာ၀ဠာေတာင္ေတြ ေခြရစ္ပတ္ေနၾကပါတယ္။ ဒီစၾကာ၀ဠာလုိ တည္ရွိေနၾကေသးတဲ့ က်န္တဲ့စၾကာ၀ဠာေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶက စၾကာ၀ဠာအနႏၱ-ေရတြက္လုိ႔ေတာင္ မရႏုိင္ေအာင္ မ်ားစြာရွိတယ္လုိ႔ မိန္႔ခဲ့တာပါ။ တစ္ခါ ေလာကဓာတ္အေနနဲ႔ ထပ္ရွင္းျပရမယ္ဆုိရင္ ျဖစ္တူ-တည္တူ-ပ်က္တူျဖင့္ အတူတူျဖစ္ အတူတူတည္ အတူတူပ်က္ၾကတဲ့ စၾကာ၀ဠာေပါင္း ကုေဋတစ္သိန္းကို မဟာေလာကဓါတ္တစ္ခုလို႔ေခၚ ပါတယ္။ အဲဒီမဟာေလာကဓါတ္ႀကီးကို တစ္ေသာင္းအုပ္စုတစ္ခုစီ ထပ္ခြဲလုိက္ၿပီးလွ်င္ အဲဒီထဲကမွ တစ္ေသာင္းအုပ္စုတစ္ခုကုိ မဇၥ်ိမေလာကဓါတ္ဟုေခၚပါတယ္။ မဇၥ်ိမေလာကဓါတ္ကို စူဠေလာကဓါတ္လုိ႔ေခၚတဲ့ စၾကာ၀ဠာတစ္ေသာင္းနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားပါတယ္။ အဲဒီတစ္ေသာင္းထဲက တစ္ခုတုန္လႈပ္ရင္ တြဲဖက္ျဖစ္တဲ့ အျခားစၾကာ၀ဠာ ကိုးေထာင္ကိုးရာကိုးဆယ့္ကိုးခုကလည္း လိုက္ၿပီးေတာ့ တုန္လႈပ္ပါတယ္။ ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုေမဓာရွင္ရေသ့ဟာ ဒီပကၤရာဘုရားရွင္အထံမွ နိယတဗ်ာဒိတ္ခံယူၿပီးေတာ့ ဘုရားျဖစ္ဖို႔အတြက္ ငါဘာေတြကို လုပ္ရမွာပါလဲလို႔ စဥ္းစားပါတယ္။ ဘုရားျဖစ္ဖို႔အတြက္ ပါရမီဆယ္ပါးကို ျဖည့္က်င့္ရမယ္လုိ႔ မိမိဘာသာ သိျမင္ေသာအခါမွာ ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ စၾကာ၀ဠာဟာ အိုးထိန္းစက္ကဲ့သုိ႔ တုန္လႈပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ စၾကာ၀ဠာနဲ႔တြဲဘက္ျဖစ္တဲ့ စၾကာ၀ဠာ ကိုးေထာင္ကိုးရာကိုးဆယ့္ကိုးခုကပါ ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ စၾကာ၀ဠာနဲ႔အတူ လိုက္ၿပီးေတာ့ တုန္လႈပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို မဇၥ်ိမေလာကဓါတ္တစ္ခုလံုး တုန္လႈပ္တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ဗုဒၶ၀င္ပါဠိေတာ္မွာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမဇၥ်ိမေလာကဓါတ္ရဲ႕ အလယ္ဗဟိုတည့္တည့္မွာ စၾကာ၀ဠာတစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒီစၾကာ၀ူဠာထဲမွာ အေရွ႕ကၽြန္း အေနာက္ကၽြန္း ေတာင္ကၽြန္း ေျမာက္ကၽြန္းဆိုၿပီးေတာ့ ကၽြန္းႀကီးေလးကၽြန္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီကၽြန္းႀကီးေလးကၽြန္းထဲက ေတာင္ကၽြန္းမွာ မဇၥ်ိမေဒသအရပ္ဆိုတာရွိပါတယ္။ အဲဒီ မဇၥ်ိမအရပ္ေဒသမွာပဲ သဗၺညဳဘုရားရွင္မ်ား၊ ပေစၥကဗုဒၶါဘုရားရွင္မ်ား၊ပြင့္ၾကၿပီး က်န္ကၽြန္း(၃)ကၽြန္းမွာ မပြင့္ၾကေပ။ အခု ဦးဇင္းတုိ႔ေနထုိင္တဲ့ စၾကာ၀ဠာအျပင္ က်န္တဲ့စၾကာ၀ဠာမ်ားမွာလည္း ဦးဇင္းတုိ႔ေနထုိင္တဲ့ စၾကာ၀ဠာလုိ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီစၾကာ၀ဠာေတြမွာ ဘုရားရွင္မ်ား၊ လူအရိယာမ်ားမရွိၾကဘဲ စၾကာ၀ေတးမင္းႏွင့္ နတ္ျဗဟၼာအရိယာမ်ားသာ ရွိၾကပါတယ္၊၊ အဲဒီေတာ့ မဟာေလာကဓါတ္ႀကီးထဲက သဗၺညဳဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူတဲ့ စၾကာ၀ဠာတစ္ခုကို ဖယ္ထားလုိက္ရင္ အျခားစၾကာ၀ဠာေပါင္း ကုေဋကိုးေသာင္း ကိုးေထာင္ ကိုးရာ ကိုးဆယ့္ ကိုးကုေဋေသာ စၾကာ၀ဠာတိုင္းမွာ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုရွိတယ္။ ဘုရားရွင္မ်ား၊ လူအရိယာမ်ား၊ ရဟန္းအရိယာမ်ား မရွိ။ နတ္အရိယာ၊ ျဗဟၼာအရိယာနဲ႔ စၾကာ၀ေတးမင္းမ်ားသာ ရွိၾကတယ္။ နတ္အရိယာ၊ ျဗဟၼာအရိယာ ရွိေနၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္လုိ႔ လူအရိယာ၊ ရဟန္းအရိယာ မရွိရတာလဲလို႔ ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ လူအရိယာ၊ ရဟန္းအရိယာမရွိတာက သူတို႔ဆီမွာ သဗၺညဳဘုရားရွင္မ်ား မပြင့္ၾကလို႔ပါ။ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ား မရွိၾကတာကေတာ့ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ားဟာ သာသနာပမ်ားျဖစ္ၾကေသာ္လည္း အေလ့အလာ ထံုးတမ္းစဥ္လာအားျဖင့္ သဗၺညဳဘုရားမပြင့္တဲ့ စၾကာ၀ဠာမ်ားမွာ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ားလည္း မပြင့္ၾကလို႔ မရွိၾကတာပါ။ အရိယာ နတ္ေတြျဗဟၼာေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္မ်ားႏွင့္ ဘုရားပြင့္တဲ့ စၾကာ၀ဠာမွာ တရားနာလာၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အရိယာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပက်မ္းဂန္ အႏွံ႔အျပားမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားပြဲေတြမွာ စၾကာ၀ဠာတုိက္တစ္ေသာင္းက နတ္ျဗဟၼာေတြ တရားနာလာၾကတယ္ဆုိတာ ကို ေတြ႔ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ အျခားစၾကာ၀ဠာက လူေတြလည္း ဘုရားမပြင့္ေပမယ့္ ကၽြတ္တန္း၀င္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔စၾကာ၀ဠာမွာ စၾကာ၀ေတးမင္းရွိတယ္။ သူက တရားသျဖင့္ ဆံုးမအုပ္ခ်ဳပ္မယ္။ လူေတြဟာ စၾကာ၀ေတးမင္းရဲ႕ အဆံုးအမကို လိုက္နာၿပီးေတာ့ သီလေတြထိန္းသိမ္းၾကမယ္။ ဒါေနေတြျပဳၾကမယ္။ သမထေတြပြားမ်ားၾကမယ္။ ၿပီးေတာ့ နတ္ျပည္ ျဗဟၼာ့ျပည္ေတြကို ေရာက္မယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီနတ္ေတြ ျဗဟၼာေတြဟာ ဘုရားရွင္ရွိရာကို လာၿပီးေတာ့ တရားနာၾကမယ္။ ကၽြတ္တန္း၀င္ၾကတယ္။ ဒီသေဘာပါပဲ။ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြကို ေထာက္ရႈ႕ၿပီးေတာ့ အျခားေသာစၾကာ၀ဠာမ်ားမွာလည္း လူသားမ်ား ဧကန္ရွိၾကတယ္လို႔ မွတ္ရပါမယ္။ ရတနသုတ္ေတာ္ ခႏၵသုတ္ေတာ္ ေမာရသုတ္ေတာ္ ဓဇဂသုတ္ေတာ္ အာဋာနာရိယသုတ္ေတာ္မ်ားရဲ႕ အာဏာေတာ္ဟာ စၾကၤာ၀ဠာေပါင္း ကုေဋတစ္သိန္းနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတ့ဲ မဟာေလာကဓါတ္ႀကီး တစ္ခုလံုးကို ပ်ံ႕ႏွံ႔တည္တ့ံပါတယ္။ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ မဟာေလာကဓာတ္လုိမ်ိဳး မဟာေလာကဓါတ္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲရွိပါတယ္။ အဲဒီ အကုန္လံုးေသာ မဟာေလာကဓါတ္ေတြကိုေတာ့ အနႏၱေလာကဓါတ္လို႔ ေခၚဆိုပါတယ္။ ဒါကေတာ့ စၾကာ၀ဠာ အေၾကာင္းကုိ ပုိရွင္းေအာင္ ရွင္းျပတာပါ။ ျမတ္ဗုဒၶတာဝတႎသာကုိ ၾကြခ်ီေတာ္တဲ့အခါတုန္းက ရတနာစႀကႍမွာ ေျခတစ္ဖဝါးခ်ၿပီး လက္ယာေျခေတာ္ လွမ္းေတာ္မူကာ ယုဂႏၶဳိေတာင္ထိပ္မွာ တစ္ဖဝါး ခ်ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ထိပ္ကုိ တစ္ဖဝါးခ်ေတာ္မူတယ္လုိ႔ ဆုိၾကပါတယ္။ တန္ခုိးေတာ္နဲ႔သြားလုိ႔ စုစုေပါင္း ႏွစ္လွမ္း၊သုံးဖဝါးနဲ႔ ၾကြခ်ီေတာ္ မူခဲ့တာပါ။ ကမၻာတစ္ခုပ်က္ေသာအခါ ေျမ၊ မီး၊ ေလ၊ ေရ စေသာ ဓာတ္ၾကီးေလးပါးတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ပ်က္ပါတယ္။ ထုိသုိ႔ကမၻာပ်က္ေသာအခါ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုတြင္ ေကာင္းမႈအရင္းခံေသာသူမ်ားသည္ ကမၻာပ်က္ကာလ တြင္ ဒုတိယစ်ာန္ဘံုစတဲ့ ျဗဟၼဘံုမ်ားမွာ ေျပာင္းေရြ႕ေနၾကရသလုိ မေကာင္းမႈ အရင္းခံေသာသူမ်ားသည္ အ၀ီစိငရဲတြင္ေနျပီး ကမၻာတံတုိင္းဟုေခၚေသာ မဲေမွာင္ ပိတ္ဖံုးေနသည့္ ေခ်ာက္နက္ၾကီး မ်ားတြင္ ေျပာင္းေရြ႕ကာ ဒုကၡခံၾကရတယ္။ ယခုလုိ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ဘံုေလာကမ်ားကုိေတြးၾကည့္ရင္ သံသရာ၏ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ကုိ သိျမင္လာပါလိမ့္မယ္။ ဘ၀မ်ိဳးစံုကုိ လုိခ်င္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ဘ၀သံသရာတြင္ က်င္လည္ေနၾကရကာ ဒုကၡပင္လယ္ ဆုိက္ေရာက္ေနဦးမည္မုိ႔ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာသံသရာမွ အျမန္ဆံုးလြတ္ေအာင္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာမ်ားကုိ အသက္ရွင္စဥ္ ဘ၀ေကာင္းေလးမွာ မ်ားမ်ားျပဳလုပ္ေပးဖုိ႔ လုိအပ္တယ္ဆုိတာ အားလံုးသိၾကလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ဟာ အဆမတန္ႀကီးမားၿပီး ႏု႔ညံ့တာေၾကာင့္ သာမန္လူေတြရဲ႕ မ်က္စိနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ သာမာန္လူေတြလုပ္ထားတဲ့အရာ၀တၳဳနဲ႔ျဖစ္ေစ ျမင္ဖုိ႔ရန္ ခဲယဥ္းလွပါတယ္။ ဒါဟာလည္း သဘာ၀က်ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ငါးက်ပ္ေလာက္ေပးရင္ရတဲ့ အရာ၀တၳဳနဲ႔ တစ္သိန္းေလာက္ေပးမွျမင္ရမဲ့အရာကုိ ျမင္ခ်င္ပါတယ္။ ျမင္မွျဖစ္ပါလိမ့္မယ္လုိ႔ အတင္းေအာ္ေနရင္ လည္း ေအာ္တဲ့လူသာ အရူးျဖစ္မွာပါ။ ခုလည္း ျမင့္မုိရ္ေတာင္ဟာ အလြန္အင္မတန္ႀကီး မားၿပီး ႏု႔ညံ့လွတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အဲဒီအရာ၀တၳဳကုိျမင္ႏုိင္တဲ့ ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္ရသူေတြ သာ ျမင္ႏုိင္တာပါ။ မိမိတုိ႔က တကယ္ျမင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ငါးက်ပ္တန္ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ၊ လံုးလ၀ီရိယေလးနဲ႔ ျမင္ခ်င္တယ္ေအာ္မေနဘဲ တစ္သိန္းေလာက္ေပးမွရတဲ့ ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္ရေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးက ႏုိင္ငံျခားသာတစ္ေယာက္ကုိ မင့္တုိ႔ ေလးငါးေျခာက္သိန္းေပး ရတဲ့ မွန္ဘီလူးနဲ႔ေတာင္ အေ၀းႀကီးမွာရွိတဲ့ အရာေတြကုိျမင္ရေသးရင္ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီမ်ားစြာကုိ ပင္ပန္းခံျဖည့္က်င့္မွရတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္က မင့္တုိ႔ မွန္ဘီးလူးေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ အစြမ္းထက္ရမွာေပါ့။ မင့္တုိ႔ မွန္ဘီးလူးနဲ႔ၾကည့္လုိ႔မရတဲ့အရာကုိ မရွိဘူးဆုိၿပီး ေလွ်ာက္ေျပာလုိ႔မရဘူးေလ။ မင့္တုိ႔မွန္ဘီးလူးက ဒီတစ္ဘ၀စာရင္းရင္ ရတယ္။ သဗၺညဳတဉာဏ္က ေလးသေခ်ၤနဲ႔ကမၻာတစ္သိန္းေတာင္ ရင္းခဲ့ရတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ မင့္တုိ႔ မွန္ဘီးလူးထက္ သာတယ္ဆုိတာမင့္ယံုရမယ္လုိ႔ ႏုိင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ကုိ ေျပာလုိက္တဲ့အခါ ႏုိင္ငံျခားသားလည္း ေခါင္းမုိင္ခ်ၿပီး အရႈံးေပးခဲ့ရပါသတဲ့။ ဒီထက္မက ျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔ စၾကာ၀ဠာအေၾကာင္းကုိ ပုိမုိျပည့္စံုစြာသိရွိခ်င္ပါက ပထမဦးဆံုး ဝိသုဒၶိ (၁၊ ၁၉၉) http://tipitakamyanmar2.blogspot.com/2011/08/blog-post_7312.html မွာ ေလာက၀ိဒူအဖြင့္ကုိျပထားတဲ့ အခန္း(၁၃၅)ကေန စဖတ္ၾကည့္လုိက္ပါ။ ဒုတိယအေနနဲ႔ ဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ရတနာ့ဂုဏ္ရည္စာအုပ္ထဲက ေလာက၀ိဒူအေၾကာင္းကုိ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ တတိယအေနနဲ႔ကေတာ့ တည္ေတာဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ အေမးအေျဖမ်ား အမွတ္စဥ္(၂)ကုိ ဖတ္ပါ။ စတုတၳအေနနဲ႔ကေတာ့ ဓမၼာစရိယ လႊမ္းေအာင္ေရးထားတဲ့ ဤစၾကာ၀ဠာစာအုပ္ကုိ ၀ယ္ဖတ္ပါ။ အဲဒီစာအုပ္ဟာ အင္တာနက္မွာ ၀ယ္ရမည့္စာအုပ္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ဦးဇင္းလည္း ၀ယ္ဖတ္မရ လုိ႔ ေသခ်ာျပည့္စံုပါမပါေတာ့ မသိရေသးပါ။ သုိ႔ေသာ္ အင္တာနက္ကေန ၀ယ္ႏုိင္မည့္လူမ်ား၊ ျမန္မာျပည္ကလူမ်ား ၀ယ္ယူဖတ္ၾကည့္လွ်င္ ျမင့္မုိရ္ေတာင္အေၾကာင္းကုိ ျပည့္စံုစြာ သိရပါလိမ့္မယ္။ စာအုပ္မာတိကာမွာေတာ့ အျပည့္စံုေရးထားတယ္လုိ႔ http://www.myanmarbookshop.com/MyanmarBooks/BookDetails/18595 ဒီဆုိဒ္မွာ ေၾကညာထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ မွတ္ခ်က္-- ဤျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔စၾကာ၀ဠာအေၾကာင္းမ်ားကုိ ဦးဇင္းအား ခဏခဏအေမးခံရ၍ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားသိရွိေစရန္အက်ိဳးငွါ ဦးဇင္းေနရာစံုမွ ရွာေဖြဖတ္ရႈ႕ၿပီး ေရးသားတင္ျပလုိက္ျခင္းျဖစ္ တာေၾကာင့္ ဦးဇင္းထက္ပုိမုိကာ ဗဟုသုတျပည့္စံုသူ စာဖတ္ပရိတ္မ်ားအေနျဖင့္ အမွားေတြ႕ပါကလည္း အမွန္ျပင္ေပးၾကဖုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံလုိက္ပါတယ္။ စာဖတ္သူအားလံုး ဗဟုသုတၾကြယ္၀ကာ မိမိဘာသာကုိ ပုိမုိေလ့လာယံုၾကည္ၿပီးသကာလ ပုိမုိေလ့လာလုိက္စားႏုိင္ၿပီးလွ်င္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာမ်ားကုိ လည္း ေန႔စဥ္မျပတ္ျပဳလုပ္ၿပီး ပန္းတုိင္ကုိလ်င္ျမန္စြာ ေရာက္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳဆုေတာင္းေပးေန လ်က္……။

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း
Sanninaymin@gmail.com
http://www.sanninaymin.com/
ကုိလံဘုိၿမိဳ႕၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ။ အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ဆန္နီေနမင္းႏွင့္ အေမးအေျဖ

ဦးဇင္းကုိ ခ်က္တင္ကေန ေမးလာၾကတာကုိ ေျဖေပးခဲ့တာမ်ား အမ်ားအတြက္ အသံုး၀င္မယ္ထင္လုိ႔ တင္ျပေပးလုိက္တာပါ။

(၁) ေမး။ ။ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးဆုိတာ ဘုရားေဟာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ရဟႏၱာနွင့္ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားစာအုပ္မွာ ဖတ္လုိက္ရပါတယ္ဘုရား။ ဟုတ္ပါသလားဘုရား။ 

 ေျဖ။ ။ အင္း ဘယ္လုိေျပာရမလဲ။ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးျဖစ္တဲ့ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊ မိဘ၊ ဆရာတုိ႔ကုိ ေက်းဇူးရွင္အေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ ငါးပါးမွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိးကြယ္ရာအေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ ရတနာသံုးပါးသာ ကုိးကြယ္ရာျဖစ္ၿပီး မိဘ၊ ဆရာသမားမ်ားသည္ ကုိးကြယ္ရာမဟုတ္၊ ေက်းဇူးရွင္ သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနရာတကာမွာေတာ့ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးလုိ႔ မသံုးဘဲ ေက်းဇူးရွင္အေန နဲ႔ ေျပာဆုိခ်င္တဲ့အခါမွာသာ သံုးသင့္ပါတယ္။ ခုေခတ္က ကုိးကြယ္ရာမွာေရာ မိဘ၊ ဆရာတုိ႔ကုိထည့္၍ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးလုိ႔ သံုးႏႈန္းေနၾက တာ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒါဟာ မွားယြင္းတဲ့ အယူအဆပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကုိးကြယ္အျဖစ္ဆုိ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါးလုိ႔ သံုးႏႈန္းၿပီး ေက်းဇူးရွင္အျဖစ္အေနနဲ႔ဆုိ မိဘ၊ ဆရာတုိ႔ကုိထည့္ၿပီး အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ေက်းဇူးရွင္မ်ားဆုိၿပီးျဖစ္ေစ သံုးႏႈန္းၾကေပါ့ေလ။ 

 (၂) ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား ဒီဘ၀မွာ နာမရူပပရိေစၦဒနဲ႔ ပစၥယပရိဂၢဟဉာဏ္ရၿပီးသား စူဠေသာတာပန္ ဟာ ေနာက္ဘ၀မွာ အပါယ္က်ႏိုင္ပါေသးသလားဘုရား။ 

 ေျဖ။ ။ အင္း စူဠေသာတာပန္ဆုိတာ မေဟာေသာတာပန္ကဲ့သုိ႔ သီလနဲ႔သရဏဂံုကုိ အၿမဲလံုၿခံဳေသးတာ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ စူဠေသာတာပန္ဟာ တရားအားထုတ္ခ်ိန္မဟုတ္တဲ့အခါမွာလည္း သီလနဲ႔သရဏဂံုလံုမွသာ အပါယ္မွ လြတ္ပါလိမ့္မယ္။ စူဠေသာတာပန္ဟာ တရားအားထုတ္ခ်ိန္သာ သီလလံုၿပီ။ က်န္တဲ့ခ်ိန္မွာ သီလမလံုပါက အပါယ္က မလြတ္ႏုိင္ေသးပါ။ အပါယ္လြတ္ဖုိ႔ရာသည္ သီလနဲ႔သရဏဂံု အဓိကျဖစ္၍ သီလနဲ႔သရဏဂံုလံုဖုိ႔ လုိပါတယ္။ စူဠေသာတာပန္ဆုိတာ ငါးပါးသီလကုိ တစ္သက္လံုး လံုၿခံဳေအာင္ေစာင့္ထိန္းဖုိ႔အတြက္ စိတ္မခ်ရေသးတာမုိ႔ သီလ က်ဳးလြန္မႈျဖစ္ႏုိင္ေသးပါတယ္။ ဒါျပင္ ဒိ႒ိကုိလည္း ပယ္သတ္ထားေသးတာ မဟုတ္ေသးတာမုိ႔ သရဏဂံုလည္း ပ်က္နုိင္ပါေသးတယ္။ အပါယ္ေဘးမွ လြတ္ဖုိ႔ရာသည္ ငါးပါးသီလလံုၿပီး သရဏဂံုၿမဲမွသာ အပါယ္ေလးဘံုက လြတ္မည္လုိ႔ ဧကန္မုခ် ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္သတၱ၀ါတုိင္း မွာ ေကာင္းမႈနဲ႔မေကာင္းမႈက အၿမဲဒြန္တြဲေနတာမုိ႔ ဧကန္မုခ် ဘယ္ဘံုကုိေရာက္မယ္ဆုိ တာ ေသခ်ာေျပာလုိ႔မရေပ။ ဒါေၾကာင့္ မဟာေသာတာပန္မွစ၍ ရဟႏၱာမဟုတ္ေသးတဲ့ စူဠေသာတာပန္၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔ဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈေပၚ မူတည္ၿပီး ဘ၀ေတြ ျဖစ္ၾကရဦးပါမယ္။ မဟာေသာတာပန္ေလာက္ အနည္းဆံုးျဖစ္ေနရင္ေတာ့ အပါယ္ေလးဘံုက အၿမဲလြတ္ေနၿပီးမုိ႔ က်န္တဲ့ လူ၊ နတ္ နိဗၺာန္တုိ႔ကုိသာ ေရာက္ဖုိ႔ က်န္ပါေတာ့တယ္။ 

(၃) ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား၊ ဗုဒၶဘာသာမွာ ကံ၊ ဉာဏ္၊ ၀ိရီယ သံုးပါးေပါင္းမွ အရာအရာေအာင္ျမင္မယ္လို႔ သိထားပါတယ္။ ကံဆိုတာ အလုပ္လို႔လည္း မွတ္သားဖူးပါတယ္။ အလုပ္တစ္ခု ေအာင္ျမင္ေစျခင္းမွာ အတိတ္ကံဆိုတာကို လက္ရွိဘ၀မွာ အသံုးအ၀င္သလိုမ်ား ျဖစ္မေနဘူးလား။ ဗဟုသုတနဲ႔ပက္သက္လို႔ ၾကားဖူးနား၀ေလးေတြပဲရွိတာေၾကာင့္ တိတိက်က် ေဆြးေႏြးႏိုင္ျခင္းမရွိတာကို ခြင့္လြတ္ပါ ဦးဇင္း။ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေရွးဘ၀ကံကို ယံုၾကည္ပါသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္က အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ပါ မသိလို ့ေမးတာပါဦးဇင္း။ 

 ေျဖ။ ။ အင္း ရပါတယ္ ဒကာ။ အလုပ္တစ္ခုေအာင္ျမင္ဖုိ႔က ကံတရားကလည္း အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ ပါပါတယ္။ ဥပမာ- ဒကာက လူတစ္ေယာက္ကုိ ကူညီခဲ့လုိ႔ အဲဒီလူက မိမိကုိကူညီတဲ့အခါ အလုပ္တစ္ခု ေအာင္ျမင္တာမ်ိဳးပါ။ မိမိက သူတစ္ပါးကုိ ကူညီခဲ့တာဟာ အေၾကာင္းတရားကံျဖစ္ၿပီး မိမိကူညီခဲ့တဲ့သူက မိမိကုိ ျပန္လည္ကူညီေပးတာဟာ အက်ိဳးတရားကံကုိ ျပန္လည္ခံစားရတာပါပဲ။ အဲဒီလုိ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားအေနနဲ႔ တစ္စံုတစ္ခုျပန္လည္ခံစားရတာကုိ လက္ေတြ႕မွာ ျမင္ေန ရတာမုိ႔ အတိတ္ကံဆုိတဲ့ အေၾကာင္းတရားရွိေၾကာင္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက ယံုၾကည္ေနၾကတာပါ။ 


(၄) ေမး။ ။ ဒီဘ၀မွာလုပ္သမွ် ေနာင္ဘ၀မွာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာက ေသျပီးလို႔ေနာင္ဘ၀ေရာက္ရင္ ယခု လက္ရွိဘ၀ကို မွတ္မိေတာ့မွာမဟုတ္သလို ခံစားခ်က္ေတြ အားလံုးဟာလည္း မတူႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုဆို..ယခုဘ၀နဲ႔ေနာင္ဘ၀ဆိုတာ လူႏွစ္ေယာက္ ကဇတ္ကေနသလိုျဖစ္ေနတဲ႔အတြက္ ဒီဘ၀မွာလုပ္ထားသမွ်အရာေတြဟာ ေနာင္ဘ၀(ေနာက္လူတစ္ေယာက္)ကို
ေပးေနတာနဲ႔တူေနပါတယ္။ ဦးဇင္း အျမင္ေလးကိုရွင္းျပေပးပါ။  

ေျဖ။ ။ ဥပမာ ဒကာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ကုိ ေျပာင္းသြားတဲ့အခါ ဒကာမွာ ဘာထူးျခားမႈရွိလဲ။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္က လုပ္ရပ္ေတြဟာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ ဒကာအတြက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိလား။ ဒကာအတြက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမရွိဘဲ တျခားတစ္ေယာက္အတြက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္သြားတာလားဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဒကာ သိပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘ၀ကူးတယ္ဆုိတာ ႏွစ္ကူးသြားသလုိပဲမုိ႔ အရင္ႏွစ္ကလုပ္ခဲ့တဲ့အက်ိဳးဆက္ဟာ ေနာက္ႏွစ္မွာ အက်ိဳးခံစားရသလုိ အရင္ဘ၀ကလုပ္ခဲ့တာ ဟာ ေနာက္ဘ၀မွာ အက်ိဳးခံစားရပါတယ္။ 
 
credit to www.sanninaymin.com

အျပည့္အစံုဖတ္ရန္