Popular Posts

credit

ဤဘေလာ့ခ္သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ေမတၱာရိပ္ေအာက္တြင္ တည္ရွိပါသျဖင့္ ေရာက္လာသူအားလံုး စိတ္ႏွလံုးခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ....


  • ယခုဘေလာ့ခ္ကို ဗုဒၶဘာသာျပန္႕ပြားေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဖတ္မွတ္၊စုစည္း၊သိမ္းဆည္းထားသည္မ်ားကို အမ်ားသိရွိေစရန္ ျပန္လည္ျဖန္႕ေဝျခင္းသာလွ်င္ ျဖစ္ပါသည္။
  1. တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ စာစုမ်ားမွာ မူရင္းေရးသားသူကို မမွတ္မိေတာ့ပါသျဖင့္ credit မေပးႏိုင္ေတာ့သည့္အတြက္
    မူရင္းေရးသားသူကို ဤေနရာမွ အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။
  2. အကယ္၍ စာဖတ္သူမ်ားမွ သိရွိပါကလည္း သက္ဆိုင္ရာပို႕စ္ေအာက္တြင္လည္းေကာင္း၊
    thewordsofbuddha@gmail.com သို႕လည္းေကာင္း အေၾကာင္းၾကားေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။
  3. " ပို႕စ္အသစ္တင္တိုင္း gmailကိုအေၾကာင္းၾကားေစလိုပါက" ေအာက္တြင္ မိမိတို႕၏ gmail လိပ္စာကို ျဖည့္သြင္းထားပါက ပို႕စ္အသစ္တင္တိုင္း မိမိတို႕၏ gmail သို႕ အေၾကာင္းၾကားေပးပါသည္။

Wednesday, June 27, 2012

ေထရ၀ါဒ နွင္႔ မဟာယာန ကြာၿခားခ်က္မ်ား

မဟာယာနဘာသာကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စိတ္၀င္တစားရွိေသာ္လည္း အေႀကာင္းေႀကာင္း

ေႀကာင္႔မေလ႔လာၿဖစ္ပဲ အလွမ္းေ၀းေနႀကတာကို သတိထားမိပါတယ္၊ အထူးသၿဖင္႔ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္ပါဘူးေလ ဆိုၿပီး ဖာသိဖာသာေနတာလဲ ပါမွာပါ၊ သုိ႔ေသာ္လည္း တိုင္းတပါးကို ေရာက္လာ

တဲ႔အခါမွာေတာ႔ ကုိယ္႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘာသာမ်ိဳးစုံ၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံ၊ ေနာက္ဆုံး ဘာသာမဲ႔ ၀ါဒသမားကအစ ေတြ႔ၿမင္ေနႀကရတာေႀကာင္႔ မသိမၿဖစ္အေနနဲ႔ လိုအပ္လာတယ္၊ စာေရးသူတို႔ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတြမွာေတာင္ ၿမန္မာၿပည္မွာတုံးက မလိုအပ္ဖူးလို႔ ထင္ခဲ႔မိတယ္၊

အခုေတာ႔ ကိုယ္႔၀န္းက်င္မွာ မဟာယာနဘုန္းႀကီးေတြ၊ သီလရွင္ေတြ ၊ တရုတ္ ကိုးရီးယား ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြကို ေတြ႔လာ၇တဲ႔ အခါမွာေတာ႔ သူတို႔ဘာသာအေႀကာင္းကို မသိလို႔ မရေတာ႔ဘူူး၊ သူ႔တို႔ဘာသာကုိ အစအဆုံး ဘုရား တရားက အစ လုိက္ေမးေနရတယ္ ဆုိရင္ ကိုယ္႔ၿမန္မာလူမ်ိဳး သိကၡာေတာ္ေတာ္က်ေနၿပီ၊ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီး ေၿပာတဲ႔ စကားတခြန္းကို မွတ္သားမိဘူးတယ္၊ ဘယ္ဘာသာကို မဆို ေလ႔လာထားပါ၊ သူတို႔နဲ႔ စကားေၿပာလို႔ အနိုင္လိုခ်င္၇င္ သူ႔တို႔ ဘာသာရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို သိေနေတာ႔ ေၿပာဆိုရတာ ( ေနာက္ဆုံး ၿငင္းခုံရင္ေတာင္ ကိုယ္က အနိုင္ရမယ္ ) သိပ္လြယ္တယ္ တဲ႔။ အထူးသၿဖင္႔ စာေရးသူတို႔ ၿမန္မာနိုင္ငံမွာ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာ ဆိုတာ တရုတ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာသာ ရွိတာမို႔ ရဟန္းသံဃာေတြေရာ ဒကာ ဒကာမေတြပါ အလွမ္းေ၀းေနခဲ႔ႀကတယ္။ ဒါေႀကာင္႔ လက္လွမ္းမီွသေလာက္ကို တင္ၿပလို္က္ပါတယ္။

ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ - မည္ပုံ



ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေသာ မဟာသကၠရာဇ္ ( ၁၄၈ )ခုနွစ္ ကဆုန္လၿပည္႔ေန႔မွေနာက္ ၃ လလြန္ေၿမာက္ၿပီးေသာအခါ အရွင္မဟာကႆပဦးေဆာင္ေသာ ရဟႏၱာမေထရ္ ၅၀၀ ၿဖင္႔ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕တြင္ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္တို႔ကို တလုံးတပါဒမွ် ၿပင္ဆင္ ၿဖည္႔စြက္ၿခင္း၊ ထုတ္ႏွဳတ္ပယ္ရွားၿခင္း အလ်င္းမရွိခဲ႔ပဲ ေဟာေတာ္မူခဲ႔သည္႔အတုိင္း တေသြမတိမ္း ပထမသဂၤါယနာ တင္ေတာ္မူခဲ႔ႀကသည္။

အခ်ဳပ္အားၿဖင္႔ ဘုရားေဟာေတာ္မူခဲ႔ၿပီးေသာ တရားေတာ္တို႔ကို ယေန႔အခ်ိန္အထိ တလုံးတပါဒမွ် ၿပင္ဆင္ၿဖည္႔စြက္ၿခင္းမရွိပဲ တပည္႔သား သာ၀က အစဥ္အဆက္ လက္ဆင္႔ကမ္း သယ္ေဆာင္လာေသာ ၀ါဒကုိ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ( တပည္႔သား သာ၀က မေထရ္အစဥ္အဆက္ သယ္ေဆာင္လာေသာ ဘုရား၀ါဒ ) ဟု မွတ္နို္င္ပါသည္။



ဒုတိယ သဂၤါယနာ

ၿမတ္ဗုဒၶ လြန္ေတာ္မူၿပီး သာသနာႏွစ္ေပါင္း (၁၀၀)ၾကာၿပီးေနာက္ ၀ဇၨီတိုင္းသားရဟန္းမ်ား (ေဒ၀ဒတ္

တပည့္မ်ား )မွ အဓမၼ၀တၳဳ (၁၀)ပါးကို ေတာင္းဆုိခ့ဲၾကသည္။ ဥပမာ ေနလက္တစ္သစ္လြဲသည္႔

အခ်ိန္အထိ ၀ိကာလေဘာဇန လုပ္နို္င္တယ္၊ ေသႏု(အရက္ခပ္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ယခုေခတ္ ထန္းရည္လိုမ်ိဳး )ကို ေသာက္နိုင္တယ္၊ ေရႊေငြမ်ားကို လူေတြလို စိတ္ႀကိဳက္ ကိုင္တြယ္အသံုးျပဳနို္င္တယ္ -- စသျဖင့္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၿပီး ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာေတာ္အား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္လာသျဖင့္ ထုိရန္သူတို႔အား ကာကြယ္ရန္ ဒုတိယအႀကိမ္ သဂၤါယနာတင္ရၿပန္သည္။



(၂) သာသနာႏွစ္ (၁၀၀)ႏွစ္

(၃) ေနရာ ေ၀သာလီျပည္၊ ၀ါဠဳကာရာမေက်ာင္း

(၄) ေခါင္းေဆာင္ အရွင္ယသမေထရ္ ဦးေဆာင္ေသာ အရွင္ေရ၀တႏွင့္ အရွင္သဗၺကာမိ

(၅) သံဃာဦးေရ ရဟႏၲာေပါင္း (၇၀၀)

(၆) မင္း ကာလာေသာကမင္း

(၇) ၾကာျမင့္ခ်ိန္ (၈) လ

အရွင္ယသ၊ အရွင္ေရ၀တ အရွင္သဗၺကာမီ ဦးေဆာင္ေသာ ၇ဟႏၱာမ်ား ေ၀သာလီၿပည္၌ သဂၤါယနာတင္ေနစဥ္ ၀ဇၨီတိုင္းသားရဟန္းပ်က္မ်ားကို သံဃာထု၊ မင္းပရိသတ္ထု၊ ၿပည္သူလူထု ေပါင္းၿပီး နွင္ထုတ္ခဲ႔ႀကသည္၊ ထိုရဟန္းပ်က္ မ်ားကာ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ ပမာဏ ရွိခဲ႔သည္ ဟူ၏။



ထိုရဟန္းပ်က္တို႔ ကို တိုင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္လုိက္ရာ ၎တို႔သည္ ဟိမ၀ႏၲာေတာင္ေျခဖက္ သို႔ သြားေရာက္

ၿပီး ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးမွ သနားကာ ခိုလႈံခြင့္ေပးလိုက္ရာမွ ထုိရဟန္းတို႔သည္လည္း သဂၤါယနာစင္ၿပိဳင္ တင္ခဲ့ၾကသည္။



ထုိရဟန္းတို႔အား တစ္ေသာင္းေက်ာ္ဟူေသာ ႀကီးမားေသာ အင္အားရွိသျဖင့္ မဟာသံဃိကဂိုဏ္းဟု နာမည္ တြင္ခ႔ဲသည္၊ ထိုဂိုဏ္းမွ မဟာယာန၀ါဒ ၿဖစ္လာသည္။

ထုိမွတဖန္ ေ၀သာလီ၌ က်န္ရိွခဲ့ၾကေသာ ရဟႏၲာ ( ၇၀၀ )အဖြဲ႔အား ဟီနယာနဂိုဏ္း ေသးငယ္ ေသာဂိုဏ္း ( တနည္းအားၿဖင္႔ သဗၺတၳိ၀ါဒဂိုဏ္း ) ဟု ေခၚတြင္ခဲ့သည္။ ထိုဂိုဏ္းမွ ေထရ၀ါဒ ဆင္းသက္လာပါသည္။ အမွန္ကေတာ႔ ငါတို႔က ရြာရဲ႕ ေၿမာက္ပိုင္းမွာ ေနတယ္ ဆိုရင္ သူတို႔က ေတာင္ပိုင္းမွာ ေနတယ္ ဟု အလိုလို မေၿပာေသာ္လည္း ေၿပာသကဲ႔သို႔ ေထရ၀ါဒ ကိုလည္း မဟာယာန ၀ါဒီ တို႔သည္ ဟီနယာန ဟု သုံးစြဲခဲ႔ႀကေလသည္၊

အိႏိၵယ ေတာင္ပိုင္းေဒသမွ စကာ ၿပန္႔နွ႔ံခဲ႔ေသာေႀကာင္႔ ေတာင္ပိုင္းဗုဒၶဘာသာ(ေထရ၀ါဒ) ဟုလည္းအလြယ္တကူ မွတ္နို္င္ေပသည္။ ယခုအခ်ိန္အထိ သီရိလကၤာ၊ ထိုင္း၊ ၿမန္မာ၊ ကေမၻာဒီယား၊ လာအို နိုင္ငံတို႔တြင္ သာသနာထြန္းကားေနဆဲမို႔ ေထရ၀ါဒ ၅ နိုင္ငံ ဟု အမ်ားက အသိအမွတ္ၿပဳ လက္ခံထားဆဲၿဖစ္သည္။



မဟာယာနမွာေတာ႔ မဇၥ်ိမေဒသ အိႏိၵယၿပည္ ေၿမာက္ပိုင္း ဟိမ၀ႏၱာကေန ၿပန္႔ပြားခဲ႔ေသာေႀကာင္႔ ေၿမာက္ပိုင္း ဗုဒၶဘာသာ ( မဟာယာန ) ဟု မွတ္နို္င္သည္၊ဘီစီ ၁ ရာစု မွ စကာ ေအဒီ ၁ ရာစု အအေတာအတြင္း မဟာယာန ၀ါဒ စတင္ၿဖစ္ေပၚလာသည္ဟု သိရသည္၊ မဟာယာနတို႔၏ Saddharma Pundarika Sutra သဒၶမၼပု႑ရိက သုတ္တြင္မူ ေအဒီ ၂ ရာစုမွ စကာ ေခါင္းေဆာင္ၿဖစ္ေသာ Nagarjuna နာဂဇုန သည္ သူ၏ သုညတ၀ါဒကို စြဲကိုင္ကာ အင္အားႀကီးမားေစခဲ႔သည္၊ ေအဒီ ၄ ရာစုေလာက္တြင္ေတာ႔Asanga အသဂၤ နွင္႔ Vasubandhu ၀သုဗႏၶဳ တို႔ လက္ထက္တြင္ မဟာယာနဘာသာသည္ အထြတ္အထိပ္အေၿခအေနသို႔ ေရာက္ရွိေအာင္ ၿပန္႔ပြားခဲ႔သည္ဟု ဆိုရပါမည္။

( မဟာ - ၿမင္႔ၿမတ္ေသာ၊ ယာန - နိဗၺာန္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးေသာ အရာ၊ ယာဥ္ဟူေသာ၊ ၀ါဒ - အယူရွိသူ )

ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေၿမာက္ပိုင္း ဗုဒၶဘာသာ ေခၚ မဟာယာန သည္ တရုတ္ၿပည္၊ တိဗက္၊ ပါကစၥတန္၊ မြန္ဂိုလီးယား၊ ဗီယက္နမ္၊ ကိုးရီးယား ဂ်ပန္ စေသာ ေတာင္ အာရွ နိုင္ငံမ်ားအထိ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ၿပန္႔ပြားခဲ႔သည္၊ ထုိနိင္ငံတို႔တြင္ ေထရ၀ါဒ ဘာသာ အားေကာင္းစြာ ပ်ံ႕နွ႔ံသည္ဟူ၍ မႀကားဖူးခဲ႔ေပ။ အနည္းစုေတာ႔ ရွိခဲ႔လိမ္႔မည္၊ ထို႔ေႀကာင္႔ တရုတ္ ဂ်ပန္ ကိုးရီးယား တုိ႔၏ ဘာသာေရး အခန္းက႑မ်ားတြင္ တုံးေခါက္ၿခင္း၊ ဖေယာင္းတိုင္ အေမႊးတိုင္ ထြန္းၿခင္း ေသသူအား ရည္စူးကာ စကၠဴမ်ားအားမီးရွိဳ႕ ၿပာခ်ၿခင္း စသည္မ်ားသည္ နိုင္ငံ ဓေလ႔ ယဥ္ေက်းမွဳ႕အရ အနည္းငယ္ ကြဲလြဲသည္မွအပ တူညီေနႀကေပသည္။



ၿပိဳက်ခါနီး အိမ္ကို က်ားကန္ ထားရသလိုၿဖစ္ေနတဲ႔ မဟာယာန ဘာသာဟာ ေနာက္ပိုင္းေခတ္မွာေတာ႔ ဂ်ပန္နိုင္ငံက စၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ား အိမ္ေထာင္ၿပဳသင္႔တဲ႔ဂိုဏ္း၊ မၿပဳသင္႔တဲ႔ ဂိုဏ္း ဆိုၿပီး ကြဲၿပားလာတယ္၊ တခ်ိဳ႕အရက္ေသာက္ႀကတယ္၊ တခ်ိဳ႕က မေသာက္ဘူး၊ တခ်ိဳ႕သက္သက္လြတ္စားတယ္၊ တခ်ိဳ႕က မစားႀကဘူး၊ ဒါေႀကာင္႔ ယခုအခ်ိန္မွာ ကိုးရီးယား ဂ်ပန္ ဘုန္းႀကီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ

အိမ္ေထာင္ရွိႀကတယ္၊ အရက္ေသာက္ႀကတယ္၊ ပါတီ နိုက္ကလပ္တက္ႀကတယ္ လို႔ တဆင္႔စကား ႀကားဖူးပါတယ္၊ တရုတ္၊ တိဗက္ ေဟာင္ေကာင္ ထုိင္၀မ္ စတဲ႔ နိုင္ငံေတြမွာ ရွိတဲ႔ မဟာယာနဘုန္းႀကီး ေတြကေတာ႔ အိမ္ေထာင္ၿပဳတယ္ လို႔ မႀကားမိပါဘူး၊ ဒါေႀကာင္႔ သူတို႔ကေတာ႔ နည္းနည္း သန္႔ရွင္းေသးတယ္ လို႔ ယူဆ၇မွာပါ။ သက္သက္လြတ္၀ါဒကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ ႀကီးစိုးေနဆဲပါပဲ၊ ဒါကလဲ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါကတည္းက အရွင္ေဒ၀ဒတ္က ေတာင္းဆု ငါးပါးထဲမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသက္သက္လြတ္ စားဖို႔ သိကၡာပုဒ္ပညတ္ေတာ္မူပါဘုရား - ဆိုၿပီး ေတာင္းပန္ခဲ႔ဖူးေပမယ္႔ ဘုရားရွင္က ခြင္႔မၿပဳခဲ႔ဘူး။

အရင္းစစ္ေတာ႔ အၿမစ္ေၿမက - ဆုိသလို ေၿမာက္ပိုင္း ဗုဒၶဘာသာေခၚ မဟာယာန၀ါဒ ဟာလဲ ဒုတိယသဂၤါယနာ တင္ခ်ိန္ ကတည္းက အဓမၼ၀ါဒက ေန ဆင္းသက္လာတာမို႔ အယူ၀ါဒေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လြဲေနတာ မထူးဆန္းေတာ႔ပါဘူး။



လြတ္ေၿမာက္ရာ လမ္းမ်ား နွုိင္းယွဥ္ခ်က္

ေထရ၀ါဒ ဘာသာ တြင္ နိဗၺာန္ ပန္းတိုင္သို႔ -

၁ ။ သမၼာသမၺဳဒၶ အၿဖစ္နွင္႔ ကူးေၿမာက္ၿခင္း၊

၂ ။ ပေစၥကဗုဒၶါ ဘုရားငယ္အၿဖစ္ ကူးေၿမာက္ၿခင္း၊

၃ ။ သာ၀က ေဗာဓိ - ေခၚ ရဟႏၱာအၿဖစ္ ကူးေၿမာက္ၿခင္း ဟု သုံးမ်ိဳးရွိသည္။



မဟာယာန ဘာသာတြင္လည္း -

Bodhisattvayana, ( ေဗာဓိသတၱ ယာန ) ဘုရားအေလာင္းယာန၊

Prateka-Buddhayana, ( ပေစၥက ဗုဒၶယာန ) ပေစၥဗုဒၶါေလာင္း ယာန၊

Sravakayana ( သာ၀က ယာန ) သာ၀ကေလာင္း ယာန၊ၿဖင္႔ ကူးေၿမာက္ၿခင္း ဆိုၿပီး တူညီေသာ အမ်ိဳးအစားမ်ား ေတြ႔ရသည္။



ေထရ၀ါဒ ႏွင္႔ မဟာယာန၀ါဒတြင္ တူညီေသာ အဂၤါ ( ၆ ) ခ်က္

(၁) ျမတ္စြာဘုရားကို နွစ္ဖက္စလုံးက ဆရာ အျဖစ္လက္ခံၾကတယ္။

(၂) သစၥာ ေလးပါး တရားေတာ္ကို ႏွစ္ဖက္လံုးက အျပည္႔အ၀လက္ခံၾကတယ္။

(၃) မဂၢင္ရွစ္ပါး တရားကိုလဲ လက္ခံတာခ်င္း တူညီတယ္၊



(၄) ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဒသနာေတာ္ကို လက္ခံတာလဲ တူညီတယ္၊

(၅) ဖန္ဆင္းရွင္ကို ႏွစ္ဖက္လံုးမွာ လက္မခံပဲ ပယ္ၿမစ္ပါတယ္။

(၆) အနိစၥ ၊ဒုကၡ၊အနတၱ နဲ႔ သီလ၊သမာဓိ ၊ပညာေတြကို ႏွစ္ဖက္လံုးက လက္ခံၾကတယ္။



Mahayana and Theravada

Now, what is the difference between Mahayana and Theravada?

I have studied Mahayana for many years and the more I study it, the more I find there is hardly any difference between Theravada and Mahayana with regard to the fundamental teachings.



1- Both accept Sakyamuni Buddha as the Teacher.

2- The Four Noble Truths are exactly the same in both schools.

3- The Eightfold Path is exactly the same in both schools.

4- The Paticca-samuppada or the Dependent Origination is the same in both schools.

5- Both rejected the idea of a supreme being who created and governed this world.

6- Both accept Anicca, Dukkha, Anatta and Sila, Samadhi, Panna without any difference.



အနတၱကို နွစ္ဖက္စလုံးက လက္မခံႀကေပမယ္႔ ကြဲျပားခ်က္က တရားေတာ္ေတြ မဟုတ္ဘဲ ေဗာဓိသတၱ လို႔ ေခၚတဲ႔ ဘုရားေလာင္း ၊ ဘုရားက်င္႔စဥ္ အေပၚမွာ ထားတဲ႔ သေဘာထား ျဖစ္ေနတယ္။

ေထရ၀ါဒ က ဘုရားေလာင္း ကို ပုထုဇဥ္ပဲရွိေသးလို႔ မကိုးကြယ္ဘူး။ ေထရ၀ါဒဆိုတာ ရဟႏၱာ ျဖစ္ဖို႔ က်င္႔တဲ႔ ၀ါဒျဖစ္ျပီး ၊ မဟာယာနကေတာ႔ ဗုဒၶျဖစ္မယ္႔ ဘုရားေလာင္း ေဗာဓိသတၱက်င္႔စဥ္ကို လက္ခံတဲ႔ ၀ါဒပါ။

ေထရ၀ါဒမွာ ေဗာဓိသတၱကို လြတ္ေျမာက္ရာ သစၥာတရားကို မသိေသးတဲ႔ ပုထုဇဥ္မို႔ မကိုးကြယ္

ေသးေပမယ္႔ ၊ မဟာယာန မွာေတာ႔ ကိုးကြယ္စရာ ေဗာဓိသတၱေတြ မ်ားပါတယ္။ ဘုရားေလာင္း ၊ ဘုရားရဲ႔ မိခင္၊ ဖခင္ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္။



ဖားေအာက္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဓမၼစၾကာႏွင္႔ ၀ိပႆနာ တရားေတာ္ကို နာဖူးပါတယ္၊

မဟာယာန အယူ၀ါဒမွာ - အရဟတၱဖိုလ္ရျပီးသား ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ဟာ ဒီဘ၀ကေန နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳလို႔ မရေသးဘူး။ ရဟႏၱာအၿဖစ္ကေန အနာဂမ္ ၊ သကဒါဂမ္ ၊ ေသာတာပန္ အထိ ျပန္ ေလွ်ာက်သြားတယ္။ ပုထုဇဥ္ျပန္ျဖစ္သြားရမယ္ ။ ျပီးမွ ဘုရားဆုပန္ျပီး ဘုရားျဖစ္ဖို႔ ျပန္ၾကိဳးစားၾကရမယ္။

ေထရ၀ါဒ မွာေတာ႔ မဟုတ္ဘူး - ပုထုဇဥ္ဘ၀ကေန ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၱာ အစဥ္အတိုင္းၿဖစ္ၿပီးရင္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ၿပဳရတာပါပဲ၊ ေနာက္ဆုံးဘ၀ေပါ႔၊ သူ႔အတြက္ ဒီဘ၀ ဒီခႏၶာကိုယ္ဟာ ေနာက္ဆုံးပါပဲ၊ ဘုရားေဟာထားတဲ႔ စကားေလးတခြန္းရွိတယ္၊ ရဟႏၱာၿဖစ္တဲ႔သူ မ်ားလဲ ေၿပာေလ႔ရွိႀကတယ္၊ အထူးသၿဖင္႔ ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ပါ။



(၁) အကုပၸါ ေမ ၀ိမုတၱိ = ငါ၏ ရရွိၿပီးေသာ အရဟတၱဖိုလ္ ဥာဏ္သည္ ဘယ္လိုအေႀကာင္း

ေႀကာင္႔မွ မပ်က္စီးနိုင္ေတာ႔ေပ။

(၂) အယမႏၱိမာ ဇာတိ ၊ နတၳိ ဒါနိ ပုန ဗၻေ၀ါတိ = ဒီဘ၀သည္ ေနာက္ဆံုးဘ၀ပဲ။ ေနာက္ထပ္ ဘ၀သစ္ ဆိုတာ မရွိေတာ႔ဘူး၊

(၃) နာပရံ ဣတၳတၳာယာတိ ပဇာနာတိ - ၇ဟႏၱာ ၿဖစ္ၿပီးရင္ ေနာက္ထပ္ က်င္႔ႀကံစရာ လုံး၀ မရွိေတာ႔ဘူး - တဲ႔။



ဒါကို ေထာက္ေသာအားၿဖင္႔ ေထရ၀ါဒဟာ အားလုံး ဘုရားေဟာစကားနဲ႔ တူညီေနေသးတယ္။

မဟာယာနမွာေတာ႔ ကိုယ္မႀကိဳက္တာေတြကို ပယ္လိုက္၊ ထုတ္လိုက္ ၿပန္ထည္႔လိုက္၊ အသစ္ထပ္တိုးလိုက္နဲ႔ ေခတ္အ ဆက္ဆက္ ၿဖတ္သန္းခဲ႔တာမို႔ ဘယ္တရားက ဘုရားေဟာ တရား အစစ္အမွန္လဲ ဆိုတာ တိတိက်က် ေၿပာနိုင္ဖို႔ ခက္ခဲတဲ႔ အေၿခအေနကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ စစ္မွန္ေသာ တရားေတာ္တို႔ သည္ မိမိတို႔ လက္ထဲမွာသာ ရွိေနေသးေသာေႀကာင္႔ အက်ိဳးရွိရွိ အသုံးခ်နိုင္ႀကပါေစ ဟုသာ တုိက္တြန္းစကားဆိုရင္း နိဂုံး ခ်ဳပ္ပါရေစ --



ေမတၱာၿဖင္႔

အရွင္သုနႏၵာလကၤာရ M A ( ပန္းကမၻာ )



ကိုးကား --

စူဠ၀ါပါဠိေတာ္

အနတၱလကၡဏသုတ္ေတာ္

ဖားေအာက္ တရားေတာ္

Theravada-Mahayana Buddhism written by Ven. Dr. W. Rahula



(Credit to အရွင္သုနႏၵာလကၤာရ M A ( ပန္းကမၻာ ))
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

အပါယ္ေလးပါးေရာက္ေၾကာင္း အလွဴဒါန(၁၀) ပါး



၁။ သမဇၨဒါန-ကေခ်အလွဴ ( အျငိမ့္ဇာတ္ပြဲ )။



၂။ မဇၨဒါန -ေသရည္ေသရက္အလွဴ။



၃။ ဣတၳိဒါန - မိန္းမအလွဴ။



၄။ ဥသဘဒါန -ႏြားလား၊ ျမင္းလား အလွဴ။



၅။ စိတၱကမၼဒါန - ကာမဂုဏ္ကို ႏိုးၾကြေစေသာ ပန္ခ်ီေဆးေရး အလွဴ။



၆။ သတၳဒါန - လက္နက္ ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ အလွဴ။၇။ ၀ိသဒါန - အဆိပ္အလွဴ။



၈။ သခၤလိကဒါန - လက္ထိတ္ သံေျခခ်င္း ေႏွာင္ႀကိဳးအလွဴ။



၉။ ကုကၠဳရ သူကရ ဒါန-ၾကက္ ၀က္ သားေကာင္အလွဴ။



၁၀။ တုလာကူဋ မာနကူဋ - ခ်ိန္စဥ္းလဲ၊ တင္းစဥ္းလဲ အလွဴ။တုိ့ျဖစ္ပါတယ္။



(၁) - သမဇၨဒါနလုိ့ေခၚတဲ့ ကေခ်အလွဴ(အျငိမ့္ဇာတ္ပြဲ)ကေတာ့ ယခုေခတ္ ရွင္ျပဳ ရဟန္းခံ ပြဲေတြမွာ မ်ားစြာမွေတြ့ရပါတယ္။ဆုိင္းဝိုင္းေတြ ဇာတ္ပြဲေတြထည့္သြင္းျပီး က်င္းပၾကပါတယ္။ရင္ႏွီးသူအခ်င္းခ်င္းလည္း "သူငယ္ခ်င္း' မင္းရဲ့ ရွင္ျပဳ ရဟန္းခံ ပြဲမွာ ငါလည္း ကုသိုလ္ျဖစ္ေစဖုိ့ ဇာတ္ပြဲေလး ဆုိင္းေလးေတာ့ထည့္ဝင္လွဴဒါန္းပါရေစဆုိျပီး" အျပစ္ကင္းတဲ့အလွဴဟု ထင္မွတ္ျပီး အျပစ္မကင္းေသာ အပၸါယ္ေလးပါးေရာက္ေစတတ္ေသာ မေကာင္းေသာ အလွဴကုိေပးလွဴတတ္ၾကပါတယ္။အဲဒီအလွဴဒါနသည္ ကုသုိလ္မရသည့္အျပင္အပၸါယ္ေလးပါးကုိေရာက္ေစတတ္ပါေသာေၾကာင့္ အားလုံးေသာ ဒကာ ဒကာမ မ်ား ထုိထုိေသာ အလွဴကုိမေပးလွဴမိဖုိ့တုိက္တြန္းအပ္ပါတယ္။



(၂) - သရည္ ေသရက္(ဘီယာ ထန္းရည္ ေဆးေျခာက္စသည္)လုိ့ေခၚတဲ့ မဇၨဒါနပါ။ အဲဒီအလွဴကုိလည္းယခုေခတ္မွာ အမ်ားၾကီးေတြ့ရတတ္ပါတယ္။ မိမိရဲ့ေမြးေန့မွာေသာ္လည္းေကာင္း အလုပ္အကုိင္အဆင္ေျပလုိ့ ေသာ္လည္း သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ မ်ားကုိ ဖိတ္ျပီး ေသရည္ ေသရက္ ဘီယာစသည့္ျဖင့္ ေပါ့ေလ ျပဳလုပ္ေကာင္း လွဴဒါန္းေကာင္း အျပစ္ကင္းသည္ဟုထင္မွတ္ျပီး ဒါနျပဳ ေက်ြးေမြးတဲ့အလွဴဒါနကုိေျပာလုိတာပါ။တကယ္ေတာ့အဲဒီဒါနဟာလည္း အျပစ္မကင္းတဲ့ဒါန ကုသုိလ္မရတဲ့ ဒါန အကုသုိလ္ျဖစ္တဲ့ဒါန အပၸါယ္ေလးပါးေရာက္ေစတတ္တဲ့ဒါနပါ။ဒါေၾကာင့္ထုိထုိေသာဒါနကုိလည္း အားလုံးေသာ ဒကာ ဒကာမမ်ားမေပးလွဴမိဖုိ့တုိက္တြန္းအပ္ပါတယ္။



(၃) - ဣတၳိဒါန ဆုိတာ မရုိေသစကား ယခုေခတ္အတုိင္းတာနဲ့ေျပာရမယ္ဆုိရင္ မိမိ၏ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကုိမ်ား ကာမဂုဏ္ေပ်ာ္ပါးေစဖုိ့အတြက္ မိမိက အခေၾကးေငြအကုန္က်ခံျပီး ငွားရမ္းေပးတဲ့(prostitute) အလွဴဒါန ကုိေျပာလုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီလုိ အခေၾကးေငြအကုန္က်ခံျပီးလုပ္လုိက္တဲ့ အလွဴဟာလည္း အျပစ္မကင္း ကုသုိလ္မရ အပၸါယ္ေလးပါးေရာက္ေစတတ္တဲ့ဒါနျဖစ္လုိ့ ထုိထုိေသာ အလွဴဒါနမ်ဳိးကုိ မေပးလွဴမိဖုိ့ တုိက္တြန္းပါတယ္။



(၄) - ကေတာ့ ႏြားတုိ့မွာ ဦးေဆာင္ႏြားလား ..ျမင္းတုိ့မွာလည္းဦးေဆာင္ျမင္းလား တုိ့ကုိေပးလွဴတဲ့အလွဴဒါနပါ။ ယခုေခတ္မွာအနည္းငယ္ရွားပါးပါတယ္။



၅။ စိတၱကမၼဒါန - ကာမဂုဏ္ကို ႏိုးၾကြေစေသာ ပန္ခ်ီေဆးေရး အလွဴ။ ဆုိတာက မိမိမိတ္ေဆြ အေပါင္းသင္းနဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားသုိ့ ကာမဂုဏ္စိတ္ ကာမရာဂ စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚေစတတ္ေသာ အမ်ဳိးသမီးဓာတ္ပုံမ်ား ။ျပကၡဒိန္မ်ား။ ပန္းခ်ီရုပ္မ်ားကုိေပးလွဴတဲ့အလွဴဒါနကုိဆုိလုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ထုိထုိအလွဴသည္လည္း အျပစ္မကင္းေသာ ကုသုိလ္မရေသာ အပၸါယ္ေလးပါးေရာက္ေစတတ္ေသာ အလွဴဒါနျဖစ္သည့္အတြက္ ထုိအလွဴဒါနကုိလည္း မေပးလွဴမိဖုိ့တုိက္တြန္းပါတယ္။



၆။ သတၳဒါန - လက္နက္ ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ အလွဴ ဆုိတာက လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ အုပ္စုတစ္စု ဒါမွမဟုတ္အဖြဲ့တစ္ဖြဲ့စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ သတ္ျဖတ္ဖုိ့အတြက္ ေသေစနုိင္ေသာ လက္နက္မ်ားကုိ အခမဲ့ လုပ္ေပးျခင္း ေပးလွဴျခင္း အလွဴဒါနကုိေျပာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။





၇။ ၀ိသဒါန - အဆိပ္အလွဴ ဆုိတာက တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ကုိေသေစလုိေသာေစတနာျဖင့္ ေသေစနုိင္ေသာ အဆိပ္ ေဆးမ်ားကုိေပးလွဴတဲ့ဒါနကုိေခၚဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။



၈။ သခၤလိကဒါန - လက္ထိတ္ သံေျခခ်င္း ေႏွာင္ႀကိဳးအလွဴ ဆုိတာက တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိခ်ဳပ္ေႏွာင္ဖုိ့ ဒုကၡျဖစ္ေစဖုိ့ ဆင္းရဲေစဖုိ့အတြက္ လွဴဒါန္းတဲ့အလွဴဒါနကုိဆုိလုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။



၉။ ကုကၠဳရ သူကရ ဒါန -ၾကက္ ၀က္ သားေကာင္အလွဴဆုိတာက သူတစ္ပါးအား အသက္ရွင္လ်က္ရွိေသာ ၾကက္ ဝက္ မ်ားကုိ ကုိယ္တုိင္သတ္ျပီးေတာ့၄င္း သူတစ္ပါးအားသတ္ေစျပီး ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ရန္အလုိ့ငွာ လွဴဒါန္းတဲ့အလွဴဒါနကုိေခၚဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။



၁၀။ တုလာကူဋ မာနကူဋ - ခ်ိန္စဥ္းလဲ၊ တင္းစဥ္းလဲ အလွဴဆုိတာက ေရာင္းတဲ့(အေလး)တစ္မ်ဳိး။ ဝယ္တဲ့(အေလး)ကတစ္မ်ဳိး။ (ခ်ိန္ခြင္နဲ့ေစ်းေရာင္းသူ)ထုိ့ျပင္ ေရာင္းတဲ့(ျပည္ေတာင္း)ကတစ္မ်ဳိး။ ဝယ္တဲ့ (ျပည္ေတာင္း)ကတစ္မ်ဳိး(ဆန္ေရာင္းသူမ်ား)ျဖစ္ေစဖုိ့အတြက္ အေလးခ်ိန္ခြင္ ျပည္ေတာင္းမ်ားကုိထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ျခင္း။ ဒါမွမဟုတ္ ေပးလွဴျခင္း စတဲ့အလွဴဒါနမ်ဳိးကုိဆုိလုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။



(Credit to အရွင္ဝိမလဝံသ (နာလႏၵာတကၠသုိလ္၊အိႏၵိယနုိင္ငံ))
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

“ဒုစရုိက္ (၁၀)ပါး”

မေကာင္းေသာကိုယ္မူ၊ ႏူတ္မူ၊ စိတ္မူတုိ႔ကို ဒုစရုိက္ ဟုေခၚသည္။
(ဒု = မေကာင္းေသာ၊ စရိတ = က်င့္ၾကံျပဳလုပ္ျခင္း)

ဒုစရုိက္ ကာယကံသံုးပါး
(၁) ပါဏာတိပါတ = သူ႕အသက္သတ္ျခင္း။
(၂) အဒိႏၷာဒါန = ပိုင္ရွင္သည္ ကုိယ္ႏူတ္တုိ႕ျဖင့္ မေပးအပ္ေသာ သူတပါးဥစၥာကို ခိုးယူျခင္း။
(၃) ကာေမသုမိစၦာစာရ = ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ မွားယြင္းစြာက်င့္ျခင္း။

ဒုစရုိက္ ၀စီကံေလးပါး
(၁) မုသာ၀ါဒ = မဟုတ္မမွန္ ေျပာဆုိျခင္း။
(၂) ပိသုဏ၀ါစာ = ကုန္းတုိက္စကားေျပာဆုိျခင္း၊ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ကြဲသြားေအာင္ ရန္တုိက္ေပးျခင္း။
(၃) ဖရုသ၀ါစာ = ဆဲေရး တုိင္းထြာျခင္း စေသာ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားေျပာဆုိျခင္း။
(၄) သမၹပၸလာပ = အက်ိဳးမရွိ အႏွစ္မဲ့ေသာ စကားကို ေျပာဆုိျခင္း။

ဒုစရုိက္ မေနာကံသံုးပါး
(၁) အဘိဇၥ်ာ - သူတပါးပစၥည္းကို “ငါ့ဟာျဖစ္လွ်င္ ေကာင္းေလစြ”ဟု မတရား ၾကံစည္ျခင္း။
(၂) ဗ်ာပါဒ = သူတပါးကို ေသေၾကပ်က္စီး ေစလိုျခင္း။
(၃) မိစၦာဒိ႒ိ = အမွားယူျခင္း (ကံ - ကံ၏အက်ိဳး မယံုၾကည္ျခင္း)။

ဤဆယ္ပါးကို အပါယ္သို႔ ေရာက္ေစတတ္ေသာ လမ္းခရီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ “အကုသလကမၼပထ” ဟူ၍ ေခၚသည္။
ဤဒုစရုိက္ ၁၀-မ်ိဳး အကုသုိလ္အမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔တြင္ မိစၦာဒိ႒ိ (ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးကို မယံုၾကည္မူ)သည္ အျပစ္အၾကီးေလးဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာေတာ္မူသည္။
မိစၦာအယူအစြဲသန္လွ်င္ သန္သေလာက္၊ အယူသည္းလွ်င္ သည္းသေလာက္ ေသျပီးေနာက္ ငရဲသို႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ က်ေရာက္ခံရေၾကာင္း ကမၻာပ်က္၍ သတၱ၀ါအမ်ား ျဗဟၼာဘံုသို႔ ေျပာင္းေရြ႕ၾကေသာ္လည္း မိစၦာဒိ႒ိ ငရဲသားမွာ ေျပာင္းခြင့္မရ၊ ဆက္၍ခံေနရေၾကာင္း က်မ္းဂန္တုိ႔၌ အတိအလင္း မိန္႕ဆုိထားသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ မခုိင္မာေသးေသာ အယူမွန္ရွိသူ တုိ႔သည္ မိစၦာဒိ႒ိတုိ႔ႏွင္ ့အေရာတ၀င္ မေနသင့္ေၾကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူထားသည္။

ေဆာင္ပုဒ္။ ။
(၁) သက္သတ္ခိုးမူ၊ ကာေမသု၊ သံုးခု ကာယကံ။
(၂) လွည့္ဖ်ားရန္တုိက္၊ မုိက္မုိက္ကန္းကန္း၊ ႏူတ္ၾကမ္းေလျခင္း၊ ျပိန္ဖ်င္းစကား၊ ေျပာဆုိျငား၊ ေလးပါး၀စီကံ။
(၃) သူ႕ဥစၥာမွန္၊ မတရားၾကံ၍၊ ေဖါက္ျပန္ေသေၾက၊ ပ်က္ေစလုိျငား၊ အယူမွား၊ သံုးပါး မေနာကံ။
(၄) ဒုစရုိက္ဆယ္ျဖာ၊ ဤကမၻာတြင္၊ မိစၦာအယူ၊ ရွိေသာသူကား၊ ေသမူမလြဲ၊ က်ငရဲတည့္၊ ေဖါက္လဲကမၻာ၊ ပ်က္ေသာအခါပင္၊ ျဗဟၼာဘံုထက္၊ အမ်ားတက္လည္း၊ တက္ခြင့္မရွိ၊ အ၀ီစိ၀ယ္၊ ကံ၏ ေစရာ၊ ခံရမွာ၊ မိစၦာအျပစ္ ၾကီးဆံုးတည္း။
(မွတ္ခ်က္။ ။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာ တရားေတာ္ အေျခံခံအဆင့္ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားသည္။)
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

“ရတနာသံုးပါး”

'ရတနာမည္ပံု'  

စိတ္ႏွလံုး ေမြ႕ေလ်ာ္ ရႊင္ေပ်ာ္ ႏွစ္သက္ျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ သက္ရွိ-သက္မဲ့ အရာ၀တၳဳဟူသမွ်သည္ ရတနာမည္၏။
စိန္ ေရႊ ေငြ ေက်ာက္သံ ပတၱျမား ရတနာတုိ႔သည္ ေလာကရွိ လူအေပါင္းတုိ႔၏ စိတ္ႏွလံုးကို ႏွစ္သက္ေစတတ္၊ ေမြ႕လ်ာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္ ေလာကီရတနာဟု ေခၚဆုိရသည္။
ထုိ႕အတူ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာတုိ႔သည္ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါတုိ႔၏ စိတ္ႏွလံုးကို ႏွစ္သက္ေစတတ္၊ ျမတ္ႏုိးေစတတ္ေသာေၾကာင့္ ေလာကုတၱာ ရတနာ ဟု ေခၚဆုိရပါသည္။

ရတနာ၏ လကၡဏာ သေဘာထား - - အေလးအျမတ္ျပဳ ခံရျခင္း၊ - အဖိုးမ်ားစြာ ထုိက္တန္ျခင္း၊ - အတုမရွိ အသာဆံုးျဖစ္ျခင္း၊ - ေတြ႕ခဲ၊ ၾကံဳခဲ၊ ရခဲျခင္း၊ - ဘုန္းကံရွိသူတို႔၏ အသံုးအေဆာင္၊ သို႕မဟုတ္ ကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္ျခင္း။

ေဆာင္ပုဒ္။ ။
အေလးျပဳအပ္၊ ဖုိးမျပတ္တည့္၊
နူိင္းအပ္ျပိဳင္ဖြယ္၊ မရွိကြယ္သား၊
မလြယ္ေတြ႕ဖုိ႔၊ ေရွးကံခ်ိဳ႕သည့္၊
လူတုိ႔သံုးစရာ၊ မဟုတ္ပါသည္၊
ရတနာပစၥည္း၊ ေခၚသတည္း။

'ဗုဒၶရတနာ' -
ဗုဒၶသည္ အရဟံ စေသာ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးႏွင့္ျပည့္စံုျပီး ဗုဒၶတရားကို နာၾကားရသူတုိ႔မွာ စိတ္၏ ေအးခ်မ္းသာယာမူ၊ အသိဉာဏ္ တုိးတက္မူကို ရေသာေၾကာင့္ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္သူတုိ႔ အေလးအျမတ္ျပဳအပ္ေသာ ရတနာျဖစ္သည္။ - စိန္ ေရႊ ေငြ ရတနာတုိ႔သည္ အဖုိးထုိက္တန္၏။ ထုိရတနာအတြက္ ဥစၥာရွင္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာမူအက်ိဳး ခံစားရသကဲ့သို႔ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေတြ႕ရ ကိုးကြယ္ရ ဆည္းကပ္ရေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ ေလာက၊ သံသရာ ႏွစ္ျဖာေသာ အက်ိဳးကိုရၾကသည္။ ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ ဗုဒၶရတနာသည္ တန္ဖိုး မျဖတ္ႏုိင္ေသာ ရတနာျဖစ္သည္။ - ျပည္တန္ပတၱျမားသည္ အျခားတန္းတူ ရတနာမရွိႏုိင္သကဲ့သို႔ ဘုရားရွင္၏ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဂုဏ္ႏွင့္တူေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေလာကတြင္မရွိ၊ သို႔အတြက္ ဗုဒၶသည္ အတုမရွိေသာ ရတနာျဖစ္သည္။ - ျပည္တန္ပတၱျမားကို ေတြ႕ုဖုိ႕ၾကံဳဖုိ႔ ခဲယဥ္းသကဲ့သို႔ ေလးအသေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းၾကာေအာင္ ပါရမီျဖည့္ျပီးမွ ဘုရားျဖစ္လာရေသာ ဗုဒၶမည္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ထူးႏွင့္ ေတြ႕ဖုိ႔၊ ၾကံဳဖုိ႔၊ ဖူးေတြ႕ဖုိ႔ အလြန္ခဲယဥ္းလွ၍ ဗုဒၶသည္ ရတနာျဖစ္သည္။ - ေလာက၌ ေက်ာက္သံပတၱျမား စိန္ ေရႊ ေငြ ရတနာတုိ႔သည္ လူသာမန္တုိ႔ မသံုးႏုိင္၊ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀သူတုိ႔သာ သံုးေဆာင္ႏုိင္သကဲ့သို႔ ဗုဒၶရတနာကိုလည္း ဘုန္းကံရွိသူတုိ႔သာ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ရတနာမည္ေပသည္။ ေလာကတြင္ လူေနအားျဖင့္ အထက္တန္းက်က် ေနထုိင္ စားေသာက္နုိင္သည္ မွန္ေသာ္လည္း ဗုဒၶရတနာကို မယံုၾကည္၍ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ခြင့္ မရၾကေပ။

'ဓမၼရတနာ'
မဂ္ေလးတန္၊ ဖုိလ္ေလးတန္၊ နိဗၺာန္၊ ပရိယတၱိ ဤဆယ္မ်ိဳးကို ဓမၼ ဟုေခၚသည္။ - ထုိဆယ္မ်ိဳးေသာ ဓမၼကို ရုိေသေလးျမတ္စြာ နာယူမွတ္သားအပ္ က်င့္ၾကံ ပြားမ်ားအပ္၏။ - တန္ဖုိးမျဖတ္နုိင္ေလာက္ေအာင္ အဖုိးထုိက္တန္၏။ - မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္တရားေတာ္မ်ားကို မဆုိထားဘိ ပရိယတၱိ တရားေတာ္မ်ားသည္ပင္ အတုမရွိ အသာဆံုး တရားေတာ္ျဖစ္၏။ - ထုိတရားေတာ္သည္ ဘုရားပြင့္ေတာ္မူမွ ၾကားသိရေသာ တရားမ်ားျဖစ္ရကား ဘုရားရွင္ကို ဖူးေတြ႕ရဖုိ႔ မလြယ္သလုိ တရားေတာ္ကို ၾကားနာရဖုိ႔ မလြယ္ကူေခ်။ - ထုိတရားေတာ္ကို ဘုန္းကံနည္းသူမ်ား မသိနုိင္ မသံုးစြဲႏုိင္၊ ဘုန္းကံရွိေသာသူတို႔၏ အသံုးအေဆာင္ျဖစ္၏၊ ဤသို႕လွ်င္ တရားေတာ္သည္ ရတနာ၏ဂုဏ္အဂၤါငါးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ “ဓမၼရတနာ” မည္ပါသည္။

'သံဃရတနာ'
သမၼဳတိႏွင့္ အရိယာ ႏွစ္ျဖာေသာ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္အေပါင္းသည္ သံဃရတနာ မည္၏။ - ထုိသံဃရတနာသည္ ရုိေသေလးစားထုိက္၏။ မရုိမေသလုပ္လွ်င္ ထုိမရုိမေသလုပ္သူမွာ ေလာကၾကီး၌ ၾကီးပြားျခင္း အႏၱရာယ္ျဖစ္၏၊ ေနာင္သံသရာ၌လည္း မေကာင္းက်ိဳးကို ခံရမည္။ - သံဃာေတာ္ကို ရုိေသ ေလးျမတ္ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္သူမွာ ေလာက သံသရာ ႏွစ္ျဖာေသာအက်ိဳးကို ရရွိႏိုင္၏။ - သံဃရတနာသည္ ဗုဒၶရတနာ ေပၚထြန္းခ်ိန္၌သာ ေတြ႕ရၾကံဳရ ဖူးျမင္ရေသာေၾကာင့္ အလြန္ေတြ႕ၾကံဳခဲေသာ ရတနာျဖစ္သည္။ - ထုိ သံဃရတနာကို ဘုန္းကံၾကီးသူ လူတို႔သာ ဖူးေတြ႕ႏုိင္ ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ သံဃရတနာသည္ ဘုန္းကံ ရွိသူတုိ႕၏သာ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္သည္။

(မွတ္ခ်က္။ ။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာ တရားေတာ္ အေျခခံအဆင့္ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားသည္။)
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

“စ်ာန္ မဂ္ ဖုိလ္ မရႏုိင္သူ (၅)ဦး”

ဤအခန္းတြင္ျပဆုိထားေသာ သမထ၀ိပႆနာရူပြားနည္းအတုိင္း ၾကိဳးစားအားထုတ္ပါက အားထုတ္မူႏွင့္ေလ်ာ္ညီစြာ သက္ဆုိင္ရာတရားထူးမ်ားကို ရရွိခံစားရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ လက္ရွိဘ၀၌ မည္မွ်ပင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေစကာမူ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္ရေရးအတြက္ လံုး၀ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း ရွိေနေသးသည္၊ ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ -
(၁) ကံၾကီးထုိက္သူ (ကမၼႏ ၱရာယ္)၊
(၂) နိယတမိစၦာဒိ႒ိအယူရွိသူ (ကိေလသႏၱရာယ္)
(၃) အဟိတ္ပဋိသေႏၶေနသူႏွင့္ ဒြိဟိတ္ပဋိသေႏၶေနသူ (၀ိပါကႏၱရာယ္)၊
(၄) အရိယာကို ကဲ့ရဲ႕စြပ္စြဲသူ (အရိယူပ၀ါဒႏၱရာယ္)၊
(၅) ျမတ္စြာဘုရားပညတ္ထားေသာ သိကၡာပုဒ္မ်ားကို က်ဴးလြန္သူ (အာဏာ၀ီတိကၠမႏၱရာယ္)

- တုိ႔ျဖစ္သည္။

(၁) ဤ၌ မာတုဃာတကစေသာ ကံၾကီး(၅)ပါးႏွင့္ ဘိကၡဳနီမကို ကာမက်ဴးလြန္ဖ်က္ဆီးမူ ကံမ်ားသည္ အလြန္ၾကီးေလးေသာ အကုသိုလ္ကံမ်ားျဖစ္ၾက၏၊
ထုိအကုသိုလ္ကံမ်ားသည္ က်ဴးလြန္သူမ်ားကို စ်ာန္၊ မဂ္၊ ဖိုလ္တရားထူးမ်ား မရရွိေအာင္ အေႏွာင့္အယွက္(အႏၱရာယ္) ျပဳတတ္သည္။ ထုိကံမ်ားအနက္ တမ်ိဳးမ်ိဳးကို က်ဴးလြန္သူသည္ ကမၼ႒ာန္းတရားကို အားထုတ္ေသာ္လည္း စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္တရားထူးမ်ားကို မရရွိႏုိင္ေခ်။
အထူးအားျဖင့္ အာနႏၱရိယ ကံၾကီးထုိက္သူသည္ စ်ာန္ မဂ္ဖုိလ္တရားထူး မရရွိရုံသာမက ေနာက္ဘ၀၌ အဆင့္ျမင့္(သုဂတိ) ဘံုဘ၀သို႔လည္း ေရာက္ခြင့္မရွိ၊ အပါယ္ငရဲသို႔သာ ဧကန္က်ေရာက္ ရမည္ျဖစ္၏၊
ဘိကၡဳနိမကို ကာမက်ဴးလြန္သူကား စ်ာန္ မဂ္ ဖုိလ္တရားထူးမ်ားကို မရႏုိင္ေသာ္လည္း ယခုဘ၀၌ ေကာင္းမြန္စြာ က်င့္ၾကံေနထုိင္ပါက သုဂတိဘံု ဘ၀မ်ားသို႔ ေရာက္ရွိနုိင္ေပသည္။
[ယခုအခါ ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား မရွိေတာ့သျဖင့္လည္းေကင္း၊ ဘိကၡဳနီမမ်ားလည္း မရွိေတာ့သျဖင့္လည္းေကာင္း ျမတ္စြာဘုရားကို ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ျပဳေသာ (ေလာဟိတုပၸါဒက) ကံႏွင့္ ဘိကၡဳနီမကို ကာမက်ဴးလြန္ေသာ (ဘိကၡဳနီ ဒူသက) ကံမ်ား သင့္ေရာက္ဖြယ္ မရွိေတာ့ေခ်။] 


(၂) နိယတမိစၦာဒိဟူသည္ ကိေလသာ ဆယ္ပါးတြင္ ပါ၀င္ေသာ ဒိ႒ိပင္ ျဖစ္၏၊
အဇိတ၊ မကၡလိေဂါသာလ၊ ပူရဏကႆပ ဆရာၾကီးမ်ား၏ အယူ၀ါဒမ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တုိ႔ ေခ်ခြ်တ္၍ မရေလာက္ေအာင္ ခိုင္ျမဲေသာေၾကာင့္ နိယတ မိစၦာဒိ႒ိမ်ားပင္ျဖစ္သည္။
ထုိဆရာၾကီးသံုးေယာက္အနက္ အဇိတမည္ေသာ ဆရာၾကီးက ေနာက္ဘ၀မရွိ၊ ေသလွ်င္ ဘ၀ျပတ္၏ (ဥေစၦဒအယူ)၊ ေကာင္းမူ မေကာင္းမူ ျပဳလုပ္ျခင္းအတြက္ ေကာင္းက်ိဳး ဆုိးျပစ္မရွိ(နတၳိကအယူ) စသည္ျဖင့္ အယူရွိ၏၊
မကၡလိေဂါသာလသည္ အေၾကာင္းအက်ိဳးႏွစ္ပါးလံုးကို ပယ္ေသာ(အေဟတုက) အယူရွိသူျဖစ္၏၊
ပူရဏကႆပသည္ကား ေကာင္းကံ မေကာင္းကံမ်ားကို ျပဳလုပ္ေသာ္လည္း ျပဳလုပ္ရာမေရာက္ စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းကံကို ပယ္ေသာ(အကိရိယ) အယူရွိသူျဖစ္၏။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ထုိပုဂၢိဳလ္ၾကီးတုိ႔၏ အယူ၀ါဒသံုးမ်ိဳးလံုးသည္ ကံႏွင့္ ကံ၏အက်ိဳးကို ပယ္ေသာ ၀ါဒမ်ားပင္ျဖစ္ၾကသည္။ ထုိဆရာၾကီးတုိ႔၏ အယူ၀ါဒမ်ားကို ေတာ္ရုံသင့္ရုံ ယူဆေနရုံမွ်ျဖင့္ နိယတမိစၦာဒိ႒ိ မျဖစ္ႏုိင္ေသာ္လည္း ေလးေလးနက္နက္ လက္ခံယံုၾကည္ျခင္း၊ ၾကံစည္ေတြးေခၚျခင္း၊ အထပ္ထပ္ ေလ့လာအားထုတ္ျခင္း ျပဳသျဖင့္ ေနာက္ဆံုး၌ အခုိင္အမာ စြဲျမဲစြာ အတည္ျပဳဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္မိသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ နိယတမိစၦာဒိ႒ိအယူရွိသူ ျဖစ္ေလေတာ့၏။
တနည္းဆုိရလွ်င္ ထိုအယူ၀ါဒကို လက္ခံက်င့္သံုးသူသည္ ေသလြန္သည့္အခါ အပါယ္ငရဲ၌ မလြဲမုခ် က်ေရာက္ရေလ၏၊
ထုိသို႔ငရဲ၌ အက်ိဳးေပးျမဲေသာေၾကာင့္လည္း ေဖာ္ျပပါ အယူကို နိယတမိစၦာဒိ႒ိဟု ေခၚေလသည္။
ထုိ နိယတမိစၦာဒိ႒ိအယူသည္ စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္ နိဗၺာန္ မရေအာင္ တားဆီးပိတ္ပင္တတ္၏၊
သို႔ျဖစ္၍ ယင္းအယူ၀ါဒသည္ ကိေလသႏၱရာယ္ ျဖစ္သည္။
ထို နိယတမိစၦာဒိ႒ိ အယူရွိသူသည္ စ်ာန္ မဂ္ ဖုိလ္ တရားထူးမ်ားကို မရႏုိင္သည့္အျပင္ ေသလြန္သည့္အခါ အ၀ီစိငရဲသို႔ က်ေရာက္ျပီး ထုိအ၀ီစိငရဲ သက္တမ္းႏွင့္အမွ် ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားကို ခံစားရေလသည္။
ဤကံသည္ အာနႏၱရိယကံၾကီးငါးပါးတြင္ အျပစ္အၾကီးေလးဆံုးျဖစ္ေသာ သံဃေဘဒက ကံၾကီးထက္ပင္ပိုမုိ အျပစ္ၾကီးေလး၏။ အကယ္၍ ကမၻာပ်က္ခဲ့လွ်င္ ကမၻာေပၚရွိ သတၱ၀ါမွန္သမွ်သည္ ျဗဟၼာ့ဘံုသို႔ ေရာက္ရွိေနထုိင္ၾကရ၏၊
ထုိ နိယတမိစၦာဒိ႒ိ အယူရွိသူမွာမူ ကမၻာႏွင့္တကြ ယင္းက်ေရာက္ေနသည့္ မဟာအ၀ီစိငရဲၾကီးပါ ပ်က္စီးသြားေသာ္လည္း ကြ်တ္လြတ္ခြင့္မရဘဲ ပ်က္စီးေသာ ကမၻာၾကီး၏ အျပင္ဘက္ရွိ ကမၻာပ်က္ေဘးလြတ္ရာ စၾက၀ဠာတစ္ေနရာသို႔ ေျပာင္းေရြ႕လ်က္ ဆင္းရဲဒုကၡကို ဆက္လက္ခံစားရေလသည္။

(၃) အဟိတ္ပဋိသေႏၶ ၀ိပါက္စိတ္ႏွင့္ ဒြိဟိတ္ ပဋိသေႏၶ၀ိပါက္စိတ္မ်ားသည္လည္း စ်ာန္ မဂ္ ဖုိလ္ တရားထူးမ်ားကို မရရွိေအာင္ အႏၱရာယ္ျပဳတတ္၏။
“မ်ိဳးေစ့မမွန္ ပင္မသန္၊ ဖူးတံ ငံုကင္း အသီးဖ်င္း၏”ဟု ဆုိရုိးစကားရွိသည့္အတုိင္း ထုိစိတ္မ်ားႏွင့္ ပဋိသေႏၶတည္ေနခဲ့သူမ်ားသည္လည္း ပင္ကိုယ္ပဋိသေႏၶ မ်ိဳးေစ့ကညံ့သည့္အတြက္ လက္ရွိဘ၀၌ စ်ာန္ မဂ္ ဖုိလ္ တရားထူးရရွိေရးအတြက္ လံုး၀ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရိွၾကေပ။
သို႔ေသာ ဤဘ၀၌ သမထ၀ိပႆနာ တရားမ်ားကို က်င့္ၾကံပါမူကား ေနာက္ဘ၀၌ အဆင့္ျမင့္ဘံုဘ၀မ်ားသို႕ ေရာက္ရွိျပီး ထုိဘံုဘ၀၌ တရားထူးမ်ားကို က်င့္ၾကံရရွိႏုိင္ၾကေပသည္။

(၄) ယုတ္မာျပစ္မွားလုိေသာ စိတ္မ်ိဳးျဖင့္ အရိယာမွန္းသိသည္ျဖစ္ေစ၊ မသိသည္ျဖစ္ေစ အရိယာပုဂၢိဳလ္အား မဟုတ္မတရား စြပ္စြဲကဲ့ရဲ႕လွ်င္လည္း ထုိသို႔ ကဲ့ရဲ႕သည့္အျပစ္က စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္တရားထူးမ်ား မရရွိေအာင္ အႏၱရာယ္ျပဳတတ္သည္။
ထုိအျပစ္ကို အရိယူပ၀ါဒႏၱရာယ္ဟုေခၚ၏။ ဤ ကံကား စ်ာန္ မဂ္ ဖုိလ္ ကိုသာမက သုဂတိဘံုဘ၀ကို မရရွိေအာင္လည္း အႏၱရာယ္ျပဳတတ္သည္။
အရိယာမဟုတ္ေသာ္လည္း ေကာင္းမြန္စြာ က်င့္ၾကံေနထုိင္ေသာ သီလ၀ႏၱပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ျပစ္မွားမိလွ်င္လည္း အရိယာကို ျပစ္မွားေသာ ကံ နီးပါး အျပစ္ၾကီးေလးလွသည္။
သို႔ျဖစ္၍ အရိယာပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ သီလ၀ႏၱပုဂၢိဳလ္မ်ားအား မျပစ္မွားမိေစရန္ အထူးသတိရွိအပ္ေပသည္။
ဤသို႔ အရိယာပုဂၢိဳလ္၊ သီလ၀ႏၱပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ျပစ္မွားမိသူသည္ မိမိျပစ္မွားခဲ့သည့္ ပုဂၢိဳလ္ထံ တုိက္ရုိက္ျဖစ္ေစ၊ ထုိျပစ္မွားမိသည့္ ပုဂၢိဳလ္ ေသဆံုးသြားလွ်င္ ထုိသူအား ရည္မွတ္၍ျဖစ္ေစ သြားေရာက္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ပါက အျပစ္ကင္းလြတ္ျပီး စ်ာန္ မဂ္ ဖုိလ္တရားထူးမ်ားကိုလည္း ရခြင့္ရွိေပသည္။ 


(၅) ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းေယာက္်ားႏွင့္ ရဟန္းမိန္းမမ်ား လုိက္နာက်င့္သံုးရန္အတြက္ သိကၡာပုဒ္(၀ိနည္းဥပေဒ) မ်ားကို သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းထား၏။
ထုိသိကၡာပုဒ္မ်ားကို တမင္လြန္က်ဴးလုိစိတ္ျဖင့္ လြန္က်ဴးျခင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အာဏာ(အာဏာပါတိေမာက္) ေတာ္ကို ပစ္ပယ္ရာေရာက္၏။
ထုိသို႔ လြန္က်ဴးျခင္းေၾကာင့္ ၀ိနည္းအျပင္(အာပတ္)သင့္သည္။
ထုိအာပတ္မ်ားကို အေလးအေပါ့(ဂရုကလဟုက) အာပတ္အလုိကိ ျငိမ္ေအာင္ မကုစားသမွ် ကာလပတ္လံု သမထ ၀ိပႆနာ တရားမ်ားကို ၾကိဳးစားအားထုတ္ေသာ္လည္း စ်ာန္ မဂ္ ဖုိလ္ တရားထူးမ်ားကို မရနုိင္သည့္အျပင္ ေသဆံုးေသာအခါ၌လည္း သုဂတိဘံုဘ၀မ်ားကို ရရွိႏုိင္မည္မဟုတ္၊
အာပတ္တန္းလန္းႏွင့္ ေသဆံုးသြားပါက အပါယ္သို႔ မုခ်က်ေရာက္ရမည္ျဖစ္၏။
ေဖာ္ျပပါ အႏၱရာယ္(၅)မ်ိဳးသည္ ပစၥဳပၸန္ဘ၀၌ စ်ာန္ မဂ္ ဖုိလ္ တရားထူးမ်ားႏွင့္ တမလြန္ဘ၀၌ သုဂတိဘံုဘ၀မ်ားကို မရႏုိင္ေအာင္ တားဆီးေႏွာင့္ယွက္တတ္သျဖင့္ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ခ်မ္းသာသုခမ်ား ဆံုးရူံးနစ္နာရ၏၊ 


သို႔ျဖစ္၍ ထုိအႏၱရာယ္(၅)မ်ိဳးမွ ကင္းလြတ္ေအာင္ အထူးပင္ ၾကိဳးစားေရွာင္ရွားသင့္ၾကသည္။
ထုိအႏၱရာယ္မ်ားမွ ေရွာင္ရွားႏုိင္ေရးမွာလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔၏ ၾကည္လင္ေသာ အသိအျမင္မ်ဳိးရွိမွသာ ျဖစ္ႏုိင္မည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္ရျခင္းသည္ အလြန္တန္ဖုိးရွိေသာ ဘ၀ရတနာကို ပိုင္ဆုိင္ရရွိႏုိင္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။

(ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ (အဆင့္ျမင့္) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။)
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

“အနတၱလကၡဏာတရားေတာ္”

ရဟန္းတုိ႔ ----- ရုပ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရုပ္မွာ အတၱမရွိ၊ ရုပ္သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ဤရုပ္သည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ “ငါ၏ရုပ္သည္ ဤသို႔အေကာင္ခ်ည္းျဖစ္ေစ၊ ဤသို႔အဆိုးမျဖစ္ေစႏွင့္”ဟု မိမိအလုိက်ေအာင္ ရုပ္တုိ႔၌ စီမံခန႔္ခြဲႏုိင္ရာ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ - ရုပ္သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္သာ နာက်င္ျခင္းလည္း ျဖစ္ရ၏။ “ငါ၏ရုပ္သည္ ဤသို႔အေကာင္းခ်ည္းျဖစ္ေစ၊ ဤသို႔ အဆုိးမျဖစ္ေစႏွင့္”ဟု ရုပ္တုိ႔၌ ေတာင့္တ၍လည္း မရႏုိင္ေပ။ ရဟန္းတုိ႔ ----- ေ၀ဒနာသည္ အတၱမဟုတ္၊ ေ၀ဒနာမွာ အတၱမရွိ၊ ေ၀ဒနာသည္ အတၱျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ဤေ၀ဒနာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ “ငါ၏ေ၀ဒနာသည္ ဤသို႔အေကာင္ခ်ည္းျဖစ္ေစ၊ ဤသို႔အဆိုးမျဖစ္ေစႏွင့္”ဟု မိမိအလုိက်ေအာင္ ေ၀ဒနာတုိ႔၌ စီမံခန႔္ခြဲႏုိင္ရာ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ - ေ၀ဒနာသည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္သာ နာက်င္ျခင္းလည္း ျဖစ္ရ၏။ “ငါ၏ေ၀ဒနာသည္ ဤသို႔အေကာင္းခ်ည္းျဖစ္ေစ၊ ဤသို႔ အဆုိးမျဖစ္ေစႏွင့္”ဟု ေ၀ဒနာတုိ႔၌ ေတာင့္တ၍လည္း မရႏုိင္ေပ။ ရဟန္းတုိ႔ ----- သညာသည္ အတၱမဟုတ္၊ သညာမွာ အတၱမရွိ၊ သညာသည္ အတၱျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ဤသညာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ “ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔အေကာင္ခ်ည္းျဖစ္ေစ၊ ဤသို႔အဆိုးမျဖစ္ေစႏွင့္”ဟု မိမိအလုိက်ေအာင္ သညာတုိ႔၌ စီမံခန႔္ခြဲႏုိင္ရာ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ - သညာသည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္သာ နာက်င္ျခင္းလည္း ျဖစ္ရ၏။ “ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔အေကာင္းခ်ည္းျဖစ္ေစ၊ ဤသို႔ အဆုိးမျဖစ္ေစႏွင့္”ဟု သညာတုိ႔၌ ေတာင့္တ၍လည္း မရႏုိင္ေပ။ ရဟန္းတုိ႔ ----- သခၤါရသည္ အတၱမဟုတ္၊ သခၤါရမွာ အတၱမရွိ၊ သခၤါရသည္ အတၱျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ဤသခၤါရသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ “ငါ၏သခၤါရသည္ ဤသို႔အေကာင္ခ်ည္းျဖစ္ေစ၊ ဤသို႔အဆိုးမျဖစ္ေစႏွင့္”ဟု မိမိအလုိက်ေအာင္ သခၤါရတုိ႔၌ စီမံခန႔္ခြဲႏုိင္ရာ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ - သခၤါရသည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္သာ နာက်င္ျခင္းလည္း ျဖစ္ရ၏။ “ငါ၏သခၤါရသည္ ဤသို႔အေကာင္းခ်ည္းျဖစ္ေစ၊ ဤသို႔ အဆုိးမျဖစ္ေစႏွင့္”ဟု သခၤါရတုိ႔၌ ေတာင့္တ၍လည္း မရႏုိင္ေပ။ ရဟန္းတုိ႔ ----- ၀ိညာဥ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ၀ိညာဥ္ရမွာ အတၱမရွိ၊ ၀ိညာဥ္သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ဤ၀ိညာဥ္သည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ “ငါ၏၀ိညာဥ္သည္ ဤသို႔အေကာင္ခ်ည္းျဖစ္ေစ၊ ဤသို႔အဆိုးမျဖစ္ေစႏွင့္”ဟု မိမိအလုိက်ေအာင္ ၀ိညာဥ္တုိ႔၌ စီမံခန႔္ခြဲႏုိင္ရာ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ - ၀ိညာဥ္သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္သာ နာက်င္ျခင္းလည္း ျဖစ္ရ၏။ “ငါ၏၀ိညာဥ္သည္ ဤသို႔အေကာင္းခ်ည္းျဖစ္ေစ၊ ဤသို႔ အဆုိးမျဖစ္ေစႏွင့္”ဟု ၀ိညာဥ္တုိ႔၌ ေတာင့္တ၍လည္း မရႏုိင္ေပ။ ရဟန္းတုိ႔ ----- ရုပ္သည္ ျမဲသေလာ၊ မျမဲသေလာဟု ေမးေတာ္မူရာ “မျမဲပါ အရွင္ဘုရား”ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏။ မျမဲေသာရုပ္သည္ ဆင္းရဲေလာ၊ ခ်မ္းသာေလာဟု ေမးေတာ္မူရာ “ဆင္းရဲျဖစ္ပါသည္ အရွင္ဘုရား”ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏၊ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ရုပ္ကို “ဤရုပ္သည္ ငါ၏ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤရုပ္သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤရုပ္သည္ ငါ၏အတၱတည္း”ဟု စြဲယူျခင္းငွါ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာဟု ေမးေတာ္မူျပန္ရာ “မသင့္ေလ်ာ္ပါ အရွင္ဘုရား”ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏။ ထုိ႔အတူပင္ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ၀ိညာဥ္ တုိ႔ကိုလည္း အေမးအေျဖ ျပဳလုပ္ေတာ္မူသည္။ ရဟန္းတုိ႔ ----- ထို႔ေၾကာင့္ အတိတ္ရုပ္၊ အနာဂတ္ရုပ္၊ ပစၥဳပၸန္ရုပ္၊ မိမိသႏၱာန္၌ ျဖစ္ေသာရုပ္၊ သူတပါးသႏၱာန္၌ ျဖစ္ေသာရုပ္၊ ၾကမ္းတမ္းေသာရုပ္၊ ႏူးညံ့ေသာရုပ္၊ ယုတ္ညံ့ေသာရုပ္၊ ေကာင္းျမတ္ေသာရုပ္၊ အနီး၌ျဖစ္ေသာရုပ္၊ အေ၀း၌ျဖစ္ေသာရုပ္ တည္းဟူေသာ ဤရုပ္အလံုးစံုကို “ငါ၏ဥစၥာမဟုတ္၊ ငါမဟုတ္၊ ငါ၏အတၱမဟုတ္”ဟု ဟုတ္မွန္သည့္အတုိင္း ေကာင္းစြာ ပညာျဖင့္ ရူျမင္ရမည္။ ထို႔အတူပင္ အတိတ္၊ အနာဂတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊ မိမိသႏၱာန္၊ သူတပါးသႏၱာန္၊ အၾကမ္း၊ အႏု၊ အယုတ္၊ အျမတ္၊ အနီး၊ အေ၀းျဖစ္ေသာ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ၀ိညာဥ္တုိ႔ကိုလည္း “ငါ၏ ဥစၥာမဟုတ္၊ ငါမဟုတ္၊ ငါ၏အတၱမဟုတ္”ဟု ဟုတ္မွန္သည့္အတုိင္း ေကာင္းစြာ ပညာျဖင့္ ရူျမင္ရမည္။ ရဟန္းတုိ႔ ----- ဤသို႔ ရူျမင္သည္ရွိေသာ္ အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတရွိေသာ အရိယာသာ၀ကသည္ ရုပ္၌လည္းျငီးေငြ႕၏၊ ေ၀ဒနာ၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ သညာ၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ သခၤါရတုိ႔၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ၀ိညာဥ္၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ျငီးေငြ႕ျခင္းေၾကာင့္ ခႏၶာငါးပါးတုိ႔၌ တပ္မက္ျခင္း ကင္း၏၊ မတပ္မက္ျခင္းေၾကာင့္ ကိေလသာတုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္၏။ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျပီးသည္ရွိေသာ္ “ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျပီ”ဟု ပစၥေ၀ကၡဏာဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ေနာက္ထပ္ တဖန္ ပဋိသေႏၶေနမူကုန္ျပီ၊ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္သံုးအပ္ျပီးျပီ၊ မဂ္ကိစၥကို ျပဳအပ္ျပီးျပီ၊ ဤမဂ္ဉာဏ္ ရရွိေရးအတြက္ အျခားတပါး အားထုတ္ျပဳလုပ္ဖြယ္ ကိစၥ မရွိေတာ့ျပီဟု သိ၏။ ဤသို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အနတၱလကၡဏသုတ္ေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူျပီးသည္ရွိေသာ္ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းတို႔သည္ လြန္စြာႏွစ္သက္ၾကကုန္၏၊ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ၾကကုန္၏၊ ဤေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားျပီးဆံုးသည္ရွိေသာ္ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းတုိ႔သည္ စြဲလမ္းမူမရွိဘဲ အာသေ၀ါတရားတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ၾကေလကုန္၏။ ထိုအခါ၀ယ္ ဤေလာက၌ ဘုရားအပါအ၀င္ ရဟႏၱာေျခာက္ဆူ ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္၍ လာကုန္၏။ 

(ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ (အဆင့္ျမင့္) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။)
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

“အနတၱလကၡဏသုတ္ေတာ္အေၾကာင္း”

ေလာဘစေသာ ကိေလသာတုိ႔သည္ အာရုံ (၆)ပါးတုိ႔ကို စြဲလမ္းတတ္ၾက၏။ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔၌ ကိေလသာတရားတုိ႔ ထူေျပာမ်ားျပားလ်က္ ရွိၾကသည္။ အစြဲတရားျပင္းထန္ၾကသည္၊ မိမိကိုယ္ခႏၶာကို အသက္၊ လိပ္ျပာ၊ ၀ိညာဥ္ေကာင္ဟု စြဲလမ္းေသာ အတၱစြဲသည္ အခြာရ အခက္ခဲဆံုး အျပင္းထန္ဆံုးေသာ အစြဲျဖစ္သည္။ သတၱ၀ါတုိ႔ကို ဒုကၡအေပးဆံုးလည္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားမပြင့္မီက ဘုရားဟု အမည္ခံေနသူမ်ားလည္း အတၱ၀ါဒ ရွိသူခ်ည္းသာ ျဖစ္ၾက၏။ အတၱစြဲကို ခြာပစ္ႏုိင္ဖုိ႔မွာ သစၥာေလးပါးတရားကို ကိုယ္တုိင္ သိရွိမွသာ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ သမၼာသမၺဳဒၶ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သစၥာေလးပါး တရားကို ကိုယ္ေတာ္တုိင္လည္းထုိးထြင္း၍ သိေတာ္မူခဲ့ျပီး သူတပါးကိုလည္း သိေအာင္ ေဟာေျပာႏုိင္ေလသည္။ 

ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူျပီးေနာက္ (၂)လအၾကာ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔တြင္ သစၥာေလးပါး တရားကို ေဟာၾကား ေဖာ္ျပရာျဖစ္ေသာ ဓမၼစၾကာသုတ္ေတာ္ကို ထုတ္ေဖာ္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ရာ အရွင္ေကာ႑ညမေထရ္ႏွင့္ ျဗဟၼာ (၁၈)ကုေဋ၊ နတ္ေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔ ေသာတာပန္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ၀ိစိကိစၦာႏွင့္ သကၠာယဒိ႒ိအတၱစြဲတုိ႔ ျပဳတ္သြားခဲ့ၾကသည္။ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ည မဇၥ်ိမယာမ္တြင္ သာတာဂိရႏွင့္ ေဟမ၀တနတ္မင္းတုိ႔သည္ အျခံအရံ နတ္ဘီလူးတစ္ေထာင္ႏွင့္အတူ ေရာက္လာၾကကာ ပုစၦာ(၁၀)ခ်က္ကို ေမးေလွ်ာက္ၾကသည္။

 ျမတ္စြာဘုရား ေျဖၾကားေတာ္မူျပီးေသာအခါ
 ေသာတာပန္ဘ၀သို႔ ေရာက္ၾကျပန္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ က်န္ ပဥၥ၀ဂၢီတုိ႔အား ကမၼ႒ာန္းတရားအားထုတ္ေစျပီး ကိုယ္ေတာ္တုိင္ တရားျပေတာ္မူရာ ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔တြင္ အရွင္၀ပၸ၊ ၂-ရက္ေန႔တြင္ အရွင္ဘဒၵိယ၊ ၃-ရက္ေန႔တြင္ အရွင္မဟာနာမ္၊ ၄-ရက္ေန႔တြင္ အရွင္အႆဇိ မေထရ္တုိ႔ ေသာတာပန္ အသီးသီး ျဖစ္ၾကျပန္သည္။ သာသနာပကာလတြင္ ဉာဏ္အားၾကီးေသာ သူတို႔သည္ သာမာန္အားျဖင့္ အနိစၥလကၡဏာ၊ ဒုကၡလကၡဏာကို သိျမင္ႏုိင္ၾကေသာ္လည္း အနတၱလကၡဏာကိုကား ထုိးထြင္း၍ မသိႏုိင္ၾကေပ။ အနတၱတရားသည္ လြန္စြာ သိျမင္ရန္ ခက္ခဲ နက္နဲ ႏူးညံ့လွေသာ တရားျဖစ္သည္။ ဘုရားျဖစ္ရာ ကာလႏွင့္ ဘုရားသာသနာေတာ္အတြင္း၌သာ ျမင္ႏုိင္ထင္ႏုိင္ေသာ တရားျဖစ္သည္။ အနတၱအျမင္ ၾကည္လင္စြာထင္မွ အတၱျပဳတ္မည္။ အတၱကင္းကြာမွ ဘဂၤဉာဏ္ ဘယဉာဏ္ အာဒီန၀ဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ ရင့္သန္၍ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကို ရႏုိင္သည္၊ နိဗၺာန္ကို ျမင္ႏုိင္သည္။ 

အနတၱလကၡဏာသုတ္ေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္၊ ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၅-ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔တြင္ ဗာရာဏသီျပည္ အနီး မိဂဒါ၀ုန္ေတာ၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ ေသာတာပန္အရိယာ သာ၀ကမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦး တုိ႔အား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ခႏၶာငါးပါး ရုပ္နာမ္တရားတုိ႔သည္ အတၱမဟုတ္၊ အတၱမဟုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ကိုယ့္အလုိသို႔မပါ၊ လုိရာမျဖစ္၊ အနိစၥအစစ္အမွန္ ဒုကၡအစစ္အမွန္တုိ႔သာျဖစ္ကုန္၏။ အနိစၥအစစ္ ဒုကၡအစစ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း အႏွစ္သာရ ရွာမရႏုိင္၊ လံုး၀အစိုးမရသည့္ သေဘာတရားစုတို႔သာတည္းဟု အနတၱလကၡဏသုတၱန္ျဖင့္ ခႏၶာငါးပါးကို လကၡဏာေရး ၃-ပါးတင္၍ ေဟာညႊန္ျပသေတာ္မူခဲ့သည္။ ဤသုတ္ေတာ္ျပီးဆံုးေသာအခါ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးလံုးပင္ တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိတည္းဟူေသာ ပပဥၥတရားမ်ားကို အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္၍ ရဟႏၱာျမတ္ၾကီးမ်ားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ၾကသည္။ ဤသုတ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဤေလာက၀ယ္ ဘုရားရွင္အပါအ၀င္ ရဟႏၱာေျခာက္ပါး ေပၚထြက္ခဲ့သည္။ “ရဟႏၱာ အစ အနတၱလကၡဏသုတ္ေတာ္က”ဟု မွတ္တမ္းတင္ ကမၸည္းထုိးရသည့္ သုတ္ေတာ္ျမတ္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ 

(ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ (အဆင့္ျမင့္) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။)
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

“ဘုရားစစ္ ဘုရားမွန္ ဟုတ္၊ မဟုတ္ နတ္မင္းတုိ႔ ေဆြးေႏြးျခင္း - ေဟမ၀တသုတ္”

ျမတ္စြာဘုရားသည္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္၊ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ ညသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္၌ ဓမၼစၾကာ တရားေဒသနာေတာ္ကို ေဟာေျပာမူျပီးဆံုးခဲ့သည္။ ထုိတရားပြဲၾကီး၌ နတ္ ျဗဟၼာပရိသတ္ထဲတြင္ သာတာဂိရ နတ္မင္းၾကီးလည္းပါ၀င္သည္။ သာတာဂိရနတ္မင္းၾကီးသည္ မိမိ၏ အျခံအရံ နတ္ဘီလူး ပရိသတ္ငါးရာႏွင့္အတူ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္ကို နာၾကားရပါေသာ္လည္း တစံုတခု မဂ္ဖုိလ္ တရားထူးကို မရခဲ့ေခ်။ ထုိသို႔ မရႏုိင္ျခင္းမွာ တရားေတာ္ကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မနာယူႏုိင္ဘဲ ေနာက္ဆန္တင္းနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္မွာ လြန္စြာနက္နဲဆန္းၾကယ္လွသျဖင့္ မိမိ၏သူငယ္ခ်င္း ေဟမ၀တနတ္မင္းအား တရားနာေစခ်င္လွသည္၊ ယခုအခါ သူငယ္ခ်င္း မပါလာသျဖင့္ တရားနာရန္ စိတ္မေျဖာင့္ဘဲ ရွိေနေသာေၾကာင့္ တရားထူး မရႏုိင္ခဲ့ေပ။ သာတာဂိရနတ္မင္းႏွင့္ ေဟမ၀တနတ္မင္း အေလ်ာင္းလ်ာ အမ်ိဳးသားႏွစ္ဦးတို႔သည္ ကသပဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ေတာ္မူျပီးေနာက္ သာသနာေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ဂႏၳဓုရတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ၾကရာ စာေပပရိယတ္ လြန္စြာတတ္ကြ်မ္းၾကသည္၊ ၀ိနည္းအရာ လြန္စြာကြ်မ္းက်င္ၾကသည္၊ ကိုယ္က်င့္သိကၡာေကာင္းမြန္ျပီး စာေပအရာ ေက်ာ္ၾကားၾကသည္။ ေတာရြာ ေက်ာင္းတုိက္တခု၌ ဓမၼ၀ါဒီရဟန္းႏွင့္ အဓမၼ၀ါဒီရဟန္း ႏွစ္ပါးတုိ႔ရွိၾကသည္။ အဓမၼ၀ါဒီရဟန္းသည္ သိကၡာပုဒ္ကို လြန္က်ဴးသည္၊ ဓမၼ၀ါဒီရဟန္းက မေလ်ာက္ပတ္ေၾကာင္း ေျပာဆုိေသာအခါ အဓမၼ၀ါဒီရဟန္းက လက္မခံဘဲ ျငင္းပယ္သျဖင့္ မေထရ္ၾကီးႏွစ္ပါးထံ အဆံုးအျဖတ္ခံရန္ ေရာက္လာၾကသည္၊ အဓမၼ၀ါဒီရဟန္းသည္ မိမိရူံးနိမ့္မွာ ေသခ်ာေၾကာင္း သိသျဖင့္ မေထရ္တုိ႔ထံ ကပ္ေရာက္ျပဳစုလုပ္ေကြ်းကာ မိမိကို အႏုိင္ေပးရန္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္၏၊ မေထရ္ႏွစ္ပါးတုိ႔ကလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ေတာင္းပန္ျခငး္ေၾကာင့္ လုိက္ေလ်ာခဲ့ၾက၏၊ မေထရ္ၾကီးတုိ႔သည္ ၾကိဳတင္စီစဥ္ထားသည့္အတုိင္း အဓမၼ၀ါဒီရဟန္းကို အႏုိင္ေပးခဲ့ေလသည္။ ဓမၼ၀ါဒီရဟန္းလည္း မေထရ္ႏွစ္ပါးတုိ႔၏ အဆံုးအျဖတ္ကို ၾကားရေသာအခါ သာသနာ့မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ဘဲ ပုဂၢိဳလ္မ်က္ႏွာကိုသာၾကည့္ကာ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသျဖင့္ ကႆပျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္ကား ပ်က္စီးျခင္းမလွ ပ်က္စီးရေခ်ျပီတကားဟု ငိုေၾကြးေျပာဆုိလ်က္ ထုိ၀ိနည္းဓိုရ္တို႔ထံမွ ထြက္ခြာသြားေလသည္။ မေထရ္ၾကီးႏွစ္ပါးတုိ႔သည္လည္း “ငါတုိ႔သည္ အလဇၨီဒုႆီလပုဂၢိဳလ္ကို ငဲ့ညွာေစာင့္ေရွာက္လ်က္ သာသနာေတာ္တည္းဟူေသာ ရတနာျမတ္ၾကီးကို ထံုးအုိင္ ေခ်ာက္ကမ္းပါး၌ ပစ္ခ်မိခဲ့ေလျပီတကား”ဟု ေနာင္တ တဖန္ ပူပန္စိတ္ျဖင့္ ေသဆံုးခဲ့ၾကရာ မေထရ္တစ္ပါးက ဟိမ၀ႏၱာေတာအတြင္း ေဟမ၀တေတာင္၌ ေဟမ၀တမည္ေသာ နတ္ဘီလူးမင္းျဖစ္ေလသည္၊ အျခားတပါးမွာ မဇၥ်ိမေဒသအတြင္း သာတမည္ေသာေတာင္၌ သာတာဂိရအမည္ရွိေသာ နတ္ဘီလူးမင္း ျဖစ္ေလ၏၊ နတ္ဘီလူးပရိသတ္ (၅၀၀)စီ အျခံအရံရွိ၏။ ထုိနတ္ဘီလူးမင္းၾကီး ႏွစ္ဦးမွာ (၂၈)ဦးေသာ နတ္စစ္သူၾကီးတုိ႔တြင္ ပါ၀င္သျဖင့္ တန္ခိုးလြန္စြာၾကီးၾက၏၊ တလလွ်င္ ရွစ္ၾကိမ္ ဟိမ၀ႏၱာေတာအတြင္း ေဆးဒန္းျမင္းသိလာေက်ာက္အျပင္၀ယ္ နာဂ၀တီအမည္ရွိသာ မ႑ပ္၌ နတ္အစည္းအေ၀း က်င္းပျမဲျဖစ္၏၊ ထုိအစည္းအေ၀းပြဲသို႔ နတ္ဘီလူးမင္းႏွစ္ဦး တက္ေရာက္လာရာ အခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ဆံုၾကျပီး ေရွးျဖစ္ေဟာင္း ျပန္ေျပာင္း သတိရသျဖင့္ လြန္စြာရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ၾကကုန္၏၊ တဦးႏွင့္တဦး အေၾကာင္းကိစၥထူးပါကလည္း အသိေပးၾကရန္ ကတိက၀တ္ျပဳထားၾကကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ လူ႔ျပည္၌ ပဋိသေႏၶယူေတာ္မူေသာအခါ၊ ဖြားျမင္ေတာ္မူေသာအခါ၊ ေတာထြက္ေတာ္မူေသာအခါ၊ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူေသာအခါတုိ႔၌ ထူးျခားအံ့ၾသဖြယ္ နိမိတ္ၾကီး (၃၂)ပါးတုိ႔ ထင္ရွားစြာ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ္လည္း နတ္ဘီလူးမင္းတုိ႔သည္ မသိလုိက္ၾကကုန္၊ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ ေဟာေတာ္မူေသာအခါ၌လည္း လြန္စြာအံ့ၾသဖြယ္ နိမိတ္ၾကီး (၃၂)ပါးတုိ႔ ေပၚေပါက္လာသည္၊ ထိုအခါမွ သာတာဂိရနတ္မင္း ျမင္ေတြ႕လတ္၍ တရားပြဲသို႔ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္ေလသည္။ မိမိသူငယ္ခ်င္းကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသျဖင့္ တရားထူးမရလုိက္ေပ။ ဤတရားပြဲအေၾကာင္းကို ေဟမ၀တနတ္မင္းအား ေျပာျပရန္ အေျခြအရံမ်ားႏွင့္ ထြက္ခြာလာခဲ့၏။ ေဟမ၀တနတ္မင္းအဖုိ႔မွာလည္း ဤယေန႔သည္ ထူးထူးျခားျခား အံ့ဖြယ္သရဲ ျဖစ္ေပၚေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္၊ ဟိမ၀ႏၱာေတာလံုး ပင္လံုးကြ်တ္ ပြင့္ေသာ ပန္းမ်ိဳးစံုတုိ႔ျဖင့္ လွပေနသည္။ သူငယ္ခ်င္း သာတာဂိရကို ေခၚ၍ ႏွစ္ဦးသား ေပ်ာ္ျမဴးၾကမည္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင္ ့ထြက္လာခဲ့သည္။ နတ္မင္းၾကီး ႏွစ္ဦးတုိ႔သည္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕ ေကာင္းကင္ျပင္၀ယ္ ရင္ဆုိင္ေတြ႕ၾကသည္။ မိမိတုိ႔ ေတြ႕ၾကံဳရေသာ အံ့ၾသဖြယ္ရာမ်ားကို ေျပာၾကားၾကရာ သာတာဂိရနတ္မင္းက ေလာကသံုးပါးတြင္ ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူလာ၍ ဓမၼစၾကာသုတ္ေတာ္ကို ယေန႔စတင္ ေဟာၾကားေတာ္မူျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေလာကဓာတ္ တစ္ေသာင္းသို႔ “သဗၺညုဘုရားရွင္ျဖစ္ျပီ”ဟု ရဲ၀န္႔စြာ ၀န္ခံေတာ္မူေၾကာင္း ေျပာျပ၏။ ဘုရားဆုိတုိင္း လြယ္လြယ္ႏွင့္ ယံုၾကည္ေလ့မရွိေသာ ေဟမ၀နတ္မင္းႏွင့္ သာတာဂိရနတ္မင္းတုိ႔သည္ ဘုရားစစ္ ဘုရားမွန္ဆုိသည္မွာ မည္သည့္ ဂုဏ္ထူး၀ိေသသ အရည္အခ်င္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ရမည္နည္းဟူေသာ စကားရပ္ကို အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးၾကကုန္၏။ 
အေဆြေတာ္ ေဟမ၀တ - ယေန႔ကား လျပည့္ဥပုသ္ေန႔တည္း၊ စၾက၀ဠာတစ္ေသာင္းမွ တရားနာလာေရာက္ၾကကုန္ေသာ နတ္ ျဗဟၼာတုိ႔၏ ကိုယ္ေရာင္၊ ၾကယ္ လ နကၡတ္တုိ႔၏အေရာင္၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေရာင္ျခည္ေတာ္တုိ႔ျဖင့္ ဇမၺဴဒိပ္ကြ်န္းလံုးကို အလွဆံုးတန္ဆာဆင္ထားသည့္ပမာ အလြန္သာယာေသာ ညအခါျဖစ္၏၊ ဘုရားဟုတ္သေလာ၊ မဟုတ္သေလာဟု ေတြးေတာယံုမွား စိတ္မ်ားမေနပါလင့္၊ လာ - သြားၾကပါစို႔၊ ဂုဏ္ေက်းဇူးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ေဂါတမႏြယ္ဖြား ျမတ္စြာဘုရားကို သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ၾကပါစို႔။ 

အေဆြေတာ္ သာတာဂိရ - သင္ဖူးေတြ႕ခဲ့ရေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ စိတ္ေတာ္သည္ သတၱ၀ါအားလံုးတုိ႔၌ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း အလွ်င္းမရွိ၊ ပကတိေသာ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုပါ၏ေလာ၊ သင္ ဖူးေတြ႕ခဲ့ရေသာ ဘုရားေဂါတမသည္ ဣ႒ာရုံ အနိ႒ာရုံတုိ႔၌ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္းျဖစ္ပါေသးသေလာ၊ ကာမ၀ိတက္ ဗ်ာပါဒ၀ိတက္ ၀ိဟိ ံသာ ၀ိတက္တုိ႔ကို ပယ္ရွားႏုိင္သူ ျဖစ္ပါသေလာ၊ အျခားေသာ မည္သည့္ ဂုဏ္ထူး မ်ားႏွင့္လည္း ျပည့္စံုပါေသးသနည္း။ 

အေဆြေတာ္ ေဟမ၀တ - ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားသည္ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသူျဖစ္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဣ႒ာရုံ၊ အနိ႒ာရုံတုိ႔၌ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း ကင္းေတာ္မူပါ၏၊ ၀ိတက္တရားတုိ႔ကို ပယ္ရွားကင္းရွင္း ႏုိင္နင္းေအာင္ ျပဳအပ္ျပီးသူ ျဖစ္ပါ၏၊ အျခားသူတုိ႔ ကိုယ္ႏူတ္ျဖင့္မေပးေသာ ပစၥည္းဥစၥာကိုလည္း ယူေတာ္မမူ၊ သတၱ၀ါတုိ႔၌ သတ္ျဖတ္ညွဥ္းဆဲျခင္း ဒုစရုိက္မူမွ ကင္းေ၀းေတာ္မူ၏၊ ငါးျဖာေသာအာရုံ ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ ခံုမင္ျငိကပ္တြယ္တာတတ္ေသာ စိတ္လည္း မရွိ၊ နီ၀ရဏငါးပါး စြန္႔ပယ္ရွားလ်က္ စ်ာန္ သမာပတ္ကို အျမဲ၀င္စားေတာ္မူ၏၊ မဟုတ္မမွန္ေသာစကား၊ ၾကမ္းတမ္း ယုတ္မာေသာစကား၊ ကုန္းတုိက္စကားမ်ားကိုလည္း မေျပာၾကားေပ၊ အက်ိဳးရွိ မွန္ကန္ေသာ စကားကိုသာ ေျပာၾကားေတာ္မူေလ့ရွိ၏၊ ၀တၳဳအာရုံ ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ ခံုမင္ တပ္မက္ျခင္းတည္းဟူေသာ အဘိဇၥ်ာတရားမ်ားမွလည္း လြန္ေျမာက္ျပီးသူျဖစ္၏၊ ခပ္သိမ္းေသာ တရားတို႔ကို ကိုယ္တုိင္ထုိးထြင္း သိျမင္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ စကၡဳငါးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူ၏၊ ေရွးေရွးက ပြင့္ေတာ္မူျပီးေသာ ဘုရားတကာ ျပည့္စံုရာေသာ ၀ိဇၨာမ်က္စိႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေတာ္မူ၏၊ နိဗၺာန္သြားေၾကာင္း ေျခေကာင္းသဖြယ္ စင္ၾကယ္ေသာ စရဏတရား တဆယ့္ငါးပါးႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေတာ္မူပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ သႏၱာန္ေတာ္၀ယ္ ကိေလသာ အာသေ၀ါတရား အလံုးစံု ကုန္ခန္းျပီး ျဖစ္ေတာ္မူပါ၏၊ သံသရာ၀ယ္ ေနာက္ထပ္ တဖန္ ပဋိသေႏၶေနရျခင္း ဘ၀သစ္၌ ျဖစ္ရျခင္း မရွိေတာ့ပါ။ 

အေဆြေတာ္ သာတာဂိရနတ္မင္း - သင္ ယေန႔ည ဖူးေတြ႕ရေသာ ေဂါတမႏြယ္ဖြား ျမတ္စြာဘုရားသည္ကား သင္ေျပာခဲ့ေသာ ဂုဏ္တုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုပါမူ ဘုရားစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္ေပျပီ၊ ဘုရားစစ္ ဘုရားမွန္ဟူသည္ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူျမဲျဖစ္၏၊ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံ ကံသံုးပါးလံုး သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေတာ္မူျမဲ ျဖစ္၏၊ ၀ိဇၨာသံုးပါး ၀ိဇၨာရွစ္ပါး စရဏတဆယ့္ငါးပါးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူျမဲ ျဖစ္၏။ 

အေဆြေတာ္ သာတာဂိရနတ္မင္း - လာ သြားၾကစို႔၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လကၡဏာေတာ္ၾကီးငယ္တုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူျပီး ကိုယ္တြင္းကိုယ္ပ ရန္ဟူသမွ် တုိက္ဖ်က္ျခင္းငွါ စြမ္းႏုိင္ေသာ လံု႔လ ၀ီရိယ ရွိေတာ္မူ၏၊ ခႏၶာကိုယ္ မွ်တရုံအတြက္ ဆြမ္းတထပ္တည္းကိုသာ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၏၊ အစာအာဟာရ၌ ေလာလုပၸတဏွာကို ပယ္သတ္ျပီးျဖစ္၏၊ မဂ္ဉာဏ္ေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူကာ ဆိတ္ျငိမ္ရာေတာအရပ္၌ စ်ာန္၀င္စား၍ ေနေလ့ရွိေတာ္မူ၏၊ ေလာကဓံတရားတုိ႔ကိုလည္း ခံႏုိင္ေတာ္မူျပီး တစ္ေသာင္းေသာ ေလာကဓာတ္၌ တစ္ဆူတည္းသာ ပြင့္ေပၚေတာ္မူလာေသာ ေဂါတမႏြယ္ဖြား ျမတ္စြာဘုရားထံေမွာက္သို႔ သြားေရာက္ခ်ဥ္းကပ္ခါ ေသမင္း၏ေက်ာ့ကြင္းႏွင့္တူေသာ ေတဘူမက ၀ဋ္ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ရာအမွန္ နိဗၺာန္တရားေတာ္ျမတ္ကုိ ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းၾကပါကုန္စုိ႔။ 

အထက္ပါအတုိင္း နတ္မင္းၾကီးႏွစ္ဦးတုိ႔သည္ ဘုရားစစ္ဘုရားမွန္တုိ႔၏ ဂုဏ္ အဂၤါ လကၡဏာတုိ႔ကို ေဖာ္ျပဆန္းစစ္ကာ ေက်နပ္အားရလွသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရွိရာ ဣသိပတန မိဂဒါ၀ုန္ေတာသို႔ နတ္ဘီလူးတစ္ေထာင္ ျခံရံလ်က္ ဘုရားဖူး တရားနာရန္ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္တြင္ ေရာက္ရွိလာၾက ေလသည္။ ထုိနတ္ဘီလူးတုိ႔ ေရာက္ရွိလာခ်ိန္တြင္ ဘုရားရွင္မွာ ဓမၼစၾကာတရား ေဟာၾကားေတာ္မူစဥ္က သီတင္းသံုးေတာ္မူသည့္ တင္ပလႅင္ကိုပင္ မဖ်က္ရေသးေခ်၊ နတ္မင္းႏွစ္ဦး တုိ႔သည္ ဘုရားရွင္အား ရွိခိုးခြင့္ပန္၍ ေဟမ၀တနတ္မင္းက အေမးပုစၦာျပႆနာရပ္မ်ားကို ေလွ်ာက္ထားသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟမ၀တသုတၱန္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူရာ အေျခြအရံနတ္သား တစ္ေထာင္ႏွင့္တကြ နတ္ဘီလူးႏွစ္ဦးလံုး ေသာတာပန္ တည္သြားၾကေလသည္။ 

(ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ (အဆင့္ျမင့္) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။)
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ဗုဒၶဘာသာအလံေတာ္အေၾကာင္း

အျပာသဒၶါ၊ အ၀ါျမင့္ျမတ္ နီမွာပညာ၊ ျဖဴေရာင္၀င္း၀င္း စင္ၾကယ္ျခင္းတည္း တဏွာကင္းေျပာင္း လိေမၼာ္ေရာင္ႏွင့္ ေရာင္စဥ္ျဖာျဖာ သေကၤတာမွာ အရိယာ၏ ေဖာ္ညႊန္းဂုဏ္ရည္ စာသြန္းစီသည္ လ၀န္းေရာင္ျခည္ ဓမၼေစတီ။ဓမၼေစတီဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာၾကားတဲ့တရားေတာ္ထဲက ဗုဒၶဘာသာအလံေတာ္အေၾကာင္း ဖြဲ႔ဆိုခ်က္ပါ။  
သမိုင္း အလံေတာ္ကို ၁၈၈၅ ခုႏွစ္မွာ သီရိလကၤာႏိုင္ငံ ကိုလံဘိုျမိဳ႕မွာ ကိုလံဘုိေကာ္မတီက ဒီဇိုင္းေရးဆြဲခဲ့ပါတယ္။ ေကာ္မတီမွာ Ven. Hikkaduwe Sri Sumangala Thera (ဥကၠဌ), Ven. Migettuwatte Gunananda Thera, Don Carolis Hewavitharana (အနာဂါရိက ဓမၼပါလအရွင္ ရဲ႕ဖခင္), Andiris Perera Dharmagunawardhana (အရွင္အနာဂါရိက ဓမၼပါလအရွင္ ရဲ႕ မိခင္ဘက္က အဖိုး), William de Abrew, Charles A. de Silva, Peter de Abrew, H. William Fernando, N. S. Fernando and Carolis Pujitha Gunawardena (အတြင္းေရးမႈး) တို႔ ပါဝင္ပါတယ္။ အလံေတာ္ကို ၁၈၈၅ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁၇ ရက္ေန႔ထုတ္ Sarasavi Sandaresa သတင္းစာမွာ စတင္ပံုႏွိပ္ျဖန္႔ခ်ိခဲ့ၿပီး Vesak Day (ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ကဆုန္လျပည့္ေန႔) ျဖစ္တဲ့ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၈ ရက္ေန႔မွာ Kotahena အရပ္မွာရွိတဲ့ Dipaduttamarama မွာ Ven. Migettuwatte Gunananda Thera က လူထုျမင္ကြင္းမွာ ပထမဆံုးလႊင့္တင္ခဲ့ပါတယ္။ 

အဲဒီေန႔ဟာ ျဗိတိသွ်တို႔အုပ္စိုးတဲ့ကာလမွာ ပထမဆံုး Vesak ျပည္သူ႔ရံုးပိတ္ရက္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ Theosophical အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ဥကၠဌျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္ ဂ်ာနယ္လစ္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ဟန္နရီစတီးလ္အိုလ္ေကာ့တ္က အလံေတာ္ရဲ႕ ရွည္လ်ားတဲ့ အတန္းလိုက္ပံုသ႑ာန္ဟာ ေနရာတိုင္းမွာ အသံုးျပဳလို႔ အဆင္မေျပႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္ျမင္တာေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲျပင္ဆင္ဖို႔ အၾကံေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလံေတာ္ရဲ႕ အရြယ္အစားနဲ႔ ပံုသ႑ာန္ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အလံေတြအတိုင္း ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ျပဳျပင္မႈေတြကို သင့္ေတာ္သလိုျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အသစ္ျပင္ဆင္ထားတဲ့ အလံေတာ္ကို ၁၈၈၆ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၈ရက္ေန႔မွာ Sarasavi Sandaresa သတင္းစာမွာပဲ ပံုႏွိပ္ျဖန္႔ေဝခဲ့ၿပီး ၁၈၈၆ ခုႏွစ္ Vesak Day (ကဆုန္လျပည့္ေန႔) မွာ လူထုျမင္ကြင္းမွာ လႊင့္တင္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ၁၈၈၉ ခုႏွစ္မွာ အနာဂါရိက ဓမၼပါလအရွင္နဲ႔ အိုလ္ေကာ့တ္တို႔က ဂ်ပန္ဘုရင္ကို အလံေတာ္ျပသၿပီး ဂ်ပန္ႏိုင္ငံနဲ႔ စတင္မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ၿပီး ေနာက္တဆက္ထဲ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုလည္း ဆက္လက္မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၅ ရက္ေန႔မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ကမာၻ႔ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ညီလာခံ (Conference of the World Fellowship of Buddhists) ဖြင့္ပြဲမွာ တည္ေထာင္သူ ဥကၠဌ ပါေမာကၡႀကီး G P Malasekera က အလံေတာ္ကို ကမာၻတဝွမ္းမွာရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ အလံေတာ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္ဖို႔ အဆိုျပဳပါတယ္။ ဒီအဆိုျပဳခ်က္ကို တညီတညႊတ္ထဲ အဆင့္ဆင့္ျဖန္႔ေဝၾကၿပီး ပ်ံ႔ႏွံ႔သြားပါတယ္။ အေရာင္မ်ား အလံေတာ္မွာပါဝင္တဲ့ အေရာင္ငါးမ်ိဳးဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ကို ရရွိခ်ိန္ ကိုယ္ေတာ္ကေန ကြန္႔ျမဴးထြက္ေပၚတဲ့ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။ ျပာေသာေရာင္ျခည္ (နီလ) = ကရုဏာ၊ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ ႏွင့္ စၾကာ၀ဠာသို႔ ျဖန္႔က်က္ေသာ ေမတၱာေတာ္။ ဝါေသာေရာင္ျခည္ (ပီတ)= အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ ~ အစြန္းေရာက္ျခင္း၊ သတိလက္လြတ္ေနျခင္းမ်ားကို ေရွာင္က်ဥ္ျခင္း။ နီေမာင္းေသာေရာင္ျခည္(ေလာဟိတ)= လက္ေတြ႕က်င့္ၾကံျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား ~ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ အသိဥာဏ္၊ သီလ၊ ကံႏွင့္ ေစာင့္စည္းမႈ။ ျဖဴေသာေရာင္ျခည္ (ၾသဒါတ)= တရားဓမၼ၏ စင္ၾကယ္ျခင္း ~ အခ်ိန္၊ ေနရာ အကန္႔အသတ္တို႔ကို လြန္ေျမာက္၍ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွာ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လမ္းျပျခင္း၊ လိေမၼာ္ေရာင္ျခည္ (မဥၹိ႒)= ဗုဒၶ၏ေဟာၾကားဆံုးမမႈမ်ား ~ အသိဥာဏ္ပညာ။ အလံေတာ္ေပၚက ေျခာက္ခုေျမာက္ ေဒါင္လိုက္လိုင္းကို က်န္တဲ့အေရာင္ငါးမ်ိဳးရဲ႕ ေလးေထာင့္လိုင္းေလးေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ျပဳလုပ္ထားၿပီး အဲဒီလိုင္းဟာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ထဲက အေရာင္ငါးမ်ိဳးေပါင္းစံုမႈကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။ အဲဒီ ေပါင္းစပ္မႈအေရာင္ဟာ “ပဘႆရ” (အလင္းရဲ႕အဓိက အႏွစ္ခ်ဳပ္) ကို ရည္ညႊန္းပါတယ္။ တိဗက္မွာေတာ့ အလံေတာ္ထဲက လိုင္းေတြဟာ (ကမာၻတလႊားက) ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ သကၠန္းအေရာင္မ်ိဳးစံုကို ေအာင္လံတံခြန္တစ္ခုထဲမွာ တစုတစည္းထဲ ေဖာ္ညႊန္းပါတယ္။ တိဗက္ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ သကၠန္းဟာ ၾကက္ေသြးေရာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလံေတာ္မူရင္းပံုစံထဲက လိေမၼာ္ေရာင္ကို တခါတရံ ၾကက္ေသြးေရာင္နဲ႔ အစားထိုးတတ္ၾကပါတယ္။ ဂိုဏ္းဂဏဆိုင္ရာ မူကြဲမ်ား ဂိုဏ္းဂဏခြဲျခားမႈ မရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာအလံေတာ္ကေတာ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ အထက္မွာ တလူလူ လြင့္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ေဟာၾကားသင္ျပတဲ့ ပံုစံကို အသားေပး အေလးထားတဲ့အေနနဲ႔ အလံေတာ္ရဲ႕အေရာင္ေတြကို ေျပာင္းလဲထားတာေတြ ရွိပါတယ္။ ~ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ရွင္းဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းရဲ႕ အလံေတာ္ေပၚက လိေမၼာ္ေရာင္လိုင္းကို ပန္းေရာင္လိုင္းနဲ႔ အစားထုိးပါတယ္။ ~ နိေပါႏိုင္ငံက တိဗက္ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြကေတာ့ လိေမၼာ္ေရာင္လုိင္းကို သေျပမွည့္ေရာင္နဲ႔ အစားထိုးပါတယ္။ ~ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြကေတာ့ လိေမၼာေရာင္လိုင္းကို အစိမ္းပုတ္ေရာင္နဲ႔ အစားထိုးပါတယ္။ ~ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက Soka Gakkai ကေတာ့ အျပာ၊ အဝါနဲ႔ အနီေရာင္သံုးမ်ိဳးစပ္ကို အသံုးျပဳပါတယ္။
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

“ပုညကိရိယာဝတၳဳ (၁၀)ပါး”

မေမ့မေလ်ာ့ရိွျပီး ပြားမ်ားရမည့္ ကုသိုလ္တရား (၁၀)ပါး ရိွေလ၏။
ထုိကုသိုလ္တရား (၁၀)ပါးကို စာရိတၱအက်င့္တရား-ဟုလည္း ေခၚေလသည္။
ပုညကိရိယာဝတၳဳ-ဟုလည္း ေခၚ၏။
ထုိ(၁၀)ပါးကား -  
(၁) ဒါန - စြန္႔ၾကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းျခင္း၊ 
(၂) သီလ - (၅)ပါး၊ (၈)ပါး အစရိွသည့္ ေရွာင္ၾကဥ္မႈမ်ားကို ေစာင့္ထိန္းျခင္း၊ 
(၃) ဘာဝနာ - သမထ၊ ဝိပႆနာ ကမၼ႒ာန္းမ်ား အားထုတ္ျခင္း၊ 
(၄) အပစာယန - ႐ိုေသ ေလးစားထုိက္သူမ်ားအား ႐ိုေသ ေလးစားျခင္း၊ 
(၅) ေဝယ်ာဝစၥ - သူတစ္ပါးတုိ႔၏ ကုသိုလ္ကိစၥမ်ား၌ ဝိုင္းဝန္းကူညီျခင္း၊ 
(၆) ပတၳိဒါန - မိမိ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈအဖုိ႔ကို အမွ်ေပးေဝျခင္း၊ 
(၇) ပတၱာႏုေမာဒနာ - သူတစ္ပါး ျပဳေသာ ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္အဖို႔ကို ဝမ္းေျမာက္သာဓုေခၚျခင္း၊ 
(၈) ဓမၼသဝန - တရားနာျခင္း၊ တရားစာေပဖတ္ျခင္း၊ တရားစာေပ ေလ့လာသင္ယူျခင္း၊ 
(၉) ဓမၼေဒသနာ - တရားေဟာျခင္း၊ တရားစာေပပို႔ခ်ျခင္း၊ တရားစာေပ က်မ္းဂန္မ်ား ေရးသားျခင္း၊ 
(၁၀) ဒိ႒ိစုကမၼ - ကံ၊ ကံ၏ အက်ဳိးမွစ၍ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္တိုင္ေအာင္ ယံုၾကည္ခ်က္ ရိွစြာျဖင့္ ေကာင္းေသာ အယူကို ျဖဴစင္ ေျဖာင့္မွန္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း။
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္