အနာဂါတ္ကို သိျမင္နုိင္ျခင္း အေၾကာင္း

အနာဂတံသအဘိဥာဥ္ျဖင့္ မျဖစ္ေသးေသာ အရာမ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ သိျမင္နုိင္ပါမည္နည္း၊ ဥပမာ အနာဂတံသ အဘိဥာဥ္ ၏ အာရုံျဖစ္ေသာ လူတို႔၏စိတ္သည္ အာရုံႏွင့္ ဒြါရတုိက္ဆိုင္ျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းတရားေပၚ လာမွ သုိ႔မဟုတ္ အတိတ္ ကံ တည္းဟူေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေပၚလာနုိင္ေသာ တရားမ်ား ျဖစ္သည္ဟု နားလည္မိပါသည္၊ တစုံ တေယာက္ အဘယ္စိတ္ျဖစ္ၿပီး အဘယ္စိတ္ျဖစ္ရမည္ဟု ႀကိဳတင္ စီစဥ္ထား ျခင္း မရွိပါဘဲလ်က္ စိတ္ျဖစ္ေပၚလာရန္ အေၾကာင္းတရားမ်ားေတာင္မွ မျဖစ္ေသးခ်ိန္တြင္ အနာဂါတ္ တြင္ ဘာေတြ ျဖစ္မည္ဟု အဘယ္ကဲ့သို႔ ႀကိဳတင္ သိျမင္နုိင္ ပါမည္နည္း၊
အဘိဓမၼာသင္တန္း ပထမဆင့္၊ ဒုတိယဆင့္၊ တတိယဆင့္ ေအာင္ျမင္ၿပီးသူ သင္တန္းသူတစ္ဦး၏ ေမးခြန္း ျဖစ္ပါတယ္၊
အနာဂတံသအဘိဥာဥ္ဆုိတာ ဒိဗၺစကၡဳအဘိဥာဥ္ရဲ႕ ဆင့္ပြား branch တစ္ခုေပါ့၊ အေၾကာင္းတရားဆုိတာ တခု တည္း မဟုတ္ဘူး၊ အေၾကာင္းတရားေတြ ေျမာက္ျမားစြာ ရွိတယ္၊ အဲဒီအထဲမွာ ေနာက္ထပ္ အေၾကာင္းတရား ေလးတခု ေပါင္းလိုက္ လို႔ရွိလ်င္ ျဖစ္ေတာ့မယ့္အေနအထားေတြ ရွိတယ္၊ အဲဒီေတာ့ အေၾကာင္းတရားေတြ လုံး၀ မစုစည္းေသးဘူး ဆိုလို႔ ရွိလ်င္ေတာ့ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳတင္ေျပာလို႔ မရနိုင္ဘူးေပါ့၊

အခုဟာက ျဖစ္ဖို႔ အေနအထား၊ အေၾကာင္းတရားေတြ ေတာ္ေတာ္ ျပည့္ျပည့္စုံစုံျဖစ္ေနၿပီ၊ potentiality, possibility conditions ရွိေနၿပီးသားမွာ ေနာက္ထပ္ အေၾကာင္းတရားတခု ေပါင္းထည့္လိုက္လို႔ရွိရင္ ျဖစ္လာေတာ့မယ္ ဆုိတာကို ေသခ်ာသိေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဘာျဖစ္ေတာ့မယ္ ဆုိတာကို ႀကိဳတင္ေျပာလို႔ ရတယ္၊ အေျခအေနေတြ ဖန္တီးထားၿပီး သား ရွိေနတယ္၊

ဆုိပါစုိ႔ ေစတနာေတာင္မွပဲ အတၳသာဓိက ေစတနာဆုိတာ ဒီအေၾကာင္းတရားေတြ လုပ္လ်င္ ဒီအက်ိဳးတရား ေတြ ဧကန္ လာမွာပဲလို႔ သီအိုရီ ရွိေနေတာ့ အက်ိဳးတရားကို ႀကိဳတင္ သတ္မွတ္ထားသလို ျဖစ္ေနတယ္၊ အတၳသာဓိက ေစတနာလို႔ ေခၚတယ္၊ ဒီေစတနာ ျဖစ္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ အက်ိဳးတရားက ေနာက္က ရွိေနၿပီးသား၊ ေပၚေတာ့ မေပၚေသးဘူး၊ မေပၚေသးေပမယ့္လို႔ ျဖစ္မယ္ဆုိတာ လုံး၀ေသခ်ာတာ ျဖစ္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ အနာဂတံသအေနနဲ႔  လက္ရွိပစၥဳပၸန္ျဖစ္ ေပၚေနတဲ့ အေျခအေန အေၾကာင္းတရားေတြကို ၾကည့္ၿပီး အနာဂါတ္ကို ေျပာလို႔ ရေနတယ္၊ ထုတ္ေဖာ္ျပလို႔ ရေနတယ္၊

သို႔မဟုတ္ အနာဂါတ္အတြက္ အေျခအေနေတြ၊ အေၾကာင္းတရားေတြ conditions ေတြ သူ႔မွာ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ရွိေနၿပီ၊ ေနာက္ထပ္ condition ေလးတခု ေပါင္းလိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ ထူးျခားတဲ့အေျခ အေနတခုကို ရသြားမယ္ ဆုိတာ ေသခ်ာေနတယ္၊
ထင္ရွားတဲ့ သာဓကအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားအထံမွာ သုေမဓာရေသ့ ဘုရားျဖစ္ဖို႔ ဗ်ာဒိတ္ခံခ်ိန္မွာ သုေမဓာရေသ့ေလးရဲ႕ သႏၱာန္မွာ ရွိေနတဲ့ စိတ္ဆႏၵေတြ conditions ေတြ၊ ပစၥပၸန္အေျခအေန ေတြဟာ မပ်က္မကြက္ သယ္ေဆာင္သြားလိမ့္မယ္၊ ဒီအရည္အခ်င္းေတြဟာ လုံး၀ မပ်က္မစီးပဲ ရွိလိမ့္မယ္ ဆုိတာ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဥာဏ္ေတာ္ထဲမွာ လုံး၀ ျမင္လာတယ္၊

အဲဒီ  conditions ေတြကို အေျချပဳၿပီးေတာ့ ဒီ conditions ေတြရဲ႕ အက်ိဳးအဆက္ အဆက္ ျဖစ္ေပၚလာနုိင္ မႈကို ဒီပကၤရာ ျမတ္စြာဘုရား ဥာဥ္ေတာ္မွာ လုံး၀ ထင္ျမင္လာတာမို႔ ေနာင္တခ်ိန္ ေလးအသေခ်ၤ နွင့္ ကမၻာ တသိန္းကာလ လြန္ေျမာက္လ်င္ ေဂါတမဗုဒၶနာမည္ျဖင့္ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားတစ္ဆူ ဧကန္ျဖစ္လိမ့္မည္ လို႔ နိယတ ဗ်ာဒိတ္ ( မခြ်တ္လဲြေသာ ေသခ်ာေသာ ဗ်ာဒိတ္စကားေတာ္ ) ကို မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီလိုနည္းနဲ႔ မျဖစ္ေသးေသာ အနာဂါတ္ကုိ ႀကိဳတင္သိ ျမင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္၊

မွန္ပါတယ္၊ ေဂါတမဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုေမဓာ ရွင္ရေသ့သည္ သုေမဓာဘ၀ျဖင့္ ဗ်ာဒိတ္မခံယူမီ ေပါရာဏ ဒီပကၤရာဘုရားရွင္လက္ထက္တြင္မိန္းကေလးဘ၀ကိုရရွိခဲ့ၿပီး ကမၻာေပါင္း (၇) သေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာ တသိန္းတိတိ ဘုရားျဖစ္ရန္ စိတ္ျဖင့္ ဆုေတာင္းခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊ ေနာက္တဖန္ (၉) သေခ်ၤႏွင့္ကမၻာတသိန္းတိတိ စိတ္ေရာ ႏႈတ္ေရာ ဘုရားျဖစ္ရန္ ဆုေတာင္းခဲ့ဖူးေၾကာင္း ထုိမွ် ရွည္လ်ားလွေသာ ( ၁၆) သေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာ တသိန္းကာလအတြင္း ဘုရားအဆူေပါင္း ၅ သိန္း ၁ ေသာင္း ၂ ေထာင္မွ် ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ေၾကာင္း၊ ေနာက္ဆုံး အဆင့္ ဒီပကၤရာ ဘုရားရွင္နွင့္ ဆုံေတြ႔ၿပီး ကိုယ္ႏႈတ္စိတ္ သုံးပါး လုံးျဖင့္ ဘုရားဆုကို ပန္ဆင္မွသာ နိယတဗ်ာဒိတ္စကား ၾကားေတာ္မူခဲ့ရသည္။ ဒီထက္ မကပဲ ေနာက္ထပ္ ပါရမီျဖည့္ ဆည္းေနစဥ္ ကာလ အတြင္းမွာပင္ ဘုရားအဆူေပါင္း ၂၈ ဆူ (ႏွစ္က်ိပ္ ရွစ္ဆူ ) ပြင့္ေတာ္မူသြားျပန္သည္၊

သမၺေဒၶဂါထာေတာ္လာ သမၺဳေဒၶ အ႒၀ီသဥၥ၊ ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက။ ပဥၥသတ သဟႆာနိ၊ ဟူေသာ စကားသည္ ( ၂၈ ဆူ၊  ၁ ေသာင္း ၂ ေထာင္၊ ၅ သိန္းပမာဏမွ် ရွိကုန္ေသာ ( ပါဠိစကားတြင္ ဂဏန္းမ်ားကို ေနာက္ျပန္ ေရတြက္ရသည္ )

ပြင့္ေတာ္မူၿပီးကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔သည္ ဂဂၤါျမစ္တြင္းမွ သဲမႈန္မ်ားထက္ သာလြန္ေသာ အေရအတြက္ ရွိပါေသာ္လည္း ငါတို႔ ေဂါတမဗုဒၶ အေလာင္းအလ်ာ ဆုေတာင္းခဲ့ေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကား ၅ သိန္း ၁ ေသာင္း ၂ ေထာင္ ၂ က်ိပ္ ၈ ဆူ ပမာဏမွ် ရွိေခ်သည္၊ ထုိမွ် မ်ားျပားလွေသာ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ ဂုဏ္ေတာ္၊ ေဟာေတာ္မူ ခဲ့ေသာ တရားေတာ္၊ တပည့္ အရိယာ သံဃာေတာ္တို႔၏ ဂုဏ္ေတာ္တို႔ကို အာရုံျပဳကာ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါသည္ ဟု ဘုရားရွိခိုးဂါထာ စပ္ဆိုေတာ္ မူခဲ့ၾကသည္။

ထုိမွ် ရွည္လ်ားလွေသာ သံသရာ၀ယ္ က်င္လည္စဥ္အတြင္း သုေမဓာရေသ့ေလး၏ သႏၱာန္တြင္ ကိန္းေအာင္း ေနခဲ့ေသာ conditions ေတြ ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိေနခဲ့ပါၿပီ၊ အတိတ္က အေၾကာင္းတရား ရွိေနၿပီသား conditions ေတြကုိ ေတြ႔ေတာ္မူ လို႔သာ ဒီပကၤရာ ဘုရားက ဗ်ာဒိတ္ေပးေတာ္မူနုိင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

Rf. ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ၏ ဓမၼဗ်ဴဟာ အသင္းသားမ်ား၏ အေမးကို ေျဖဆိုျခင္း ႏွင့္ ယေသာဓရာ ေထရီအပါဒါန္ ကို မွီျငမ္းေရးသားပါသည္။
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ဆင္းတုရွိခိုးတာ အက်ိဳးရွိသလား

ေဂါတမ ၿမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ စံလြန္သြားတာ ႏွစ္ ၂၅၀၀ ေက်ာ္ၿပီ။မရွိေတာ့တဲ့ ၿမတ္စြာဘုရားကို ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္လို့ ရေသးသလား။ကိုးကြယ္ေနလို့ေကာ အက်ိဳးရွိပါမလား။ ဗုဒၶဘာသာက ဆင္းတုေတြ၊ ရုပ္ပံုပန္းခ်ီကားေတြကို ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာလား?ဆင္းတုေတြ ရုပ္ပံုေတြကို ရွိခိုးကိုးကြယ္ေနလို့ ဘာအက်ိဳးရွိမွာလဲ။ ဒါေတြက အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြ ဘာသာၿခားေတြေမးတက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြပဲ။

ေဂါတမ ၿမတ္စြာဘုရားဟာ ပရိနိဗၺာန္ စံလြန္သြားၿပီ ၿဖစ္ေပမဲ့သူေဟာၾကားထားတဲ့ တရားအဆံုးအမေတြက ပကတိအတိုင္း ရွိေနၾကတုန္းပဲ။သူဘုရားၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့တာ အခုလို တရားအဆံုးအမကုိ ေဟာၿပဖို့ပဲ။ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားကို ညႊန္ၿပေပးခဲ့ဖို့ပဲ။ ဒါေတြက အခု အကုန္ရွိေနေသးတာမို့ ဒီတရားေတာ္အတိုင္း လိုက္နာက်င့္ၾကံအားထုတ္ရင္း ၿမတ္ဗုဒၶရွိစဥ္တုန္းကလိုပဲ ထပ္တူထပ္မွ် အက်ိဳးထူးမ်ားကိုခံစားရပါတယ္။ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကိုလည္း မ်က္ေမွာက္ၿပဳႏိုင္ပါတယ္။

ဗုဒၶၿမတ္စြာ ပရိနိဗၺာန္မစံမီမွာ ဗုဒၶကိုယ္စား ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ဖို့အတြက္ေစတီ ၄ မ်ိဳးကို သတ္မွတ္ေပးေတာ္မူခဲ့တယ္။

ဓာတုေစတီ… ဗုဒၶရဲ့ ရုပ္ကလပ္ေတာ္ကို မီးသၿဂိၤုဟ္တဲ့အခါ က်န္ရစ္တဲ့ဓါတ္ေတာ္မ်ားကို ဘုရားရွင္ ကိုယ္စားကိုးကြယ္ႏိုင္တယ္။

ဓမၼေစတီ… ဗုဒၶၿမတ္စြာ ၄၅ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ပိဋကတ္သံုးပံု၊ မဂ္ေလးတန္၊ ဖိုလ္ေလးတန္နဲ့ နိဗၺာန္တရားတို့ကိုဘုရားရွင္ကိုယ္စား ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ႏုိင္တယ္။

ဥဒၵိႆေစတီ… သက္ေတာ္ထင္ရွား ၿမတ္ဘုရားကို ရည္မွန္းၿပီး ေရးသားတဲ့ ပံုေတာ္၊ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေတြ၊ သစ္သားဆင္စြယ္ စသည္တို့ကို ထုလုပ္ထားတဲ့ ဆင္းတုေတြ၊အုတ္၊ သဲ၊ အဂၤေတ စသည္တို့ၿဖင့္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ေစတီပုထိုးေတြ၊ဒီအရာေတြအားလံုးကို ဘုရားရွင္ကိုယ္စား ရွိခိုးပူေဇာ္ႏုိင္တယ္။

ပရိေဘာဂေစတီ… မဟာေဗာဓိပင္ အပါအ၀င္ ဘုရားရွင္ အသံုးၿပဳေတာ္မူခဲ့တဲ့ သပိတ္၊သကၤန္း၊ ေတာင္ေ၀ွးစသည္တို့ကိုလည္း ဘုရားရွင္ကိုယ္စားဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ႏိုိင္တယ္။

အဲဒီေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက ၿမတ္ဗုဒၶရဲ့ ပံုေတာ္ပန္းခ်ီကားေတြ၊ဆင္းတုေတြကို ရွိခိုးပူေဇာ္တာဟာ ဥဒၵိႆေစတီအၿဖစ္ ရည္မွန္းၿပီးရွိခိုးပူေဇာ္ၿခင္းၿဖစ္တယ္။
ပန္းခ်ီကားအေနနဲ့ ရုပ္ထု၊ဆင္းတုေတာ္မ်ားအေနနဲ့ ရွိခိုးပူေဇာ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။
ဥပမာ… ကြယ္လြန္သြားၿပီးတဲ့ မိဘမ်ားရဲ့ဓါတ္ပံုကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ေနတဲ့သူဟာစကၠဴဓာတ္ပံုကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ေနတာမဟုတ္ဘူး။ သူ့မိဘကို ရည္မွန္းၿပီးရွိခိုးကန္ေတာ့ေနၿခင္းၿဖစ္တယ္။ မိဘဓာတ္ပံုက အသက္ထင္ရွား ရွိစဥ္အခါကမိဘတုိ့ရဲ့ ရုပ္ပံုကိုထင္ၿမင္လာေအာင္ အေထာက္အပံ့ၿပဳတယ္။ မိဘရဲ့ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြ ထင္ေပၚလာေအာင္ ေက်းဇူးၿပဳေပးတယ္။ စကၠဴဓာတ္ပံုကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး မိဘတို့ရဲ့ တကယ့္ရုပ္သြင္နဲ့မိဘတို့ရဲ့ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ား ေပၚလြင္လာေအာင္ ၾကည့္ရွူရသလို ဘုရားပန္းခ်ီ၊ရုပ္ထု၊ ဆင္းတုမ်ားကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး ၿမတ္စြာဘုရားရဲ့ တကယ့္ရုပ္သြင္နဲ့ဂုဏ္ေတာ္မ်ား၊ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားေပၚလြင္ေအာင္ ၾကည့္ရွုၾကရမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပံုေတာ္၊ ဆင္းတုေတာ္တိုဟာ အေထာက္အပ့ံ ပစၥည္းမွ်သာၿဖစ္တယ္။ပံုေတာ္၊ ဆင္းတုေတာ္ေတြ မရွိဘဲႏွင့္လဲ ၿမတ္စြာဘုရားရဲ့ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကိုရည္မွန္းၿပီး ရွိခိုးပူေဇာ္ႏိုင္ပါတယ္။ ၿမတ္စြာဘုရားသက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္အခါကလည္း ဘုရားဂုဏ္ေတာ္မ်ားကိုသာရည္မွန္းၿပီး ပူေဇာ္ရပါတယ္။ ၿမတ္စြာဘုရားရဲ့ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားဆီသို့ စိတ္ေရာက္တာခ်င္းတူရင္အက်ိဳးေက်းဇူးကလည္း တူမွာပဲ။ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားစုေပါင္းထားတဲ့ ဘုရားရွင္ကိုဉာဏ္နဲ့ၿမင္ေအာင္ အာရံုၿပဳရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ရုပ္ပံု၊ ရုပ္ထုေတြကို ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါက မသိ၊ နားမလည္သူေတြရဲ့ လြဲလြဲမွားမွားစြပ္စြဲမွုမ်ားသာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ေနတာက အရဟံအစ ဘဂ၀ါအဆံုး အတုမရွိတဲ့ဂုဏ္ေတာ္မ်ားရဲ့ ပိုင္ရွင္ၿဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘုရား၊ထုိၿမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားညႊန္ၿပခဲ့တဲ့ မဂ္ေလးတန္၊ ဖိုလ္ေလးတန္နိဗၺာန္ပရိယတ္လို့ဆိုတဲ့အတုမရွိ ၿမင့္ၿမတ္တဲ့ ဓမၼတရား၊ သစၥာေလးပါးၿမတ္တရားကို သိၿမင္ၾကၿပီးတဲ့ အရိယာသံဃာမ်ားနဲ့ ၿမတ္စြာဘုရားရဲ့အဆံုးအမဩ၀ါဒအတုိင္း က်င့္ၾကံေနၾကတဲ့ သမုတိသံဃာ၊ ဒီဘုရား၊ တရား၊သံဃာလို့ဆိုအပ္တဲ့ ရတနာၿမတ္သံုးပါးပါပဲ။ ဒီလို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ထိုက္တဲ့ အၿမတ္ဆံုးရတနာ သံုးပါးဆိုတာ အၿခားဘယ္မွာရွာေဖြလို့ ရႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။

(ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္)

credit to www.burmaborn.blogspot.com အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

အေၾကြးမဆပ္ရင္ သံသရာမွာဘယ္လိုခံရမလဲ

အေၾကြးမဆပ္ဘဲ ေသဆံုးသြားရင္ သံသရာမွာ အေၾကြးဆပ္ရတတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္အပါယ္က်ေရာက္တတ္ပါတယ္။ အေၾကြးေပး သူက ခြင့္မလြတ္ဘဲ ေဒါသအာဃာတတရားထားေနမယ္ဆိုရင္လဲ အပါယ္က်တတ္ပါတယ္။ ေဒါသအာဃာတဆိုတာ မထားေကာင္းပါဘူး။ ဘုရားရွင္လက္ထက္က ေဒါသအာဃာတေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္သတ္ရင္း တစ္ဘ၀ၿပီးတစ္ဘ၀ ျဖစ္ခဲ့ေသခဲ့ရတယ္ဆို တဲ့အေၾကာင္းကို ဓမၼာပဒအ႒ကထာ ကာဠယကၡိနီ၀တၳဳျဖင့္ သိႏိူင္ပါတယ္။တကယ္လို႔ ခြင့္လြတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ထားေကာင္းတဲ့အတြက္ ဘ၀သံသရာမွာ က်င္လည္ရေပမဲ့လဲ ခုနင္ကလို ဒုကၡမျဖစ္ႏူိင္ပါ။
ဒီေတာ့ အေၾကြးေပးတဲ့ သူက ခြင့္လြတ္တာျဖစ္ေစ၊ ခြင့္မလြတ္တာျဖစ္ေစ အေၾကြးမဆပ္လိုက္ရဘဲ ေသသြားမယ္ဆိုရင္ အပါယ္ေလးပါး အနက္တစ္ပါးပါးက်ေရာက္တတ္ၿပီး သံသရာမွာ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ အေၾကြးျပန္ဆပ္ရတတ္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔စပ္လို႔ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕ရဲ႕အေနာက္ေျမာက္ဘက္ ဆယ္မိုင္ေလာက္အကြာမွာ ေခ်ာင္းဆံုရြာဆိုတာရွိတယ္။ အိမ္ေျခေလးရာ ေလာက္ရွိတယ္။ ဒီရြာမွာ ငညိဳနဲ႔ကံႀကီးဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။သူတုိ႔ဟာ ကြမ္းထမ္းအလုပ္ကို လုပ္ကုိင္ၾကတယ္။ တစ္ေန႔ ကြမ္းထမ္း ေရာင္းရာကျပန္အလာ စားစရာဆန္မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ ကံႀကီးက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ငညိဳဆီမွာ ဆန္ တစ္စလယ္ေခ်းၿပီး ခ်က္စားပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကံႀကီးဟာ အေၾကြးယူထားတဲ့ဆန္ကို အဆင္ေျပတဲ့တစ္ေန႔ျပန္ဆပ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားပါတယ္။ အေၾကြးျပန္မဆပ္ေသးမီမွာပဲ ပိုးထိလို႔ ေသဆံုးသြားရွာတယ္။ ဒီတုန္းကသူတုိ႔အသက္ဟာ ၂၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ပဲရွိပါဦးမယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ငညိဳအိမ္မွာ ၾကက္သြားျဖစ္တယ္။ ေသခါနီး အေၾကြးယူထားတဲ့ ဆန္တစ္စလယ္ကို စြဲသြားဟန္တူပါတယ္။ ၾကက္ေလးဟာ တုိက္ ၾကက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ငညိဳက အျခားၾကက္ေတြနဲ႔တုိက္တယ္။ သံုးႀကိမ္တိတိအႏိူင္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ကံႀကီးတစ္ျဖစ္လဲ ၾကက္ေလးဟာ သူ႔သခင္ ငညိဳကို ၾကက္တုိက္ၿပီး အေၾကြးျပန္ဆပ္ေနရတာပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ ၾကက္တုိက္ရာမွာ ၿပိဳင္ဘက္ၾကက္က အသက္ကလဲႀကီး၊ အားကလဲ ၾကက္ေလးထက္အမ်ားႀကီးသာတာဆိုေတာ့ ရံႈးသြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ ငညိဳက ၾကက္တိုက္ရံႈးတဲ့အတြက္ သူ႔ၾကက္ရဲ႕ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကုိကုိင္ၿပီး ရိုက္သတ္လုိက္တယ္။ ၾကက္ေလး မေသမရွင္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငညိဳရဲ႕ႏြားမတစ္ေကာင္က ၾကက္ေလးကုိ လာနမ္းပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ၾကက္ကေလးေသၿပီး ႏြားမ၀မ္းမွာ သြားျဖစ္တယ္။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ႏြားမေလးတစ္ေကာင္ေပါက္လာတယ္။ အရြယ္ႀကီးအေတာ္အတန္ႀကီးလာတဲ့အခါ ငညိဳသူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေလးက်ပ္နဲ႔ေပး၀ယ္ၿပီး ႏြားမကေလးကို သတ္စားလိုက္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လွီးျဖတ္ၿပီး အမဲဖ်က္ေနတဲ့အခ်ိန္မွ ေတာင္တြင္းႀကီးက စာေရးႀကီးနဲ႕စာေရးကေတာ္တို႔ေရာက္လာတယ္။ ေသခါစႏြားမကေလးရဲ႕အသား တဆတ္ဆတ္တုံေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ႏြားမကေလးအေပၚမွာ ကရုဏာသက္မိၾကတယ္။
စာေရးကေတာ္က “ငါ့ႏြားသာဆိုရင္ မသတ္ဘူး၊ သူ႔အလိုလိုပဲေသပါေစ၊ ေသရင္လဲ အခုလိုမ်ဳိးမေရာင္းစားဘူး၊ ေျမျမဳပ္ပင့္မယ္” လို႔ သနားကရုဏာစိတ္နဲ႔ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ မၾကာမီမွာပဲ စာေရးကေတာ္ႀကီးမွာ ကိုယ္၀န္ရလာပါတယ္။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ သားေယာကၤ်ားေလး ေမြးပါ တယ္။ သားကေလးဟာ ခုႏွစ္ႏွစ္အရြယ္အထိ စကားလံုး၀မေျပာပါဘူး။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဖခင္က “ သား မင္းကစကားလဲမေျပာဘူး။ ဒီေန႔အေဖတို႔လခထုတ္ရမယ္ေလ၊ လခထုတ္ၿပီးရင္ အ၀တ္လွလွေလးေတြ သားအတြက္၀ယ္လာခဲ့မယ္” ဆိုၿပီး ညေနျပန္လာတဲ့အခါ “သားကေလး..ဒီမွာသားအတြက္အ၀တ္လွလွေလးေတြေလ ယူပါ။ ပီးေတာ့ စကားလဲေျပာပါလားသားကေလး” လို႔ အေဖျဖစ္သူက ေမးေတာ့ သားကေလးက “ ငညိဳ ဆန္တစ္စလယ္” လုိ႔ေျပာပါတယ္။ တိုတိုေျပာရရင္ အေဖက “သားရယ္ သားကသာ စကားေျပာပါ။ ဆန္တစ္စလယ္မက ဆန္တစ္အိပ္ အေၾကြးဆပ္ေပးပါ့မယ္” လို႔ သားအားေျပာသတဲ့။
ဒီလိုနဲ႔ သားကေလးဟာ ငညိဳအိမ္ကို အခုပဲသြားၿပီး အေၾကြးဆပ္ခ်င္တယ္ဆုိလို႔ တဲ့အတြက္ အေဖက ဆန္တစ္အိတ္ကို လွည္းေပၚတင္ ၿပီး သားကေလးလမ္းညြန္တဲ့အတိုင္းလာလိုက္တာ ေခ်ာင္းဆံုရြာကို ေရာက္လာတယ္။ ရြာထဲေရာက္ေတာ့ ဒီက၀င္ ဟုိကထြက္ ဆိုၿပီး သားကေလး ညြန္တဲ့လမ္းအတုိင္း လာခဲ့ရာ ဦးညိဳအိမ္ကို ဆုိက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ အိမ္ထဲက လူႀကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာတယ္။ အေဖက “ဒါက ဦးညိဳဟုတ္ပါသလားခင္ဗ်” ဆိုေတာ့ ဦးညိဳက “ဟုတ္ပါတယ္ခ်င္ဗ်ာ၊ အိမ္ထဲကို ၾကြၾကပါ” လို႔ ေျပာေတာ့ ကေလးေလးက “ဟဲ့..ငညိဳ…မင္းငါ့ကို မွတ္မိေသးရဲ႕လား” လို႔ေျပာေတာ့ သူ႔အေဖေလာက္ရွိတဲ့ငါ့ကိုမ်ား ဒီလိုေျပာရေကာင္းလားဆိုၿပီး ဥိီးညိဳက စိတ္ဆိုးေနေတာ့ တယ္။
ဒိအခ်ိန္မွာ စာေရးႀကီးက “ ဦးညိဳေရ စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ ဒီကေလးမွာ ထူးျခားတဲ့အေၾကာင္းရွိတယ္” လို႔ ဦးညိဳအားေျပာကာ ေတာင္းပန္ရွာပါ တယ္။ အိမ္ေပၚေရာက္တဲ့အခါ ကေလးက… “ ေဟ့ ..ငညိဳ မင္းကငါ့ကို မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား၊ ဟုိတုန္းက ကြမ္းထမ္းၿပီးေရာင္းၾကတယ္ ငါက မင္းဆီမွာ ဆန္တစ္စလယ္ေခ်းဖူးတယ္ ။ အေၾကြးမဆပ္ခင္မွာပဲ ငါပိုးထိလို႔ေသခဲ့ရတယ္။ မင္းအိမ္မွာၾကက္ျဖစ္ရတယ္။ ၾကက္ျဖစ္တဲ့အခါ မင္းကို သံုးပြဲအထိႏိူင္ေအာင္ ငါခြပ္ေပးခဲ့ေပမဲ့ ေလးႀကိမ္ေျမာက္မွာ အားမတန္လို႔ ငါရံႈးခဲ့တယ္။ မင္းက ငါ့ကို ရံႈးရေကာင္းလားဆိုၿပီး ရိုက္သတ္တယ္။ ငါမေသမရွင္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ မင္းအိမ္က ႏြားမႀကီးက ငါ့ကိုလာနမ္းတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ႏြားမႀကီး၀မ္းမွာျဖစ္ရၿပီး ေမြးလာေတာ့ ႏြားမကေလးျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
အရြယ္ေရာက္ေတာ့ မင္းတို႔ကငါ့ကို သတ္စားၾကတယ္။ အဲဒီခ်ိန္မွာ စာေရးႀကီးနဲ႔စာေရးႀကီးကေတာ္တို႔ေရာက္လာၿပီး သနားစရာစကား ေျပာသြားပါတယ္။ ႏြားမဘ၀ကေသေတာ့ အခု ေဟာဒီအေမအေဖရဲ႕သားကေလးလာျဖစ္ရပါတယ္။ အခုုမင္းအေၾကြးဆန္တစ္စလယ္ျပန္ဆပ္ဖို႔ လာတာ” လို႔ ကံႀကီးတစ္ျဖစ္လဲ ကေလးက ေျပာပါတယ္။ ေျပာသမွ်အားလံုးက မွန္ေနတဲ့အတြက္ ဦးညိဳဟာ သူျပဳခဲ့သမွ်ေတြကို သတိရၿပီး ငိုေၾကြး ရွာပါတယ္။ (ဒီအေၾကာင္းကို ဦးညိဳကိုယ္တိုင္ ေရစႀကိဳၿမိဳ႕နယ္က ဦးဘသြင္ကို ၁၃၁၃ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ ေျပာၾကားလိုက္ေၾကာင္း သိရပါတယ္)။
(ဓမၼာစရိယဦးေဌးလိႈင္ရဲ႕ ရတနာသံုးပါးေက်းဇူး)
အေၾကြးမဆပ္ရင္ ဘ၀သံသရာမွာ အထက္ပါသာဓကလို ၾကက္ခြပ္ပီးေတာ့ပဲျဖစ္ေစ၊ အျခားတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ျဖစ္ေစ အေၾကြးျပန္ဆပ္ရတတ္ တယ္ဆိုတာပါပဲ၊ သံေ၀ဂအျမင္ ရွင္သန္ၿပီး တိုေတာင္းလွတဲ့လူ႔ဘ၀ေလးမွာ ေကာင္းေအာင္ေနတတ္၊ေျပာတတ္၊ေတြးတတ္ပါေစလို႔ေျပာရင္း…

စာေရးသူ- ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)

အျပည့္အစံုဖတ္ရန္