ဆင္းတုရွိခိုးတာ အက်ိဳးရွိသလား

ေဂါတမ ၿမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ စံလြန္သြားတာ ႏွစ္ ၂၅၀၀ ေက်ာ္ၿပီ။မရွိေတာ့တဲ့ ၿမတ္စြာဘုရားကို ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္လို့ ရေသးသလား။ကိုးကြယ္ေနလို့ေကာ အက်ိဳးရွိပါမလား။ ဗုဒၶဘာသာက ဆင္းတုေတြ၊ ရုပ္ပံုပန္းခ်ီကားေတြကို ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာလား?ဆင္းတုေတြ ရုပ္ပံုေတြကို ရွိခိုးကိုးကြယ္ေနလို့ ဘာအက်ိဳးရွိမွာလဲ။ ဒါေတြက အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြ ဘာသာၿခားေတြေမးတက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြပဲ။

ေဂါတမ ၿမတ္စြာဘုရားဟာ ပရိနိဗၺာန္ စံလြန္သြားၿပီ ၿဖစ္ေပမဲ့သူေဟာၾကားထားတဲ့ တရားအဆံုးအမေတြက ပကတိအတိုင္း ရွိေနၾကတုန္းပဲ။သူဘုရားၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့တာ အခုလို တရားအဆံုးအမကုိ ေဟာၿပဖို့ပဲ။ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားကို ညႊန္ၿပေပးခဲ့ဖို့ပဲ။ ဒါေတြက အခု အကုန္ရွိေနေသးတာမို့ ဒီတရားေတာ္အတိုင္း လိုက္နာက်င့္ၾကံအားထုတ္ရင္း ၿမတ္ဗုဒၶရွိစဥ္တုန္းကလိုပဲ ထပ္တူထပ္မွ် အက်ိဳးထူးမ်ားကိုခံစားရပါတယ္။ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကိုလည္း မ်က္ေမွာက္ၿပဳႏိုင္ပါတယ္။

ဗုဒၶၿမတ္စြာ ပရိနိဗၺာန္မစံမီမွာ ဗုဒၶကိုယ္စား ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ဖို့အတြက္ေစတီ ၄ မ်ိဳးကို သတ္မွတ္ေပးေတာ္မူခဲ့တယ္။

ဓာတုေစတီ… ဗုဒၶရဲ့ ရုပ္ကလပ္ေတာ္ကို မီးသၿဂိၤုဟ္တဲ့အခါ က်န္ရစ္တဲ့ဓါတ္ေတာ္မ်ားကို ဘုရားရွင္ ကိုယ္စားကိုးကြယ္ႏိုင္တယ္။

ဓမၼေစတီ… ဗုဒၶၿမတ္စြာ ၄၅ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ပိဋကတ္သံုးပံု၊ မဂ္ေလးတန္၊ ဖိုလ္ေလးတန္နဲ့ နိဗၺာန္တရားတို့ကိုဘုရားရွင္ကိုယ္စား ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ႏုိင္တယ္။

ဥဒၵိႆေစတီ… သက္ေတာ္ထင္ရွား ၿမတ္ဘုရားကို ရည္မွန္းၿပီး ေရးသားတဲ့ ပံုေတာ္၊ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေတြ၊ သစ္သားဆင္စြယ္ စသည္တို့ကို ထုလုပ္ထားတဲ့ ဆင္းတုေတြ၊အုတ္၊ သဲ၊ အဂၤေတ စသည္တို့ၿဖင့္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ေစတီပုထိုးေတြ၊ဒီအရာေတြအားလံုးကို ဘုရားရွင္ကိုယ္စား ရွိခိုးပူေဇာ္ႏုိင္တယ္။

ပရိေဘာဂေစတီ… မဟာေဗာဓိပင္ အပါအ၀င္ ဘုရားရွင္ အသံုးၿပဳေတာ္မူခဲ့တဲ့ သပိတ္၊သကၤန္း၊ ေတာင္ေ၀ွးစသည္တို့ကိုလည္း ဘုရားရွင္ကိုယ္စားဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ႏိုိင္တယ္။

အဲဒီေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက ၿမတ္ဗုဒၶရဲ့ ပံုေတာ္ပန္းခ်ီကားေတြ၊ဆင္းတုေတြကို ရွိခိုးပူေဇာ္တာဟာ ဥဒၵိႆေစတီအၿဖစ္ ရည္မွန္းၿပီးရွိခိုးပူေဇာ္ၿခင္းၿဖစ္တယ္။
ပန္းခ်ီကားအေနနဲ့ ရုပ္ထု၊ဆင္းတုေတာ္မ်ားအေနနဲ့ ရွိခိုးပူေဇာ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။
ဥပမာ… ကြယ္လြန္သြားၿပီးတဲ့ မိဘမ်ားရဲ့ဓါတ္ပံုကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ေနတဲ့သူဟာစကၠဴဓာတ္ပံုကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ေနတာမဟုတ္ဘူး။ သူ့မိဘကို ရည္မွန္းၿပီးရွိခိုးကန္ေတာ့ေနၿခင္းၿဖစ္တယ္။ မိဘဓာတ္ပံုက အသက္ထင္ရွား ရွိစဥ္အခါကမိဘတုိ့ရဲ့ ရုပ္ပံုကိုထင္ၿမင္လာေအာင္ အေထာက္အပံ့ၿပဳတယ္။ မိဘရဲ့ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြ ထင္ေပၚလာေအာင္ ေက်းဇူးၿပဳေပးတယ္။ စကၠဴဓာတ္ပံုကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး မိဘတို့ရဲ့ တကယ့္ရုပ္သြင္နဲ့မိဘတို့ရဲ့ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ား ေပၚလြင္လာေအာင္ ၾကည့္ရွူရသလို ဘုရားပန္းခ်ီ၊ရုပ္ထု၊ ဆင္းတုမ်ားကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး ၿမတ္စြာဘုရားရဲ့ တကယ့္ရုပ္သြင္နဲ့ဂုဏ္ေတာ္မ်ား၊ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားေပၚလြင္ေအာင္ ၾကည့္ရွုၾကရမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပံုေတာ္၊ ဆင္းတုေတာ္တိုဟာ အေထာက္အပ့ံ ပစၥည္းမွ်သာၿဖစ္တယ္။ပံုေတာ္၊ ဆင္းတုေတာ္ေတြ မရွိဘဲႏွင့္လဲ ၿမတ္စြာဘုရားရဲ့ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကိုရည္မွန္းၿပီး ရွိခိုးပူေဇာ္ႏိုင္ပါတယ္။ ၿမတ္စြာဘုရားသက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္အခါကလည္း ဘုရားဂုဏ္ေတာ္မ်ားကိုသာရည္မွန္းၿပီး ပူေဇာ္ရပါတယ္။ ၿမတ္စြာဘုရားရဲ့ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားဆီသို့ စိတ္ေရာက္တာခ်င္းတူရင္အက်ိဳးေက်းဇူးကလည္း တူမွာပဲ။ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားစုေပါင္းထားတဲ့ ဘုရားရွင္ကိုဉာဏ္နဲ့ၿမင္ေအာင္ အာရံုၿပဳရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ရုပ္ပံု၊ ရုပ္ထုေတြကို ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါက မသိ၊ နားမလည္သူေတြရဲ့ လြဲလြဲမွားမွားစြပ္စြဲမွုမ်ားသာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ေနတာက အရဟံအစ ဘဂ၀ါအဆံုး အတုမရွိတဲ့ဂုဏ္ေတာ္မ်ားရဲ့ ပိုင္ရွင္ၿဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘုရား၊ထုိၿမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားညႊန္ၿပခဲ့တဲ့ မဂ္ေလးတန္၊ ဖိုလ္ေလးတန္နိဗၺာန္ပရိယတ္လို့ဆိုတဲ့အတုမရွိ ၿမင့္ၿမတ္တဲ့ ဓမၼတရား၊ သစၥာေလးပါးၿမတ္တရားကို သိၿမင္ၾကၿပီးတဲ့ အရိယာသံဃာမ်ားနဲ့ ၿမတ္စြာဘုရားရဲ့အဆံုးအမဩ၀ါဒအတုိင္း က်င့္ၾကံေနၾကတဲ့ သမုတိသံဃာ၊ ဒီဘုရား၊ တရား၊သံဃာလို့ဆိုအပ္တဲ့ ရတနာၿမတ္သံုးပါးပါပဲ။ ဒီလို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ထိုက္တဲ့ အၿမတ္ဆံုးရတနာ သံုးပါးဆိုတာ အၿခားဘယ္မွာရွာေဖြလို့ ရႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။

(ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္)

credit to www.burmaborn.blogspot.com အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ဘာသာျခားကေမးရင္ ဘယ္လိုေျဖမလဲ(ဆန္နီေနမင္း)

ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ အစၥလမ္နဲ႔ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ျခားနားခ်က္ေမးခြန္းအနည္းငယ္ကုိ သိလုိပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း အစၥလမ္တစ္ေယာက္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေမးတဲ့အခါ တပည့္ေတာ္ရွင္းလင္းေအာင္ မေျဖေပးႏုိင္တဲ့အရာေတြရွိေနလုိ႔မုိ႔ တပည့္ေတာ္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းမ်ားကုိ အဂၤလိပ္လုိ ျပန္ေျဖေပးေစခ်င္ပါတယ္ဘုရား။

၁။ အစၥလမ္ဘာသာ၀င္ေတြက ကမၻာေျမ၊ လ၊ ေန၊ တိရစၦာန္၊ လူစတဲ့အရာအားလံုးကုိ အလႅာဟ္က ဖန္ဆင္းထားတယ္လုိ႔ ေျပာတယ္ဘုရား။ အဲဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္က ဗုဒၶဘာသာမွာက ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကံကံရဲ႕အက်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ကံကံရဲ႕အက်ိဳးတရားအတုိင္း ျပန္လည္ခံစားရတယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းက ဒါဆို ကမၻာေျမ၊ လ၊ ေန၊ တိရစၦာန္၊ လူစတာေတြဟာ ဘယ္လုိလုပ္ေပၚေပါက္လာသလဲလုိ႔ ေမးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္က မင့္တုိ႔အလႅာဟ္ကုိေရာ ဘယ္သူဖန္ဆင္းသလဲလုိ႔ ျပန္ေမးတဲ့အခါ သူက မသိဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ သူက သူ႕ဘာသာအေၾကာင္း မရွင္းျပတတ္ေပမဲ့ တပည့္ေတာ္က ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္း ရွင္းျပခ်င္လုိ႔ ဒီေမးခြန္းကုိ ေျဖေပးပါဦးဘုရား။


၂။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ဟာ သူတစ္ပါးအသက္သတ္ရင္ေတာ့ အျပစ္ျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး ဘာျဖစ္လုိ႔ အသားငါးက်ေတာ့ စားၾကတာလဲတဲ့၊ အသားငါးစားတာဟာလည္း သူတစ္ပါးအသက္သတ္ သလုိ ျဖစ္မေနဘူးလားတဲ့။ ဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္က ကုိယ္တုိင္မသတ္ဘူး။ သူမ်ားေရာင္းလုိ႔ ၀ယ္စားတာ၊ ေရာင္းတဲ့လူမရွိရင္ မစားဘူးလုိ႔ေျပာတဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းက ၀ယ္စားတာဟာလည္း ေရာင္းတဲ့ လူသတ္ေအာင္ အားေပးသလုိျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အျပစ္မျဖစ္ဘူးလားလုိ႔ ေမးပါတယ္ဘုရား။

၃။ ဗုဒၶဘာသာဟာ ဘာကုိယံုၾကည္ပါသလဲလုိ႔ ေမးပါတယ္ဘုရား။

၄။ ဗုဒၶဆုိတာ ဘယ္သူလဲ။ ဗုဒၶဟာ လူတစ္ေယာက္ဆုိရင္ မင့္တုိ႔က ဘာျဖစ္လုိ႔ ရွိခုိးရုိေသေပးေနရတာလဲ၊ သူ႔မွာ တန္ခုိးေတြ မရွိဘူးလားလုိ႔ ေမးပါတယ္ဘုရား။ ဒီေမးခြန္းေတြကုိ တပည့္ေတာ္လည္း တက္ႏုိင္သေလာက္ေတာ့ ေျဖေပးပါတယ္ဘုရား။ ဒါေပမဲ့ တပည့္ေတာ္ တိတိက်က်မေျဖႏုိင္တာေတြရွိတဲ့အတြက္ အရွင္ဘုရားအေနနဲ႔ ေျဖေပးဖုိ႔ရန္ ေတာင္းဆုိလုိက္ ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ဟာ ဒူဘုိင္းမွာေနတဲ့လူမုိ႔ အဲဒီကမူစလင္လူေတြနဲ႔ပဲေပါင္းသင္းေနရၿပီး ဗုဒၶဘာသာသူငယ္ခ်င္းမရွိတဲ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းမူစလင္ေတြ က ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္းေမးရင္ ေသခ်ာမရွင္းျပႏုိင္လုိ႔ အခုေမးခြန္းေတြကုိ တပည့္ေတာ္အားသနားသျဖင့္ ေျဖဆုိေပးပါရန္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္းအပ္သည္အရွင္ဘုရား။ ဦးတင္ပါတယ္ဘုရား။

ေျဖ။ ။ (၁) ကမၻာေျမ၊ လ၊ ေန၊ လူစတဲ့အရာေတြဟာ ေလာကႀကီးထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ သဘာ၀တရားေတြမုိ႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ ဖန္ဆင္းထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလာကမွာရွိတဲ့အရာေတြဟာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ေပၚလာတဲ့အရာေတြႀကီးပါပဲ။ ေရွးယခင္အခ်ိန္ကာလမ်ားစြာက ေန၊ လတုိ႔မျဖစ္ေပၚေသးတာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းက ေနလတုိ႔မရွိတဲ့အတြက္ ကမၻာေလာကႀကီးဟာ အေမွာင္ထုႀကီးပဲ တည္ရွိေနခဲ့ရတာပါ။ ေနာက္ပုိင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေနလတုိ႔ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခါက်မွ ကမၻာေပၚမွာ အလင္းေရာင္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေနေတြလေတြေပၚလာလုိ႔ အလင္းေရာင္ရရွိခဲ့တဲ့အခါက်မွသာလွ်င္ ႏွစ္၊ လ၊ ရက္၊ ရာသီဥတုေတြကုိ လူေတြက သတ္မွတ္ လာခဲ့ၾကတာပါ။ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔ရဲ႕ အယူအဆအတုိင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္လာတာလား၊ ဖန္ဆင္းရွင္၀ါဒတုိ႔ရဲ႕ ဖန္ဆင္းထားလုိ႔ အရာ၀တၳဳလူေတြ ျဖစ္လာတာလားဆုိတာကုိ ရွင္းလင္းနားလည္ေအာင္ ဥပမာေပးေလးတစ္ခုနဲ႔ ႏႈိင္းယဥ္ေျပာျပေပးပါမယ္။ ေမာင္နီဆုိတဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတာဟာ ဖန္ဆင္းရွင္က ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔ ျဖစ္လာတာလား။ သူ႔ရဲ႕မိဘႏွစ္ပါးအတူအိပ္ခဲ့ၾကလုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ သူတုိ႔ရဲ႕ ေသြးသားေတြ ေရာစပ္ေပးလုိက္လုိ႔ ျဖစ္လာတာလားဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိစဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဘယ္ရာမဆုိ အေၾကာင္းတရားမရွိဘဲ အက်ိဳးတရားျဖစ္မလာႏုိင္ဘဲနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားရလာဒ္မ်ား ေပၚေပါက္လာတယ္ဆုိတာ သိသာထင္ရွားစြာ သိျမင္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆုိ ေလာကရွိအရာမ်ားဟာ ဘယ္သူမွဖန္ဆင္းေပးလုိ႔မဟုတ္ဘဲ အေၾကာင္းတရားရွိျခင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္လာတဲ့အရာေတြဆုိတာ သိေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အရာအားလံုးမွာ အတိတ္၊ မ်က္ေမွာက္ဆုိတဲ့ ေၾကာင္းက်ိဳးလႈပ္ရွားျပဳလုပ္မႈေတြေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြ ျဖစ္လာၾကတာပါ။ မိမိက ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ မိမိထံမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြေရာက္လာမွျဖစ္ၿပီး မိမိက သူတစ္ပါးစိတ္ထိခုိက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ေပးမယ္ဆုိရင္ မိမိဆီကုိလည္း စိတ္ဒုကၡေရာက္စရာေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ေရာက္ခ်င္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိလည္း မိမိတုိ႔ဘာသာေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကတာျဖစ္သလုိ မိမိတုိ႔မေရာက္ခ်င္တဲ့ ငရဲျပည္ကုိလည္း မိမိဘာသာျပဳလုပ္ၾကလုိ႔ သြားၾကရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဖန္တီးသူမ်ားျဖစ္ၿပီး မိမိတုိ႔ကံၾကမၼာကုိ မိမိတုိ႔ဘာသာ ျပဳလုပ္ၾကတာပါ။ ဥပမာ-ၾကည့္မွန္တစ္ခုကုိယူၿပီး အဲဒီမွန္ကုိ ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါမွာ မိမိမ်က္ႏွာက ၿပံဳးေနရင္ မွန္ထဲမွာ ၿပံဳးေနပံုေလး ျမင္ရမွာျဖစ္သလုိ မိမိက ေဒါသထြက္စိတ္တုိေနပံုနဲ႔ မွန္ကုိၾကည့္ရင္ မွန္ထဲမွာ အဲဒီအတုိင္းပဲ ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီၿပံဳးေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းနည္းမႈ ေဒါသထြက္မႈေတြကုိ တျခားတစ္စံုတစ္ေယာက္က ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔ မွန္ထဲမွာေပၚလာတာမဟုတ္ဘဲ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဖန္ဆင္းလုိ႔ မိမိတုိ႔ဖန္ဆင္းသလုိ မွန္ထဲမွာ ပံုရိပ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔က မ်က္ေမွာက္မွာ သူတစ္ပါးေကာင္းစားေအာင္၊ သူတစ္ပါးအေပၚ စိတ္ထားေကာင္းနဲ႔ျပဳလုပ္ေပးရင္ အဲဒီျပဳလုပ္ေပးတဲ့အရာေတြဟာ မိမိျပဳလုပ္တဲ့အတုိင္း မွန္တြင္ေပၚလာသလုိ ျပန္လည္ပံုေဖာ္ေပးမွာမုိ႔ မိမိပံုေဖာ္ခဲ့တဲ့အတုိင္း ျပန္လည္ခံစားရပါလိမ့္မယ္။ မိမိက သူေတာ္ေကာင္းအလုပ္လုပ္ရင္ သူေတာ္ေကာင္းအက်ိဳး ခံစားရမွာျဖစ္ၿပီး မိမိက သူယုတ္မာအလုပ္လုပ္ရင္ သူယုတ္မာအက်ိဳးကုိ ခံစားရပါ မယ္။ မိမိက အမ်ားအက်ိဳးလုပ္ေပးရင္ မိမိမွာလည္း အမ်ားကျပန္လည္ေပးဆပ္ၾကမဲ့ ေကာင္း က်ိဳးေတြ ျပန္လည္ရရွိမွာပါ။ မိမိက ၾကည့္မွန္ထဲမွာ မ်က္ႏွာႀကီးရံႈ႕မဲျပၿပီး မွန္ထဲမွာ ၿပံဳရႊင္ေနတဲ့ပံုစံေလး ျပန္ေပၚလာခ်င္လုိ႔ေတာ့ မရသလုိ ဘယ္သူကမွလည္း လုပ္ေပးလုိ႔မရပါဘူး။ မိမိစိတ္က ျပဳလုပ္တဲ့အတုိင္း မိမိစိတ္မွာ ျပန္လည္သက္ေရာက္လာမွာျဖစ္သလုိ မိမိႏႈတ္၊ ကုိယ္တုိ႔နဲ႔ျပဳလုပ္တဲ့အရာေတြကလည္း မိမိျပဳလုပ္ခဲ့သလုိ ေကာင္းတာဆုိရင္ ေကာင္းတာျပန္လာမွာျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတာလုပ္ခဲ့ရင္ မေကာင္းတာေတြ ျပန္လာမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လူခ်င္းတူေနေပမဲ့ လွတာ၊ ခ်မ္းသာတာ၊ ပညာတတ္တာ၊ စိတ္ထားေကာင္းတာစတဲ့အခ်က္ေတြဟာ ကုိယ့္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေပၚမွာမူတည္ၿပီး အက်ိဳးေပးေနတာေၾကာင့္ ကြဲျပားေနရတာပါ။ တကယ္လုိ႔ လူအားလံုးကုိ ဖန္ဆင္းရွင္တစ္ဦးကသာ ဖန္ဆင္းေပးတာဆုိရင္ လူလူခ်င္းမုိ႔ က်န္တာေတြလည္း တူေနရပါလိမ့္မယ္။ သက္ရွိမွာေတာင္ မိမိတုိ႔ဖန္ဆင္းျပဳလုပ္ထားတဲ့အတုိင္း ျပန္လည္ျဖစ္ေပၚေသးတာဆုိရင္ သက္မဲ့ေတြမွာလည္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္ေပၚလာၾကတယ္ဆုိတာ ထူးေထြေျပာစရာလုိမယ္ မထင္ပါ။ ဥပမာ-သက္မဲ့ေတြမွာလည္း မုိးရြာရင္၊ ေျမၾသဇာ ရွိရင္ ျမက္ပင္ဟာ ေပါက္လာမွာျဖစ္သလုိ မုိးမရြာရင္ျဖစ္ေစ၊ ေျမၾသဇာ မရွိခဲ့ရင္ျဖစ္ေစ ျမက္ပင္ဟာ ေပါက္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့အရာအားလံုးဟာ အေၾကာင္းတရားေပၚမူတည္ၿပီး အက်ိဳးတရားေတြျဖစ္လာၾကတာမုိ႔ မည္သူကမွ ဖန္ဆင္းေပးစရာမလုိသလုိ ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔လည္း မရပါဘူး။

(၂) လူသားေတြရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ဓာတ္သဘာ၀ႀကီးက အသားစားမွျဖစ္မယ္၊ အသားစားမွ လုိအပ္တဲ့ခႏၶာကုိယ္စြမ္းအားေတြရွိၿပီး က်န္းမာအသက္ရွည္မယ္ဆုိရင္ အသားကုိစားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိမိစားမဲ့အသားဟာ သူ႔ဘာသာသူ ဘယ္လုိပံုစံနဲ႔ျဖစ္ေစ ေသၿပီးသားသတၱ၀ါ ျဖစ္ေနရပါမယ္။ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း တိရစၦာန္ကုိ မသတ္ရသလုိ သူတစ္ပါးကုိလည္း မသတ္ခုိင္းရ၊ မိမိစားမွာဆုိၿပီးေတာ့လည္း သူတစ္ပါးက ျပဳလုပ္မေပးရ၊ မိမိပေယာဂလံုး၀မပါရပါ။ အဲဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ မိမိစားတဲ့အသားရဲ႕သက္ရွိတိရစၦာန္ဟာ မိမိနဲ႔မည္သုိ႔မည္မွ်မွ ပတ္သတ္မႈမရွိတဲ့အတြက္ အျပစ္မရွိပါေပ။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ မိမိပေယာဂတစ္ခုခုပါခဲ့ရင္ျဖစ္ေစ၊ မိမိေရွ႕မွာသတ္ေနတာကုိျမင္ေနရတဲ့ အသားငါးကုိျဖစ္ေစ၊ မိမိႀကိဳတင္မွာထားလုိ႔ သူတစ္ပါးကသတ္ေပးလုိက္ရင္ျဖစ္ေစ အဲဒီလုိအသားငါးမ်ားကုိ စားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ မိမိမွာလည္း အျပစ္ရွိတာမုိ႔ ကံၾကမၼာဆုိးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရပါလိမ့္မယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာလူေတြဟာ အသားငါးေတာ့ မစားၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဓာတ္က်ေတာ့ ညစ္ပစ္ယုတ္မာၾကပါတယ္။ အဲဒီလို လူေတြနဲ႔စာရင္ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းၿပီး အသားငါးစားတဲ့လူေတြကုိ လူေကာင္းလုိ႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ အသားငါးစားမွ က်န္းမာသက္ရွည္မွာမုိ႔ျဖစ္ေစ၊ သစ္သီးသစ္ရြက္နဲ႔ အသက္ဆက္ဖုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ရင္ျဖစ္ေစ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းဖုိ႔သည္ အဓိကအက်ဆံုးျဖစ္တာမုိ႔ မိမိပေယာဂမပါတဲ့ အသားငါးဆုိ စားခ်င္ပါက စားႏိုင္ၾကပါတယ္။

(၃) ေရကန္ထဲကုိ ေက်ာက္ခဲတစ္လံုး ပစ္လုိက္တဲ့အခါ အဲဒီေက်ာက္ခဲပစ္ခ်လုိက္တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ေရေလးေတြဟာ နေဘးကုိ လြင့္စင္သြားၾကေပမဲ့ အခ်ိန္တန္တဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီပစ္လုိက္တဲ့ ေက်ာက္ခဲဆီကုိပဲ ေရေလးေတြ ျပန္ လာၾကပါတယ္။ ေဘာလံုးတစ္လံုးနဲ႔ နံရံတစ္ခုကုိ ကန္လုိက္တဲ့အခါ မိမိကန္လုိက္တဲ့ေဘာလံုးေလးဟာ နံရံကုိမွန္ၿပီး မိမိဆီကုိပဲ ျပန္လာသလုိ မိမိလုပ္တဲ့ ေကာင္းကံမေကာင္းကံဟာ မိမိဆီပဲျပန္လာၾကတာမုိ႔ အဲဒါကုိ မလြဲမေသြ ခံစားၾကရပါတယ္။ မိမိက ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးေတြျပန္လာမွာျဖစ္သလုိ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းက်ိဳးေတြ မိမိဆီကုိ ျပန္လာမွာ အမွန္ပါ။ ဒါေတြဟာ သဘာ၀တရားတစ္ခုပဲမုိ႔ မည္သူကမွ ဖန္ဆင္းေပးျခင္း မဟုတ္ပါ။ အဲဒီလုိ မိမိလုပ္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြ မိမိဆီကုိ အက်ိဳးေပးရန္ျပန္လာတဲ့အခါမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း (၄)မ်ိဳးထဲက တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ ျပန္လာၾကပါတယ္။
၁။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတယ္။
၂။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ ဒုတိယဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတယ္။
၃။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ တတိယဘ၀ကေန ပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့အထိ အက်ိဳးေပးတယ္။
၄။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ အက်ိဳးေပးခြင့္မရလုိက္လုိ႔ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ-ေကာင္းမႈေသးေလးဟာ ေကာင္းမႈႀကီးအက်ိဳးေပးခြင့္ရွိလာတဲ့အခါ ေကာင္းမႈႀကီးအက်ိဳးေပးေနလုိ႔ ေကာင္းမႈေလးဟာ အက်ိဳးေပးခြင့္မရဘဲ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတာမ်ိဳးကုိ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကိေလသာခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီးသား ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ေတြဟာ ေရွ႕ဆက္ဘ၀ျဖစ္စရာ မရွိေတာ့လုိ႔ ေကာင္းက်ိဳးခံစားရမွာမဟုတ္ေတာ့တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ဘာသာ ေအးေဆးေနႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလုိမေနၾကဘဲ သာမန္ရဟန္းမ်ားလုပ္တဲ့ ဆြမ္းစားေက်ာင္းတာ၀န္၊ အိမ္သာေဆးတာ၀န္ေတြကအစ အမ်ားအက်ိဳးျပဳလုပ္ေပးၾကတာကုိ အတုယူတတ္မယ္ဆုိရင္ မိမိတုိ႔လုိ ဘ၀အဆံုးမသတ္ေသးဘဲ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရဦးမဲ့ မိမိတုိ႔ဟာ ပုိမုိၿပီးေတာင္ အမ်ားအက်ိဳး ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေပးသင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ားကုိ အတုယူၿပီး မိမိတုိ႔ဟာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားခံစားရဖုိ႔ ရွိေသးတာေၾကာင့္ အသက္ရွင္စဥ္ေလးမွာ ေကာင္းမႈမ်ားနဲ႔ ဘ၀ကုိအဆံုးသတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါလိမ့္မယ္။ ယခု ေအာက္ဆံုးကံ(၄)မ်ိဳး အေၾကာင္းကေတာ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားအတြက္ သီးသန္႔ထပ္ျဖည့္စြက္ေပးလုိက္တာပါ။

(၄) တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဆုိတာ ကိေလသာအေမွာင္ေတြထဲကေန ရုန္းကန္ႏုိးထလာသူ၊ ကိေလသာအေမွာင္ေတြကုိ တြန္းလွန္ႏုိင္သူ၊ ေလာကရွိအရာအားလံုးကုိ အမွန္တကယ္ သိျမင္သူ၊ မေကာင္းမႈအားလံုးကုိ ပယ္ထုတ္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွ႕ယခင္ကလည္း ဒီလုိဗုဒၶေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္ခဲ့သလုိ အနာဂတ္မွာလည္း ျဖစ္ၾကပါလိမ့္ဦးမယ္။ ဗုဒၶဆုိတာ မသိတာမရွိတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ပုိင္ရွင္ရရွိ သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါျပင္ ဗုဒၶဟာ သူတစ္ပါးအေပၚ သနားကရုဏာႀကီးမားသူျဖစ္ၿပီး သမာသမတ္စိတ္ထားေကာင္းနဲ႔ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဟာ ေရွးယခင္ကျဖစ္ခဲ့တဲ့အရာေတြကုိ မွတ္မိျခင္း ပုေဗၺနိ၀ါသႏုႆတိဉာဏ္။ နတ္မ်က္စိကဲ့သုိ႔ အေ၀းကုိ ေဖာက္ထြင္းသိျမင္ႏုိင္ေသာ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္။ ကိေလသာႏူနာအားလံုးကုိ ပယ္သတ္ႏုိင္ေသာ အာသ၀ကၡယဉာဏ္(၃)မ်ိဳးကုိ ရရွိထားပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶဟာ သူရရွိတဲ့အဘိဉာဏ္တန္ခုိးေတြကုိ လူေတြယဥ္ေက်းလာေအာင္၊ လူေတြကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေအာင္အတြက္ အသံုးမျပဳခဲ့ဘဲ တရားေဟာတဲ့အခါ၊ နာယူသူအား ဘယ္လုိတရားမ်ိဳးေဟာရင္ ပုိအက်ိဳးမ်ားမလဲ၊ ဘယ္လုိတရားနဲ႔ထုိက္တန္သလဲ၊ ဘယ္သူဟာ ဘယ္ခ်ိန္မွာ တရားထူးရတဲ့သူျဖစ္မလဲဆုိတဲ့ အမ်ားတရားရရွိဖုိ႔အတြက္ေတာ့ တစ္ခါတရံမွာ သူရရွိထားတဲ့ အဘိဉာဏ္တန္ခုိးမ်ားကုိ အသံုးျပဳၿပီး ေဟာၾကားလမ္းညႊန္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါျပင္ ဗုဒၶဟာ တစ္ကမၻာလံုးဆုိင္ရာ အမွန္တရားမ်ားျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲျခင္းအမွန္၊ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အမွန္တရား၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းအမွန္တရား။ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ေၾကာင္း လမ္းမွန္တရားတုိ႔ကုိ သူကုိယ္တုိင္လည္းသိျမင္ၿပီး အမ်ားကုိလည္း လမ္းညႊန္ေဟာျပေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶရဲ႕တရားမ်ားဟာ သာမာန္အေျခခံတရားမ်ားေရာ၊ အနက္အဓိပၸါယ္ေလးနက္တဲ့ တရားမ်ားေရာ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါျပင္ စိတ္ကုိျဖဴစင္ေအာင္ထားၿပီး ေကာင္းေသာအလုပ္မ်ား ေဆာင္ရြက္တတ္ေအာင္၊ မေကာင္းမႈအားလံုးတုိ႔ အဆံုးသတ္ႏုိင္ေအာင္လည္း သူ႔ရဲ႕ဉာဏ္ထဲမွာ အမွန္အတုိင္း သိျမင္သမွ်အားလံုးတုိ႔ကုိ ေဟာၾကားေပး ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဟာ ငါတုိ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္သလုိ ေကာင္းတာမေကာင္းတာကုိ သိေအာင္၊ ျပဳလုပ္တတ္ေအာင္ လမ္းညႊန္ေပးတဲ့ပုဂၢိဳလ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မုိ႔ ငါတုိ႔ဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ငါတုိ႔အေပၚရွိတဲ့ ေက်းဇူးတရား၊ ငါတုိ႔မွာမရွိတဲ့ ပညာစြမ္းအား၊ ကရုဏာစြမ္းအားစတာေတြကုိ အၿမဲတမ္းအာရံုျပဳၿပီး ရုိေသကန္ေတာ့ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိအေပၚမွာ ေက်းဇူးရွိခဲ့တဲ့ေက်းဇူးရွင္ကုိ ဘယ္သူမဆုိသိတတ္ၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ရမွာပါ။ ဒါဟာ ေလာကရဲ႕သဘာ၀ပါ။ ဦးဇင္းမွာ အခ်ိန္မအားေပမဲ့ ဦးဇင္းဒီေမးခြန္းမ်ားကုိ ေျဖမေပးခဲ့ဘူးဆုိရင္ မိမိဘာသာအေၾကာင္းမရွင္းျပတတ္ဘူးဆုိၿပီး ဘာသာျခားက မိမိတုိ႔ဘာသာအေပၚ အထင္ေသးမႈမ်ားနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ရမွာဆုိးလုိ႔ ဦးဇင္း အသိဉာဏ္ဗဟုသုတ၊ အဂၤလိပ္စာအရည္အခ်င္း ရွိသေလာက္ ေျဖေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆုိ ေမးခြန္းရွင္ရဲ႕အေျဖဟာ လံုေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဦးဇင္းအဂၤလိပ္စာ မကၽြမ္းက်င္ေသးလုိ႔ အဂၤလိပ္စာအားနည္းမႈမ်ားပါရင္လည္း ခြင့္လြတ္ နားလည္ေပးၾကပါေလ။ ဦးဇင္းရဲ႕ စာဖတ္ပရိတ္သတ္အားလံုး အခ်ိန္တုိင္းမွာ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာၿပီး ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ ဒုကၡအားလံုးတုိ႔မွလည္း ကင္းလြတ္ၿပီးလွ်င္ ပန္းတုိင္ကုိလ်င္ျမန္စြာေရာက္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳ ဆုေတာင္းေပးလ်က္…..။

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း
sanninaymin@gmail.com 
http://www.sanninaymin.com
ကုိလံဘုိၿမိဳ႕၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ။ 
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔စၾကာ၀ဠာ(ဆန္နီေနမင္း)

ျမတ္ဗုဒၶက မိမိအတြက္ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ရမဲ့အရာမဟုတ္ရင္ မလုပ္နဲ႔၊ မႀကံစည္နဲ႔၊ မေျပာဆုိနဲ႔။ အဲဒါမ်ိဳးေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနမယ္ဆုိရင္ မိမိလက္ရွိအခ်ိန္ေလးဟာ တန္ဖုိးမဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ ခုေခတ္လူေတြဟာ သူတုိ႔သိခ်င္တာကုိ မသိရရင္ ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ား မွားေနသလုိ သူတုိ႔ပဲ ဗုဒၶကုိယံုၾကည္ရတာ အက်ိဳးမရွိသလုိျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဦးဇင္းစၿပီး အြန္လုိင္းမွာ ေမးေျဖလုပ္ေပးကတည္းက လူအမ်ားဆံုးအေမးခံရတဲ့အရာဟာ ဒီျမင့္မုိရ္ေတာင္ကိစၥပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးဇင္း မဟုတ္တဲ့အရာနဲ႔အခ်ိန္ကုန္မခံခ်င္လုိ႔ ေျဖမေပးခဲ့ပါဘူး။ ခုေတာ့ ေျဖမေပးရင္ ဦးဇင္းတုိ႔ဘာသာ၀င္ေတြကုိ သူမ်ားက ကဲ့ရဲ႕လုိ၍ျဖစ္ေစ၊ ပညာစမ္းခ်င္လုိ႔ျဖစ္ေစ ေမးလာတဲ့အခါ မေျဖႏုိင္မည္ဆုိးတာေၾကာင့္ ဦးဇင္းေလ့လာသိရွိသမွ် ျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔စၾကာ၀ဠာအေၾကာင္းကုိ ေရးသားတင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။
ကမၻာေျမႀကီးသည္ ထုထည္အားျဖင့္ ယူဇနာေပါင္း (၂)သိန္း(၄)ေသာင္းရွိတယ္။ အထက္တစ္၀က္မွာ ေျမသားျဖစ္ၿပီး ေအာက္တစ္၀က္မွာ ေက်ာက္သားျဖစ္တယ္။ ေျမႀကီးေအာက္မွာ ယူဇနာ(၄)သိန္း(၈)ေသာင္းထူေသာ ေရျပင္ေရခဲတံုးႀကီးရွိတယ္။ ေျမအထုထက္ ႏွစ္ဆႀကီးမားတဲ့ ေရျပင္ေရခဲတံုးႀကီးက ေျမျပင္ကုိ ေျမွာက္ထားျခင္း ျဖစ္တယ္။ တဖန္ ထုိေရျပင္ေရခဲတံုးႀကီးကုိ ယူဇနာ(၉)သိန္း(၆)ေသာင္းရွိတဲ့ ေလျပင္ႀကီးက ေအာက္မက်ေအာင္ ပင့္ေျမွာက္တုိက္ခက္ေပးေနတယ္။ အဲဒီေလျပင္ႀကီးေအာက္မွာမွ အဆံုးအပုိင္းအျခား မရွိေသာ ေကာင္းကင္ၾကီး တည္ရွိပါတယ္။ ထုိေကာင္းကင္ၾကီးအတြင္းတြင္ မီးကလပ္ အျပည့္ရွိေနတယ္။ ထုိေအာက္တြင္မွ ငရဲၾကီးရွစ္ထပ္ အစဥ္အတုိင္း တည္ရွိေနပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ကမၻာေျမေအာက္ပုိင္း တည္ေနပံုပါ။ စၾကာ၀ဠာတစ္ခုဟုသတ္မွတ္ေသာ ကမၻာေျမႀကီးရဲ႕အ၀န္းအက်ယ္မွာ ယူဇနာေပါင္း (၃)သန္း၊ (၆)သိန္း၊ (၁)ေသာင္း၊ (၃၅၀)ကုိ သတ္မွတ္၏။ ကမၻာေျမ၀န္းႀကီးကုိ ေက်ာက္ေတာင္ႀကီးမ်ားက ၀ုိင္း၀န္းရစ္ပတ္ၿပီး တံတုိင္းခတ္ထားၾကတယ္။ ကမၻာေျမႀကီးရဲ႕အတြင္းမွာ သမုဒၵရာေရျပင္ႀကီးရွိတယ္။ ထုိသမုဒၵရာဟာ အနက္ဟာ ယူဇနာေပါင္း(၈)ေသာင္း(၄)ေထာင္ရွိတယ္။ ေရျပင္အထက္မွာလည္း ယူဇနာေပါင္း(၈)ေသာင္း(၄)ေထာင္၊ ေရတြင္းမွာလည္း ယူဇနာေပါင္း(၈)ေသာင္း(၄)ေထာင္ရွိတယ္။ အဲဒီေရျပင္အထက္နဲ႔ေရတြင္းႏွစ္ခုေပါင္း (၁)သိန္း(၆)ေသာင္း(၈)ေထာင္ဟာ ျမင့္မုိရ္ေတာင္အျမင့္လည္း အဲဒီေလာက္အတူတူမုိ႔ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ တည္ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ သမုဒၵရာရဲ႕ေရျပင္၊ ေရတြင္း၊ ေရ အနက္ စုစုေပါင္းဟာ ယူဇနာ(၂)သိန္း၊(၅)ေသာင္း၊ (၂)ေထာင္ရွိပါတယ္။ သမုဒၵရာရဲ႕အလယ္တည့္တည့္ မွာရွိတဲ့ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ကေတာ့ အထက္ေရျပင္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္အထိ ယူဇနာရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ရွိသကဲ့သို႔ သမုဒၵရာအတြင္း၌လည္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္အျမင့္ ရွိပါတယ္။ ထုိသမုဒၵရာ၏ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ သီဒါေခၚေသာ ျမစ္တစ္ခုျခားၿပီး ျမင့္မုိရ္ေတာင္၏ေအာက္တစ္ ၀က္ေလာက္နိမ့္တဲ့ ယုဂႏၶိဳရ္ေတာင္ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ သီဒါျမစ္တစ္ခုတစ္ခုျခား ကာ ေတာင္စဥ္(၇)ထပ္ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ကုိ ၀ုိင္းရံေနၾကပါတယ္။ ထုိျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔ေတာင္စဥ္(၇) ထပ္တုိ႔ရဲ႕ ေလးမ်က္ႏွာေရလယ္ေခါင္းတြင္ ကၽြန္းႀကီးကၽြန္းငယ္မ်ား ရွိေနၾကပါတယ္။ အဲဒီကၽြန္းမ်ားတြင္ လူစတဲ့သတၱ၀ါမ်ား ေနထုိင္ၾကတာေၾကာင့္ အေရွ႕ဘက္တြင္ရွိတဲ့ ကၽြန္းကုိ အေရွ႕ကၽြန္း၊ အေနာက္ဘက္ကုိ အေနာက္ကၽြန္း၊ ေျမာက္ဘက္ကုိ ေျမာက္ကၽြန္း၊ ေတာင္ဘက္ကုိ ေတာင္ကၽြန္းလုိ႔ သတ္မွတ္ေခၚေ၀ၚၾကေလတယ္။ ယုဂႏၶိဳရ္ေတာင္ထိပ္မွာ စတုမဟာရာဇ္နတ္ျပည္တည္ရွိေနၿပီး ျမင့္မုိရ္ေတာင္ထိပ္မွာ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္ တည္ရွိေနပါတယ္။ဒီနတ္ျပည္(၂)ခုဟာ ေျမျပင္နဲ႔ဆက္စပ္ေနလုိ႔ ေျမျပင္ရဲ႕အျမင့္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ေတာင္ေတြေပၚမွာ တည္ရွိေနတာပါ။ က်န္တဲ့နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာ့ျပည္ေတြကေတာ့ ေကာင္ကင္ေပၚမွာ တည္ရွိေနၾကပါတယ္။ ေကာင္းကင္အလႊာအထပ္ထပ္တြင္ က်န္တဲ့နတ္ျပည္မ်ားဟာ တစ္ထပ္ႏွင့္တစ္ထပ္ ယူဇနာအကြာအေ၀း ေလးေသာင္းႏွစ္ေထာင္စီအကြာျဖင့္ တည္ရွိေနၾကတယ္။ ျမင္းမုိရ္ေတာင္၏အထက္ ယူဇနာ ငါးသန္းငါးသိန္းရွစ္ေထာင္ေ၀းေသာအရပ္တြင္ ျဗဟၼာဘံုမ်ား ရွိၾကပါတယ္။ဒါကေတာ့ စၾကာ၀ဠာတစ္ခုရဲ႕ကမၻာေျမတည္ေနပံုပါ။ စၾကာ၀ဠာတစ္ခုအတြင္းမွာ ေနတစ္ခု လတစ္ခု ရွိၾကပါတယ္။ ေနနဲ႔လတုိ႔ဟာ ယုဂႏၶိဳရ္ေတာင္နဲ႔ အမွ် ေကာင္ကင္မွာ လက္ယာရစ္ လွည့္ပတ္ေနၾကေပတယ္။ ျဖစ္ေဖာ္ျဖစ္ဖက္ ပ်က္ေဖာ္ပ်က္ဖက္ စၾကာ၀ဠာေတြဟာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဆန္ေတြစီခ်ထားသလုိ စၾကာ၀ဠာေတာင္ေတြ ေခြရစ္ပတ္ေနၾကပါတယ္။ ဒီစၾကာ၀ဠာလုိ တည္ရွိေနၾကေသးတဲ့ က်န္တဲ့စၾကာ၀ဠာေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶက စၾကာ၀ဠာအနႏၱ-ေရတြက္လုိ႔ေတာင္ မရႏုိင္ေအာင္ မ်ားစြာရွိတယ္လုိ႔ မိန္႔ခဲ့တာပါ။ တစ္ခါ ေလာကဓာတ္အေနနဲ႔ ထပ္ရွင္းျပရမယ္ဆုိရင္ ျဖစ္တူ-တည္တူ-ပ်က္တူျဖင့္ အတူတူျဖစ္ အတူတူတည္ အတူတူပ်က္ၾကတဲ့ စၾကာ၀ဠာေပါင္း ကုေဋတစ္သိန္းကို မဟာေလာကဓါတ္တစ္ခုလို႔ေခၚ ပါတယ္။ အဲဒီမဟာေလာကဓါတ္ႀကီးကို တစ္ေသာင္းအုပ္စုတစ္ခုစီ ထပ္ခြဲလုိက္ၿပီးလွ်င္ အဲဒီထဲကမွ တစ္ေသာင္းအုပ္စုတစ္ခုကုိ မဇၥ်ိမေလာကဓါတ္ဟုေခၚပါတယ္။ မဇၥ်ိမေလာကဓါတ္ကို စူဠေလာကဓါတ္လုိ႔ေခၚတဲ့ စၾကာ၀ဠာတစ္ေသာင္းနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားပါတယ္။ အဲဒီတစ္ေသာင္းထဲက တစ္ခုတုန္လႈပ္ရင္ တြဲဖက္ျဖစ္တဲ့ အျခားစၾကာ၀ဠာ ကိုးေထာင္ကိုးရာကိုးဆယ့္ကိုးခုကလည္း လိုက္ၿပီးေတာ့ တုန္လႈပ္ပါတယ္။ ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုေမဓာရွင္ရေသ့ဟာ ဒီပကၤရာဘုရားရွင္အထံမွ နိယတဗ်ာဒိတ္ခံယူၿပီးေတာ့ ဘုရားျဖစ္ဖို႔အတြက္ ငါဘာေတြကို လုပ္ရမွာပါလဲလို႔ စဥ္းစားပါတယ္။ ဘုရားျဖစ္ဖို႔အတြက္ ပါရမီဆယ္ပါးကို ျဖည့္က်င့္ရမယ္လုိ႔ မိမိဘာသာ သိျမင္ေသာအခါမွာ ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ စၾကာ၀ဠာဟာ အိုးထိန္းစက္ကဲ့သုိ႔ တုန္လႈပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ စၾကာ၀ဠာနဲ႔တြဲဘက္ျဖစ္တဲ့ စၾကာ၀ဠာ ကိုးေထာင္ကိုးရာကိုးဆယ့္ကိုးခုကပါ ဦးဇင္းတို႔ရဲ႕ စၾကာ၀ဠာနဲ႔အတူ လိုက္ၿပီးေတာ့ တုန္လႈပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို မဇၥ်ိမေလာကဓါတ္တစ္ခုလံုး တုန္လႈပ္တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ဗုဒၶ၀င္ပါဠိေတာ္မွာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမဇၥ်ိမေလာကဓါတ္ရဲ႕ အလယ္ဗဟိုတည့္တည့္မွာ စၾကာ၀ဠာတစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒီစၾကာ၀ူဠာထဲမွာ အေရွ႕ကၽြန္း အေနာက္ကၽြန္း ေတာင္ကၽြန္း ေျမာက္ကၽြန္းဆိုၿပီးေတာ့ ကၽြန္းႀကီးေလးကၽြန္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီကၽြန္းႀကီးေလးကၽြန္းထဲက ေတာင္ကၽြန္းမွာ မဇၥ်ိမေဒသအရပ္ဆိုတာရွိပါတယ္။ အဲဒီ မဇၥ်ိမအရပ္ေဒသမွာပဲ သဗၺညဳဘုရားရွင္မ်ား၊ ပေစၥကဗုဒၶါဘုရားရွင္မ်ား၊ပြင့္ၾကၿပီး က်န္ကၽြန္း(၃)ကၽြန္းမွာ မပြင့္ၾကေပ။ အခု ဦးဇင္းတုိ႔ေနထုိင္တဲ့ စၾကာ၀ဠာအျပင္ က်န္တဲ့စၾကာ၀ဠာမ်ားမွာလည္း ဦးဇင္းတုိ႔ေနထုိင္တဲ့ စၾကာ၀ဠာလုိ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီစၾကာ၀ဠာေတြမွာ ဘုရားရွင္မ်ား၊ လူအရိယာမ်ားမရွိၾကဘဲ စၾကာ၀ေတးမင္းႏွင့္ နတ္ျဗဟၼာအရိယာမ်ားသာ ရွိၾကပါတယ္၊၊ အဲဒီေတာ့ မဟာေလာကဓါတ္ႀကီးထဲက သဗၺညဳဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူတဲ့ စၾကာ၀ဠာတစ္ခုကို ဖယ္ထားလုိက္ရင္ အျခားစၾကာ၀ဠာေပါင္း ကုေဋကိုးေသာင္း ကိုးေထာင္ ကိုးရာ ကိုးဆယ့္ ကိုးကုေဋေသာ စၾကာ၀ဠာတိုင္းမွာ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုရွိတယ္။ ဘုရားရွင္မ်ား၊ လူအရိယာမ်ား၊ ရဟန္းအရိယာမ်ား မရွိ။ နတ္အရိယာ၊ ျဗဟၼာအရိယာနဲ႔ စၾကာ၀ေတးမင္းမ်ားသာ ရွိၾကတယ္။ နတ္အရိယာ၊ ျဗဟၼာအရိယာ ရွိေနၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္လုိ႔ လူအရိယာ၊ ရဟန္းအရိယာ မရွိရတာလဲလို႔ ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ လူအရိယာ၊ ရဟန္းအရိယာမရွိတာက သူတို႔ဆီမွာ သဗၺညဳဘုရားရွင္မ်ား မပြင့္ၾကလို႔ပါ။ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ား မရွိၾကတာကေတာ့ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ားဟာ သာသနာပမ်ားျဖစ္ၾကေသာ္လည္း အေလ့အလာ ထံုးတမ္းစဥ္လာအားျဖင့္ သဗၺညဳဘုရားမပြင့္တဲ့ စၾကာ၀ဠာမ်ားမွာ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ားလည္း မပြင့္ၾကလို႔ မရွိၾကတာပါ။ အရိယာ နတ္ေတြျဗဟၼာေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္မ်ားႏွင့္ ဘုရားပြင့္တဲ့ စၾကာ၀ဠာမွာ တရားနာလာၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အရိယာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပက်မ္းဂန္ အႏွံ႔အျပားမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားပြဲေတြမွာ စၾကာ၀ဠာတုိက္တစ္ေသာင္းက နတ္ျဗဟၼာေတြ တရားနာလာၾကတယ္ဆုိတာ ကို ေတြ႔ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ အျခားစၾကာ၀ဠာက လူေတြလည္း ဘုရားမပြင့္ေပမယ့္ ကၽြတ္တန္း၀င္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔စၾကာ၀ဠာမွာ စၾကာ၀ေတးမင္းရွိတယ္။ သူက တရားသျဖင့္ ဆံုးမအုပ္ခ်ဳပ္မယ္။ လူေတြဟာ စၾကာ၀ေတးမင္းရဲ႕ အဆံုးအမကို လိုက္နာၿပီးေတာ့ သီလေတြထိန္းသိမ္းၾကမယ္။ ဒါေနေတြျပဳၾကမယ္။ သမထေတြပြားမ်ားၾကမယ္။ ၿပီးေတာ့ နတ္ျပည္ ျဗဟၼာ့ျပည္ေတြကို ေရာက္မယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီနတ္ေတြ ျဗဟၼာေတြဟာ ဘုရားရွင္ရွိရာကို လာၿပီးေတာ့ တရားနာၾကမယ္။ ကၽြတ္တန္း၀င္ၾကတယ္။ ဒီသေဘာပါပဲ။ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြကို ေထာက္ရႈ႕ၿပီးေတာ့ အျခားေသာစၾကာ၀ဠာမ်ားမွာလည္း လူသားမ်ား ဧကန္ရွိၾကတယ္လို႔ မွတ္ရပါမယ္။ ရတနသုတ္ေတာ္ ခႏၵသုတ္ေတာ္ ေမာရသုတ္ေတာ္ ဓဇဂသုတ္ေတာ္ အာဋာနာရိယသုတ္ေတာ္မ်ားရဲ႕ အာဏာေတာ္ဟာ စၾကၤာ၀ဠာေပါင္း ကုေဋတစ္သိန္းနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတ့ဲ မဟာေလာကဓါတ္ႀကီး တစ္ခုလံုးကို ပ်ံ႕ႏွံ႔တည္တ့ံပါတယ္။ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ မဟာေလာကဓာတ္လုိမ်ိဳး မဟာေလာကဓါတ္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲရွိပါတယ္။ အဲဒီ အကုန္လံုးေသာ မဟာေလာကဓါတ္ေတြကိုေတာ့ အနႏၱေလာကဓါတ္လို႔ ေခၚဆိုပါတယ္။ ဒါကေတာ့ စၾကာ၀ဠာ အေၾကာင္းကုိ ပုိရွင္းေအာင္ ရွင္းျပတာပါ။ ျမတ္ဗုဒၶတာဝတႎသာကုိ ၾကြခ်ီေတာ္တဲ့အခါတုန္းက ရတနာစႀကႍမွာ ေျခတစ္ဖဝါးခ်ၿပီး လက္ယာေျခေတာ္ လွမ္းေတာ္မူကာ ယုဂႏၶဳိေတာင္ထိပ္မွာ တစ္ဖဝါး ခ်ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ထိပ္ကုိ တစ္ဖဝါးခ်ေတာ္မူတယ္လုိ႔ ဆုိၾကပါတယ္။ တန္ခုိးေတာ္နဲ႔သြားလုိ႔ စုစုေပါင္း ႏွစ္လွမ္း၊သုံးဖဝါးနဲ႔ ၾကြခ်ီေတာ္ မူခဲ့တာပါ။ ကမၻာတစ္ခုပ်က္ေသာအခါ ေျမ၊ မီး၊ ေလ၊ ေရ စေသာ ဓာတ္ၾကီးေလးပါးတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ပ်က္ပါတယ္။ ထုိသုိ႔ကမၻာပ်က္ေသာအခါ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုတြင္ ေကာင္းမႈအရင္းခံေသာသူမ်ားသည္ ကမၻာပ်က္ကာလ တြင္ ဒုတိယစ်ာန္ဘံုစတဲ့ ျဗဟၼဘံုမ်ားမွာ ေျပာင္းေရြ႕ေနၾကရသလုိ မေကာင္းမႈ အရင္းခံေသာသူမ်ားသည္ အ၀ီစိငရဲတြင္ေနျပီး ကမၻာတံတုိင္းဟုေခၚေသာ မဲေမွာင္ ပိတ္ဖံုးေနသည့္ ေခ်ာက္နက္ၾကီး မ်ားတြင္ ေျပာင္းေရြ႕ကာ ဒုကၡခံၾကရတယ္။ ယခုလုိ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ဘံုေလာကမ်ားကုိေတြးၾကည့္ရင္ သံသရာ၏ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ကုိ သိျမင္လာပါလိမ့္မယ္။ ဘ၀မ်ိဳးစံုကုိ လုိခ်င္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ဘ၀သံသရာတြင္ က်င္လည္ေနၾကရကာ ဒုကၡပင္လယ္ ဆုိက္ေရာက္ေနဦးမည္မုိ႔ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာသံသရာမွ အျမန္ဆံုးလြတ္ေအာင္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာမ်ားကုိ အသက္ရွင္စဥ္ ဘ၀ေကာင္းေလးမွာ မ်ားမ်ားျပဳလုပ္ေပးဖုိ႔ လုိအပ္တယ္ဆုိတာ အားလံုးသိၾကလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ဟာ အဆမတန္ႀကီးမားၿပီး ႏု႔ညံ့တာေၾကာင့္ သာမန္လူေတြရဲ႕ မ်က္စိနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ သာမာန္လူေတြလုပ္ထားတဲ့အရာ၀တၳဳနဲ႔ျဖစ္ေစ ျမင္ဖုိ႔ရန္ ခဲယဥ္းလွပါတယ္။ ဒါဟာလည္း သဘာ၀က်ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ငါးက်ပ္ေလာက္ေပးရင္ရတဲ့ အရာ၀တၳဳနဲ႔ တစ္သိန္းေလာက္ေပးမွျမင္ရမဲ့အရာကုိ ျမင္ခ်င္ပါတယ္။ ျမင္မွျဖစ္ပါလိမ့္မယ္လုိ႔ အတင္းေအာ္ေနရင္ လည္း ေအာ္တဲ့လူသာ အရူးျဖစ္မွာပါ။ ခုလည္း ျမင့္မုိရ္ေတာင္ဟာ အလြန္အင္မတန္ႀကီး မားၿပီး ႏု႔ညံ့လွတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အဲဒီအရာ၀တၳဳကုိျမင္ႏုိင္တဲ့ ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္ရသူေတြ သာ ျမင္ႏုိင္တာပါ။ မိမိတုိ႔က တကယ္ျမင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ငါးက်ပ္တန္ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ၊ လံုးလ၀ီရိယေလးနဲ႔ ျမင္ခ်င္တယ္ေအာ္မေနဘဲ တစ္သိန္းေလာက္ေပးမွရတဲ့ ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္ရေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးက ႏုိင္ငံျခားသာတစ္ေယာက္ကုိ မင့္တုိ႔ ေလးငါးေျခာက္သိန္းေပး ရတဲ့ မွန္ဘီလူးနဲ႔ေတာင္ အေ၀းႀကီးမွာရွိတဲ့ အရာေတြကုိျမင္ရေသးရင္ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီမ်ားစြာကုိ ပင္ပန္းခံျဖည့္က်င့္မွရတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္က မင့္တုိ႔ မွန္ဘီးလူးေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ အစြမ္းထက္ရမွာေပါ့။ မင့္တုိ႔ မွန္ဘီးလူးနဲ႔ၾကည့္လုိ႔မရတဲ့အရာကုိ မရွိဘူးဆုိၿပီး ေလွ်ာက္ေျပာလုိ႔မရဘူးေလ။ မင့္တုိ႔မွန္ဘီးလူးက ဒီတစ္ဘ၀စာရင္းရင္ ရတယ္။ သဗၺညဳတဉာဏ္က ေလးသေခ်ၤနဲ႔ကမၻာတစ္သိန္းေတာင္ ရင္းခဲ့ရတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ မင့္တုိ႔ မွန္ဘီးလူးထက္ သာတယ္ဆုိတာမင့္ယံုရမယ္လုိ႔ ႏုိင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ကုိ ေျပာလုိက္တဲ့အခါ ႏုိင္ငံျခားသားလည္း ေခါင္းမုိင္ခ်ၿပီး အရႈံးေပးခဲ့ရပါသတဲ့။ ဒီထက္မက ျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔ စၾကာ၀ဠာအေၾကာင္းကုိ ပုိမုိျပည့္စံုစြာသိရွိခ်င္ပါက ပထမဦးဆံုး ဝိသုဒၶိ (၁၊ ၁၉၉) http://tipitakamyanmar2.blogspot.com/2011/08/blog-post_7312.html မွာ ေလာက၀ိဒူအဖြင့္ကုိျပထားတဲ့ အခန္း(၁၃၅)ကေန စဖတ္ၾကည့္လုိက္ပါ။ ဒုတိယအေနနဲ႔ ဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ရတနာ့ဂုဏ္ရည္စာအုပ္ထဲက ေလာက၀ိဒူအေၾကာင္းကုိ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ တတိယအေနနဲ႔ကေတာ့ တည္ေတာဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ အေမးအေျဖမ်ား အမွတ္စဥ္(၂)ကုိ ဖတ္ပါ။ စတုတၳအေနနဲ႔ကေတာ့ ဓမၼာစရိယ လႊမ္းေအာင္ေရးထားတဲ့ ဤစၾကာ၀ဠာစာအုပ္ကုိ ၀ယ္ဖတ္ပါ။ အဲဒီစာအုပ္ဟာ အင္တာနက္မွာ ၀ယ္ရမည့္စာအုပ္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ဦးဇင္းလည္း ၀ယ္ဖတ္မရ လုိ႔ ေသခ်ာျပည့္စံုပါမပါေတာ့ မသိရေသးပါ။ သုိ႔ေသာ္ အင္တာနက္ကေန ၀ယ္ႏုိင္မည့္လူမ်ား၊ ျမန္မာျပည္ကလူမ်ား ၀ယ္ယူဖတ္ၾကည့္လွ်င္ ျမင့္မုိရ္ေတာင္အေၾကာင္းကုိ ျပည့္စံုစြာ သိရပါလိမ့္မယ္။ စာအုပ္မာတိကာမွာေတာ့ အျပည့္စံုေရးထားတယ္လုိ႔ http://www.myanmarbookshop.com/MyanmarBooks/BookDetails/18595 ဒီဆုိဒ္မွာ ေၾကညာထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ မွတ္ခ်က္-- ဤျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔စၾကာ၀ဠာအေၾကာင္းမ်ားကုိ ဦးဇင္းအား ခဏခဏအေမးခံရ၍ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားသိရွိေစရန္အက်ိဳးငွါ ဦးဇင္းေနရာစံုမွ ရွာေဖြဖတ္ရႈ႕ၿပီး ေရးသားတင္ျပလုိက္ျခင္းျဖစ္ တာေၾကာင့္ ဦးဇင္းထက္ပုိမုိကာ ဗဟုသုတျပည့္စံုသူ စာဖတ္ပရိတ္မ်ားအေနျဖင့္ အမွားေတြ႕ပါကလည္း အမွန္ျပင္ေပးၾကဖုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံလုိက္ပါတယ္။ စာဖတ္သူအားလံုး ဗဟုသုတၾကြယ္၀ကာ မိမိဘာသာကုိ ပုိမုိေလ့လာယံုၾကည္ၿပီးသကာလ ပုိမုိေလ့လာလုိက္စားႏုိင္ၿပီးလွ်င္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာမ်ားကုိ လည္း ေန႔စဥ္မျပတ္ျပဳလုပ္ၿပီး ပန္းတုိင္ကုိလ်င္ျမန္စြာ ေရာက္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳဆုေတာင္းေပးေန လ်က္……။

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း
Sanninaymin@gmail.com
http://www.sanninaymin.com/
ကုိလံဘုိၿမိဳ႕၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ။ အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ဆန္နီေနမင္းႏွင့္ အေမးအေျဖ

ဦးဇင္းကုိ ခ်က္တင္ကေန ေမးလာၾကတာကုိ ေျဖေပးခဲ့တာမ်ား အမ်ားအတြက္ အသံုး၀င္မယ္ထင္လုိ႔ တင္ျပေပးလုိက္တာပါ။

(၁) ေမး။ ။ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးဆုိတာ ဘုရားေဟာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ရဟႏၱာနွင့္ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားစာအုပ္မွာ ဖတ္လုိက္ရပါတယ္ဘုရား။ ဟုတ္ပါသလားဘုရား။ 

 ေျဖ။ ။ အင္း ဘယ္လုိေျပာရမလဲ။ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးျဖစ္တဲ့ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊ မိဘ၊ ဆရာတုိ႔ကုိ ေက်းဇူးရွင္အေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ ငါးပါးမွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိးကြယ္ရာအေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ ရတနာသံုးပါးသာ ကုိးကြယ္ရာျဖစ္ၿပီး မိဘ၊ ဆရာသမားမ်ားသည္ ကုိးကြယ္ရာမဟုတ္၊ ေက်းဇူးရွင္ သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနရာတကာမွာေတာ့ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးလုိ႔ မသံုးဘဲ ေက်းဇူးရွင္အေန နဲ႔ ေျပာဆုိခ်င္တဲ့အခါမွာသာ သံုးသင့္ပါတယ္။ ခုေခတ္က ကုိးကြယ္ရာမွာေရာ မိဘ၊ ဆရာတုိ႔ကုိထည့္၍ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးလုိ႔ သံုးႏႈန္းေနၾက တာ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒါဟာ မွားယြင္းတဲ့ အယူအဆပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကုိးကြယ္အျဖစ္ဆုိ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါးလုိ႔ သံုးႏႈန္းၿပီး ေက်းဇူးရွင္အျဖစ္အေနနဲ႔ဆုိ မိဘ၊ ဆရာတုိ႔ကုိထည့္ၿပီး အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ေက်းဇူးရွင္မ်ားဆုိၿပီးျဖစ္ေစ သံုးႏႈန္းၾကေပါ့ေလ။ 

 (၂) ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား ဒီဘ၀မွာ နာမရူပပရိေစၦဒနဲ႔ ပစၥယပရိဂၢဟဉာဏ္ရၿပီးသား စူဠေသာတာပန္ ဟာ ေနာက္ဘ၀မွာ အပါယ္က်ႏိုင္ပါေသးသလားဘုရား။ 

 ေျဖ။ ။ အင္း စူဠေသာတာပန္ဆုိတာ မေဟာေသာတာပန္ကဲ့သုိ႔ သီလနဲ႔သရဏဂံုကုိ အၿမဲလံုၿခံဳေသးတာ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ စူဠေသာတာပန္ဟာ တရားအားထုတ္ခ်ိန္မဟုတ္တဲ့အခါမွာလည္း သီလနဲ႔သရဏဂံုလံုမွသာ အပါယ္မွ လြတ္ပါလိမ့္မယ္။ စူဠေသာတာပန္ဟာ တရားအားထုတ္ခ်ိန္သာ သီလလံုၿပီ။ က်န္တဲ့ခ်ိန္မွာ သီလမလံုပါက အပါယ္က မလြတ္ႏုိင္ေသးပါ။ အပါယ္လြတ္ဖုိ႔ရာသည္ သီလနဲ႔သရဏဂံု အဓိကျဖစ္၍ သီလနဲ႔သရဏဂံုလံုဖုိ႔ လုိပါတယ္။ စူဠေသာတာပန္ဆုိတာ ငါးပါးသီလကုိ တစ္သက္လံုး လံုၿခံဳေအာင္ေစာင့္ထိန္းဖုိ႔အတြက္ စိတ္မခ်ရေသးတာမုိ႔ သီလ က်ဳးလြန္မႈျဖစ္ႏုိင္ေသးပါတယ္။ ဒါျပင္ ဒိ႒ိကုိလည္း ပယ္သတ္ထားေသးတာ မဟုတ္ေသးတာမုိ႔ သရဏဂံုလည္း ပ်က္နုိင္ပါေသးတယ္။ အပါယ္ေဘးမွ လြတ္ဖုိ႔ရာသည္ ငါးပါးသီလလံုၿပီး သရဏဂံုၿမဲမွသာ အပါယ္ေလးဘံုက လြတ္မည္လုိ႔ ဧကန္မုခ် ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္သတၱ၀ါတုိင္း မွာ ေကာင္းမႈနဲ႔မေကာင္းမႈက အၿမဲဒြန္တြဲေနတာမုိ႔ ဧကန္မုခ် ဘယ္ဘံုကုိေရာက္မယ္ဆုိ တာ ေသခ်ာေျပာလုိ႔မရေပ။ ဒါေၾကာင့္ မဟာေသာတာပန္မွစ၍ ရဟႏၱာမဟုတ္ေသးတဲ့ စူဠေသာတာပန္၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔ဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈေပၚ မူတည္ၿပီး ဘ၀ေတြ ျဖစ္ၾကရဦးပါမယ္။ မဟာေသာတာပန္ေလာက္ အနည္းဆံုးျဖစ္ေနရင္ေတာ့ အပါယ္ေလးဘံုက အၿမဲလြတ္ေနၿပီးမုိ႔ က်န္တဲ့ လူ၊ နတ္ နိဗၺာန္တုိ႔ကုိသာ ေရာက္ဖုိ႔ က်န္ပါေတာ့တယ္။ 

(၃) ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား၊ ဗုဒၶဘာသာမွာ ကံ၊ ဉာဏ္၊ ၀ိရီယ သံုးပါးေပါင္းမွ အရာအရာေအာင္ျမင္မယ္လို႔ သိထားပါတယ္။ ကံဆိုတာ အလုပ္လို႔လည္း မွတ္သားဖူးပါတယ္။ အလုပ္တစ္ခု ေအာင္ျမင္ေစျခင္းမွာ အတိတ္ကံဆိုတာကို လက္ရွိဘ၀မွာ အသံုးအ၀င္သလိုမ်ား ျဖစ္မေနဘူးလား။ ဗဟုသုတနဲ႔ပက္သက္လို႔ ၾကားဖူးနား၀ေလးေတြပဲရွိတာေၾကာင့္ တိတိက်က် ေဆြးေႏြးႏိုင္ျခင္းမရွိတာကို ခြင့္လြတ္ပါ ဦးဇင္း။ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေရွးဘ၀ကံကို ယံုၾကည္ပါသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္က အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ပါ မသိလို ့ေမးတာပါဦးဇင္း။ 

 ေျဖ။ ။ အင္း ရပါတယ္ ဒကာ။ အလုပ္တစ္ခုေအာင္ျမင္ဖုိ႔က ကံတရားကလည္း အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ ပါပါတယ္။ ဥပမာ- ဒကာက လူတစ္ေယာက္ကုိ ကူညီခဲ့လုိ႔ အဲဒီလူက မိမိကုိကူညီတဲ့အခါ အလုပ္တစ္ခု ေအာင္ျမင္တာမ်ိဳးပါ။ မိမိက သူတစ္ပါးကုိ ကူညီခဲ့တာဟာ အေၾကာင္းတရားကံျဖစ္ၿပီး မိမိကူညီခဲ့တဲ့သူက မိမိကုိ ျပန္လည္ကူညီေပးတာဟာ အက်ိဳးတရားကံကုိ ျပန္လည္ခံစားရတာပါပဲ။ အဲဒီလုိ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားအေနနဲ႔ တစ္စံုတစ္ခုျပန္လည္ခံစားရတာကုိ လက္ေတြ႕မွာ ျမင္ေန ရတာမုိ႔ အတိတ္ကံဆုိတဲ့ အေၾကာင္းတရားရွိေၾကာင္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက ယံုၾကည္ေနၾကတာပါ။ 


(၄) ေမး။ ။ ဒီဘ၀မွာလုပ္သမွ် ေနာင္ဘ၀မွာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာက ေသျပီးလို႔ေနာင္ဘ၀ေရာက္ရင္ ယခု လက္ရွိဘ၀ကို မွတ္မိေတာ့မွာမဟုတ္သလို ခံစားခ်က္ေတြ အားလံုးဟာလည္း မတူႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုဆို..ယခုဘ၀နဲ႔ေနာင္ဘ၀ဆိုတာ လူႏွစ္ေယာက္ ကဇတ္ကေနသလိုျဖစ္ေနတဲ႔အတြက္ ဒီဘ၀မွာလုပ္ထားသမွ်အရာေတြဟာ ေနာင္ဘ၀(ေနာက္လူတစ္ေယာက္)ကို
ေပးေနတာနဲ႔တူေနပါတယ္။ ဦးဇင္း အျမင္ေလးကိုရွင္းျပေပးပါ။  

ေျဖ။ ။ ဥပမာ ဒကာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ကုိ ေျပာင္းသြားတဲ့အခါ ဒကာမွာ ဘာထူးျခားမႈရွိလဲ။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္က လုပ္ရပ္ေတြဟာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ ဒကာအတြက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိလား။ ဒကာအတြက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမရွိဘဲ တျခားတစ္ေယာက္အတြက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္သြားတာလားဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဒကာ သိပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘ၀ကူးတယ္ဆုိတာ ႏွစ္ကူးသြားသလုိပဲမုိ႔ အရင္ႏွစ္ကလုပ္ခဲ့တဲ့အက်ိဳးဆက္ဟာ ေနာက္ႏွစ္မွာ အက်ိဳးခံစားရသလုိ အရင္ဘ၀ကလုပ္ခဲ့တာ ဟာ ေနာက္ဘ၀မွာ အက်ိဳးခံစားရပါတယ္။ 
 
credit to www.sanninaymin.com

အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

အေၾကြးမဆပ္ရင္ သံသရာမွာဘယ္လိုခံရမလဲ

အေၾကြးမဆပ္ဘဲ ေသဆံုးသြားရင္ သံသရာမွာ အေၾကြးဆပ္ရတတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္အပါယ္က်ေရာက္တတ္ပါတယ္။ အေၾကြးေပး သူက ခြင့္မလြတ္ဘဲ ေဒါသအာဃာတတရားထားေနမယ္ဆိုရင္လဲ အပါယ္က်တတ္ပါတယ္။ ေဒါသအာဃာတဆိုတာ မထားေကာင္းပါဘူး။ ဘုရားရွင္လက္ထက္က ေဒါသအာဃာတေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္သတ္ရင္း တစ္ဘ၀ၿပီးတစ္ဘ၀ ျဖစ္ခဲ့ေသခဲ့ရတယ္ဆို တဲ့အေၾကာင္းကို ဓမၼာပဒအ႒ကထာ ကာဠယကၡိနီ၀တၳဳျဖင့္ သိႏိူင္ပါတယ္။တကယ္လို႔ ခြင့္လြတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ထားေကာင္းတဲ့အတြက္ ဘ၀သံသရာမွာ က်င္လည္ရေပမဲ့လဲ ခုနင္ကလို ဒုကၡမျဖစ္ႏူိင္ပါ။
ဒီေတာ့ အေၾကြးေပးတဲ့ သူက ခြင့္လြတ္တာျဖစ္ေစ၊ ခြင့္မလြတ္တာျဖစ္ေစ အေၾကြးမဆပ္လိုက္ရဘဲ ေသသြားမယ္ဆိုရင္ အပါယ္ေလးပါး အနက္တစ္ပါးပါးက်ေရာက္တတ္ၿပီး သံသရာမွာ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ အေၾကြးျပန္ဆပ္ရတတ္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔စပ္လို႔ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕ရဲ႕အေနာက္ေျမာက္ဘက္ ဆယ္မိုင္ေလာက္အကြာမွာ ေခ်ာင္းဆံုရြာဆိုတာရွိတယ္။ အိမ္ေျခေလးရာ ေလာက္ရွိတယ္။ ဒီရြာမွာ ငညိဳနဲ႔ကံႀကီးဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။သူတုိ႔ဟာ ကြမ္းထမ္းအလုပ္ကို လုပ္ကုိင္ၾကတယ္။ တစ္ေန႔ ကြမ္းထမ္း ေရာင္းရာကျပန္အလာ စားစရာဆန္မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ ကံႀကီးက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ငညိဳဆီမွာ ဆန္ တစ္စလယ္ေခ်းၿပီး ခ်က္စားပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကံႀကီးဟာ အေၾကြးယူထားတဲ့ဆန္ကို အဆင္ေျပတဲ့တစ္ေန႔ျပန္ဆပ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားပါတယ္။ အေၾကြးျပန္မဆပ္ေသးမီမွာပဲ ပိုးထိလို႔ ေသဆံုးသြားရွာတယ္။ ဒီတုန္းကသူတုိ႔အသက္ဟာ ၂၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ပဲရွိပါဦးမယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ငညိဳအိမ္မွာ ၾကက္သြားျဖစ္တယ္။ ေသခါနီး အေၾကြးယူထားတဲ့ ဆန္တစ္စလယ္ကို စြဲသြားဟန္တူပါတယ္။ ၾကက္ေလးဟာ တုိက္ ၾကက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ငညိဳက အျခားၾကက္ေတြနဲ႔တုိက္တယ္။ သံုးႀကိမ္တိတိအႏိူင္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ကံႀကီးတစ္ျဖစ္လဲ ၾကက္ေလးဟာ သူ႔သခင္ ငညိဳကို ၾကက္တုိက္ၿပီး အေၾကြးျပန္ဆပ္ေနရတာပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ ၾကက္တုိက္ရာမွာ ၿပိဳင္ဘက္ၾကက္က အသက္ကလဲႀကီး၊ အားကလဲ ၾကက္ေလးထက္အမ်ားႀကီးသာတာဆိုေတာ့ ရံႈးသြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ ငညိဳက ၾကက္တိုက္ရံႈးတဲ့အတြက္ သူ႔ၾကက္ရဲ႕ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကုိကုိင္ၿပီး ရိုက္သတ္လုိက္တယ္။ ၾကက္ေလး မေသမရွင္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငညိဳရဲ႕ႏြားမတစ္ေကာင္က ၾကက္ေလးကုိ လာနမ္းပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ၾကက္ကေလးေသၿပီး ႏြားမ၀မ္းမွာ သြားျဖစ္တယ္။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ႏြားမေလးတစ္ေကာင္ေပါက္လာတယ္။ အရြယ္ႀကီးအေတာ္အတန္ႀကီးလာတဲ့အခါ ငညိဳသူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေလးက်ပ္နဲ႔ေပး၀ယ္ၿပီး ႏြားမကေလးကို သတ္စားလိုက္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လွီးျဖတ္ၿပီး အမဲဖ်က္ေနတဲ့အခ်ိန္မွ ေတာင္တြင္းႀကီးက စာေရးႀကီးနဲ႕စာေရးကေတာ္တို႔ေရာက္လာတယ္။ ေသခါစႏြားမကေလးရဲ႕အသား တဆတ္ဆတ္တုံေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ႏြားမကေလးအေပၚမွာ ကရုဏာသက္မိၾကတယ္။
စာေရးကေတာ္က “ငါ့ႏြားသာဆိုရင္ မသတ္ဘူး၊ သူ႔အလိုလိုပဲေသပါေစ၊ ေသရင္လဲ အခုလိုမ်ဳိးမေရာင္းစားဘူး၊ ေျမျမဳပ္ပင့္မယ္” လို႔ သနားကရုဏာစိတ္နဲ႔ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ မၾကာမီမွာပဲ စာေရးကေတာ္ႀကီးမွာ ကိုယ္၀န္ရလာပါတယ္။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ သားေယာကၤ်ားေလး ေမြးပါ တယ္။ သားကေလးဟာ ခုႏွစ္ႏွစ္အရြယ္အထိ စကားလံုး၀မေျပာပါဘူး။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဖခင္က “ သား မင္းကစကားလဲမေျပာဘူး။ ဒီေန႔အေဖတို႔လခထုတ္ရမယ္ေလ၊ လခထုတ္ၿပီးရင္ အ၀တ္လွလွေလးေတြ သားအတြက္၀ယ္လာခဲ့မယ္” ဆိုၿပီး ညေနျပန္လာတဲ့အခါ “သားကေလး..ဒီမွာသားအတြက္အ၀တ္လွလွေလးေတြေလ ယူပါ။ ပီးေတာ့ စကားလဲေျပာပါလားသားကေလး” လို႔ အေဖျဖစ္သူက ေမးေတာ့ သားကေလးက “ ငညိဳ ဆန္တစ္စလယ္” လုိ႔ေျပာပါတယ္။ တိုတိုေျပာရရင္ အေဖက “သားရယ္ သားကသာ စကားေျပာပါ။ ဆန္တစ္စလယ္မက ဆန္တစ္အိပ္ အေၾကြးဆပ္ေပးပါ့မယ္” လို႔ သားအားေျပာသတဲ့။
ဒီလိုနဲ႔ သားကေလးဟာ ငညိဳအိမ္ကို အခုပဲသြားၿပီး အေၾကြးဆပ္ခ်င္တယ္ဆုိလို႔ တဲ့အတြက္ အေဖက ဆန္တစ္အိတ္ကို လွည္းေပၚတင္ ၿပီး သားကေလးလမ္းညြန္တဲ့အတိုင္းလာလိုက္တာ ေခ်ာင္းဆံုရြာကို ေရာက္လာတယ္။ ရြာထဲေရာက္ေတာ့ ဒီက၀င္ ဟုိကထြက္ ဆိုၿပီး သားကေလး ညြန္တဲ့လမ္းအတုိင္း လာခဲ့ရာ ဦးညိဳအိမ္ကို ဆုိက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ အိမ္ထဲက လူႀကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာတယ္။ အေဖက “ဒါက ဦးညိဳဟုတ္ပါသလားခင္ဗ်” ဆိုေတာ့ ဦးညိဳက “ဟုတ္ပါတယ္ခ်င္ဗ်ာ၊ အိမ္ထဲကို ၾကြၾကပါ” လို႔ ေျပာေတာ့ ကေလးေလးက “ဟဲ့..ငညိဳ…မင္းငါ့ကို မွတ္မိေသးရဲ႕လား” လို႔ေျပာေတာ့ သူ႔အေဖေလာက္ရွိတဲ့ငါ့ကိုမ်ား ဒီလိုေျပာရေကာင္းလားဆိုၿပီး ဥိီးညိဳက စိတ္ဆိုးေနေတာ့ တယ္။
ဒိအခ်ိန္မွာ စာေရးႀကီးက “ ဦးညိဳေရ စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ ဒီကေလးမွာ ထူးျခားတဲ့အေၾကာင္းရွိတယ္” လို႔ ဦးညိဳအားေျပာကာ ေတာင္းပန္ရွာပါ တယ္။ အိမ္ေပၚေရာက္တဲ့အခါ ကေလးက… “ ေဟ့ ..ငညိဳ မင္းကငါ့ကို မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား၊ ဟုိတုန္းက ကြမ္းထမ္းၿပီးေရာင္းၾကတယ္ ငါက မင္းဆီမွာ ဆန္တစ္စလယ္ေခ်းဖူးတယ္ ။ အေၾကြးမဆပ္ခင္မွာပဲ ငါပိုးထိလို႔ေသခဲ့ရတယ္။ မင္းအိမ္မွာၾကက္ျဖစ္ရတယ္။ ၾကက္ျဖစ္တဲ့အခါ မင္းကို သံုးပြဲအထိႏိူင္ေအာင္ ငါခြပ္ေပးခဲ့ေပမဲ့ ေလးႀကိမ္ေျမာက္မွာ အားမတန္လို႔ ငါရံႈးခဲ့တယ္။ မင္းက ငါ့ကို ရံႈးရေကာင္းလားဆိုၿပီး ရိုက္သတ္တယ္။ ငါမေသမရွင္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ မင္းအိမ္က ႏြားမႀကီးက ငါ့ကိုလာနမ္းတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ႏြားမႀကီး၀မ္းမွာျဖစ္ရၿပီး ေမြးလာေတာ့ ႏြားမကေလးျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
အရြယ္ေရာက္ေတာ့ မင္းတို႔ကငါ့ကို သတ္စားၾကတယ္။ အဲဒီခ်ိန္မွာ စာေရးႀကီးနဲ႔စာေရးႀကီးကေတာ္တို႔ေရာက္လာၿပီး သနားစရာစကား ေျပာသြားပါတယ္။ ႏြားမဘ၀ကေသေတာ့ အခု ေဟာဒီအေမအေဖရဲ႕သားကေလးလာျဖစ္ရပါတယ္။ အခုုမင္းအေၾကြးဆန္တစ္စလယ္ျပန္ဆပ္ဖို႔ လာတာ” လို႔ ကံႀကီးတစ္ျဖစ္လဲ ကေလးက ေျပာပါတယ္။ ေျပာသမွ်အားလံုးက မွန္ေနတဲ့အတြက္ ဦးညိဳဟာ သူျပဳခဲ့သမွ်ေတြကို သတိရၿပီး ငိုေၾကြး ရွာပါတယ္။ (ဒီအေၾကာင္းကို ဦးညိဳကိုယ္တိုင္ ေရစႀကိဳၿမိဳ႕နယ္က ဦးဘသြင္ကို ၁၃၁၃ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ ေျပာၾကားလိုက္ေၾကာင္း သိရပါတယ္)။
(ဓမၼာစရိယဦးေဌးလိႈင္ရဲ႕ ရတနာသံုးပါးေက်းဇူး)
အေၾကြးမဆပ္ရင္ ဘ၀သံသရာမွာ အထက္ပါသာဓကလို ၾကက္ခြပ္ပီးေတာ့ပဲျဖစ္ေစ၊ အျခားတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ျဖစ္ေစ အေၾကြးျပန္ဆပ္ရတတ္ တယ္ဆိုတာပါပဲ၊ သံေ၀ဂအျမင္ ရွင္သန္ၿပီး တိုေတာင္းလွတဲ့လူ႔ဘ၀ေလးမွာ ေကာင္းေအာင္ေနတတ္၊ေျပာတတ္၊ေတြးတတ္ပါေစလို႔ေျပာရင္း…

စာေရးသူ- ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)

အျပည့္အစံုဖတ္ရန္